strach-byc487-polakiem-henry-pajc485k.pdf

HENRYK PAJĄK

Strach by ć Polakiem

Strach to czytać

rządu i Knesetu. Co trzeci dorosły mieszkaniec

Izraela zna język polski / wraz z nim rzeczywista

prawdę o niemieckim holokauście dokonanym na

Żydach. Wielu zna też i pamięta własne zbrodnie

przeciwko narodowi polskiemu w ramach sowiecko-

żydowskiej eksterminacji polskiego powojennego

ruchu oporu. Zbrodniarze polskiego stalinizmu ma-

sowo emigrowali na zachód, głównie do Izraela , aby

stamtąd kontynuować swoją wojnę z polskością.

Przejdźmy do przykładów tej zmasowanej,

międzynarodowej krucjaty.

Oszczerczy antypolonizm stanowi integralną

składową ofensywy prowadzonej przeciwko

wewnętrznej i zewnętrznej suwerenności Polski.

Antypolonizm tej wojny ma także charakter wojny

religijnej.

„ Dziwnym" trafem / współczesny antypolonizm i

jego nieodłączny antykatolicyzm współbrzmi z

całym dwudziestowiecznym antykatolicyzmem

światowej masonerii. Mistrz masońskiej Loży

Wielkiego Wschodu Francji — Ragache oznajmił

otwarcie , iż głównym przeciwnikiem masonerii jest

Kościół katolicki w Polsce dobrze zorganizowany".

Z kolei zastępca Wielkiego Mistrza Wielkiego

Wschodu Francji - Jacque Orefice w wywiadzie dla

polskiego pisma //Miliarder" z września 1993 roku

powiedział chełpliwie: „Zakaz działalności

wolnomularstwa w Polsce oznaczałby dobrowolne

wykluczenie się Polski z Rady Europy". Natomiast

Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Włoch Giuliano

di Bernardo / zanotował dla potrzeb konferencji

masońskiej w marcu 1992 roku / w związku z

zadaniami masonerii w Europie Wschodniej:

„Konkurencja tylko z Kościołem Katolickim ,

wobec innych religii wzajemny szacunek. "

Jeżeli do obsesyjnych oskarżeń o // antysemityzm"

zdążyło się już przyzwyczaić kilka kolejnych

pokoleń Polaków - w tym również pokolenie /

którego około 120 000 przedstawicieli przypłaciło

życiem za ratowanie około 300 000 Żydów - to

kampania oskarżania Polaków o współudział w

hitlerowskiej eksterminacji Żydów jest wręcz

zbrodnią propagandową w tej krucjacie przeciwko

katolickiej Polsce: ekstremalną, przestępczą w literze

prawa międzynarodowego — formą syjonistycznego

antypolonizmu.

„News Cronickles", 10 grudnia 1945 roku:

„Wyzwolone z koncentracyjnych obozów niedobitki

powróciły do swych domów w Lublinie , Łodzi,

Radomiu oraz innych polskich miast , które tętniły

żydowskim życiem. Obecnie ci Żydzi są znów w

Berlinie. Terror / który usunął ich z Polski , nie jest

wywołany przez Polski rząd w Warszawie.

Wywołany jest on przez wrogów tego rządu (...) Dla

polskich Żydów , a jest ich 80 000 z przedwojennych

3 000 000 , literki „AK" maja dziś to samo

straszliwe znaczenie co niegdyś SS. AK jest

podziemną organizacją wojskową która nawet przed

wyzwoleniem Polski konkurowała z nazistowskim

SS w dziele eksterminacji Żydów i wobec której ,

według uchodźców, których widziałem dzisiaj , rząd

warszawski jest całkowicie bezsilny (...). W Łodzi

przed 8 dniami Armia Krajowa oczyściła ulice,

wywlokła małżeństwo żydowskie i obcięła im głowy

siekierą. O tym wypadku opowiadał mi młody Żyd

Chaim Kornfild z Białej Podlaskiej koło Lublina."

„Kurier Szczeciński" z 13-14 X 1946 r .:

„Plany sztabu Andersa w stosunku do Żydów:

syjonistyczna prasa francuska podaje artykuł jednego

z dziennikarzy francuskich, który uzyskał jako

Anglik dostęp do jednego z asów andersowskiej

« szóstki » (wywiadu - H.P.) niejakiego kpt. « Janka » .

Kpt « Ja n ek » poinformował angielskich przyjaciół, że

sztab gen. Andersa opracował plan wymordowania

wszystkich Żydów w Polsce."

Ta jarmarczna metoda znana pod nazwą „Łapaj

złodzieja "/ zaczęła zbierać swoje brudne owoce już

natychmiast po zakończeniu działań wojennych / ale z

biegiem lat przybierała na sile / powszechności / a

zwłaszcza na bezczelności w zmyślaniu oskarżeń.

Jak na dany znak kampania ta przelała się ze Stanów

Zjednoczonych do Kanady / Europy Zachodniej / a

nawet do Australii - by już nie wspominać o Izraelu ,

gdzie tej kampanii nadano formy niemal urzędowe,

administracyjne , włącznie z maniakalnymi

oskarżeniami ze strony przedstawicieli żydowskiego

Bernard Mark, dyr. Żydowskiego Instytutu

Historycznego , w książce „Powstanie w getcie

warszawskim ..." W-wa 1953:

Oddział NSZ ze Starego Miasta zamordował podczas

powstania na Długiej 15, grupę 30 Żydów, którzy

przechowywali się tam przez cały czas wojny i teraz

wyszli. (...) Reakcyjne grupy NSZ-owskie od

pierwszej chwili zaczęły mordować tych ludzi ,

ocalałych z pogromu hitlerowskiego. "

Piotr Jaroszewicz/ generał / późniejszy premier

PRL / we wstępie do książki H. Baczko pt.: „ Osiem

dni na lewym brzegu "/ (Warszawa 1950 r .):

„Plan powstania został uzgodniony z wywiadem

hitlerowskim. Pertraktowali z nim konkretnie w tej

sprawie przedstawicie l e Komendy Głównej AK

korzystając z kontaktu / który z gestapo i wywiadem

niemieckim stale utrzymywał Bór-Komorowski i

jego otoczenie."

„Po prostu " (24 III 1957), artykuł pt .: // Exodus czy

emigracja?" „Polskę zalewa fala antysemityzmu ,

którym zarażona jest, lub ulega mu , większość

społeczeństwa polskiego; czynniki oficjalne temu nic

nie przeciwdziałają , a wprost przeciwnie / same

również stosują praktyki dyskryminacyjne; w tych

warunkach w skutek prześladowań rasowych / ludzie

pochodzenia żydowskiego zmuszeni są do

opuszczenia kraju".

Z nakazu ówczesnego szefa GZP WP gen.

Neugebauera vel Zarzyckiego/ w 1957 r. wydano

broszurę o polskim antysemityzmie. Przedrukowano

tam szkic J. Marchlewskiego p t .: „Antysemityzm a

robotnicy "/ Orzeszkowej: // O Żydach i kwestii

żydowskiej "/ Tuwima // My Żydzi Polscy" oraz

paszkwil z // Po prostu" autorstwa J. Ambroziewicza,

E. Gonczarskiego i J. Olszewskiego.

„Po prostu" z 13.1,1957 r ./ A. Hołda w artykule:

„Ucieczka z ziemi obiecanej?" pisze z całą powagą o

horrendalnej masakrze (ukamienowaniu) jakichś

Żydów przez Polaków, o "cięciu ich po twarzy /

opluwaniu / wypalaniu oczu, wybijaniu okien".

Trudno się nawet dziwić i oburzać na tę służebną

kampanię antypolską pisma / ,Po prostu", powstałego

na fali „odnowy" po Październiku 1956 roku. Jeden z

ówczesnych bywalców tego pisma powiedział

szczerze , iż w „Po prostu" pracowali sami Żydzi /

„no, może poza sprzątaczką!"

„Dowar" - izraelski dziennik z 25. II. 1958

roku / piórem Chaima Jaari:

„Ziemia polska stała się szubienicą dla Żydów.

A czy przypadkowo Polska została wybrana przez

Hitlera do tego wzniosłego zadania? Czy nie wpłynął

na jego decyzję fakt / że w tamtych latach była Polska

zalana falą zatrutego antysemityzmu?"

Polacy chcieliby / aby świat zapomniał o ich obo-

jętności wobec milionów narodów. Lecz sumienie

będzie ich niepokoiło w ciągu setek lat."

„Lecte Na j es" - izraelski dziennik ze stycznia 1961

roku:

„My również nie zapominamy owych polskich

ciemnych bestii które pomagały niemieckim

mordercom. Już dawno faszyści polscy

przygotowywali się do tych « akcji »" .

„Lecte N a j es", w innym artykule z tegoż roku:

„Polska stała się ośrodkiem niemieckich fabryk

śmierci przy wspó ł pracy polskich mas / które wołały /

że palą pluskwy w czasie gdy paliło się warszawskie

getto."

Czesław Miłosz / noblista/ w wierszu „Campo di

Fiori":

W Warszawie przy

karuzeli / Przy

dźwiękach skocznej

muzyki / Salwy za

murem getta Głuszy ł a

skoczna muzyka.

Jan Błoński - literacki krytyk polskojęzyczny;

w artykule // Biedni Polacy patrzą na getto"; „Tyg.

Powsz." 1987 i Wyd. Literackie 1994:

„(...) wyście pomagali zabijać"

Adam Schaff/ wybitny budowniczy stalinizmu

w powojennej nauce i jej strukturach

administracyjnych / w pryncypialnej książce pt:

„Marksizm a jednostka ludzka" (wydanej w 1965

roku )/ stwierdza iż polski antysemityzm „jest to

typowa dla tych krajów forma rasizmu / jest ona

historycznie zakorzeniona, posiada zawsze ultra-

reakcyjne implikacje polityczne (...) hańbi nie fakt

istnienia tego zjawiska , którego nie da się ukryć /

gdyż przybiera niekiedy powszechnie wiadome

formy , lecz brak walki z nim".

Max Dimont, w książce: „Żydzi, Bóg / historia"

(wyd. Nowy Jork 1962 r .):

„Postępek Polski był najbardziej haniebny. Be z

protestu wydała ona Niemcom 2 800 000 swoich

Żydów.

Światowy Kongres Ż ydów , w broszurze z 1963

roku:

„Policja polska aktywnie pomagała w dławieniu

powstania. Emigracyjny rząd polski czekał aż do 18

maja 1943 roku z apelem do ludności polskiej o

pomoc dla walczących. Młodzi Polacy, należący

często do ruchu oporu, pozwalali Żydom uciekać

przez kanały tylko w wypadku , gdy otrzymali za to

„Kornes" - izraelskie czasopismo z 1958 roku:

„Obozy śmierci nie mogły się utrzymać w

żadnym innym kraju , tylko w Polsce, która

podtrzymuje tradycje setek lat antysemityzmu. (...)

opłatę 10 000 złotych od osoby."

się do księgi absurdu i kłamstwa:

„Spośród 30 milionów Polaków, może stu

pomagało Żydo m . To dziesiątki tysięcy katolickich

księży w Polsce nie uratowało żadnego żydowskiego

życia , mimo tego , co w Nowym Testamencie jest

napisane o miłości bliźniego - odpisane ze Starego

Testamentu , ale jest. Nie pomogli nam , z wyjątkiem

jednostek „sprawiedliwych pośród narodów" , dla

upamiętnienia których zasadziliśmy drzewa.

Wszystkie obozy śmierci znajdowały się też na

polskiej ziemi. Nigdy nie pojadę do Polski, nigdy też

do Niemiec."

Icchak Szamir, jako premier Izraela powiedział

dziesięć lat później, że „Polacy wyssali

antysemityz m z mlekiem matki " .

„Detroit News", 30. Y .1965 r .:

„Nawet jeżeli udałoby się uciec z getta do lasów,

Polacy i tak by zabili ciebie".

„Time", 10. V. 1993 r .:

Pisze, że w czasie Drugiej Wojny Światowej

wielu Polaków służyło w Waffen SS.

„The Jewish Times", Toronto , 28.IX.1989 r .:

„Z pewnością są przyzwoici Polacy. Mówię

jednak o większości , która przyzwoita nie jest, po co

tam w ogóle wracać. Pomagamy budować przemysł ,

który pozwolił Hitlerowi zbudować krematoria na

swej ziemi. Polacy robią pieniądze na żydowskiej

krwi."

„New York Times", 23.X.1965 r .:

„Żydzi, którzy zginęli w getcie , żyli przedtem w

dusznych oparach polskiego antysemityzmu (...)

Polska jest dziwnym krajem schizofrenicznym (...)

W Warszawie / we Lwowie i w Krakowie polskie

gangi „Łowców Żydów" buszowały po ulicach

oddając w ręce Gestapo te bezbronne ofiary , które

nie były w stanie zapłacić okupu."

„Jewish New" (USA) z 19.IV.1963 r. obwieścił:

„W ciągu całego okresu bohaterskiej walki w getcie ,

dobrze

uzbrojone podziemie polskie nie uczyniło żadnej

próby pomocy ,

czy nawet gestu pomocy."

„Haareed" - dziennik izraelski z 23.VII.1963

roku / ustami Elia-na Salpetera obwieścił:

„Emigracyjny rząd polski w Londynie wydał

latem 1943 r. dyrektywy dla wojska polskiego w

podziemiu , aby to wojsko walczyło z bronią

przeciwko partyzantom żydowskim i w tym celu

współpracowało podziemne wojsko polskie z

Gestapo."

Martin Buber, niemiecki socjolog żydowskiego

pochodzenia, oznajmił w 1963 roku, jednym zdaniem

przenosząc hitlerowsk rasizm na Polaków:

Elementarną nienawiść do Żydów , ten wybuch z

głębi jaźni widziałem w Polsce, lecz nigdy w

Nie m czech " .

Szostak - polski Żyd , już jako poseł w izraelskim

Knesecie, w marcu 1968 roku grzmiał w Knesiecie o

Polsce jako kraju „klasycznego " antysemityzmu:

„Trudno zrozumieć , jak w ogóle mogą jeszcze

nasi bracia stąpać po nieczystej ziemi polskiej."

C. Cymerman, poseł Knesetu, także

wychowany na polskim chlebie , zapewniał

izraelskich parlamentarzystów , iż polski anty-

semityzm ma cechy najbardziej mrocznych okresów

w historii.

„Manchete" - brazylijski dziennik z 9.XII.1978

roku, publikując wspomnienia Żyda z Kra ś nika ,

raczy brazylijskich czytelników taką oto dawką

„ Maa ri v " - dziennik izraelski z 17.XI.1967 r .:

„Nie jest to sprawa przypadku, że Hitler obrał

Polskę do utworzenia w niej centrum zagłady

żydostwa europejskiego. Wiedział on , że znajdzie

tam dogodną po temu atmosferę. Nie jest też

przypadkiem / że ze wszystkich krajów Bloku

Wschodniego , Polska wyróżnia się i kroczy na czele

antysemityzmu. Bo też jest to kraj, w którym

antysemityzm stał się nieodłączną częścią krajo-

brazu."

„Der Ausweig", 1967 r .:

„ Liczba uratowanych Żydów jest zdecydowanie

znikoma w porównaniu z ilością Żydów , którzy

mogli uciec z obozów koncentracyjnych i gett / gdyż

ci / którym udało się uciec / byli chwytani przez

polską ludność i przekazywani Niemcom / 7

Menahem Begin, przed wojną członek

powstałej w Polsce (w 1936 r.) „Nowej Organizacji

Syjonistycznej" (NOS), już jako minister rządu

Izraela, 19 marca 1968 roku zarzucił narodowi pol-

skiemu: // w czasie ostatniej wojny wśród milionów

Żydów wymordowanych przez faszystów, wielu

ginęło na skutek wspólnictwa znacznej części

ludności polskiej".

Menahem Begin, już jako premier Izraela, w

maju 1979 roku w wywiadzie dla telewizji

holenderskiej , wystrzelił oszczerstwem nadającym

polskiego antysemityzmu:

„W 1944 roku przeniesiono mnie do obozu w

Kraśniku. Ważyłem 35 kilo. W tym obozie była

próba powstania / ale był donos. Piętnastu więźniów ,

którzy zbiegli, zabili partyzanci nazistowscy z AK."

„The Tablet" z 3. VIII. 1973 r. Ignat Bubis,

obecny przywódca Żydów niemieckich , który epokę

„nazistowską" przeżył w Polsce) powiedział w

wywiadzie o Polsce: „To jedyny kraj , gdzie istnieje

jeszcze „chrześcija ń ski antysemityzm".

I. Iserles - były sędzia Sądu Najwyższego PRL i

redaktor „Prawa i Życia", po wyjeździe do Izraela

oznajmił:

„Za okupacji gros narodu polskiego żyło ze

szmalcownictwa."

Jerzy Lewinkopf vel Kosiński, polski Żyd ,

literat, na zachodzie obsypany wszelkimi możliwymi

nagrodami poza nagrodą Nobla , w kloacznej niby

powieści pt: „Malowany ptak", w „podziękowaniu"

za uratowanie mu życia przez polskich wieśniaków,

przedstawił ich jako kłębowisko sadyzmu , zbrodni,

sodomii , gwałtu , kazirodztwa , tortur. Z kolei książkę

Joanny Siedleckiej demaskującej to haniebne

oszustwo , polskojęzyczna prasa i polskojęzyczni

„krytycy" obrzucili błotem pomówień i

szyderstwami.

O. Pinkus - autor książki pt .: „Dom popiołów" ,

opublikowanej w 1964 roku w Izraelu, także szkaluje

Polaków i polski „antysemityzm".

roku, zmontowanej przez najwięks2 organizacje

żydowskie w USA dla poparcia żydowskiego „Marc

68" w Polsce - wo ł ał, iż rząd polski daje wyraz

polskiemu anh semityzmowi, starszemu od

antysemityzmu hitlerowskiego.

„La Tribune" - paryski dwutygodnik

prowadzony przez rabir J, Grunwalda, pisał 5

kwietnia 1968 roku:

„Oświęcim mógł istnieć bez względu na ustrój ,

tylko w kraji którego ca ł a ludność żywiła większą

nienawiść do Żydów, niż d obcych okupantów ,

jakimi by oni nie byli."

Konstanty Gebert (Dawid Warszawski), we

wrześniu 1989 rok w jednym z amerykańskich pism

informował czytelników o „(.. antysemickiej homilii

prymasa Glempa, którą obserwatorzy upatru jako

krok w stronę utworzenia ruchu nacjonalistycznego".

A. M. Dershowitz w swym „bestsellerze" pt.

„Chutzpah opublikowanym w 1991 roku stwierdza:

„Czego nie dokonała armia nazistowska -

uczynienia Polski. wolnej od Żydów - udało się

dokończyć Polakom. O polskim współudziale nie

dowiesz się zwiedzając muzeum."

„Messanger" - pismo żydomasońskiej elitarnej

organizacji syjonistycznej - B-nai-B-rith, donosiło:

„Polacy wymordowali większość Żydów."

Fohman — dyrektor B-nai-B-rith, w 1993 roku

wydał broszurę poświęconą ratowaniu Żydów

duńskich, gdzie świat dowiedział się:

// Tam gdzie się urodziłem , w Polsce , Żydzi nie

mieli tyle szczęścia. Pięćdziesiąt lat temu polski rząd

nie powstrzymał metodycznej likwidacji żydowskiej

społeczności w Polsce /'

„The Christian News" (14.XI.1994 r.) w związku z

opublikowaną w USA książką ameryka ń skiego

dziennikarza Johna Sacka:

„ The Wrath of Solomon" - o powojennym obozie

zagłady Niemców / Ślązaków, folksdojczów w

Świętochłowicach na Śląsku — pisze o polskim

holokauście na Niemcach. Jak wiadomo ,

zwyrodniałym sadystą i mordercą uwięzionych był

komendant obozu Żyd Salomon Morel. John Sack w

innej książce: „Oko za oko" dokumentuje zemstę

Żydów na Niemcach w kilku innych obozach w

latach 1945-1949.

„Prentice Hal i" - wydawnictwo amerykańskie,

w opublikowanym w 1993 roku „Przewodniku po

Polsce" tak oto bilansuje postawy Polaków:

„W pierwszych latach rządów Solidarności ,

Do oszczerstw pod adresem Polaków dołączają:

pisarz S. Wy godzki, dziennikarz J. Muszkat-Jotem/

literat A. Donat ("Kr ok stwo całopalenia", USA

1964 r .), J. Grynberg - były aktor Teatr

Żydowskiego i autor książki pt.: „Wojna żydowska "/

wydan i w Nowym . Jorku w 1968 roku.

Eli Wie ści/ recenzując książkę O. Pinkusa

,/Dom popiołów w piśmie: „Times Book Review "

(6.IX.1964 r.) pisał:

„Armia Krajowa, która prowadziła bohaterskie

napady na oki pacyjną armię niemiecką, z dumą

dogadzała sobie na boku pol( waniem na Żydów (...)

Te resztki Żydów, które się ukrywały , mia ł więcej

powodów do obawiania się dzielnych polskich

patriotóy niż samych Niemców."

Hershel Schechter, podczas antypolskiej

demonstracji prze gmachem ONZ 20 marca 1968

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: