Patofizjologia – Wykład 6
UKŁAD ODDECHOWY
Wentylacja minutowa = VT x objętość oddechów
( 500 ml x 12 = 6 000 ml )
pojemność minutowa = 5 L
współczynnik V/Q = 0,8 ( wartość uśredniona dla całego płuca, wartość idealna )
daremna wentylacja ( przestrzeń martwa pęcherzykowa )
ZABURZENIA PERFUZJI
Wpływ zmian perfuzji na O2 – charakter liniowy
Upośledzona perfuzja płuc do 6
O2 pobór tlenu przez tkanki upośledzony,
wzrost perfuzji, krążenie
hiperkinetyczne, ↑ pobór tlenu
L/min
3 6 9 12
zbyt duża perfuzja: skrócenie kontaktu między O2 a krwią
Krzywa dysocjacji hemoglobiny ( kształt sigmoidalny ): 2 części : płaska, stroma
- część płaska; zmiany prężności tlenu w tkankach a we krwi nie powodują żadnych zmian
Zmiany wentylacji płuc znacząco
wpływają na pobieranie O2
przez tkanki.
W lewo w prawo
↑ pH ↓ pH przesunięcie krzywej
↓ DPG ↑ DPG dysocjacji Hb
↓ Temp. ↑ Temp.
Wpływ zmian perfuzji na CO2- wykres
ZABURZENIA PERFUZJI WPŁYWAJĄ BARDZIEJ NA POBIERANIE O2 NIŻ CO2.
Daremna wentylacja:
· Hipoksemia ↓↓ pO2
· Hiperkapnia ↑ pCo2
Mechanizm kompensacyjny : hiperwentylacja
Skutki hiperwentylacji:
- hipoksemia ( ↓pCO2 )
- normokapnia ( NpCO2 )
Daremna perfuzja ( przeciek, shunt ):
- zwężenie oskrzeli na skutek skurczu oskrzeli np.w POCHP
- naciek zapalny ( np.przewlekłe zapalenie oskrzeli )
- naciek nowotworowy
- zrosty opłucnej
- porażenie przepony
Mechanizm kompensacyjny: hiperwentylacja
Hipoksemia ↓pCO2 hipoksemia ↓pCO2
Hiperkapnia ↑pCO2 normo/hipokapnia ↓pCO2=zasadowica oddechowa
Odruch pęcherzykowo-włośniczkowy ( Eulera-Jiljestranda ): w hipowentylacji pęcherzykowej – niewystarczająca wentylacja pęcherzyków płucnych prowadzi do skurczu małych tętniczek płucnych w obszarach niedostatecznie upowietrzonych płuc ( ma to zapobiegać daremnej perfuzji ) skutkiem jest rozwój nadciśnienia płucnego pre-kapilarnego.
↑ nadciśnienie prekapilarne -----------------↑ afterload
ZABURZENIA DUFUZJI
· ↓ kF/dCO ( k: współczynnik dyfuzyjny, F: powierzchnia dyfuzyjna, d: grubość bariery pęcherzykowo-włośniczkowej )
· ↓ powierzchni dyfuzyjnej
- ubytek czynnego miąższu płuca
- rozedma – uszkodzenie bariery pęcherzykowo-włośniczkowej
- gruźlica, zapalenie płuc ( utrata pęcherzyków )
· ↑ rzutu serca
· włóknienie płuc na skutek wzrostu zrębu łącznotkankowego
· obrzęk płuc
Ponieważ bariera pęcherzykowo-włośniczkowa jest 20 razy lepiej przepuszczalna dla CO2 w porównaniu z O2 zaburzenia dyfuzji powodują kompensacyjną hiperwentylację→normo/hipokapnia ( alkaloza oddechowa )
Hipoksja ( tlenoterapia )
Sinica centralna przy wysiłku.
ZABURZENIA WENTYLACJI
OBTURACYJNE ZABURZENIA WENTYLACJI ( 90 % chorób płuc )
a) zwężenie dróg oddechowych wewnątrz klatki piersiowej
- zatkanie wewnątrzoskrzelowe, astma oskrzelowa, POCHP
- zatkanie zewnątrzoskrzelowe, rozedma !!! ( zapadanie się pęcherzyków płucnych ), duszność wydechowa (wydłużona faza wydechu )
b) zwężenie dróg oddechowych poza klatką piersiową
- zwężenie tchawicy ( wole, guz )
- niedowład nerwu krtaniowego dolnego
- obrzęk głośni
- duszność wdechowa ( stridor wdechowy )
ASTMA
wewnątrzpochodna zewnątrzpochodna
brak czynnika (patogenu) alergeny: pokarmowe
wywołującego chorobę i wziewne
Astma – uruchamia procesy zapalenia → uwalniane są histamina, leukotrieny, które odpowiadają za skurcz.
~ obrzęk błony śluzowej
TRIADA ~ skurcz mięśniówki gładkiej wywołanej degradacją komórki tucznej
ASTMY ~ hipersekrecja nieprawidłowego śluzu
Fizjologicznie opór zależy od oskrzelików średniego kalibru.
W astmie opór zależy od małych oskrzelików ( opór generowany w małych oskrzelikach ) !!!
Skutki zwiększonego oporu oddechowego:
- gorsza wentylacja ( daremna wentylacja )
Jeśli ↑ ciśnienie prekapilarne → ↑afterload PK → niewydolność prawokomorowa
Wydychanie powietrza wymaga większego ciśnienia.
Do astmy dołącza się mechanicznie rozedma płuc.
- ↑ wysiłku
- ↑ ciśnienie przez naczynia włosowate
Skutki:
- rozedma
- niewydolność prawokomorowa
- uruchamiane są dodatkowe mięśnie oddechowe
ROZEDMA:
- nie odwracalne rozszerzenie przestrzeni powietrznych obwodowo od oskrzelików końcowych wskutek destrukcji ich ścian ( definicja wg WHO )
Teoria proteaz – antyproteaz
elastaza – jest protezą α1-antytrypsyny
- zakażenia oskrzelowo-płucne, zapalenia płuc, bronchit przewlekły
- spadek aktywności inhibitorów α1-antytrypsyny ( rozedma całych zrazików )
◊ fenotyp Pi22
- ciężka homozygotyczna postać < 15 % normy
- lekka heterozygotyczna postać > 25 % normy
◊ fenotyp PIM2 lub PiS2
- nabyty niedobór α1PI ( dym tytoniowy )
- rozedma środkowej części zrazików
- zajęcie nerek, trzustki, wątroby
- niszczone włókna kolagenowe
- utrata sprężystości tkanki płucnej
1. fizjologicznie
– w czasie wydechu ( maksymalny przepływ wydechowy proporcjonalny do....................... a odwrotnie proporcjonalny do oporu)
- ↑ objętość wdechowa
- wdechowe ustawienie klatki piersiowej
- klatka beczułkowata
- nadmierne rozdęcie płuc
- zwiększony wymiar przednio – tylny
2. uszkodzenie naczyń włosowatych
3. utrata powierzchni dyfuzyjnej ( jeśli będzie wykonywał wysiłek → hipoksemia → wzrost ciśnienia →nadciśnienie prekapilarne → przewlekła niewydolność serca → serce płucne )
4. zatkanie, zwężenie światła oskrzeli
VC ↓ u człowieka
RV ↑ z rozedmą
Duży wymiar i ustawienie wdechowe.
RESTRYKCYJNE ZABURZENIA WENTYLACJI:
- zmniejszenie zdolności rozprężającej układu oddechowego ( płuca + klatka piersiowa + przepona )
Przyczyny:
1. wewnątrzpłucna
- wycięcie płuca
- zwłóknienie płuc
( np. kolagenozy, zespół Hamman-Rich, krzemica, azbestoza )
- zastój plucny
2. restrykcja opłucnowa
( np. zgrubienie opłucnej, odma opłucnowa )
3. restrykcja klatki piersiowej
( np. wysokie ustawienie przepony – porażenie nerwu przeponowego, po operacjach tarczycy, w guz wnęki płuca, skrzywienie przednio-boczne kręgosłupa )
4. restrykcja poza klatką piersiową ( np. otyłość – zespół Pickwicka )
5. miastemia ( np. choroby złącza nerwowo-mięśniowego )
· ↓ powierzchni dyfuzyjnej ( zaburzenia dyfuzji ) → hipoksemia
· utrata miąższu płuca
· ↓ powierzchni przekroju naczyń → ↑ opór naczyniowy, który sprzyja rozwojowi ciśnienia prekapilarnego →→→ przewlekłe serce plucne
Diagnostyka zaburzeń wentylacji:
I. Spirometria
· VC :
↓ - zaburzenia restrykcyjne, zaburzenia obturacyjne ( na skutek wzrostu RV )
↑ - sportowcy
· FEV 1
II. Pomiary oporów oddychania
· zmniejszony FEV 1 + ↑opór – zatkanie wewnatrzoskrzelowe
· ↓ FEV 1 + prawidłowy opór - ↓ elastyczność tkanki piersiowej oraz osłabienie mięśni oddechowych
Parametry:
pO2 – 70-100 mmHg
pCO2 – 35-45 mmHg
pH – 7,36-7,46
restrykcja
obturacja
rozedma
VC
↓
RV
↑
coiioc