WYŻSZA SZKOŁA EUROPEJSKA
Im. Ks. Józefa Tischnera
Prof. dr hab. Witold POKRUSZYŃSKI
KRAKÓW 2008
ZAGADNIENIA:
1. WPROWADZENIE.
2. DEFINICJE BEZPIECZEŃSTWA.
3. ZAKRES BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO.
4. ZAKRES BEZPIECZEŃSTWA MIĘDZYNARODOWEGO.
5. GŁÓWNE PROBLEMY BEZPIECZENSTWA XXI WIEKU.
6. PODSUMOWANIE.
1. Bezpieczeństwo międzynarodowe czasu przemian. R. Kuźniar, Z Lachowski. PISM Warszawa 2003.
2. Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku. R. Jakubczak, Warszawa 2006.
3. Stosunki międzynarodowe. Geneza, struktura, dynamika. E. Haliżak, R. Kuźniar, WUW Warszawa 2004.
4. Współczesne problemy światowego bezpieczeństwa. J. Kaczmarek, W. Łepkowski, Warszawa 2005.
5. Współczesne pojmowanie bezpieczeństwa. J. Stańczyk, Warszawa 1996.
6. Naród, Państwo, Europa. S. Kowalczyk, Radom 2003.
7. Polityka i siła. R. Kuźniar, Warszawa 2005.
1. WPROWADZENIE
Na wstępie ośmielam się ogłosić cztery hipotezy, które dotyczą bezpieczeństwa.
Po pierwsze –obecnie, tj. w XXI wieku nie ma państwa na kuli ziemskiej, które jest bezpieczne przed zagrożeniem ze strony natury lub człowieka. Dowodów na potwierdzenie takiego stanowiska jest wiele, a ich liczba wcale nie maleje.
Po drugie - jeśli na progu trzeciego tysiąclecia radykalnie malało niebezpieczeństwo wybuchu wojny globalnej z użyciem broni jądrowej, to wcale nie oznacza, że zwiększył się stopień bezpieczeństwa narodowego lub globalnego, tj. międzynarodowego pomimo usilnych starań wszystkich organizacji międzynarodowych z ONZ włącznie.
Po trzecie – aby zrozumieć politykę bezpieczeństwa międzynarodowego, należy przede wszystkim zrozumieć znaczenie nośników energii, czyli złóż strategicznych głównie ropy i gazu, które mają wręcz bezpośredni wpływ na makroekonomię, a ta z kolei na politykę. Przykładem takiego stanu rzeczy mogą być ostatnie wojny: w Czeczenii, na Bałkanach, dwie wojny w Iraku i ostatnio w Gruzji.
Po czwarte – dzisiaj, w XXI wieku największą wartością ludzkości na kuli ziemskiej jest bezpieczeństwo, które w swojej istocie daje stabilizację, rozwój i szczęście. Henry Kissinger, doradca prezydenta Stanów Zjednoczonych ds. bezpieczeństwa narodowego, przemawiając w londyńskim Międzynarodowym Instytucie Studiów Strategicznych stwierdził: bezpieczeństwo jest fundamentem wszystkiego co czynimy.
Postawmy zatem pytanie: Czy człowiek jest na tym fundamencie bezpieczny? Odpowiedź może być tylko jedna – nie!
Już w XVII wieku Thomas Hobbes uznał za naturalny stan społeczeństwa ludzkiego - bezustanny strach i niebezpieczeństwa śmierci. Po głębszej analizie można dojść do wniosku, iż niebezpieczeństwo rodzi się głównie z dwóch powodów, tj. nienawiści do drugiego człowieka i chęci zysku. Zarówno jedno, jak i drugie zachodzą na różnym tle, w różnych sytuacjach, ale w swojej istocie sprowadza się do tego samego - zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz ich mienia.
Wprawdzie tylko nieliczni współcześni uczeni psychologii, socjologii i filozofii akcentują poglądy Hobbesa o naturalnym stanie społeczeństwa ludzkiego, to jednak należy mu przyznać zasługę postawienia problemu porządku społecznego.
Rodzi się następne pytanie : czy człowiek, bez względu na wiek i pozycję społeczną, chce być bezpieczny w domu i na ulicy, w szkole i pracy, na stadionie i w kawiarni, w klubach i teatrach, w tramwaju i pociągu, w parkach i lasach, na plażach i w górach, w statkach wodnych, powietrznych i kosmicznych.
Okazuje się, iż w każdym z wymienionych miejsc człowiek czuje się zagrożonym, a systemy bezpieczeństwa o różnym zasięgu i przeznaczeniu w niektórych sytuacjach są mało skuteczne wobec wyzwań XXI wieku.
2. DEFINICJE BEZPIECZEŃSTWA
Na wstępie, zanim przejdę do definiowania pojęć bezpieczeństwa, postaram się przedstawić istotę teorii bezpieczeństwa. Aby zrozumieć teorię bezpieczeństwa , w moim przekonaniu należałoby skonkretyzować, co oznacza słowo teoria. Według słownika języka polskiego /1981/ s. 494 - teoria to ogólna koncepcja oparta na poznaniu i zrozumieniu istotnych czynników kształtujących pewną sferę rzeczywistości. Tą rzeczywistością, w naszym przypadku może być bezpieczeństwo.
Przechodząc do prezentacji definicji, należy obiektywnie stwierdzić, że definiowanie tego ważnego problemu nie jest czymś łatwym, ponieważ samo bezpieczeństwo jest zjawiskiem obejmującym kilka dyscyplin i specjalności. Obecnie można spotkać w literaturze przedmiotu co najmniej kilkanaście definicji i to z różnego punktu widzenia.
Współczesne pojmowanie bezpieczeństwa zakłada jego szerokie traktowanie, daleko wykraczające poza sferę militarną. Bezpieczeństwo może być rozpatrywane aż w trzech wymiarach, a mianowicie: podmiotowym, przedmiotowym i przyszłościowym.
W wymiarze podmiotowym można wyróżnić bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe /globalne/, które są ze sobą ściśle powiązane. W wymiarze przedmiotowym oznacza tworzenie warunków do zachowania własnej tożsamości i aktywności oraz autonomii w środowisku międzynarodowym.
Szerzej niż do tej pory, tj. do końca XX wieku, bezpieczeństwo jest postrzegane jako zjawisko, które zależy nie tylko od siły militarnej ale od wielu innych czynników w wymiarze globalnym, regionalnym i państwowym. W tym kontekście należałoby zdefiniować zarówno bezpieczeństwo narodowe jak i bezpieczeństwo międzynarodowe wobec współczesnych zagrożeń.
Bezpieczeństwo narodowe - / ang. maritime security / proces lub stan zapewniający funkcjonowanie / aktywność / państwa w podstawowych dziedzinach, umożliwiające przetrwanie, rozwój i swobodę realizacji interesów narodowych w konkretnym środowisku / warunkach / bezpieczeństwa, poprzez podejmowanie wyzwań, wykorzystywanie szans, redukowanie ryzyk oraz przeciwdziałanie wszelkiego rodzaju zagrożeniom dla jego interesów.
Bezpieczeństwo narodowe jest często utożsamiane z bezpieczeństwem państwa, ponieważ wywodzi się z egzystencjalnych potrzeb społeczności ludzkich zorganizowanych w państwa. Zapewnienie bezpieczeństwa narodowego jest naczelnym zadaniem polityki państwa. W chronionych przez bezpieczeństwo narodowe wartościach można wyróżnić cztery podstawowe, a mianowicie: przetrwanie, integralność terytorialną, niezależność polityczną, jakość życia.
Bezpieczeństwo międzynarodowe - / ang. international security / proces lub stan środowiska międzynarodowego / regionalnego, kontynentalnego, globalnego / gwarantujący jego stabilność oraz szansę rozwoju, uzyskaną w rezultacie podejmowanych działań.
Oznacza się brakiem istniejących zagrożeń i subiektywnych obaw oraz zgodnym dążeniem i działaniem społeczności międzynarodowej na rzecz ochrony określonych wartości państwowych i pozapaństwowych / społecznych / za pomocą norm, instytucji i instrumentów , zapewniających pokojowe rozstrzyganie sporów oraz tworzenie gospodarczych, społecznych, ekologicznych i innych przesłanek dynamicznej stabilności i rozwoju, a także eliminowania zagrożeń.
Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku można zaobserwować, iż bezpieczeństwo to nie tylko stan, ale i proces, dające możliwości przetrwania i rozwoju jednostki, państwa regionu, kontynentu, świata.
3. ZAKRES BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO
W różnych opracowaniach naukowych i podręcznikach z obszaru nauk społecznych przedstawia się bezpieczeństwo jako zdolność przetrwania, niezależność, tożsamość, pewność rozwoju lub jeszcze inne wartości.
W analizach dotyczących bezpieczeństwa rozpatruje się występowanie dwóch zjawisk negatywnie wartościowanych, do których zalicza się wyzwania i zagrożenia. M. Bertowitz stwierdza: bezpieczeństwo narodowe może być najbardziej owocne, zdefiniowane jako zdolność narodu do ochrony jego wewnętrznych wartości przed wewnętrznymi zagrożeniami. Szwajcarski uczony Daniel Frei mówił, że stan bezpieczeństwa występuje tylko wtedy, kiedy brak rzeczywistego zagrożenia / czynnik obiektywny / i brak poczucia zagrożenia / czynnik subiektywny.
Wielu uczonych zajmujących się bezpieczeństwem dostrzega pilną potrzebę rozszerzenia zakresu treści pojęcia bezpieczeństwa i wyłonienia poszczególnych sfer jego badań. O czym jestem przekonany o słuszności takiego stanowiska tych badaczy. Z pośród uczonych, trzech B. Buzan, O. Waever i J. de Wilde proponuje, aby badania problemów bezpieczeństwa prowadzić z uwzględnieniem pięciu jego sfer: militarnej, ekonomicznej, politycznej, ekologicznej i socjalnej.
Należy uznać, iż bezpieczeństwo jest pierwotną, egzystencjonalną potrzebą jednostek, grup społecznych, państwa. Idzie tu nie tylko o przetrwanie, integralność czy niezależność, lecz także o bezpieczeństwo rozwoju, który zapewnia ochronę i wzbogacenie tożsamości jednostek czy narodu. Owo bezpieczeństwo zależy od tego co dzieje się wokół nas, od środowiska zewnętrznego, z którego mogą pochodzić ewentualne zagrożenia, zależy także od nas samych – naszego zdrowia i gotowości sprostania takim zagrożeniom. Zatem bezpieczeństwo ma na celu zaspokojenie najważniejszych potrzeb przetrwania, stabilizacji oraz przewidywalności rozwoju, dobrobytu i ludzkiego szczęścia.
Rekapitulując można stwierdzić, że zakres bezpieczeństwa narodowego obejmuje bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne. Każde państwo indywidualnie podchodzi do wartości narodowych, które powinny być w obrębie polityki bezpieczeństwa, a w drugiej kolejności dobiera odpowiednie środki do realizacji wytyczonego celu. A to oznacza, że bezpieczeństwo ma dwa składniki, tj. gwarancje nienaruszalnego przetrwania danego podmiotu i swobodnego jego rozwoju.
4.ZAKRES BEZPIECZEŃSTWA MIĘDZYNARODOWEGO
Bezpieczeństwo jest pierwotną potrzebą jednostek, grup, społeczeństw, narodów i państw. Należy szerzej postrzegać bezpieczeństwo, nie ograniczając go jedynie do przetrwania fizycznego, lecz uwzględniające bezpieczeństwo rozwoju, zapewniające ochronę i wzbogacające tożsamość jednostek. Na gruncie bezpieczeństwa narody budują swą pomyślność materialną i rozwój duchowy. Bez tego istotnego fundamentu nie byłby możliwy rozwój gospodarczy, stabilne i demokratyczne rządy, otwartość na świat, czy korzystanie z dorobku cywilizacyjnego.
Bezpieczeństwo międzynarodowe wyraża szerszą treść niż bezpieczeństwo narodowe. Określa zarówno zewnętrzne czynniki bezpieczeństwa poszczególnych państw, jak i pewności przetrwania i funkcjonowania całego systemu międzynarodowego. Bezpieczeństwo międzynarodowe nie jest sumą bezpieczeństwa państw , gdyż obejmuje zarówno wartości egzystencjalne pojedynczych państw, jak i wartości wspólne dla globalnego / międzynarodowego / systemu bezpieczeństwa, takie jak: stabilność, pokój, równowaga czy współpraca w różnych obszarach.
Inaczej mówiąc, bezpieczeństwo międzynarodowe oznacza zarówno stan, jak i proces, w którym poszczególne państwa i społeczność międzynarodowa jako całość, mogą swobodnie realizować wytyczone cele rozwoju, bez zagrożenia zewnętrznego natury militarnej, politycznej, gospodarczej. Tu należy mocno zaakcentować, iż bezpieczeństwo międzynarodowe nie jest zjawiskiem statycznym, lecz dynamicznym procesem zmieniającym się w czasie i przestrzeni.
Bezpieczeństwo międzynarodowe przejawia się we wszystkich aspektach działalności państw, dlatego jego struktura jest tożsama ze strukturą aktywności podmiotu. W ramach bezpieczeństwa międzynarodowego, obok tradycyjnego bezpieczeństwa militarnego, możemy wyróżnić bezpieczeństwo geopolityczne, ekonomiczne, ekologiczne, informacyjne, instytucjonalne, demograficzne, społeczne.
Do kluczowych kategorii w obszarze bezpieczeństwa międzynarodowego możemy zaliczyć takie pojęcia jak:
. interesy podmiotów /żywotne związane z istnieniem / i drugorzędne / związane
z jakością istnienia / oraz wynikające z nich cele strategiczne i operacyjne ;
. warunki bezpieczeństwa, tj. szanse /okoliczności sprzyjające realizacji celów /,
wyzwania / dylematy w rozstrzyganiu spraw bezpieczeństwa, mogą być podjęte
lub zignorowane /, zagrożenia / pośrednie lub bezpośrednie, destrukcyjne oddzia-
ływanie na podmiot;
. strategiczne / długofalowe / i operacyjne / bieżące / koncepcje bezpieczeństwa;
. system bezpieczeństwa, czyli zasoby podmiotów wydzielone do realizacji
koncepcji strategicznych i operacyjnych.
Rozpad bipolarnego podziału świata spowodował zmiany w światowym systemie bezpieczeństwa. Zmniejszyło się co prawda prawdopodobieństwo wybuchu konfliktu wielkopaństwowego i wojny globalnej, jednak równocześnie obniżył się ogólny poziom stabilności na świecie. Zmiana układu geostrategicznego po zakończeniu zimnej wojny doprowadziła do rozprzestrzeniania się skrywanych lub ograniczanych przez mocarstwa sporów o różnorodnym charakterze. W końcu XX wieku nastąpiło odrodzenie się znacznej liczby zadawnionych konfliktów. Były to głównie spory o zasięgu lokalnym, o podłożu narodowościowym, etnicznym, religijnym, konflikty graniczne, kryzysy społeczno-ekonomiczne, czy napięcia spowodowane naruszeniem praw człowieka.
W obliczu nowej sytuacji wielu badaczy podjęło ambitne zadanie wyjaśnienia praw i zasad, rządzących nowym porządkiem międzynarodowym. I tak, Francis Fukuyama sugeruje, że mamy obecnie do czynienia z kresem ideologii i niesionych przez nie utopii. Koncepcja Fukuyamy wyraża jednocześnie wiarę w globalny sens historii i jej ewolucyjny charakter. Zbigniew Brzeziński próbuje analizować nową rzeczywistość posługując się klasycznymi kategoriami geopolitycznymi. Według niego, Euroazja jest gigantyczną szachownicą, na której toczy się walka o światową hegemonię. Przyczyn ewentualnego konfliktu należy więc dopatrywać się w rozwoju sytuacji geopolitycznej na świecie. Odmiennie kwestie te pojmuje Samuel Huntington, dowodząc, że konflikt na linii Północ - Południe jest nie nieunikniony ze względu na wzrost wpływów cywilizacji azjatyckich, osłabienie Zachodu i eksplozję demograficzną w świecie Islamu.
Nie odmawiając racji cytowanym wyżej badaczom, najbardziej prawdopodobna może być teza, iż współcześnie nie mamy do czynienia z żadnym uporządkowanym ładem międzynarodowym. Znaleźliśmy się zatem w okresie przejściowym, charakteryzującym się niestabilnością, niepewnością, a co gorsze nieprzewidywalnością. Niektórzy badacze uznają obecny stan stosunków międzynarodowych mianem „ gorącej wojny „, a nawet chaosu.
5. GŁÓWNE PROBLEMY BEZPIECZEŃSTWA W XXI WIEKU
...
extensa7220