Pani Krainy Mgieł.pdf

A NDRE N ORTON

P ANI K RAINY M GIEŁ

T YTUŁ ORYGINAŁU D READ C OMPANION

P RZEKŁAD : J ACEK K OZERSKI

R OZDZIAŁ PIERWSZY

Nigdy już nie zaufam tradycyjnym podziałom czasu i nie powiem Z całym

przekonaniem: to był dzień; minął tydzień; przed nami cały rok! Zaledwie kilka dni temu

pokazano mi bardzo stare taśmy, skopiowane, jak mnie zapewniono, z kaset nagranych ongiś na

legendarnej planecie Terra. Jednak pewne zawarte na nich informacje tak bardzo przypominają

moje własne doświadczenia, że nie pozostaje mi nic innego jak tylko uwierzyć, iż ci, którzy

nagrali je w przeszłości zasnutej mgłą czasu, tak dawno temu, że nie potrafię nawet pouczyć lat

dzielących teraźniejszość od tamtej chwili, również przemierzyli szlak, na jaki skierowały mnie

przypadek i mój własny upór.

Gdybym nie miała niepodważalnych dowodów na to, co przydarzyło się mnie oraz paru

innym osobom, mogłabym być teraz posądzona o snucie niestworzonych opowieści ku

zadziwienia łatwowiernych. Lecz to, co mówię, jest prawdą i nagrania wszystko potwierdzają.

Urodziłam się na Chalox, w 2405 roku po Odlocie, licząc według czasu planetarnego i

galaktycznego. Skończyłam szesnaście planetarnych lat, kiedy opuściłam Chalox i

wylądowałam na Dylanie. Od tego czasu nie minął dla mnie więcej niż rok - a jednak w

kalendarzu widnieje teraz cyfra 2483!

Czas! Zdarza się, że gdy spoglądam na te daty i myślę, w jaki sposób minęły dla mnie te

lata, ogarnia mnie taki strach, że natychmiast muszę zająć się czymś, skupiając na tym

wszystkie moje siły i myśli, dopóki nie opadnie dławiąca mnie fala paniki.

Gdyby nie Jorth, którego mogę dotknąć ilekroć tego zapragnę i który dzieli ze mną mój

e brzemię, mogłabym… lecz o tym nie będę myślała - teraz ani nigdy!

Tak jak powiedziałam, urodziłam się na Chalox. Moim ojcem był Rhyn Halcrow,

zwiadowca Departamentu Badań. Należał do rodu Talgrinnian, co oznacza Drugą Falę

potomków Terran. Moja matka pochodziła z Forsmanian, z rodziny kupieckiej. Byli ludźmi,

lecz jako potomkowie Pierwszej Fali z powodu genetycznych mutacji różnili się od istot, które

uważano za rodzimych mieszkańców Terry.

Ich małżeństwo nazywano terminowym, jak to się zwykle określa w przypadku

mężczyzn pozostających w służbie rządowej, i trwało trzy miejscowe lata. Po ceremonialnym

rozwiązaniu umowy małżeńskiej ojca skierowano do nowego zespołu badawczego. Pozostawił

moją matkę z bardzo wysoką dożywotnią rentą, dając jej nadto wolną rękę co do zawarcia

następnego kontraktu, gdyby miała na to ochotę - lub gdyby sobie tego życzył jej ojciec.

Forsmanianie bowiem szanują rodową hierarchię i ważkie decyzje dotyczące klanu podejmuje

najstarszy wiekiem mężczyzna.

I rzeczywiście, w ciągu paru miesięcy matka wydała się po raz drugi za jednego ze

swoich kuzynów, zatrzymując w ten sposób wiano z pierwszego małżeństwa w klanie, co jej

bliscy uznali za bardzo praktyczne i słuszne rozwiązanie.

Jeśli chodzi o mnie, w tym czasie przebywałam już w internacie dla dzieci pracowników

rządowych w Lattmah. Rozstanie było zupełne. Nigdy więcej nie zobaczyłam żadnego z moich

rodziców. Problemem był dla mnie fakt, iż urodziłam się dziewczynką, ponieważ potomstwo

takich mieszanych związków w większości jest płci męskiej i chłopcy ci od dzieciństwa

szkoleni są do służby państwowej.

Na nieszczęście odziedziczyłam płeć matki, lecz duszę i zainteresowania ojca. Byłabym

bezgranicznie szczęśliwa, pracując jako zwiadowca, odkrywca dalekich światów i nowych

krajobrazów. Moimi ulubionymi nagraniami z taśmoteki były relacje z wypraw badawczych,

sprawozdania z misji handlowych na prymitywnych planetach i tym podobne rzeczy. Być może

potrafiłabym dopasować się do życia, jakie wiedli wolni kupcy. Lecz kobiet jest wśród nich tak

niewiele i są one tak zazdrośnie strzeżone i hołubione, że pewnie byłabym prawdziwym

więźniem w jednym z ich kosmoportów. Spotykałabym się z mężem tylko z rzadka, i prawo

zmuszałoby mnie do ponownego zamążpójścia, gdyby jego statek nie powrócił w

wyznaczonym terminie.

Tak więc robiłam co mogłam, żeby przygotować się do ucieczki z Chalox. Zostałam

opiekunką archiwum i przyswoiłam sobie kilka technik, wliczając w to implantowanie pamięci.

I umieszczałam swoje nazwisko - Kilda c’Rhyn - na wszystkich możliwych listach

emigracyjnych, od kiedy tylko władze pozwoliły mi rejestrować się na nich.

To, że okazja do wyjazdu się nie nadarzała, zaczynało mnie niepokoić. W internacie

mogłam pozostać jeszcze niecały rok, a potem musiałabym przystosować się do życia w

miejscu wybranym arbitralnie przez moich opiekunów. Mogli nawet zmusić mnie, bym wróciła

do klanu mojej matki, a to zupełnie mi nie odpowiadało. Tak więc, zrozpaczona, zwróciłam się

w końcu do jednego z moich nauczycieli, którego uważałam za najbardziej życzliwego.

Lazk Volk był mieszańcem–mutantem. W jego przypadku wymieszanie ras objawiło się

deformacjami, których nawet najbardziej zaawansowana chirurgia plastyczna nie mogła

naprawić. Jego umysł miał jednak tak niezwykłe możliwości, jeśli chodzi o uczenie się i

nauczanie, że Lazk nigdy nie opuścił internatu. Ogromna taśmoteka oraz informacje

uzyskiwane od odwiedzających go zwiadowców i innych podróżników pozwoliły mu zdobyć

wiedzę o wiele rozleglejszą od wszystkich miejscowych banków pamięci, z wyjątkiem

rządowego.

Ponieważ pod pewnymi względami byliśmy do siebie podobni każde z nas tęskniło

bowiem za tym, co było mu wzbronione - Lazk Volk i ja zostaliśmy przyjaciółmi. Od czterech

lat pracowałam dla niego jako rejestratorka i bibliotekarka, nim w końcu wyraziłam głośno

swoją obawę o to, że nie mam żadnego wpływu na przyszłość, która mnie czeka. Miałam

nadzieję, że być może odpowie na to ofertą stałego zatrudnienia. Choć tak naprawdę nie

zaspokajałoby to mego pragnienia podróży, to jednak, zważywszy na bogactwo jego wiedzy,

byłaby to namiastka najlepsza z możliwych.

Rozwarł swoje cienkie, podwójne ramiona w typowym dla niego geście, zwijając

pozbawione kości palce nad klawiaturą, która wyczarowywała wszystko, czego sobie zażyczył -

od kompletnej historii planety Firedrake po opis przyjęcia z okazji zaślubin.

Prawie całą jego zniekształconą postać spowijała szata z tęczowego materiału bora,

zmieniająca intensywne barwy przy najdrobniejszym poruszaniu. Przypominał w niej gruby

wałek ustawiony na jednym końcu. Tylko cztery ramiona i stożkowata głowa wskazywały, że

jest żywą istotą.

Przez chwilę wysuwał naprzód i cofał wijące się palce. Potem rozwarł szczelinę ust.

- Nie.

- Nie? Dlaczego?

Byłam tak zaskoczona, że w moim głosie pojawił się ton pretensji, jaki nigdy

dotychczas nie zabrzmiał, gdy zwracałam się do niego.

- Nie zatrudnię cię u siebie. To zbyt łatwa droga, Kildo. A ty nie jesteś stworzona do

wędrówki łatwymi szlakami.

Dotknął jednego z wielu przycisków i moje krzesło odwróciło się, tak że już nie

spoglądałam na niego lecz na ścianę, na której znajdował się ekran, przypominający teraz

ogromne lustro.

- Co widzisz? - zapytał.

- Siebie.

- Opisz! - Powiedział to tonem, jakiego używał w kabinach szkoleniowych, kiedy

zaczynał kształtować mój umysł w celu zapamiętywania i gromadzenia informacji.

- Jestem kobietą. Moje włosy są… są… - zawahałam się. Ci, którzy mieszkali w

internacie, tak bardzo różnili się od mieszańców, że nie znane były nam kanony określające

zarówno urodę, jak i zwyczajną brzydotę. Wiedziałam, że spoglądanie na pewne twarze, z

uwagi na ich barwę i kształt, sprawia mi przyjemność. Lecz obca była mi próżność i nie miałam

pojęcia, czy mój wygląd może być uważany choćby za przeciętny. - Moje włosy - podjęłam

zdecydowanie - są ciemnobrązowe. Mam dwoje oczu - są niebieskozielone -jeden nos i usta.

Skóra jest również brązowa, lecz jaśniejsza w odcieniu od włosów. Co do reszty - moje ciało

jest humanoidalne i zdrowe. Co sprawia, że chcesz widzieć mnie inną niż taką właśnie?

- Jesteś młoda. I choć wymieniłaś swe cechy tak otwarcie, Kildo, przekonasz się, gdy

tylko znajdziesz się poza tymi murami, że w oczach większości będziesz kimś nieprzeciętnym.

I, jak zauważyłaś, masz sprawne i zdrowe ciało. Dlatego nie możesz tego zmarnować, kryjąc się

w cieniu i odwracając plecami do świata.

- Chyba będzie lepiej - zaprotestowałam - żebym została tutaj, gdzie jestem szczęśliwa,

niż wróciła do klanu Forsmanian lub pracowała jako urzędniczka w jakimś państwowym

biurze, aż stałabym się tak tępa jak te ściany, które nas otaczają.

- Być może. - Skinął głową. Zaskoczyło mnie, że tak łatwo dopięłam swego. On jednak

ciągnął dalej: - Lecz wymieniłaś tylko dwie z możliwości, jakie masz. Są jeszcze inne…

- Małżeństwo z kupcem? - ośmieliłam się wyrazić głośno trzecią możliwość, nad którą

się zastanawiałam.

- Żeby wykorzystać je do ucieczki? Nie sądzę, by to był dobry pomysł. Kupcy, mając

tak niewiele kobiet, otaczają je aż nadto troskliwą opieką. Taki związek mógłby się okazać dla

ciebie jeszcze bardziej ogłupiający i uciążliwy niż to, co by cię spotkało, gdybyś zdecydowała

się na którąś z dwóch pierwszych propozycji. Mamy jednak to…

Musiał nacisnąć jakiś inny guzik, ponieważ na ekranie rozbłysło, zamazując moje

odbicie, rządowe ogłoszenie. Była to jedna z tych ogólnych ofert skierowanych do emigrantów,

przejaskrawiony i prawdopodobnie mocno przesadzony wykaz wszystkich wspaniałych

możliwości, jakie odpowiednio wykwalifikowanym ludziom dawały planety pogranicza.

- Zapomniałeś - wtrąciłam, nie rozumiejąc, jak mógł nie wziąć tego pod uwagę - że nie

jestem uzdolniona manualnie, nie mam przeszkolenia medycznego ani…

- Jesteś dzisiaj nastawiona bardzo sceptycznie - powiedział, lecz w jego głosie nie było

słychać zniecierpliwienia. - To jest oficjalny rejestr. Istnieją jednak inne sposoby, by dołączyć

do emigrantów, mianowicie jako pomoc domowa dla kogoś, kto ma dzieci w wieku szkolnym.

Wspomagałaś już nauczycieli w tutejszych klasach. I z pewnością twoje umiejętności

przewyższają kompetencje pomocy domowej. To zajęcie jest oczywiście chwilowe, lecz daje ci

szansę na emigrację. A na nowym świecie będzie więcej możliwości. Na peryferyjnych

światach obserwuje się tendencję do rozluźniania obowiązujących norm - chyba że grupę

emigracyjną stanowi ściśle podporządkowana przywódcy sekta religijna. Mogłabyś zdobyć tam

pozycję, która jest nieosiągalna dla osób twojej płci na wewnętrznych planetach.

To, co mówił, miało sens. Dostrzegłam w tym tylko jedną rysę.

- Mogą uznać, że jestem za młoda.

- Otrzymasz najlepsze rekomendacje. - Powiedział to z takim przekonaniem, iż

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: