Medeiros Teresa - Aniol.pdf - Dla Każdej Kobiety - lea1965

Teresa Medeiros

Anioł

(Once an Angel)

Pamiętam, jak kurczowo ściskałam dłoń mamy, kiedy Ty,

odziany w mundur, odchodziłeś, by walczyć za swój kraj w

Wietnamie. Byłeś wtedy dla mnie najprzystojniejszym mężczyzną

na świecie. Najbardziej wzruszający był jednak dzień, kiedy

wróciłeś do domu. Zawsze będziesz moim bohaterem, Tato, a ta

książka dedykowana jest właśnie Tobie.

Dla Barbary Caldwell i Anne Hall Eiseman,

dwóch najwspanialszych sióstr,

których nigdy nie miałam.

I dla Michaela, który udowodnił mi,

że anioły istnieją naprawdę.

Prolog

Nowa Zelandia 1865

Zdrętwiałe palce Justina Connora wyprostowały się

powoli. Dymiący pistolet wypadł mu z dłoni. Przerażeni

hukiem wystrzału tubylcy uciekli, zostawiając go samego z

rykiem fal i ciemnym kształtem skulonym na piasku kilka

metrów dalej.

Justin zmełł w ustach paskudne przekleństwo.

Mroczny strach ogarnął jego serce, kiedy ruszył w

stronę nieruchomej sylwetki porzuconej na plaży niczym

zepsuta lalka.

Blask księżyca obmywał twarz Davida, przystojną w

swej dobrotliwej zwyczajności, twarz, która na londyńskiej

ulicy nie wyróżniałaby się niczym specjalnym spośród setek

innych. Z kącika ust wypłynęła mu cienka strużka krwi.

Otworzył powoli oczy.

– Hej, chłopcze, mógłbyś przesunąć się trochę w lewo?

Chcę poczuć wiatr. – Jego spokojny, rzeczowy głos przyniósł

Justinowi tak ogromną ulgę, że ten omal nie rozpłakał się ze

wzruszenia.

Opadł na kolana i porwał Davida w ramiona.

– A niech cię, Scarborough! Nie waż się mi teraz

umierać!

Koszula Davida przesiąknięta była krwią. Podbijając tę

dziką krainę, Justin widział już zbyt wiele śmiertelnych ran.

Choć próbował jeszcze zatrzymać krwawienie gołymi

rękami, wiedział, że człowiek, który był mu przyjacielem,

bratem i ojcem, wkrótce umrze. Odsunął kosmyk włosów z

bladego czoła Davida.

David uniósł rękę. Wokół jego palców zapleciony był

zloty łańcuch.

– Claire – wyszeptał ochryple.

Kiedy wciskał łańcuch w okrwawioną dłoń Justina, ten

zrozumiał, dlaczego David pobiegł do ich namiotu, a nie do

łodzi. Chciał zabrać stamtąd nie broń, lecz miniaturowy

portret swojej córki, który nosił w kopercie zegarka.

Głos Davida słabł coraz wyraźniej.

– Pojedź do niej. Powiedz jej, że ją kochałem. Zaopiekuj

się moim małym aniołem, Justinie. Przysięgnij, że to zrobisz.

Justin nie mógł mówić. Straszliwy smutek ściskał go za

gardło. Patrzył na zegarek w swej dłoni, bał się go otworzyć.

Czy będzie mógł spojrzeć w tę uśmiechniętą twarz, w

łagodne brązowe oczy, i opowiedzieć, jak jej ojciec umierał

w jego ramionach w dalekim, dzikim kraju? Jeśli niczego mu

nie obieca, David może nie umrze.

Zdobywając się na ostatni wysiłek, David wbił palce w

jego ramię. Mówił przez zaciśnięte zęby.

– Na Boga, Justinie! Przysięgnij. Musisz!

Justin pochylił głowę, nie śmiąc spojrzeć w rozpalone

oczy przyjaciela.

– Przysięgam – wyszeptał.

David opadł bezsilnie w jego objęcia.

– Dobry chłopak. – Na jego ustach pojawił się cień

uśmiechu. – Tam, dokąd idę, nie będę potrzebował kopalni

złota – mruknął. – Tam ulice wybrukowane są złotem.

Justin uśmiechnął się przez łzy.

– Jak zawsze optymista, co? Nikt jednak mu nie

odpowiedział.

Przytulił martwe ciało do piersi, kołysząc się z wolna,

kiedy poczucie winy i osamotnienia okryło go niczym fale

oceanu bijące o brzeg.

Gdy wreszcie wstał, ścierpnięte nogi drżały pod nim.

Wziął Davida na ręce, niczym małe dziecko. Jego głowa

zwisała bezwładnie nad ramieniem Justina, blask księżyca

rozpalał ogniste błyski w jego kasztanowych włosach. Justin

ułożył go powoli, z ogromną troskliwością na dnie łódki. Za

pomocą długiej żerdzi odepchnął łódź od brzegu, a potem

legł obok Davida, pełen rozpaczy.

Bolała go ręka. Spojrzał na nią i zrozumiał, że ściska

kopertę zegarka tak silnie, że ta odcisnęła się wyraźnie w

jego dłoni. Powoli otworzył złoty medalion.

Z portretu patrzyła nań dziecięca twarzyczka okolona

burzą niesfornych rudych loków. Jej oczy pełne były ufności

i ciepła. Oczy Davida roziskrzone życiem. Justin zamknął

kopertę. Wszystkie ich marzenia zostały teraz pogrzebane.

Wszystkie przepadły – kopalnia złota, Nicholas, spadek

Claire. Oparł głowę o burtę łódki, pozwalając, by fale same

unosiły łódź, a blask gwiazd rozmył się w jego zapłakanych

oczach.

Anglia, Londyn 1865

Panna Amelia Winters zerknęła ukradkiem znad

krawędzi okularów, kiedy do biblioteki wsunęła się cicho

dziewczynka. Jeszcze kilka miesięcy temu Claire wpadłaby

jak wicher, powiewając wstążkami, w rozpiętych butach,

paplać bez ustanku. Szkoda, że trzeba było zaginięcia jej

Medeiros Teresa - Aniol.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: