Słońce - nasza gwiazda dzienna.pdf - - █▀ CIEKAWOSTKI - GAMER-X-2015

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

Słońce - nasza gwiazda dzienna

Kilka podstawowych faktów dotyczących Słońca - jego powstania, budowy i "zasady działania".

Słońce wraz z Układem Słonecznym powstało ok. 5 miliardów lat temu z obłoku gazu i pyłu międzygwiezdnego. Pojawiło się

jako lokalne zagęszczenie, na skutek zderzeń drobnych okruchów lodowo-skalnych. Zagęszczenie to masa, a masa to

grawitacja, zatem lokalne zagęszczenia przyciągały kolejne drobiny i tak formowały się coraz większe i zarazem masywniejsze

skupiska materii. W ten sposób powstało Słońce i Planety. W dalszej kolejności skalne zarodzie otaczały się gazem

międzygwiezdnym głównie wodorem i helem.

Czas powstania poszczególnych planet był różny. Najpierw było Słońce i ono zagarnęło najwięcej spośród pyłowo-gazowego

obłoku; tuż za nim był Jowisz, któremu zabrakło materii aby stać się pełnoprawną gwiazdą i Saturn. Planety typu ziemskiego

czyli: Mars, Wenus, Merkury, no i Ziemia oczywiście są najmłodsze. Nie zdążyły się otoczyć gazową powłoką, jak planety

olbrzymy. Stało się tak ponieważ zajaśniało Słońce i potężny wiatr słoneczny wymiótł daleko resztki obłoku protoplanetarnego.

Słońce zbudowane głównie z wodoru kurczyło się pod wpływem grawitacji. Zewnętrzne masy gazu napierały na jądro, które

kurcząc się, stale się rozgrzewało. Zaczęło się też coraz szybciej obracać - wskutek zasady zachowania momentu pędu.

Olbrzymia kula gazowa kurczy się stopniowo do coraz mniejszych rozmiarów pod wpływem siły ciążenia. Rośnie ciśnienie,

gęstość i temperatura centralnych części protogwiazdy. Wreszcie temperatura osiąga kilkanaście milinów stopni – w takich

warunkach gaz pozostaje w postaci plazmy – i następuje rozbłysk. Zapoczątkowane zostają reakcje termojądrowe, które

podtrzymują wysoką temperaturę i powstrzymują zapadanie się w sobie gwiazdy. Słońce znajduje się w stanie równowagi

promienistej. Wychodzi z okresu niemowlęcego i staje sie od razu dorosłą gwiazdą.

W budowie Słońca można wyróżnić poszczególne warstwy, charakteryzujące się swoistymi właściwościami fizycznymi i tak w

centrum znajduje się jądro słoneczne jest to niewielka kula (w porównaniu do całego Słońca), w której zachodzą reakcje

termojądrowe,w której panuje ogromne ciśnienie i temperatura rzędu 15mln K; dalej od centrum mamy strefę równowagi

promienistej, następnie strefę konwektywną, biorącą udział w przenoszeniu energii z jądra ku atmosferze słonecznej. Dalej

znajduje się fotosfera, czyli to co obserwujemy na co dzień – kula gazu, wyżej jest chromosfera, w której gęstość gazu jest

bardzo mała i gwałtownie maleje wraz z oddalaniem się od fotosfery. Ostatnią warstwą gazów jest Korona Słoneczna, która

sięga czasem aż do orbity Merkurego, lecz cząstki koronalne były odnotowywane nawet w pobliżu orbity Urana.

W jądrze Słońca zachodzą dwa typy reakcji jądrowych:

1. Cykl protonowo – protonowy (p-p) w wyniku przebiegu którego z czterech jąder wodoru powstaje jedno jądro helu.

2. Cykl węglowo-azotowo-tlenowy (C-N-O) jest o wiele bardzie skomplikowany. Jego efektem jest również jądro helu, ale

poprzedzone cyklem przemian, w których pośredniczą jądra azotu, węgla i tlenu.

Cykl p-p to ok. 90% przemian jądrowych zachodzących w jądrze słonecznym. To reakcje jądrowe są źródłem energii

słonecznej. Jak olbrzymie jest Słońce, niech zaświadczy fakt, że w jądrze słonecznym, w każdej sekundzie, 4 miliony ton

wodoru zmienia się w hel, a mimo to nasza Gwiazda świeci już od ok. 5mld. lat i świecić będzie w obecnej postaci jeszcze

drugie tyle. Dodatkowo Słońce to 99,87% masy całego Układu Słonecznego. Nasze Słońce jest zalicane w klasyfikacji gwiazd

do tzw. żółtych karłów czyli gwiazd zupełnie przeciętnych, ale przez to spokojnych. Najbliższą nam inną gwiazdą jest Proxima

Centauri, naleząca do układu Tolimana jej odległość to 4,28 lat świetlnych.

Na zakończenie kila liczb:

- średnica słońca – 1400000km i jest większa 109 razy od średnicy Ziemi,

- masa 2x10^30kg,

- średnia odległość Ziemi od Słońca – 149600000km=1AU lub po polsku j.a. – jednostka astronomiczna.

Autor: Bartłomiej Marcinkiewicz

Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl

Słońce - nasza gwiazda dzienna.pdf