Gabriel Kristin - Delicje Carly.pdf - Gabriel Kristin - Karo1510

KRISTIN GABRIEL

Delicje

Carly

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wszystko zaczęło się wtedy, gdy Sophie Devine poprosiła

Carly o przygotowanie w jej kuchni smacznej kolacji. Miała

to zrobić dyskretnie, żeby narzeczony Sophie, Tobias Cobb,

miał wrażenie, że jego wybranka sama wszystko ugotowała.

Biedna Sophie święcie wierzyła w prawdziwość starego po

rzekadła, które głosi, że droga do serca mężczyzny wiedzie

przez żołądek. Carly stanęła na wysokości zadania i Sophie

mogła podać doskonałe potrawy Carly jako swój własny

wyrób. Wszystko szło jak z płatka do chwili, gdy do miesz

kania wtargnął poprzedni narzeczony Sophie, profesor Che

ster Winnifield, uzbrojony w magnum kaliber 357. Zastrzelił

i Sophie, i jej nowego narzeczonego. Jedna z kul. które tra

fiły w Cobba, przeszła na wylot przez poduszkę na kanapie

i wylądowała w ciastku z kremem.

Firma cateringowa nosząca bezpretensjonalną nazwę De

licje Carly dopiero niedawno zaczęta swoją działalność. Jej

właścicielka nie chciała nawet myśleć o tym, że wypadek

w domu Sophie mógłby być dla niej złą wróżbą. Szczerze

mówiąc, starała się w ogóle nie myśleć o tamtym zdarzeniu,

ani tym bardziej o lodowatym, mrożącym krew w żyłach

spojrzeniu profesora Winnifielda, które prześladowało ją we

snach.

Tak bardzo się przejęła, że zaczęła nawet rozważać, czy

nie wyjść za mąż i nie zająć się rodzeniem dzieci, jak to sobie

wymarzyła jej matka. Na szczęście szok minął. Carly znów

mogła się zająć realizacją swoich marzeń. Marzyła zaś o tym.

żeby stać się potęgą w świecie cateringu, a co najmniej naj

lepszą firmą cateringową w Boise.

Nie będę sobie zawracać głowy żadnymi wróżbami, my

ślała. Moje potrawy jeszcze nikogo nie zabiły. Każdemu

może się zdarzyć, że stanie się świadkiem morderstwa. Zwy

kły wypadek przy pracy. Kobieta interesu nie może sobie

pozwolić na to, żeby jedno niepowodzenie podcięło jej

skrzydła. Wprost przeciwnie, powinna nawet spróbować

obrócić to niepowodzenie na swoją korzyść.

- To moja wizytówka. - Carly wręczyła Violet Speery

prostokątny kartonik. Na białym tle wielkimi literami wypi

sano nazwę firmy: Delicje Carly. Zamiast wykrzyknika na

rysowany był potężny szparag.

Violet Speery, siwowłosa elegancka pani, była prokurato

rem okręgowym hrabstwa Ada. Spojrzała ze zdz.iwieniem na

wizytówkę, lecz Carly wcale się tym nie przejęła. No i cóż

z tego, że reklamowała się tak nachalnie? Każdy sposób był

dobry, żeby wypromować wymarzoną firmę.

Gazety rozpisywały się o tym morderstwie. Żadna z nich

nie omieszkała wspomnieć o koronnym świadku tego zdarze

nia, pannie Carly Westin, właścicielce firmy cateringowej

Delicje Carly. Ludzie nie lubią, kiedy się do nich strzela.

Zwłaszcza przy jedzeniu. Toteż prawie wszyscy klienci firmy

wycofali złożone wcześniej zamówienia.

Zaraz potem z banku przyszło ponaglenie w sprawie spła

ty kredytu, a dostawcy zaczęli nachodzić Carly w sprawie

uregulowania należności. Na domiar złego dziś rano nie udał

jej się sernik.

Ile nieszczęść może znieść jedna dziewczyna, zanim się

załamie?

Carly nie mogła sobie pozwolić na kolejną porażkę. Dla

tego na spotkanie z prokuratorem okręgowym ubrała się

w elegancki kostium i buty na wysokich obcasach. Prezen

towała się jak prawdziwa kobieta interesu, a właśnie szła na

to spotkanie, żeby coś załatwić. Skoro władze stanowe chcia

ły, żeby zeznawała na procesie, to mogły jej w zamian wy

świadczyć drobną przysługę.

- Bardzo się cieszę, że zechciała pani przyjść, panno

Westin - powiedziała Violct. Otworzyła leżącą przed nią

teczkę z dokumentami i włożyła do niej wizytówkę.

Starsza pani wyglądała sympatycznie. Carly miała nadzie

ję, że zdołają dobić targu.

- Jeśli chodzi o moje zeznanie... - zaczęła.

Drzwi za jej plecami się otworzyły, a w progu stanął po

tężny mężczyzna. Wypełniał sobą niemal całą framugę. Był

wysoki, wyższy niż bracia Carly, a więc musiał mieć prawie

dwa metry wzrostu. Dostrzegła takie krótko obcięte czarne

włosy, ciemny zarost na twarzy...

Przystojny, pomyślała Carly. Chciała poprawić okulary.

Dopiero kiedy dotknęła palcem nosa, przypomniała sobie, że

zamiast okularów włożyła szkla kontaktowe. Ręka wróciła

na kolano, a policzki pokrył rumieniec.

- Czy Winnifield widział panią tamtego dnia? - zapytał

mężczyzna bez żadnego wstępu. Głos miał głęboki, zmysło

wy...

- Kim pan jest? - chciała wiedzieć Carly.

- Jack Brannigan. - Mężczyzna rozsiadł się w fotelu,

otworzył teczkę, którą ze sobą przyniósł, wyjął z niej

jakieś dokumenty, przeczytał je i dopiero potem spo

jrzał na Carly. - Podobno ukrywała się pani w kuchni panny

Divine.

- Nie ukrywałam się, tylko tam byłam - sprostowała Car-

ly. - Dopiero wówczas, gdy zaczęła się strzelanina, schowa

łam się pod stołem.

- Czy słyszała pani, kiedy wszedł profesor Winnifield?

Carly wcale nie podobał się sposób, w jaki ten obcy czło

wiek ją traktował. Nawet nie uznał za stosowne porządnie się

przedstawić. Miała ochotę dać mu za to nauczkę, ale straciła

rezon. Facet był wprawdzie źle wychowany, ale za to niesa

mowicie przystojny.

- Panna Divine włączyła muzykę latynoską - wyjaśniła.

patrząc prosto w oczy źle wychowanego przystojniaka. - Nie

chciała, żeby jej narzeczony wiedział, że to nie ona przygo

towała tę kolację.

Biedna Sophie wreszcie znalazła mężczyznę, który wyda

wał jej się najlepszym materiałem na męża. Porzuciła dla

niego innego wielbiciela - Chestera Winnifielda. I proszę,

jak się to skończyło.

- Panna Divine wchodziła do kuchni, zostawała tam kilka

minut, a potem wychodziła do pokoju, niosąc na tacy kolejne

danie - opowiadała Carly. - Słyszałam tylko „La Bambę".

a potem strzały.

- Co było na kolację? - zapytał Jack Brannigan.

- Kaczka z jabłkami. Pyszności! Ale trzeba uważać. Jak

się piecze za długo, jest sucha, a jak za krótko, to będzie

twarda. - Carly wyjęła z torebki jeszcze jedną wizytówkę

i podała ją Jackowi. - Z radością kiedyś ją panu przyrządzę.

Jack wziął wizytówkę. Był jeszcze bardziej zaskoczony

niż Violct.

Dopiero teraz przyjrzał się Carly uważniej. Sterczące na

wszystkie strony kasztanowe włosy wyglądały tak, jakby

nigdy ich nie czesała. Niebieskie oczy, prowokacyjny

uśmiech i pieprzyk na lewym policzku. Naprawdę niezwykła

kobieta.

Gabriel Kristin - Delicje Carly.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: