Baby Blue - Rozdział 2.pdf - Baby Blue - niebanalna4

Rozdział 2

Szybkim marszem wparowałam do swojego pokoju i zaczasnęłam z

hukiem drzwi. Nie zdziwiłabym się, jakbym swoim zachowaniem postawiła cały

dom na nogi.

Pokój mam dosyć duży pomalowany na lazurowy kolor. Naprzeciwko

wejścia jest wielkie okno z wejściem na balkon. Łóżko z jasnego drewna po lewej

stronie z rzeźbionym w różnorodne morskie istoty zagłówkiem. Na nim aksamitna

granatowa pościel. Po obu stronach łóżka znajdują się piękne stoliki nocne z tego

samego jasnego drewna, po bokach mające motywy różnych muszli. Obok łóżka po

lewej stoi mój ulubiony fotel i szafka z książkami. Po prawej stronie pokoju znajdują

się drzwi do garderoby a obok kącik multimedialny.

Usiadłam na fotelu i zamknęłam oczy próbując się uspokoić. Usłyszałam

ciche pukanie do drzwi.

– Można? - usłyszałam ostrożny głos Mintis.

– Można, wejdź... a raczej wejdźcie. - poprawiłam się, widząc zerkających przez

ramię przyjaciółki Mirent'a, Nick'a i Bill'a.

– Co się stało słonko? Już od bardzo dawna nie widziałam ciebie taką nabuzowaną.

- spytała przyjaciółka podchodząc do mnie. Faceci rozwalili się na kanapie w

kąciku multimedialnym i przypatrywali mi się, szepcąc co jakiś czas sobie

nawzajem coś do ucha.

– Widziałaś harmonogram wywieszony na korytarzu? To jakiś straszny żart! Nie

zgadzam się! Po moim trupie! - wywrzeszczałam z gniewem.

– Pomału kochana bo nie nadążam. - odparła Mintis spokojnie.

– Baby Blue zapewnie chodzi o to, że została wynajęta na czas nieokreślony. -

wtrącił się Mirent. Wszyscy oprócz mnie spojrzeli na niego. Zapadło milczenie.

– No i co w tym złego? - spytał Bill przerywając ciszę.

Bill jest zmiennokształtnym. Wysoki umięśniony mężczyzna z brązowymi

podchodzącymi pod rudy włosami ułożonymi na sztorc za pomocą żelu. Ma zielono -

piwne oczy i jasną karnację przyprószoną delikatnymi piegami.

– To złego, że ja nie jestem do wynajęcia! - odwarknęłam patrząc się w jego oczy.

– Wyluzuj Baby Blue, przecież to nie koniec świata. Zrobisz co masz zrobić i

będzie jak dawniej. - odezwał się Nick.

Nick pochodzi z szanowanej czarodziejskiej rodziny Ring'ów. Budową

ciała podobny jest do Bill'ego, może odrobinkę jest szczuplejszy. Cerę ma dość

mocno opaloną, oczy piwne i ciemno brązowe podchodzące pod czerń włosy.

– Może nie zareagowałabym tak ostro, jakby szef raczyłby wcześniej chociażby

zadzwonić do mnie, a nie tylko wpisać w rubrykę „wynajęta na czas

nieokreślony”. Nawet nie wiem dla kogo mam pracować. - pożaliłam się

przyjaciołom.

– Spokojnie Arantis, jutro pojedziesz do Gabriela on ci wszystko wyjaśni.

Zobaczysz nie taki diabeł straszny jak go malują. A teraz kładź się spać, przyda ci

się porządne odespanie dzisiejszego dnia. - powiedziała Mintis i zaczęła wyganiać

chłopaków z pokoju.

– Ok, tak zrobię. Dobranoc! A tak na marginesie Borys, Thomas i Michael już

wrócili?! – krzyknęłam do odchodzącej ekipy.

– Jeszcze nie wrócili, jak nic złego się nie stanie to powinni jutro wieczorem góra za

dwa dni być. - odpowiedziała driada. - Dobranoc.

Gdy wszyscy już wyszli z mojego pokoju, wzięłam ciuchy na przebranie i

poszłam do łazienki spłukać zgromadzony w ciągu dnia bród.

W całej willi mamy trzy łazienki w tym jedna jest mniejsza i znajduje się w

niej tylko toaleta i umywalka. Wszyscy w domu mówimy na nią expres, ponieważ

idealna jest do szybkiego załatwienia swoich potrzeb no i znajduje się w

najruchliwszej części domu. Druga jest o wiele większa od pierwszej. Znajduje się w

niej wielka wanna z hydromasażem, prysznic, dwie szklane umywalki na jasnym

kamiennym blacie, dwa wielkie lustra oświetlone trzema wiszącymi lampkami. Na

ścianach z małych szklanych kafelek w różnych odcieni zieleni i bieli ułożona została

piękna mozaika. Tą łazienkę przywłaszczyłam ja z Mintis. Trzecia należąca do

męskiej części ekipy jest podobna do tej „dziewczęcej”, ale zamiast zieleni tam

dominuje czerń i biel.

Po wykąpaniu się z użyciem funkcji hydromasażu, a co z tym idzie

poprawieniu sobie nastroju wróciłam z powrotem do swojego pokoju. Wzięłam

pierwszą lepszą książkę i położyłam się do łóżka. Nie trwało długo, zapadłam w

głęboki sen.

***

Wstałam w miarę wypoczęta. Poszłam do garderoby wziąć ciuchy i

szybkim krokiem weszłam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, umyłam głowę,

szybko się wysuszyłam i ubrałam. Założyłam czarne materiałowe z dodatkiem

streczu, przylegające do ciała spodnie, niebieską koszulkę na ramiączkach z dość

wyzywającym dekoltem. Do tego czarne z niebieskimi wstawkami buty na wysokim

obcasie i czarną cienką kurteczkę. Tak wyszykowana wyszłam z domu.

***

Właśnie dojechałam do siedziby, zaparkowałam auto przy wejściu i

weszłam do środka. Moim oczom ukazał się sporych rozmiarów korytarz, ze sporą

kolekcją porozwieszanych na ścianach oryginalnych dzieł sztuki malarskiej.

Przeszłam go energicznym krokiem kierując się w stronę schodów, znajdujących się

naprzeciwko wejścia. Wchodząc na górę próbowałam się uspokoić poprzez głębokie

wdechy i wydechy. Skoncentrowana na oddechach nie spostrzegłam, że właśnie stoję

przed drzwiami gabinetu Gabriela. Wzięłam ostatni głęboki wdech i zapukała.

– Wejść! - usłyszałam gruby męski głos. Chwyciłam klamkę i weszłam do środka.

– Dzień dobry szefie, nie przeszkadzam? - przywitałam się.

– Nie przeszkadzasz, spodziewałem się że przyjdziesz. - rozsiadł się wygodniej na

skórzanym fotelu i kiwnął ręką w stronę krzesła po przeciwnej stronie biurka. -

usiądź.

Usiadłam jak kazał i zastanawiam się jak zacząć rozmowę. Czy powinnam

z grubej rury wypalić, jak beznadziejny jest ten pomysł z wynajmowaniem mnie i że

ma pocałować się gdzieś. Oraz co najważniejsze, że nie przystanę na ten pomysł, czy

raczej rozegrać to na spokojnie. Z rozterki wyrwało mnie głośne chrząknięcie

Gabriela.

– Nie sądzę, że przyszłaś do mnie posiedzieć na krześle. - przerwał ciszę

– Oczywiście że nie. Przyszłam wyjaśnić sprawę rzekomego mojego wynajęcia. -

odparłam. Czuję jak zaczyna robić mi się gorąco na twarzy.

– Otóż zostałaś wynajęta. - krótko, zwięźle i na temat

– Tyle to ja już wiem. - odpowiedziałam z sarkazmem. - Może jakieś szczegóły?

– Za wiele nie mam do powiedzenia. Wczoraj popołudniu zadzwonił do mnie nijaki

Jared Gren z informacją, iż jego szef chce ciebie wynająć. - zaakcentował słowo

„ciebie”.

– Mnie? Przecież nie jestem jedynym wojownikiem w mieście. - otworzyłam

szeroko oczy ze zdziwienia, a może z szoku?

– Wiem o tym, dlatego spytałem dlaczego akurat ciebie chcą.

– I? Co powiedział ten Jared? - zapytałam z zaciekawieniem.

– Powiedział tylko, że wybrał ciebie bo jesteś jedną z najlepszych. Poza tym jest

chętny zapłacić ogromną sumę pieniędzy. Więc co miałem zrobić? Zgodziłem się.

- odparł spokojnie.

– O jakiej sumie jest mowa? - spytałam poprawiając się na niezbyt wygodnym

krześle.

– O 500 000$ które już teraz wpłynęły i drugie tyle przy wywiązaniu się w umowy.

- zaczął wiercić się w fotelu opierając ręce na biurku.

