JAK ROZPOZNAĆ ŻYDA
Jest to cykl artykułów opublikowanych na soc.culture.Polish w miesiącach lipiec – październik 2002, połączony w jedna całość, zawierający odcinki 1 – 6.
Wzbudziły one furie i wściekłość wśród jawnych i zakamuflowanych Żydów, jacy zapaskudzają polskojęzyczne forum dyskusyjne swymi antypolskimi i antychrześcijańskimi prowokacjami.
Charakterystyczna cecha wszystkich żydowskich wypowiedzi był zupełny brak rzeczowych, merytorycznych argumentów i wysoki poziom chamstwa, wulgarności oraz agresji.
I. Wprowadzenie
1. Religia żydowska nie jest, jak sie mylnie sądzi, oparty na Starym Testamencie mozaizm. Żydzi odrzucili mozaizm, który był religia objawiona a zamiast niego wymyślili sobie własnym rozumem religie zwana „judaizmem”. Judaizm jest oparty na Talmudzie i praktycznie rzecz biorąc nie zajmuje sie relacjami Bóg – człowiek, tylko ma na celu zdobycie dla Żydów absolutnej władzy nad światem. Żydzi będą panami, a cala reszta gojów będzie im służyć, jako niewolnicy. To nie są wymysły antysemitów – Talmud jest pełen takich stwierdzeń, co łatwo jest stwierdzić u samego źródła.
2. W judaizmie Bóg jest Bogiem tylko dla Żydów, a przed podjęciem decyzji zasięga rady rabinów (sic!). Wszystko, co istnieje na Ziemi, należy do Żydów, a w reku gojów jest tylko przejściowo. Obowiązkiem Żyda jest odbieranie gojom swej własności przy użyciu dowolnych sposobów, włącznie z zabójstwem. Goja można również okłamać, oszukać, wykorzystać i nie jest to żadnym grzechem, gdyż goje to tylko odrażające zwierzęta z ludzka twarzą.
3. Talmud pełen jest obelżywych slow przeciwko Panu Jezusowi i Jego Matce. Chrześcijaństwo to według Talmudu jakaś sekta żydowska, która należy zniszczyć wszelkimi sposobami.
4. Nie jest istotne, czy „Protokoły Mędrców Syjonu” są autentykiem, czy podróbką. Opisują one, bowiem dokładnie program polityczny i metody jego realizacji w celu utworzenia ogólnoświatowego państwa, oczywiście rządzonego przez Żydów – program, który jest realizowany na naszych oczach, co łatwo sprawdzić przeczytawszy „Protokoły”.
5. Naczelna zasadę żydostwa najlepiej ujął niejaki Aaron Szechter, zwany tez Adamem Michnikiem: „Mądry Żyd to Żyd zakonspirowany”.
6. Biblie – czy tez jej odpowiedniki w innych religiach – można nabyć bez trudu. Księgi takie są tłumaczone na setki języków. Wyznawcy danej religii będą zadowoleni, jeśli wykażesz nią zainteresowanie i może nawet dadzą ci swa świętą księgę za darmo. Inaczej jest z Talmudem: ujawnianie jego treści albo jego objaśnianie było przez Żydów karane śmiercią, a pierwsze tłumaczenia tego megalomańskiego steku bredni ukazały sie dopiero w XIX wieku (!).
7. Nigdy żaden nie-Żyd nie został rabinem w judaizmie. Jest to oczywisty rasizm. Katolicy maja nawet biskupów pochodzenia żydowskiego (np. Lustiger, Pieronek).
8. Czerwony Krzyż czy Czerwony Półksiężyc niosą pomoc bez względu na narodowość czy wyznanie ofiar. Nigdy jeszcze żadna organizacja żydowska tego typu nie udzieliła pomocy nie-Żydom.
9. Żydom, co wynika z nauk Talmudu, obce jest jakiekolwiek poczucie wdzięczności, – o czym świadczy nagonka na Polskę: na kraj, który jak żaden inny pomagał żydostwu podczas II Wojny, narażając własne życie. W Izraelu naucza sie dzieci, ze za tzw. Holocaust („Holohoax”) odpowiedzialni są w równej mierze Polacy, co Niemcy. Czy Żydzi uratował, choć jednego Polaka od śmierci po wkroczeniu Rosjan na wschodnie tereny Polski?
10. Żydzi są narodem skrajnie megalomańskim i rasistowskim. Nigdy sie nie mylą, zawsze maja racje, a ich punkt widzenia jest zawsze jedynym i słusznym. Czy Żydzi np. kiedykolwiek przeprosili kogokolwiek za wyrządzone zło?
II. Nazwiska żydowskie
1. Typowo żydowskie nazwiska typu Rozencwajg, Kugelszwanc, Aprikozenkranc, Pipman czy Feldman – komentarza nie wymagają. Wszystko jest jasne.
2. Polsko brzmiące, ale…
· Brzmi ono aż nazbyt polsko: Złotopolski, Polański, Księżopolski, Kochański.
· Brzmi „niby po polsku”: Michnik, Kuroń, Kryształ, Indyk, Labuda, Pieronek, Cytron, Muzykant, Bankowicz, – ale jakoś zabawnie (któż to jest, „Bankowicz”? Syn banku?).
· Pochodzi od nazwy miasta, regionu lub kraju, w czym przypomina nazwy kiełbas albo papierosów: Poznański, Krakowski, Mazowiecki, Warszawski, Nowojorski, Rzymowski, Amsterdamski, Szwedowicz.
3. Brzmiące jak parodia polskich nazwisk: śmiesznie lub wręcz nawet odrażająco: Kloakowski, Wychodek.
4. Ponadto nierzadkie wśród Żydów są nazwiska szlacheckie (bądź przez przyjmowanie wychrzczonych Żydów, jako członków starych rodów – bądź przez złośliwość arystokracji, np. Sanguszkowie nazwali swego Żyda Radziwiłłem na złość Radziwiłłom). Mamy, zatem Żydów: Małachowski, Potocki, Radziwiłł, Jeziorański, Muszyński, Naimski i in.
III. Cechy antropologiczne
Z powodu mieszania sie Żydów z nie-Żydami, cechy antropologicznie często ulęgają zatarciu, nie można wiec ich uważać za kryterium absolutne i zawsze nieomylne.
1. Wysklepiona górna powierzchnia czaszki (Urban, Oleksy, Borowski, Dziewulski, Nowak-Jezioranski).
2. Jeśli poprowadzić prosta pozioma na wysokości czubka nosa, to u Polaków przecina ona mniej więcej otwór ucha. U Żydów cale ucho znajduje sie powyżej tej linii.
3. U Żydów boczne luki czołowe maja większy promień krzywizny, niż u Słowian.
4. Żydzi maja płytsze oczodoły, a brwi nieco wyżej nad oczyma i w kształcie luku.
5. Nos Żyda jest na ogol dłuższy, ma ostrzejszy szpic z profilu, zaś widziany z przodu jest bardziej rozłożysty. Żydówki maja bardzo wąską przegrodę nosowa miedzy oczami. (np. żydówki: Schejbal, Gessler, Senyszyn)
6. Odcinek miedzy nosem a górna warga jest znacznie dłuższy, niż u Słowian.
7. Ucho u Żydów w dolnej części nie posiada opuszki, jest jakby po linii prostej wrośnięte w głowę. U góry jest bardziej spiczaste, niż u Słowian. Często uszy u Żydów są jakby zdegenerowane, nieproporcjonalni wielkie i odstające (Urban, Mazowiecki) albo odwrotnie, malutkie i pokręcone.
8. Typowy Żyd idąc po linii prostej kołysze sie na boki niczym kaczka (Kwaśniewski, Oleksy).
9. U starszych Żydów ich cechy antropologiczne staja sie bardziej wyraziste. Np. satyryk Drozda.
IV. Sposób wysławiania sie
1. Żydzi posiadają dar łatwego wysławiania sie, co pozwala im „zagadać” niemal każdego Polaka.
2. Żydzi, mówiąc o sprawach najważniejszych i bliskich sercu każdego Polaka, nie angażują sie emocjonalnie, nie przeżywają tego tak, jak my. Mówią monotonnie, wolno i bez emocji – ot, tak sobie, jak o kazdej innej sprawie. Polskie sprawy ich nie obchodzą, nie dotyczą.
3. Wielu Żydów ma problem z właściwa wymowa „r.” (np. Hanna Gronkiewicz, Jan Maria Rokita, Donald Tusk, Janusz Zemke, Kazimiera Szczuka).
4. Często zdarza sie im wtrącić do rozmowy jakieś typowo żydowskie zwroty, zwłaszcza zaś „tfu”, naśladujące odgłos splunięcia.
5. Często w rozmowach dają wyraz swej „uczoności”, co przeradza sie łatwo w poczucie wyższości i arogancje.
6. Są prawdziwymi mistrzami odwracania kota ogonem oraz zmieniania znaczeń słów.
V. Prezencja
1. Żydzi lubują się sie w noszeniu brody, choć młodsze pokolenie wydaje sie preferować...
cwiru82