Buddyjskie historie dla dzieci.pdf

Przedmowa

Człowiek, który stał si¦ Buddh¡ narodził si¦ jako syn króla w szóstym

wieku p.n.e. w regionie obecnych północnych Indii.

Na imi¦ miał Siddhatta, a na nazwisko Gotama.

Odrzucaj¡c luksusowe »ycie ksi¦cia, Gotama poszukiwał o±wiecenia przez

sze±¢ lat, studiuj¡c ró»ne nauki i oddaj¡c si¦ najtrudniejszym praktykom

ascetycznym. W ko«cu urzeczywistnił to, »e droga do o±wiecenia polega na

pod¡»aniu „±rodkow¡ ±cie»k¡” pomi¦dzy »yciem w luksusie, a ascetyzmem.

Po o±wieceniu Gotama (od tamtej chwili — Buddha, co oznacza „O±wie-

cony”) dał swoj¡ pierwsz¡ mow¦ w Parku Jeleni w Isipatana (współczesne

Sarnath niedaleko Varanasi). Mówimy o tym zdarzeniu jako o „puszczeniu

w ruch koła Dharmy (Prawdy)”. Przez nast¦pne 45 lat Buddha nauczał

wszystkie klasy m¦»czyzn i kobiet, nie rozró»niaj¡c pomi¦dzy nimi.

Buddha cicho zako«czył swoje »ycie w Kusinara (współczesne Uttar Pra-

desh w Indiach) w wieku lat 80.

Nauki Buddyzmu s¡ obecne w na Sri Lance, Myanmar, Tajlandii, Kambo-

d»y, Wietnamie, Laosie, Tybecie, Chinach, Mongolii, Korei, Tajwanie, Japo-

nii, Nepalu i w cz¦±ci Pakistanu. Liczba tych, którzy pod¡»aj¡ tymi naukami

jest szacowana na ponad 500 milionów.

Dzi± zainteresowanie Buddyzmem wzrasta i zostało napisanych na ten

temat wiele ksi¡»ek. Niestety jednak, wiele z nich jest bardzo techniczna,

napisana przez uczonych dla innych uczonych i nie s¡ one zbyt znacz¡ce dla

przeci¦tnego czytelnika.

T¡ mał¡ ksi¡»k¦ adresuj¦ do tych, którzy nie wiedz¡ wiele na temat bud-

dyzmu.

Historie w niej zawarte bazuj¡ na pierwotnej Tipitace (Trzech Zbiorach

Pism), która zachowała ustn¡ tradycj¦ buddyjsk¡ i która zgł¦bia wiele ró»-

nych aspektów buddyjskiej doktryny.

Te historie zostały pierwotnie spisane dla ogólnego programu edukacyj-

nego Głównej wi¡tyni Higashi Hoganji. Dobo Shinbun (czasopismo bractwa

shinshu) opublikowało jak do tej pory 48 z moich historii. Dziesi¦¢ z nich

zawartych jest w tej ksi¡»ce.

Kyoto, Grudzie« 1999

AikoWatanabe

Lampka,któraniezgasła

W mie±cie Savatthı »yła sobie kobieta o nazwisku Nanda. Nie miała ona

miejsca do mieszkania, ani te» krewnych na których mogłaby polega¢. Jej

ubrania były znoszone, a jej dni mijały na siadywaniu przy drodze. Zwykle

prawie wszyscy przechodnie ignorowali j¡. Kilku ludzi poruszał jednak jej

los, dali jej jedzenie, dzi¦ki któremu mogła prze»y¢.

Buddha Siakjamuni przebywał wówczas w gaju Jeta, niedaleko Savatthı

z du»¡ liczb¡ swoich uczniów. Ludzie z Savatthı tłoczyli si¦ w gaju Jeta

codziennie, spragnieni usłysze¢ jego nauk. Ich r¦ce były pełne oﬁar.

Ale Nanda tylko przykucała naprzeciwko ludzi »wawo mijaj¡cych j¡, za-

stanawiaj¡c si¦ jak mogłaby napełni¢ swój pusty »oł¡dek. Pewnego dnia

Nanda zauwa»yła, »e zachowanie przechodniów si¦ zmieniło. Zwykle nie in-

teresowało j¡ nic innego ni» uzyskanie czego± do zjedzenia, ale jej ciekawo±¢

rosła. Wstaj¡c na niepewnych stopach, zapytała mijaj¡cego m¦»czyzn¦:

— Co si¦ dzieje?

— Buddha opuszcza Gaj Jeta i przenosi si¦ do innego miasta głosi¢ Dhar-

m¦ — odparł przechodzie«.

Nanda przykucn¦ła, aby pomy±le¢.

. . . Mowy Buddhy mog¡ by¢ ±wi¦te, ale nigdy nie poszłam go posłucha¢,

poniewa» słowa nie pomog¡ zapełni¢ pustki w moim »oł¡dku, my±lała Nanda.

Jednak by¢ mo»e ju» nigdy w »yciu nie b¦d¦ mogła go zobaczy¢. Chocia»

mówi si¦, »e nasienie szcz¦±cia do zasadzenia w ogrodzie mego »ycia jest tu»

przed moimi oczyma, nie zasadziłam nawet jednego, wi¦c nie mog¦ zrobi¢ nic

innego, ni» tylko pozosta¢ jak¡ jestem. . .

Jednak co±, co z powodu pustego »oł¡dka zaniedbywała a» do tej chwili

pojawiło si¦ z podstawy istnienia Nandy.

. . . Nie mog¦ tak pozosta¢, my±lała Nanda. Musz¦ zrobi¢ oﬁar¦ Bud-

dzie!. . .

Chocia» Nanda obserwowała ka»dego mijaj¡cego j¡ z oﬁarami dla Buddhy,

teraz po raz pierwszy wstała i poszła »ebra¢ od domu do domu.

Kiedy nastał wieczór, głód Nandy był taki jak zwykle, ale ona nawet nie

my±lała o jedzeniu pokarmu, który zebrała.

Kiedy wróciła do Gaju Jeta, ujrzała migotanie wielu lampek danych

w oﬁerze Siakjamuniemu Buddzie. Zatrzymała si¦.

„Jakie pi¦kne!”

Cho¢ Nanda widziała wcze±niej lampki wiele razy, nagle bardzo uj¦ło j¡

ich pi¦kno. Pospieszyła do sklepu z olejkami.

Wła±ciciel spojrzał podejrzliwie na swoj¡ obdart¡ klientk¦, ale Nanda nie

wahała si¦.

— Daj mi prosz¦ tak du»o olejku, ile mog¦ otrzyma¢ za to — powiedziała.

Sklepikarz spojrzał na niewielk¡ ilo±¢ pokarmu w dłoniach Nandy.

— Co zamierzasz zrobi¢ z tym olejkiem? — zapytał podejrzliwie. Chyba

nie zamierzasz sprzeda¢ tej drogocennej »ywno±ci, któr¡ powinna± u»y¢ do

nakarmienia swojego ciała?

— Czy przyjmiesz cokolwiek innego ni» »ywno±¢? — zapytała Nanda

z niepokojem. Czy to nie wystarczy nawet na troszeczk¦ olejku?

Wła±ciciel był zaskoczony szczero±ci¡ Nandy.

— No có» — powiedział — Sprzedaj¦ olejek, wi¦c sprzedam nawet troch¦,

ale to na co chcesz si¦ wymieni¢ nie starczy na wiele. . .

Odmierzył niewielk¡ ilo±¢ olejku.

— Słyszałam, »e Buddha przenosi si¦ do innego miasta głosi¢ Dharm¦ —

powiedziała mu Nanda — wi¦c chciałabym zapali¢ mu lampk¦ w oﬁerze,

zanim wyruszy.

Sklepikarz był zaskoczony jej słowami. Ponownie otworzył dzban z olej-

kiem i nalał kolejn¡ miark¦.

— Rozumiem — powiedział — Je±li do tego chcesz u»y¢ ten olejek, to

nie musisz mi płaci¢. Prosz¦ zatrzymaj pokarm dla siebie.

— Nie, nie mog¦ tego zrobi¢ — powiedziała Nanda powa»nie. Prosz¦

przyjmij t¡ zapłat¦ — i sił¡ wło»yła »ywno±¢ w r¦ce sklepikarza.

Nanda ostro»nie niosła olejek do Gaju Jeta. Pierwszy raz w »yciu zapalała

lampk¦ w oﬁerze. Jej r¦ce i serce trz¦sły si¦ nerwowo. Knot lampy przez chwil¦

si¦ poruszał, potem płomie« wzrastał kiedy si¦ patrzyła, a» po chwili stał si¦

du»y i stabilny.

Tej nocy silny wiatr zdmuchn¡ł prawie wszystkie lampki w Gaju Jeta,

tylko lampka oﬁarowana przez Nand¦ ci¡gle paliła si¦ jasno.

Z Kengukyo , Sutry Przyczyny M¡dro±ci i Głupoty.

tłumaczenie: Bunyu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: