„GRY I ZABAWY PRZECIWKO AGRESJI”
Dzieciom i młodzieży, będącej potencjalnymi agresorami i prowodyrami różnych form przemocy można pomóc w zmianie nastawienia w kontaktach z innymi. Umożliwienie im doświadczenia, że przemoc nie musi być dominującą formą komunikacji między rówieśnikami, może nauczyć rozmaitych technik przezwyciężania w sobie negatywnych uczuć, różnego rodzaju frustracji, niepowodzeń i przykrości dnia codziennego. Dzięki temu programowi dzieci nauczą się, że życie bez konfliktów nie jest możliwe.
„Gry i zabawy przeciw agresji” nie tylko redukują liczbę konfliktów w grupie, ale mogą się także przyczynić do świadomego i wolnego od agresji radzenia sobie z konfliktami oraz do opracowywania nowych, kreatywnych pomysłów na ich rozwiązanie.
Program daje wszystkim uczestnikom „gier i zabaw przeciw agresji” poczucie bezpieczeństwa, akceptacji i możliwości wypowiedzenia się – bez obawy, że zostaną za nie ocenione. Korzysta z metod pozwalających na łączenie doświadczeń i wiedzy uczestników, a także z metod ułatwiających przekaz informacji zwrotnej, sygnalizującej odczucia uczestników.
Zakłada też, że różne formy działania będą łączyły się z przyjemną zabawą, radością i uśmiechem. Stymuluje wszystkie zmysły i budzi ciekawość w celu przyjemnego spędzenia wolnego czasu, osiągnięcia pełnej radości i pozytywnego ożywienia. W przedstawionym programie zabawa stanowi cenną formę aktywności, zaspakajając wielorakie potrzeby dziecka: fizyczne, psychiczne, duchowe i społeczne. Zabawa to nie tylko odpoczynek i rekreacja czy miły sposób spędzania wolnego czasu. Zabawa to także jeden ze sposobów uczenia się siebie i świata. Stwarza ona szansę nabywania określonych kompetencji fizycznych, intelektualnych i emocjonalnych. Rozwija sprawność myślenia, wzbogaca słownictwo, poszerza granice fantazji. Wyrabia refleks, cierpliwość, wytrwałość. Umożliwia uczenie się określonych ról społecznych oraz relacji międzyludzkich. Ale w głównej mierze wszystkie formy zabaw, przygotowane w ramach przedstawionego programu, posiadają wymiar terapeutyczny.
Proponowany program jest uzupełnieniem realizowanego w szkole Programu Profilaktyki.
Wielu uczniom z trudnością przychodzi nawiązanie i utrzymanie pozytywnych kontaktów z innymi dziećmi, włączenie się do grupy, wykazywanie zrozumienia, wycofanie się oraz konstruktywne radzenie sobie z problemami i konfliktami. Wynika to z braku umiejętności rozpoznawania swoich własnych uczuć, braku poczucia własnej wartości. Aby móc dostrzegać odczucia drugiej osoby w świadomy sposób, muszą się oni najpierw nauczyć uświadamiać sobie swoje własne uczucia, dopuścić do tego, by się pojawiły oraz otwarcie je wyrazić. Sposób, w jaki ludzie radzą sobie ze swoimi uczuciami i uczuciami innych, jest decydującym kryterium przy ocenianiu tego, jak żyją oni ze sobą i jak potrafią się porozumieć.
Zabawy, są instrumentem pomocniczym w profilaktyce zachowań agresywnych w szkole i poza nią. Oparte są w głównej mierze o interakcje oraz stanowią dla dzieci magiczny świat, rządzący się własnymi prawami i normami zachowania, które akceptują. Nie muszą one kryć swoich emocji podczas gry, mogą komunikować się, z innymi uczestnikami werbalnie i niewerbalnie, odgrywać różne role, poruszać się, różnicować wzajemne stosunki, pertraktować, podejmować decyzje czy prowadzić dyskusje. Wypróbowują zatem szeroki zakres działań, które przynoszą korzyści całej grupie.
Cel główny:
Ograniczenie zachowań agresywnych.
Cele szczegółowe i tematyka zajęć:
Cel:
– przekazanie informacji o realizowanym programie oraz stawianych celach do realizacji podczas zajęć.
– uczenie dzieci nawiązywania kontaktu między sobą i z całą grupą
– poznawanie się, dostarczenie sobie nawzajem wsparcia
– pogłębienie informacji o realizowanym programie
– uczenie dzieci nawiązywania kontaktu między sobą i z całą grupą, ustalenie norm grupowych i sankcji za nie przestrzeganie ich.
– poznawanie się, dostarczenie sobie nawzajem wsparcia.
– pogłębienie informacji uczestnikach zajęć, budowanie atmosfery zaufania
– uczenie dzieci nawiązywania kontaktu między sobą i z całą grupą,
– kształtowanie umiejętności współpracy w grupie
– przekazanie informacji o skutecznym komunikowaniu się.
– nabycie umiejętności precyzyjnego formułowania komunikatów.
– radzenie sobie z uczuciami pojawiającymi się podczas przekazywania informacji.
– przekazanie wiedzy o znaczeniu komunikacji niewerbalnej
– uczenie adekwatnego, otwartego posługiwania się komunikowaniem pozawerbalnym
– wyrażanie emocji poprzez gesty, postawę ciała.
– Kształtowanie umiejętności rozróżniania metody stanowczego (asertywnego), od pasywnego i agresywnego sposobu komunikowania się.
– pomoc dziecku w widzeniu siebie i innych w sposób całościowy
– pomoc w rozumieniu siebie i innych
– kształtowanie umiejętności rozpoznawania zachowań agresywnych,
– rozwijanie umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych
– kształtowanie umiejętności opanowania agresji
– przekazanie informacji na temat komunikatu „Ja”,
– ćwiczenie posługiwania się komunikatem „ja”, wyrażanie uczuć w komunikacie „ja”.
– podsumowanie zajęć, pokazanie wartości umiejętności współpracy w zespole oraz budowania więzi między uczestnikami
Odbiorcy programu:
Program będzie realizowany we wszystkich klasach na poziomie klas IV.
Termin realizacji:
Rok szkolny 2005/2006.
Metody pracy:
· Gry i zabawy interakcyjne
· Zajęcia w kręgu
· Scenki rodzajowe, gry dramatyczne (drama, psychodrama, pantomima)
· Symulacje
· Twórczość plastyczna, techniczna i artystyczna dzieci
Formy pracy:
· Indywidualna
· Grupowa
· Praca w zespołach zadaniowych
Program daje możliwość:
· Wykorzystywania potencjału energii drzemiącej w dzieciach, czasami uważanego za negatywny i szkodliwy w normalnych warunkach szkolnych czy domowych oraz przeszkadzający niektórym nauczycielom w realizacji zaplanowanych czynności dydaktycznych, np.: chęć do poruszania się i rozmowy, którą odczuwają często dzieci podczas lekcji.
· Naukę porozumiewania się werbalnego i niewerbalnego, nawiązywania głębszych kontaktów z innym dziećmi i wyzwalania swojej energii fizycznej (dzieci lepiej rozumieją swoje uczucia, myśli, życzenia, obawy i potrzeby oraz rozwijają większą szczerość dla uczuć i myśli innych w swoim otoczeniu).
· Aktywizowania zmysłu kooperacji u dzieci (w taki sposób uwzględniona zostaje naturalna zdolność dzieci do konstruktywnej współpracy – jednocześnie widzą siebie ...
aliensda30