Macomber Debbie - Noc i dzień.pdf - Różne - kuleczkaq

Debbie Macomber

Noc i Dzień

(Sooner Or Later)

Moim przyjaciołom, którzy tak bardzo jak ja kochają zapach chloru o

poranku:

Rachel Williams, Audrey Rugh, Lorraine Reece, Joyce Hudson, Lety Taylor,

Marjorie Johnson, Debbie Noble, Mary Cammin, Marii Houston, Janet Hane, Sue

Felix, Markowi Ryanowi, Jessie Truax, Gregowi Northcuttowi, Billowi Irvine’owi,

Perowi Johnsonowi i Kathy Davis, która się o nas wszystkich troszczy

Wstęp

Rozdzierający krzyk kobiety wyrwał ze snu Luke’a Maddena. Zerwał się

z łóżka.

Od tygodni chodziły słuchy o możliwym zamachu wojskowym, ale rząd

Zarcero dobrze radził sobie z sytuacją. Niecały tydzień temu prezydent Cartago

osobiście zapewnił Luke’a, że nie ma powodu do obaw.

Po huku strzałów z broni maszynowej rozległ się okrzyk przerażenia

i wściekłości.

Luke odrzucił prześcieradło i sięgnął po spodnie. Włosy zjeżyły mu się na

karku. Za oknem rozległy się kroki.

Ledwie zdążył zapiąć pasek, kiedy drzwi się otworzyły. Do sypialni wpadł

żołnierz. Miał groźne spojrzenie i był uzbrojony w uzi. Wrzeszcząc po hiszpańsku,

rozkazał, by Luke dołączył do pozostałych.

Luke pomyślał, że to już koniec.

Zginie z dala od domu. Z dala od siostry bliźniaczki.

W tym momencie zdał sobie sprawę, że rozpaczliwie pragnie żyć. Pośpiesznie

wykonał rozkaz partyzanta, a w jego umyśle pojawił się obraz brązowookiej

Rosity. Kochał ją i chciał się z nią ożenić.

Na dworze panował chaos. Przerażone kobiety tłoczyły się przy fontannie,

osłaniając dzieci. Luke jak oszalały szukał wzrokiem Rosity. Odnalazł ją wśród

innych kobiet i poczuł ulgę.

W kałuży krwi pod drzwiami kaplicy leżało rozciągnięte ciało Ramóna

Hermosy. Zastrzelony z nienawiści. Zamordowany w imię postępu. Oczy

martwego mężczyzny wpatrywały się nieruchomo w noc.

Ramón. Na Boga, tylko nie Ramón. Złość wstrząsnęła Lukiem, jakby poraził

go prąd. Ten miły staruszek nie mógł zrobić nikomu Krzywdy.

– Czego chcecie?! – krzyknął, zaciskając pięści.

Podeszło do niego trzech mężczyzn, uzbrojonych po zęby. Jeden przycisnął

lufę karabinu do ramienia Luke’a, popychając go w stronę kobiet.

– Czego chcecie? – powtórzył Luke, nie zwracając uwagi na

niebezpieczeństwo.

Trzej mężczyźni rozstąpili się, kiedy podszedł do nich oficer. Patrzył na

Luke’a z nienawiścią. Luke czuł ją tak, jak kiedyś miłość Rosity.

– Rozumiem, że jest pan przyjacielem naszego prezydenta. – Dowódca

splunął. Złowrogi uśmiech powoli uniósł kąciki jego ust . – Może powinienem

raczej powiedzieć: „byłego prezydenta”.

– To jest misja – Luke wskazał ręką w kierunku kościoła. – Nie mieszam się

do polityki.

– Trzeba było się nad tym zastanowić, zanim zaprzyjaźnił się pan z Jose

Cartago. Drogo będzie pana ta przyjaźń kosztowała, senor. Naprawdę, bardzo

drogo.

Wyciągnął lśniący rewolwer z kabury i wymierzył w głowę Luke’a.

– Nie, na miłość boską, nie! – krzyknęła Rosita. Ze szlochem padła do nóg

dowódcy. – Proszę, zaklinam pana na imię Najświętszej Panienki, błagam, niech

pan tego nie robi.

Ale Luke wiedział, że jest za późno.

Rozdział 1.

– Zapłacę za pańskie usługi.

– Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem. – Murphy zmierzył wzrokiem skromną

dziewczynę, która trzymała w ręce jego awizo na przesyłkę. – Chce pani, żebym

pojechał z panią do Zarcero?

Ta kobieta była szalona. Bez dwóch zdań. Letty Madden, urzędniczka

pocztowa z Boothill w Teksasie, niewątpliwie nadawała się do domu wariatów.

Spojrzała na niego oczami czarnymi jak gorzka czekolada. Jej rozpacz

rozbroiłaby każdego mężczyznę, ale nie Murphy’ego. Nie miał zamiaru przerywać

w pełni zasłużonego urlopu z powodu jakiejś kobiety, która szuka przygód.

Nigdy nie miał dobrego zdania na temat płci przeciwnej, a kiedy jego

przyjaciele, Cain i Mallory, ożenili się, utwierdził się w tym przekonaniu.

Trzepotanie rzęsami nie wystarczało, żeby nabrał ochoty do przedzierania się przez

dżunglę, by szukać gruszek na wierzbie.

– Pan nie rozumie – powtórzyła.

Rozumiał doskonale. Po prostu go to nie interesowało. Zresztą urzędniczki

pocztowej nie byłoby stać na zatrudnienie go ani na usługi Deliverance Company,

nawet gdyby przepracowała dwa życia.

– Chodzi o mojego brata. – Zagryzła drżącą dolną wargę.

Niezły chwyt, stwierdził sceptycznie Murphy. Ale nie zmienił zdania.

– Jest misjonarzem.

Jest dobra, musiał przyznać.

Rzeczywiście udało jej się zrobić taką minę, jakby za chwilę miała się

rozpłakać. Szczerość biła od niej na kilometr.

– Odkąd upadł rząd w Zarcero, nikt z Departamentu Stanu ani z CIA nie

potrafi mi powiedzieć, co się z nim dzieje. Linie telefoniczne są odcięte, a stosunki

dyplomatyczne ze Stanami Zjednoczonymi zaostrzyły się. Ludzie z Departamentu

Stanu nawet nie chcą już ze mną rozmawiać. Ale ja nie zapomnę o bracie.

– Nie mogę pani pomóc. – Nie chciał być niegrzeczny czy cyniczny, ale nic

go to nie obchodziło. Mówił to już ze trzy razy, ale ona najwidoczniej wolała mu

nie wierzyć.

To jeden z kilku jej błędów. Murphy zawsze mówił to, co myślał. Jeżeli jej

brat był na tyle głupi, żeby pchać się do kraju stojącego na krawędzi politycznej

zapaści, zasługiwał na to, co go spotkało.

– Proszę – dodała, wstrzymując oddech – niech się pan zastanowi.

Murphy westchnął. Idąc po przesyłkę, nie spodziewał się, że zostanie

nagabywany przez jedną z najspokojniejszych mieszkanek Boothill.

– Pan może mi pomóc – naciskała. – Pan po prostu nie chce. Nie proszę pana,

żeby pan to zrobił z dobrego serca!

Niezłe zagranie, bo Murphy nie miał natury dobroczyńcy.

– Powiedziałam, że panu zapłacę, i nie żartowałam. Zdaję sobie sprawę, że

usługi takiego eksperta jak pan nie są tanie, więc...

– Eksperta? – Przecież nikt w Boothill nie wiedział, z czego Murphy żyje.

– Sądzi pan, że nie wiem, czym się pan zajmuje? – Zmarszczyła brwi

dotknięta, że uważa ją za idiotkę. – Nie jestem głupia, panie Murphy. Są pewne

rzeczy, których nie można nie zauważyć, sortując przesyłki. Jest pan najemnikiem.

Wypowiedziała te słowa tak, jakby kalały jej usta. Nie ulegało wątpliwości, że

siostra misjonarza nigdy wcześniej nie zadawała się z człowiekiem tak plugawej

profesji. Odrażającemu Murphy’emu bardzo się to spodobało. Rzeczywiście, nie

przeszłoby mu przez myśl, że ktoś tak bogobojny jak Letty Madden będzie nalegał,

żeby ubić interes właśnie z nim.

– Zapłacę panu – powtórzyła. – Tyle, ile pan zażąda.

Macomber Debbie - Noc i dzień.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: