1. Jezus malusieńki leży nagusieńki, |: płacze z zimna, nie dała Mu Matula sukienki. :|
2. Bo uboga była, rąbek z głowy zdjęła, |: w który Dziecię uwinąwszy, siankiem Je okryła. :|
3. Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki, |: we żłobie Mu położyła siana pod główeczki. :|
4. Dziecina się kwili, Matusieńka lili, |: w nóżki zimno, żłóbek twardy, stajenka się chyli. :|
8. Pokłon oddawajmy, Bogiem je wyznajmy, |: to Dzieciątko ubożuchne ludziom ogłaszajmy. :|
Ta prosta a piękna kolęda powstała prawdopodobnie w środowisku karmelitanek, a we wszystkich klasztorach żeńskich była niezwykle popularna. Zob. KANTYKA, pieśń 109 (Krzyżaniak, Kantyczki, s. 73). Por. Mioduszewski, Pastorałki 1843, s. 85-86.
hero24