Ludlum Robert - Strażnicy Apokalipsy T2 (Mandragora76).pdf - KSIĄŻKI-ROBERT LUDLUM - padakapiotr

tytuł: "Strażnicy Apokalipsy" - Tom II

autor: Robert Ludlum

drobna korekta: dunder@poczta.fm

przełożyli: SŁAWOMIR KĘDZIERSKI, ANDRZEJ

LESZCZYŃSKI, ARKADIUSZ NAKONIECZNIK

AMBER

Tytuł oryginału: "THE APOCALYPSE WATCH"

Projekt graficzny okładki: KLAUDIUSZ

MAJKOWSKI

Redakcja merytoryczna: ELŻBIETA

MICHALSKA-NOYAK

Redakcja techniczna: ANDRZEJ WIlKOWSKI

For the Polish edition

o.o.

ISBN 83-7082-849-3

Wydawnictwo Amber Sp. z o.o.

Warszawa 1995. Wydanie I

* * *

ROZDZIAŁ 23

- Jezu! Mam wrażenie, że oni są wszędzie. Poruszają

się niczym duchy! - ryknął Drew, z wściekłości waląc

pięścią w blat biurka. Jakim sposobem zdołali mnie

odnaleźć? Claude Moreau stał przy oknie i w

milczeniu wyglądał na zewnątrz. Po chwili rzekł

cicho:

- Wcale nie ciebie, przyjacielu. Nic nie wiedzą o

pułkowniku Websterze. Musieli śledzić mnie.

- Ciebie? Przecież mówiłeś, że prawie nikt w Paryżu

cię nie zna - syknął złośliwie Latham. - Nie

wyróżniasz się w tłumie, tym bardziej że zawsze

dobierasz sobie jakiś kapelusz z całej cholernej

kolekcji!

- To nie ma nic do rzeczy. Musieli wiedzieć, dokąd

się wybieram.

- Skąd? - zapytała de Vries. Siedziała na krawędzi

łóżka w swoim pokoju w hotelu "Bristol", gdzie

postanowili się spotkać ponownie. Wracali z miasta

pojedynczo, każde na własną rękę.

- No cóż, wasza ambasada nie jest jedynym

miejscem, gdzie znajduje się przeciek - rzekł

Moreau, odwracając się od okna; jego mina

świadczyła o wściekłości pomieszanej ze smutkiem. -

W moim własnym biurze też musi być jakiś

informator.

- Czyżby do tego najświętszego ze świętych

Deuxieme Bureau także się wkradł jakiś agent?

- Daj spokój, Drew - powiedziała Karin, kręcąc

głową; wyraźnie uderzył ją fakt, że Moreau także

jest bardzo poruszony tym, co się stało.

- Ja nie mówiłem o Deuxieme Bureau, monsieur -

sprostował Francuz, kierując lodowate spojrzenie na

Lathama. - Chodziło mi jedynie o mój gabinet.

- Nie rozumiem - rzekł cicho Drew, zapominając o

złośliwości.

- To oczywiste. Nie znasz zasad, których musimy

przestrzegać. Jako le directeur mam obowiązek

zawsze zostawiać kontakt do siebie, na wypadek

gdyby zaszło coś nieprzewidzianego. Oprócz

Jacques'a, który codziennie pomaga mi

rozplanowywać zajęcia, kontakt ze mną ma tylko

jedna osoba, najbliższy współpracownik cieszący się

moim pełnym zaufaniem. Ta osoba nie rozstaje się z

przywoływaczem, aby mogła mnie zawiadomić o

dowolnej porze dnia i nocy.

- Jaką on pełni funkcję? - zapytała Karin, pochylając

się do przodu.

- Nie on, lecz ona. Mówię o Monique d'Agoste, mojej

sekretarce. Pracuje w biurze od sześciu lat i jest nie

tylko sekretarką, lecz także moim zaufanym

pomocnikiem. Tylko ona wiedziała o naszym

spotkaniu w kawiarni, tylko ona mogła o tym

komukolwiek powiedzieć.

- I nigdy nie miałeś w stosunku do niej żadnych

podejrzeń? spytała de Vries.

- A wy podejrzewaliście Janinę Clunes? - wtrącił

Drew.

- No nie, ale to przecież żona ambasadora.

- A Monique to serdeczna przyjaciółka mojej żony.

Jeśli mam być szczery, to właśnie moja żona

zaproponowała jej kandydaturę na stanowisko

sekretarki. Razem studiowały, później Monique

skończyła kurs w Service d'Etranger i pracowała w

dyplomacji, przeżyła też nieudane małżeństwo. Przez

te wszystkie lata utrzymywały ze sobą ścisły

kontakt... Teraz już chyba wiadomo, z jakiego

powodu... - Moreau urwał i podszedł do biurka, przy

którym siedział Latham, z uwagą przysłuchujący się

tej rozmowie. - Były jak papużki nierozłączki... Nie,

to nie wy byliście celem tego ataku, przyjaciele.

Chodziło o mnie. Gdzieś tam zapadła decyzja, mój

czas minął. Dlatego zapadł wyrok...

- O czym ty mówisz? - mruknął Latham, prostując

się na krześle.

- Żałuję, ale nawet wam nie mogę tego wyznać.

Moreau sięgnął po słuchawkę telefonu, wybrał

numer i po chwili rozkazał po francusku:

- Proszę się natychmiast udać do SaintGermain, do

mieszkania pani d'Agoste, i ją aresztować.

Zabierzcie ze sobą jakąś funkcjonariuszkę i na

miejscu przeprowadźcie dokładną rewizję osobistą

Monique. Ona może mieć przy sobie truciznę... Nie

będę udzielał żadnych wyjaśnień, proszę wykonać

rozkaz! Francuz ze złością odłożył słuchawkę i usiadł

na brzegu kanapy stojącej pod ścianą.

- To wszystko staje się po prostu przygnębiające -

mruknął jakby sam do siebie.

- Ależ to dwie całkiem różne rzeczy, Claude - rzekł

Drew. Nie rozumiem, jak możesz być równocześnie

rozwścieczony i zasmucony. Jedno z tych uczuć

powinno być dominujące. Przecież tu chodzi o twoje

życie.

- Nie można wszystkiego zostawić zawieszonego w

próżni, mon orni - dorzuciła de Vries. - Jeśli

weźmiesz pod uwagę, przez co przeszliśmy, to chyba

zasługujemy przynajmniej na jakieś pobieżne

wyjaśnienie.

- Zastanawiam się, od jak dawna ona to planowała,

ile informacji zdołała wykraść i przekazać...

- Komu, na miłość boską? - zapytał z naciskiem

Drew.

- Tym, którzy są na usługach Bruderschaftu.

- Przestań kręcić, Claude - rzekł Latham. - Może

jednak powiesz nam cokolwiek?

- Dobra. - Moreau odchylił się do tyłu i palcami lewej

ręki przetarł oczy. - Od trzech lat toczę

niebezpieczną grę, zbierając na swym koncie miliony

franków.

- Jesteś podwójnym agentem?! - krzyknęła osłupiała

de Vries, podrywając się na nogi. - Tak jak Freddie?

- Podwójnym agentem? - wycedził Latham,

podnosząc się z krzesła.

- Właśnie, tak jak Freddie - odparł szef Deuxieme

Bureau, spoglądając na Karin. - Byli przekonani, że

jestem niezwykle cennym informatorem, ale ja nigdy

im nie udostępniłem żadnych danych z archiwów

biura.

Ludlum Robert - Strażnicy Apokalipsy T2 (Mandragora76).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: