Zelazny Roger - Kraina Przemian.pdf - Zelazny Roger - ssaaggaa

Roger Zelazny

Kraina Przemian

( PrzełoŜyła Małgorzata Pacyna )

ROZDZIAŁ I

Siedmiu męŜczyzn pobrzękiwało kajdankami, do

których przymocowano łańcuchy. KaŜdy łańcuch

przytwierdzony był do osobnego kołka wystającego z

wilgotnej ściany kamiennej komnaty. W maleńkiej

niszy, na prawo od wejścia płonęła słabo lampka

oliwna. Tu i ówdzie z wysokich ścian zwisały puste

łańcuchy i kajdany. Podłogę pokrywała brudna

słoma, zewsząd dolatywał silny odór. Wszyscy

męŜczyźni nosili długie brody, ubrania ich były w

strzępach. Blade twarze Ŝłobiły głębokie bruzdy.

Oczy utkwili w drzwiach. Przed nimi tańczyły lub

migotały w powietrzu jaskrawe kształty, przenikały

przez potęŜne mury i pojawiały się w przeróŜnych

miejscach. Niektóre z nich były czystą abstrakcją,

inne przypominały przedmioty naturalne - kwiaty,

węŜe, ptaki, liście - stając się w zasadzie ich

niedoskonałą kopią. Z końca lewego rogu uniósł się i

odpadł bladozielony wir strząsając na podłogę tabuny

karaluchów. W chwilę potem rozległo się w słomie

chrobotanie i mysia gromada przystąpiła pędem do

uczty. Gdzieś zza drzwi doleciał niski śmiech, ktoś

zbliŜał się do nich nieregularnym krokiem.

Młody męŜczyzna o imieniu Hodgson, który -

gdyby nie brud i wychudzenie byłby nawet

przystojny, strząsnął z oczu długie, kasztanowe włosy,

oblizał wargi i wbił wzrok w błękitnookiego

męŜczyznę po prawej stronie.

- Tak szybko? - mruknął chraphwie.

- Trwało to dłuŜej niŜ ci się zdaje - odparł

ciemnowłosy męŜczyzna. - Obawiam się, Ŝe nadszedł

czas na jednego z nas.

Jasnowłosy młodzieniec zaszlochał cicho. Dwaj

pozostali rozmawiali szeptem.

W drzwiach pojawiła się wielka, purpurowo-

szara, szponiasta dłoń. Kroki umilkły, rozległ się

cięŜki oddech przerywany głośnym chichotem. Otyły,

łysy męŜczyzna stojący po lewej stronie Hodgsona

wydał z siebie przeraźliwy wrzask.

Ogromna, niewyraźna postać wśliznęła się przez

drzwi, jej oczy - lewe w kolorze Ŝółtym, prawe w

kolorze czerwieni - chłonęły światło migoczącej

lampy. Chłodne powietrze komnaty oziębiło się

jeszcze bardziej, gdy stwór pochylił się, uderzając

kopytem wykręconej do tyłu lewej nogi w przykrytą

słomą kamienną posadzkę, podczas gdy szeroka,

płetwowata stopa cięŜkiej, pokrytej łuskami nogi

prawej przekroczyła próg. Wyciągnięte do przodu

długie, silnie umięśnione ramiona dotknęły podłogi,

szpony przesunęły się po posadzce. Monstrum

spojrzało na skazańców, a otwór w prawie trójkąt-

nym pysku przybrał kształt uśmiechu, odsłaniając

szereg Ŝółtawych zębów.

Stwór przeszedł na środek komnaty i zatrzymał

się. Spadł na niego deszcz kwiatów, a on udając

irytację odsunął je na bok. Był całkowicie po-

zbawiony owłosienia, miał twarde jak skóra ciało

pokryte łuskami w najbardziej nieoczekiwanych

miejscach. Nie sposób było określić jego płci. Jego

język wysunięty do przodu miał ciemnoczerwoną

barwę i rozwidlone końce.

Zakuci w kajdany męŜczyźni zamilkli i zamarli

w nienaturalnym bezruchu, kiedy zaczął błądzić po

nich swymi dziwacznymi oczami - raz, i drugi...

Nagie poruszył się z niezwykłą szybkością. Sko-

czył do przodu, a jego prawa łapa wysunęła się

gwałtownie, chwytając grubasa, który wrzasnął przed

chwilą. Paszcza potwora zacisnęła się na jego szyi,

krzyk umilkł. MęŜczyzna próbował walczyć przez

chwilę, ale stracił siły i zginął w uścisku.

Podnosząc głowę potwór zarechotał i oblizał

wargi. Jego wzrok spoczął na miejscu, z którego

pochwycił swą ofiarę. Wolnym ruchem przeniósł swój

cięŜar na lewą stronę, a prawą łapą sięgnął po rękę,

która wciąŜ wisiała w kajdanach przy ścianie. Na

leŜące na podłodze szczątki nie zwrócił najmniejszej

uwagi.

Odwrócił się i powlókł się w kierunku wyjścia

pogryzając po drodze kość. Zdawał się nie zauwaŜać

błyszczącej ryby, która płynęła w powietrzu, ani teŜ

innych obrazów pojawiających się, to znów

znikających nad nim, pod nim, obok niego ścian

ognia, smukłych jak igła drzew, potoków błotnistej

wody, połaci topniejącego śniegu...

Pozostali więźniowie przysłuchiwali się głuchym,

miarowym odgłosom jego kroków. W końcu Hodgson

odchrząknął.

Zelazny Roger - Kraina Przemian.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: