STREFY DLA ZASTOSOWANIA PUŁAPEK OFSAJDOWYCH
Na rys. 88 przedstawiono strefy własnej połowy boiska, w których można stosować pułapki ofsajdowe i pressing z różnym stopniem ryzyka i skuteczności. Strefa A (środkowa) jest największa i najlepiej nadaje się do ofsajdu, gdyż w tej strefie nasza drużyna ustawiona jest najciaśniej i dowolnym momencie w tej strefie pressing założyć może 3 lub 4 zawodników.
Wyróżniamy dwa rodzaje ofsajdu:
· Bierny – kiedy to przeciwnicy wbiegają poza naszą linię obrony
· Czynny – kiedy to my wychodzimy przed napastników zostawiając ich na poz. spalonej.
Strefa B wydaje się być również dobra dla ofsajdu. Jednakże po dokładniejszym przyjrzeniu się dochodzimy do wniosku, że nasza drużyna w tej strefie jest bardzo rozciągnięta. Skuteczność ofsajdu w tej strefie zależy od skuteczności pressingu pomocników na zawodnika z piłką. Jest to więc strefa zwiększonego ryzyka. Strefy C1 i C2 słabo nadają się do stosowania pułapek ofsajdowych, z tego prostego powodu, że gdy piłka po wybiciu wyląduje w tych sektorach, nie ma tam wystarczającej ilości zawodników naszej drużyny (max 2) by „przycisnąć” prowadzącego piłkę przeciwnika i może się zdążyć że przeciwnik minie naszego obrońcę i wbiegnie z piłką lub zagra ja w pole karne. Dlatego też nie polecamy stref C1 i C2, a także B1 i B2 do stosowania ofsajdu. W tych ostatnich sumują się ryzyka związane z sektorami C1, C2 i B.
TAKTYKA SPALONEGO PRZY PIŁCE WYBITEJ DO STREFY A
Na rys. 89 przedstawiono taka sytuację. A zagrywa piłkę do środka przed pole karne, którą 6 wybija przed siebie. W tym momencie następuje wyjście całej linii obrony DO PRZODU I DO PRZECIWNIKÓW (rys. 89.1)! Najbliżsi F atakują go (4, 8, 2, 6 i 6). Zawodnicy skrzydłowi 7 i 10 MUSZĄ uważać na wchodzących z drugiej linii A i D, natomiast obrońcy środka pola łapią wbiegających z drugiej linii środkiem przeciwników. Podobnie jest przy rzutach rożnych, gdy obrońcy wybiją piłkę do przodu.
TAKTYKA SPALONEGO PRZY PIŁCE WYBITEJ DO STREFY C1
Na rys. 90 przedstawiono sytuacje, gdy obrona wybija piłkę w strefę boczna C1. A dośrodkowuje piłkę, którą 3 zbija do boku. Piłkę następnie przejmuje w strefie C1 zaw. D. W tym momencie 10 i 3 atakują D bezpośrednio (najważniejsze nie dać ponownie dośrodkować), a pozostali zawodnicy linii obrony wychodzą do przodu. Jeżeli D uda się dośrodkować E, C i B są na spalonym (rys. 90.1). Należy uważać przy tym na zawodników wchodzących z drugiej linii (np. G lub F). Ryzyko jest tym większe im dalej do przeciwnika muszą wyjść 10 i 3 tym samym dając przeciwnikowi z piłką więcej czasu na dokładne podanie. Podwajający atak 10 i 3 muszą uważać by D nie minął ich z piłką biegiem wzdłuż linii bocznej.
TAKTYKA SPALONEGO PRZY PIŁCE WYBITEJ DO STREFY B
Na rys. 91 przedstawiono sytuacje, gdy obrona wybija piłkę daleko do przodu w strefę środkową B. A dośrodkowuje piłkę, którą 5 wybija do przodu w strefę z którą odpowiada lewy środkowy pomocnik. Piłkę w strefie B przyjmuje F. W tym momencie mu najbliższy 11 atakuje F bezpośrednio. 8 biegnie na podwojenie. 10 i 7 przejmują bocznych atakujących E i A. Pozostali zawodnicy linii obrony wychodzą do przodu (rys. 91.1). Tu również należy uważać na dośrodkowanie do boku do zawodników wchodzących z drugiej linii (np. G lub H).
TAKTYKA SPALONEGO PRZY RZUCIE WOLNYM
Na rys. 92 przedstawiono sytuacje, gdy obrona ustawia się do obrony rzutu wolnego. Warunek skuteczności tego zabiegu jest założenie że wykonujący rzut wolny uderzy piłkę długą, wysoką na głowę partnerów. Nasi obrońcy ustawiają się na wysokości atakujących (rys. 92) i w momencie, gdy uderzający wykonuje rozbieg cała formacja wybiega do przodu w kierunku piłki (rys. 92.1).
TAKTYKA SPALONEGO GDY NAPASTNIK PRZECIWNIKA PLECAMI DO NASZEJ BRAMKI ZAGRA PIŁKĘ DO TYŁU
Na rys. 93 przedstawiono sytuacje, gdy napastnik L otrzymuje podanie od A i naciskany przez obrońców (rys. 93.1) zagrywa piłkę do tyłu (rys. 93.2) do F. W tym momencie najbliższy (rys. 93.3) mu 4 atakuje F bezpośrednio, a reszta obrony wychodzi do przodu do piłki.
PODSTAWY ORGANIZACJI GRY OFENSYWNEJ
W zależności od wyniku, celu meczu, warunków itd. po przechwycie piłki generalnie drużyna dąży albo do wolnego budowania akcji (piłka cyrkuluje miedzy zawodnikami) albo tez do szybkiego przerzucenia piłki w okolice pola karnego przeciwnika (długie podanie do napastników lub na wolne pole). W grze występują dwa rodzaje sytuacji w ofensywie:
· spontaniczne (nieprzewidywalne) – wynikające z przebiegu gry
· schematyczne (przewidywalne) – stale pojawiające się zbliżone do siebie schematy gry.
Podstawową zasadą treningu gry ofensywnej jest, zgodnie z zasadą „w treningu jak w grze” wybierać z meczy sytuacje i trenować je w symulowanych warunkach na treningu stale korygując działania zawodników.
ROZGRYWANIE PIŁKI PRZEZ 4 OBROŃCOW
Ze względów bezpieczeństwa obrońcy w fazie ataku nigdy nie powinni być w linii oraz powinni ustawiać się jak najszerzej. Zgodnie z tym (rys. 94) w ofensywie obrońcy ustawiają się na kształt „półksiężyca”, przesuwają za piłką a 2 środkowych ustawia się lekko za sobą (rys. 95 i 95.1) w zależności od kierunku przesuwania się piłki. Zmniejsza się w ten sposób kąt miedzy 5, 6 a 2 dzięki czemu łatwiej im rozgrywać piłkę. Podając piłkę należy uważać by przeciwnik nigdy nie był w stanie przeciąć podania.
ROZGRYWANIE PIŁKI PRZEZ 4 OBROŃCOW I ŚRODKOWEGO POMOCNIKA
Na rys. 96 i 96.1 pokazano jak wygląda współpraca 4 w linii z pomocnikiem i jego tor poruszania się po boisku. Obrońcy podają do pomocnika w ćwiczeniu np. na znak trenera. 4 gra baz przyjęcia lub w ruchu z przyjęciem. Kolejnym stadium jest dodanie 2 lub 3 napastników do środka.
ROZGRYWANIE PIŁKI PRZEZ 4 OBROŃCOW I 2 ŚRODKOWYCH POMOCNIKÓW
Na rys. 97 i 97.1 pokazano jak wygląda współpraca 4 w linii z pomocnikami środkowymi i ich obszarem działania. Przebieg ćwiczeń jest podobny jak w poprzednim wypadku.
ROZGRYWANIE PIŁKI PRZEZ 4 OBROŃCOW Z POMINIECIEM JEDNEGO
Na rys. 98 i 98.1 pokazano jak wygląda rozgrywanie piłki przez 4 w linii z pominięciem jednego z nich. Podania typu 1-2-4 i 1-3-4. Podanie pomijające obrońcę musi być silne i dokładne (żaden „liść”).
ROZGRYWANIE PIŁKI PRZEZ 4 OBROŃCOW ZE ZMIANA POZYCJI BOCZNEGO I SRODKOWEGO OBROŃCY
Na rys. 99, 99.1, 99.2 i 99.3 pokazano jak wygląda rozgrywanie piłki przez 4 w linii z pominięciem jednego z nich i zmiana miejsc podczas lotu piłki. Podania typu 1-2-4 i 1-3-4. Podanie pomijające obrońcę musi być silne i dokładne (żaden „liść”).
zyd777