BÓG ZAPRASZA CZŁOWIEKA DO PEŁNI SZCZĘŚCIA
ADORACJA
Codziennie wyznajemy wiarę w Trójcę Przenajświętszą, kreśląc na naszym ciele znak krzyża i wypowiadając słowa: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. W ten sposób powierzamy się Bogu żyjącemu, przypominając sobie jednocześnie, że nasze ciało jest świątynią Jego obecności. Wielka to tajemnica i trudna do ogarnięcia naszym kruchym umysłem.
Pieśń
Panie Boże w Trójcy Świętej Jedyny, w kolejny pierwszy piątek przyszliśmy, by w pokorze naszych serc uklęknąć przed Twoim Majestatem i – świadomi naszej kruchości, małości – oddać Ci hołd. Przychodzimy, aby się zadumać, zamyślić nad tajemnicą życia Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Jest to wielka tajemnica naszej wiary. Wkrótce będziemy przeżywać uroczystość Trójcy Przenajświętszej, toteż dzisiejsza adoracja budzi w naszych sercach i umysłach jeszcze jedno pytanie: Kim jest Bóg, jeśli jest jeden, a jednak trojaki; trojaki, a jednak jeden?
Panie, tak się zastanawiam, czy nie ma tu sprzeczności? Kiedy próbuję znaleźć odniesienie do jedności w wielości w otaczającym mnie świecie, to zauważam, że jedność w wielości nie zawiera sprzeczności, ale zdaje się być prawem i miarą doskonałości rzeczy i zjawisk przyrodniczych. Chociażby woda: występuje w trzech postaciach: płynnej, lotnej i stałej. Albo energia elektryczna: występuje jako siła poruszająca, oświetlająca i ogrzewająca. Jeszcze inny przykład: trzy muzyczne dźwięki składają się na jeden akord. Panie, na podstawie tych porównań mogę powiedzieć, że Ty jako Bóg w Trójcy Jedyny jesteś tajemnicą, ale nie mogę powiedzieć, że jesteś sprzecznością. Jesteś tajemnicą nigdy do końca nie poznaną i nigdy nie zgłębioną, ale każdy, kto chce, może Cię poznać na tyle, na ile mu się objawisz. Ja też mogę to uczynić na miarę mojego rozumu, a nade wszystko na miarę mojego serca.
Liturgia Słowa uroczystości Trójcy Przenajświętszej ukazuje zbawcze działanie trzech Osób Boskich wobec człowieka. Człowiek ze swej natury skierowany jest na nawiązywanie relacji z drugą osobą, także dlatego, że nosi w sobie podobieństwo do samego Boga. W naturze człowieka odbija się niejako wewnętrzne życie Boga, który nie jest odwiecznym samotnikiem. W Bogu istnieje wspólnota Osób. Jest to wspólnota pełni szczęścia, miłości, twórczej mocy i substancjalnej jedności. Do tej wspólnoty życia zaprosił nas Bóg w chwili naszego chrztu.
W czasie dzisiejszej adoracji otrzymuję, Panie, zaproszenie do udziału w Twoim życiu. Jestem przynaglony, by obudzić w sobie duchowe siły witalne, przykryte warstwą kurzu obojętności, niewiary, przyzwyczajeń, presji otoczenia, pychy, chorej ambicji, grzechu. Jestem zaproszony do udziału w szczęściu samego Boga!
Przez pasmo doczesności mam jak najlepiej przygotować się do wiecznej uczty Baranka w niebie, w „domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele”. Duch Boży podtrzymuje we mnie niezłomną nadzieję na przyszłość; nie tylko na tę bliską, ale nade wszystko na tę ostateczną przyszłość. Nadzieja ta stanowi fundament, na którym opiera się wierzący, a „nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”. Wiem, Panie, że w tej wypowiedzi świętego Pawła nie chodzi o nadzieję na życie bez żadnych problemów. Przeciwnie, musi się ona narodzić pośród przeciwności. Każdy wierzący jest pełen nadziei, bo nadzieja chrześcijańska znajduje siłę w wierze w Boga, w miłości Boga, która staje się konkretna w darze Ducha Świętego. To On sam – zgodnie z obietnicą Chrystusa – ma doprowadzić mnie i każdego wierzącego do całej Prawdy.
Boże Ojcze, Ty jesteś Miłością. Miłość stanowi Twoje życie i szczęście. Powodowany miłością, zechciałeś i nas powołać do życia i do szczęścia. Posłałeś nam swego Syna – Jezusa Chrystusa, aby nas zbawił. Otrzymaliśmy Pocieszyciela – Ducha Miłości, dzięki któremu pełni wewnętrznego pokoju możemy wołać: Abba – Ojcze!
Panie, jak bardzo pochylasz się nad człowiekiem! Jak bardzo pochylasz się nade mną, który tak często Twoją miłość odrzucam, gardzę nią, a szukam namiastek miłości – w różnej formie.
Dzisiaj, klęcząc przed Twoim Majestatem, pragnę skruszyć swe serce i wołać: „Panie, uczyń serce moje, według Serca Twego!”. Panie, chcę być otwarty na to Twoje pełne miłości zaproszenie. Pomóż mi przyjąć ofertę Twojej miłości; niech ma ona odzwierciedlenie w moim życiu.
Pieśń na zakończenie
ZNAJDZ_CZAS_NA_MODLITWE