– Yhm... - odkaszlnęłam – Zapłaci mi 1 000 000$?!

– Na to wygląda – bacznie mnie obserwuje. W oczach pojawiły się ogniki

rozbawienia. No tak, prawie się udusiłam na informację o szczodrej zapłacie.

Bardzo zabawne, eh...

– A może powiesz mi jak nazywa się ten szczęściarz i co mam upolować? -

spytałam poważnym tonem, patrząc na szefa spod byka.

– No więc dowiedziałem się tylko, że ma na imię Lucas. Jest jakąś grubą rybą,

posiada spore wpływy w giełdzie. Co do zadania jakie masz wykonać, nic mi nie

powiedziano. - podrapał się po głowie.

– Jak to nie wiesz co będę robić?! Zgodziłeś się w ciemno? - tętno mi gwałtownie

podskoczyło. Pięknie, znowu będę musiała się nieźle natrudzić żeby się uspokoić.

– Spokojnie Arantis, dzisiaj popołudniu masz spotkanie z panem Lucas'em w jego

biurowcu. On wszystko tobie wyjaśni. - podał mi kartkę z zapisanym dokładnym

adresem i spojrzał na swój zegarek. - Jak nie masz zamiaru się spóźnić, to czas

abyś się zbierała. Dowidzenia i powodzenia.

– Dowidzenia. - posłałam jeszcze blady uśmiech i wyszłam z biura.

***

Dojechanie na miejsce zajęło mi bite półtorej godziny. Musiałam

przejechać praktycznie cały NJ. A mając na względzie wieczne korki, roboty

drogowe i wypadki, to i tak szybko dojechałam. Zaparkowałam na wolnym miejscu

po drugiej stronie ulicy, naprzeciwko wejścia. Weszłam do środka. Pomieszczenie

pomalowane jest na jasny karmel z brązowymi kamiennymi kaflami na podłodze,

kremowymi sofami przy ścianie, szklanymi stolikami przy każdej sofie i półokrągłym

wyłożonym podobnymi jak na podłodze kafelkami stanowisku, przy którym siedziała

recepcjonistka. Podeszłam do kobiety w średnim wieku z upiętymi z tyłu głowy

brązowymi lokami.

– Dzień dobry, byłam umówiona z panem Lucas'em. - przywitałam się z

recepcjonistką.

– Dzień dobry pani. Pani godność? - odpowiedziała kobieta z uśmiechem na tważy.

– Arantis Blitz. - grzecznie się przedstawiłam. Kobieta, Elena jak przeczytałam z

plakietki przypiętej do żakietu, wstukała dane do komputera.

– Tak, zgadza się. Szef Panią oczekuje. Niech Pani usiądzie, za chwile ktoś

powinien przyjść i zaprowadzić do szefa. - mówiąc skinęła ręką w stronę

kremowej skórzanej sofy.

– Dziękuję – podziękowałam i skierowałam się w kierunku sofy.

Rozsiadłam się wygodnie, oparłam głowę o ścianę i przymknęłam powieki,

wsłuchując się w spokojną muzykę płynącą cichutko z głośników. Usłyszałam kroki

zbliżające się w moją stronę. Otworzyłam oczy i ujrzałam wysokiego mężczyznę o

krótko ściętych blond włosach i szarych oczach, ubranego w granatowy garnitur.

Stanął naprzeciwko mnie.

– Dzień dobry, Pani Arantis Blitz? - spytał aksamitnym głosem mężczyzna.

– Tak, a Pan... - spytałam z wahaniem.

– Jestem Jared, współpracownik Pana Lucasa. Zaprowadzę Panią do niego, czeka w

swoim biurze. - grzecznie odparł mężczyzna. - proszę iść za mną.

Jared skierował się w stronę windy i wcisnął przycisk przywołujący ją do

nas. Kiedy zapaliła się lampka informująca, że winda jest na miejscu, weszliśmy do

środka i w ciszy ruszyliśmy do góry. Przez całą podróż windą, czułam na sobie

przeszywający mnie na wskroś wzrok Jared'a. Jednak, jak na niego zerknęłam,

szybko odwracał wzrok. Dziwny mężczyzna.

Winda zatrzymała się i współpracownik Lucas'a przyprowadził mnie pod

mahoniowe drzwi z wypisaną na nich informacją: Biuro szefa Lucas'a Minga. Jared

zapukał do drzwi i nie czekając na pozwolenie, otworzył je wpuszczając mnie

pierwszą do środka.

Baby Blue - Rozdział 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: