Foley Gaelen - 04 Pani pożądania.pdf - CYKL - KSIĄŻĘ - glinka7-1987

Gaelen Foley

Pani

pożądania

Londyn, 1816

Dorożka zaturkotała pod sklepionym kamiennym przejściem i

wjechała na oświetlony pochodniami dziedziniec. Zanim woźnica

zdążył pomóc wysiąść jedynej pasażerce, z pojazdu wyskoczyła

osiemnastolatka z potarganymi włosami i buntowniczym błyskiem

w ciemnych oczach.

Lady Jacinda Knight przyjechała bez służącej i bez

przyzwoitki. Trzasnęła drzwiczkami, co sprawiło jej szczerą

satysfakcję. Potem odwróciła się, poprawiła skórzaną sakwę

podróżną na ramieniu i powiodła pełnym irytacji spojrzeniem po

galeryjkach stacji pocztowej z dwoma rzędami białych balustrad. Z

zajazdu wybiegło ku niej dwóch młodych tragarzy.

- Weźcie mój bagaż - zażądała, nie dbając o zdumione miny

posługaczy. Wpatrywali się w jej smukłą postać otuloną w

ciemnoczerwony redingot z aksamitu, obszyty płowym sobolim

futerkiem. Zapłaciła woźnicy i przeszła przez podwórze brukowane

kocimi łbami. Długie, skręcone loki o barwie złotych gwinei

podskakiwały energicznie przy każdym pełnym determinacji

kroku.

Zatrzymała się na progu zatłoczonego zajazdu i nieufnie popatrzyła

na hałaśliwy, pstrokaty tłum podróżnych. Jakieś dziecko darło się

wniebogłosy na matczynych kolanach. Ludzie o prostackim

wyglądzie drzemali na stołkach i ławach, wyczekując pory odjazdu

ich dyliżansu. W kącie awanturował się pijak, a mały żebrak,

chroniąc się przed chłodem, przycupnął przy trzaskającym ogniu.

Jacinda czuła się niepewnie, ale uniosła zuchwale podbródek.

Przeszła przez długą salę, przeciskając się pomiędzy ludźmi,

których jej niezliczeni, dobrze urodzeni adoratorzy nazwaliby

pewnie „śmierdzącym motłochem". Czuła, jak się w nią wpatrują,

jedni z niechęcią, inni z zaciekawieniem. Któryś z mężczyzn zerknął

podejrzliwie na jej stopy. Dopiero wtedy zorientowała się, że spod

długiego płaszcza widać balowe pantofelki ze złocistego atłasu.

Rzuciła mu gniewne spojrzenie - lepiej, aby pilnował swego nosa - i

próbowała zasłonić buciki rąbkiem okolonej futrem poły. Usiłując

nie pokazywać stóp, dobrnęła jakoś do wysokiego drewnianego

kontuaru. Bileter skryty za pomiętym egzemplarzem „Timesa"

ignorował hałaśliwy tłum. Nad nim wisiała tablica z wypisanymi

kredą godzinami odjazdów i przyjazdów dyliżansów oraz

cennikiem.

Jacinda ściągnęła szybko rękawiczki; miała nadzieję, że wygląda na

osobę, która wie, co robi.

-Muszę się dostać do Dover.

-Dyliżans odchodzi o drugiej - burknął bileter, nie odkładając

gazety.

Oniemiała. Potraktował ją iście po grubiańsku.

- Źle mnie pan zrozumiał. Chciałam zamówić karetkę

pocztową.

Tym zyskała zainteresowanie biletera. Tylko bogaci mogli

sobie pozwolić na wynajmowanie pomalowanych na żółto,

prywatnych powozów. Odłożył gazetę, podniósł się z krzesła i

poczłapał z wolna za nią. Dokładnie w tej samej chwili pojawili się

dwaj tragarze, dźwigając jej zapakowane w pośpiechu kufry. Bileter

zanurzył gęsie pióro w kałamarzu i wysmarkał się w powalane

atramentem palce.

-Dokąd pani chce jechać?

- Do Dover - powtórzyła cierpko. - Kiedy karetka będzie gotowa?

Mężczyzna zerknął na zakurzony zegar ścienny i wzruszył

ramionami.

-Za jakieś dwadzieścia minut.

-Chodzi mi o czterokonny zaprzęg z dwoma pocztylionami.

-To będzie dodatkowo kosztowało.

-Nieważne. - Wyciągnęła skórzaną sakiewkę z worka

podróżnego i nieco roztargniona zapłaciła pospiesznie

tragarzom.

Bileter oniemiał na widok mieszka wypełnionego po brzegi

złotymi gwineami, srebrnymi koronami i szylingami. Gęsie pióro

zawisło na chwilę nad spisem podróżnych, a mężczyzna stał się

uprzejmiejszy.

- Ee... jak pani godność?

- Smith - skłamała jak z nut. - Panna Jane Smith.

Rozejrzał się za jej przyzwoitką, lokajem czy służącą, których,

dzięki Bogu, przynajmniej raz nie miała ze sobą.

- Chce pani podróżować sama, panno Smith?

Uniosła podbródek.

- I owszem.

W oczach biletera dostrzegła nieufność. Nieco zaniepokojona,

ale z miną godną wytrawnego hazardzisty, rzuciła kilka monet na

kontuar. Mężczyzna zacisnął wargi i schował pieniądze do kieszeni

bez dalszych pytań. Dzięki Bogu! Potem wpisał jej nazwisko do

dziennika i na listę podróżnych. Wskazał piórem kufry, ustawione

jeden na drugim.

- Czy to cały pani bagaż, panno... ee... Smith?

Przytaknęła, zasłaniając dłonią, niby przypadkiem, złocony herb

przy zamku, żeby go nie zauważył. Poczekała, dopóki nie pochylił

się ponownie nad wykazem podróżnych. Wiedziała, że gdyby

wydało się, kim naprawdę jest, żadną łapówką nie zdołałaby go

odwieść od wezwania z Almacka całego zastępu jej groźnych braci.

Oni zaś z miejsca zabraliby ją do domu.

Gdyby pomógł jej w ucieczce, naraziłby się wszystkim pięciu

Knightom. Podobnego błędu nie ośmieliłby się popełnić żaden

człowiek w Anglii. Tyle że Jacinda ani myślała się z tym godzić.

Właśnie że pojedzie do Dover, a potem do Calais, i nikt jej nie

zatrzyma!

Bileter przyjął zapłatę i wysłał ludzi, by przygotowali karetkę

do drogi. Tragarze zabrali kufry, żeby je załadować. Jacinda krążyła

wśród tłumu, podskakując nerwowo za każdym razem, kiedy

cynowy róg oznajmiał odjazd lub przyjazd jakiegoś dyliżansu.

W końcu usiadła na ławce stojącej przy ścianie koło świecznika.

Rozluźniła wstążki kapelusza pod brodą i wyciągnęła z sakwy

podróżnej zniszczony tomik jej ulubionego Korsarza lorda Byrona.

Chciała skrócić sobie oczekiwanie lekturą. Usiłowała zagłębić się w

poemat, lecz nie potrafiła się skupić na treści. Zanadto przejmowała

się własną eskapadą.

Nerwowo wyciągnęła dokumenty bezpiecznie tkwiące pomiędzy

stronicami Byrona. Głowę miała pełną wspomnień z podróży po

Foley Gaelen - 04 Pani pożądania.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: