Metoda Alfreda i Marii Kniessów – powstała w latach 70 w Hanowerze . Jest to rodzaj gimnastyki rytmicznej , twórczej , polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchu . jest specyficzną metodą prowadzenia zajęć wychowania fizycznego z dziećmi. Gniewkowski definiuje ją jako: „ rodzaj gimnastyki twórczej utanecznionej, polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchu – poprzez eksperymentowanie środkami ruchowymi, słownymi i wzrokowymi. Rezygnuje się w niej z dotychczas powszechnie stosowanych form i środków wychowania fizycznego. Eksponuje naturalne formy ruchowe, eliminując ścisłe. Nie stosuje baletu, technik sportowych itp., chociaż ich interpretacja w formach taneczno – rytmicznych nie jest obca pokazowi.”
Głównymi elementami omawianej metody są :
· ruch ,
· muzyka ,
· rytm ,
· przybory .
Charakterystyczne dla metody Kniessów jest użycie do ćwiczeń ruchowych dwóch przyborów równocześnie przez jedną osobę . Stosuje się następujące przybory :
· bijaki ,
· szarfy ,
· grzechotki ,
· dzwoneczki ,
· bębenki ,
· przepołowione łuski orzecha kokosowego .
W tej metodzie bardzo ogranicza się mówienie . Impulsem do podejmowania wszelkich form ruchu jest muzyka . Muzyka w tej metodzie jest bardzo ważnym „impulsem” do podejmowania czynności ruchowych. Jest też dużo naśladownictwa i wzorowania się na prowadzącym i współćwiczących. Nauczyciel nie tylko demonstruje swoje zamierzenia, ale jest również współćwiczącym, uczy się od ćwiczących, poddaje się tym samym impulsom i przy okazji pogłębia i wzbogaca metodę. W ćwiczeniach jest dużo improwizacji, indywidualnej interpretacji muzyki, rytmu i sposobów użycia przyboru: dużo elastyczności, płynności, swady i swobody ruchu. Towarzyszy temu hedonistyczne zjawisko radości życia, uczenia się i nabywania kultury ruchu. Dziecko w wieku przedszkolnym cechuje„ głód „ ruchu. W gimnastyce rytmicznej dzieci wykonują ćwiczenia w różnych pozycjach i rytmie , co doskonale zaspokaja ich potrzebę ruchu
Ustalono także zasady gimnastyki rytmicznej .
Należą do nich :
· ćwiczyć z radością ,
· rozwijać poczucie rytmu i doskonalić koordynację ruchową ,
· poszukiwać nowych form i rodzajów ruchu ,
· wykorzystywać muzykę i rytm jako bodźce do ćwiczeń ruchowych ,
· stosować barwne przybory do ćwiczeń , zawsze po 2 sztuki w celu harmonijnego rozwoju prawej i lewej strony ciała ,
· przeplatać ćwiczenia rytmiczne z ruchami o charakterze zabawowym ,
· nie nadużywać słów .
Metodę cechuje szeroko rozumiana ekspresja ruchowa i duża aktywność ćwiczących. Jest ona oparta na pozytywnej motywacji, co wiąże się z zasadą podmiotowego traktowania dzieci. Ćwicząca grupa odwzorowywuje ruchy prowadzącej, a także wprowadza do zajęć wiele ciekawych ćwiczeń kreatywnych, utrzymując wszystkie ruchy w rytmicznym tempie, bądź też działając we własnym rytmie. Omawiana metoda inspiruje nowe pomysły i rozwiązania
Miracz