ORGANIZACJA POPL. ZACHOWANIE SIĘ ŻOŁNIERZY.DOC

2

PLAN KONSPEKT

Do przeprowadzenia zajęć z powszechnej brony przeciwlotniczej

z ................... w dniu..............................

TEMAT          :  1/2 ORGANIZACJA POPL. ZACHOWANIE SIĘ ŻOŁNIERZY

                                NA SYGNAŁ ALARMU POWIETRZNEGO.

CEL                :   Zapoznać szkolonych z celem organizowania POPL, jej zakresem

                            Sygnałami alarmowymi i sposobami ich przekazywania oraz

                            działaniem na sygnał „alarm lotniczy”

CZAS             :   

MIEJSCE       :   

FORMA         :    Teoretyczno- praktyczna

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE :

1.      Charakterystyka, sylwetki i znaki rozpoznawcze podstawowych typów samolotów i śmigłowców.

2.      Przygotowanie schronów i ukryć (szczelin) przeciwlotniczych

3.      Rozpoznanie, rozśrodkowanie i maskowanie

4.      Wykonanie sygnału „alarm lotniczy”

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO- METODYCZNE :

·        Zajęcia przeprowadzić w oparciu o schron OPL bdow. I szczelinę przeciwlotniczą przy placu apelowym;

·        Trzy dni przed zajęciami przeprowadzić instruktaż z dowódcami drużyn;

·        Dzień przed zajęciami sprawdzić przygotowanie dowódców drużyn;

·        Przed zajęciami sprawdzić opanowanie materiału z zakresu poprzednich zajęć.

LITERATURA :

1.      Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych

2.      Podręcznik dowódcy plutonu

3.      Instrukcja o powszechnej OPL w SZ RP

4.      Praca dyplomowa pt. „Organizacja, rozmieszczenie i działanie kompanii zmechanizowanej w rejonie ześrodkowania”

SCHEMAT ORGANIZACYJNY ZAJĘĆ:

CZEŚĆ WSTĘPNA

CZAS:

ZAG. 3

CZAS:

PROWADZI

ZAG. 2

CZAS:

PROWADZI:

ZAG. 1

CZAS:

PROWADZI

ZAG. 4

CZAS:

PROWADZI:

CZĘŚĆ KOŃCOWA

CZAS:

PRZEBIEG ZAJĘĆ :

·        CZĘŚĆ WSTĘPNA- 10’

·        Przyjęcie meldunku i rozpoczęcie zajęć;

·        Sprawdzenie obecności;

·        Podanie tematu i celu zajęć;

·        Omówienie organizacji zajęć

·        CZĘŚĆ ZASADNICZA- 75’

Zagadnienie 3

         Pod pojęciem powszechnej obrony przeciwlotniczej rozumieć należy „... zespół czynności i przedsięwzięć realizowanych na wszystkich szczeblach dowodzenia, w każdym rodzaju działań bojowych i w każdej sytuacji bojowej...”[1], których celem jest zwalczanie przeciwnika powietrznego, uniemożliwienie mu bezpośrednich uderzeń oraz zmniejszenie ich skutków.

Powszechna OPL jest jednym z podstawowych rodzajów zabezpieczenia bojowego działań. Organizując ją dowódca kompanii zmechanizowanej przebywającej w rejonie ześrodkowania powinien :

·  określić sposób prowadzenia rozpoznania , miejsca obserwatorów i ich zadania. Ma to zapewnić zaalarmowanie kompanii w odpowiednim czasie oraz dokonanie oceny przynależności wykrytych środków napadu powietrznego ;

·  określić sposób alarmowania oraz sygnały alarmowe otrzymane od przełożonego i własne (wcześniej ustalone) ;

·  określić sposób prowadzenia walki z celami powietrznymi przeciwnika.

              W zakres powszechnej obrony przeciwlotniczej  wchodzą takie elementy jak: „...rozpoznanie wzrokowe przeciwnika powietrznego; alarmowanie pododdziałów o zagrożeniu z powietrza; prowadzenie zorganizowanego ognia do celów powietrznych niespecjalistycznymi środkami a także maskowanie przed rozpoznaniem z powietrza, rozśrodkowanie pododdziałów, przygotowanie schronów i ukryć (szczelin) przeciwlotniczych oraz likwidację skutków napadu powietrznego.”[2]

Prowadzenie rozpoznania wzrokowego jest zadaniem dyżurnych obserwatorów przestrzeni powietrznej. Zasadniczym zadaniem obserwatora jest wykrycie przeciwnika powietrznego w czasie jego dolotu do rejonu ześrodkowania kompanii i zameldowanie o tym dowódcy. Ponadto obserwator powinien umieć dokonać charakterystyki celu, tj. czy jest to obiekt własny, czy przeciwnika, typ i liczbę samolotów (śmigłowców), kierunek lotu oraz odległość. Stanowisko obserwatora wyznacza się w pobliżu stanowiska dowódczo-obserwacyjnego dowódcy kompanii lub bezpośrednio w nim. W przypadku ograniczonej widoczności (wzgórza, lasy, osiedla, itp.) obserwatorów rozmieszcza się tak, aby mogli odpowiednio wcześniej wykrywać samoloty i śmigłowce nisko lecące.

Po wykryciu samolotu (śmigłowca) obserwatorzy za pomocą ustalonych sygnałów (dźwiękowych, świetlnych lub przez radio) alarmują kompanię. Ma to pozwolić na ograniczenie a nawet uniknięcie skutków napadu powietrznego przeciwnika. Osiągnie się to poprzez wykorzystanie wcześniej przygotowanych ukryć, schronów (szczelin) a także właściwe przygotowanie się do natychmiastowego otwarcia ognia przez wyznaczone do tego siły (do prowadzenia ognia do celów powietrznych wyznacza się pododdział w sile conajmniej plutonu[3]). Niezależnie od własnego systemu rozpoznania i alarmowania w kompanii może ona być również alarmowana o zagrożeniu z powietrza przez przełożonego. Taki sygnał o alarmie lotniczym nakazuje dowódcy kompanii podjęcie przedsięwzięć zmierzających do określenia położenia celu, otwarcie ognia lub w razie konieczności ukrycia ludzi i sprzętu.

Prowadzenie ognia zorganizowanego do celów powietrznych poruszających się ze znaczną prędkością, o dużej zdolności manewrowania, trwa kilka lub kilkanaście sekund i jest specyficznym w porównaniu ze strzelaniem do ruchomych i nieruchomych celów naziemnych. Możliwość pojawienia się celu powietrznego z dowolnego kierunku i w dowolnym czasie zmusza do utrzymania środków ogniowych w stałej gotowości. Ponadto prowadzenie ognia do celów powietrznych jest w znacznym stopniu utrudnione ze względu na trudności w określeniu prędkości celu i odległości do niego co uniemożliwia precyzyjne określenie wyprzedzenia i poprawianie skuteczności ognia.

Zagadnienie 1

               Dowódcy drużyn w drużynach omawiają charakterystykę podstawowych typów samolotów i śmigłowców.

Zagadnienie 2

            Dowódcy drużyn omawiają sposób przygotowania schronów i ukryć.

Zagadnienie 4

Ogłaszam alarm przeciwlotniczy, którym kierują dowódcy drużyn. Ponadto dowódca drużyny zapoznaje szkolonych ze sposobem prowadzenia ognia do celów powietrznych.

·        CZĘŚĆ KOŃCOWA- 5’

·        Wykonanie zbiórki plutonu;

·        Omówienie zajęć i podanie zadań na naukę własną;

·        Zorganizowanie przemarszu na kolejne zajęcia

OPRACOWAŁ