Adrian Lara - Rasa Środka Nocy 11 - Na krawędzi świtu - rozdział 1.pdf - Rasa Środka Nocy 11 - Na krawędzi świtu - marylam

PRZEKŁAD - wykidajlo

KOREKTA - VIOLA

URYWKI Z DZIENNIKA ZNAJDUJĄCEGO SIĘ W PRYWATNYCH

ARCHIWACH CENTRALI ZAKONU W WASZYNGTONIE. D.C

26 GRUDNIA.

WIEK ANI ROK, nie gra już żadnej roli. Po tym, co właśnie rozgrywa się teraz na

świecie, przypuszczam, że historia będzie dzieliła się na PRZED i PO. Przed... zanim

ludzkość zdała sobie sprawę, że wampiry są prawdziwe, i po... Po tym, gdy oszalały

żądzą władzy wampir nazwany Dragosem uwolnił śmiertelnie niebezpiecznych

członków Rasy... zdziczałych, uzależnionych od krwi Szkarłatnych. Wypuścił te

więzione w specjalnych zakładach potwory na niczego niepodejrzewających, i

oczywiście nieprzygotowanych ludzi. Nawet teraz, gdy kreślę te słowa, trudno mi

uwierzyć w to co widzę.

Masakra jest nie do opisania. To niewyobrażalny horror. Trudno odwrócić wzrok

od strasznych programów informacyjnych i nagrań video napływających przez

satelitarne łącze do tymczasowej siedziby Zakonu, ukrytej wśród lasów Maine. Każdy

raport przynosi obrazy krzyczących mężczyzn, kobiet i dzieci, rozhisteryzowanych

tłumów pędzących w popłochu przez okryte mrokiem ulice. Nikt nie jest dość szybki,

by zdołać umknąć polującym drapieżnikom. Miasta oświetlają jasne łuny pożarów,

palących się porzuconych pojazdów i płonących ruin, powietrze wypełnia atmosfera

klęski i odgłosy strzelaniny. Wokół, tylko zabójstwa i rozlew krwi.

Lucan i reszta wojowników Zakonu wyruszyli do Bostonu, by walczyć z przemocą,

ale jest ich zaledwie garstka przeciwko setkom Szkarłatnych, zalewających wszystkie

większe miasta na całym świecie. Zanim świt zmusi Szkarłatnych do skrycia się w

ciemnościach, straty niewinnych istnień można będzie liczyć w tysiącach. A szkoda,

jaka powstanie w wyniku tego nasiąkniętego krwią chaosu... brak zaufania pomiędzy

ludźmi a Rasą... być może nigdy już nie zostanie naprawiona.

Wieki tajemnicy i starannie podtrzymywanego pokoju, wszystko to, zostało

zaprzepaszczone tej jednej nocy...

345 DZIEŃ P.P.Ś.

MINĄŁ JUŻ PRAWIE ROK od Pierwszego Świtu. Teraz już wszyscy tak nazywają...

poranek po nocy ataków, które na zawsze zmieniły kształt świata.

Pierwszy Świt. Cóż za optymistyczny, nieszkodliwy termin dla takiego przerażającego

momentu. Ale potrzeba nadziei jest zrozumiała. Kluczowa, zwłaszcza, kiedy rany po

tej okropnej nocy i pełnym niepewności dniu, który po nim nastąpił są wciąż jeszcze

takie świeże.

Nikt lepiej od Zakonu nie zna potrzeby nadziei. Wojownicy walczyli przez

dwanaście trudnych miesięcy, by odzyskać jakieś poczucie, choćby pozory spokoju.

Dragosa już nie ma. Szkarłatni, których użył jako swojej prywatnej broni masowego

rażenia zostali zgładzeni. Miesiące rzezi i terroru wreszcie się zakończyły. Ale po obu

stronach pozostało zbyt dużo podejrzeń i zapiekłej nienawiści. To jest bardzo

niepewny czas, i nawet najdrobniejsza iskra przemocy może doprowadzić do

wybuchu i katastrofy.

Za dwa tygodnie, Lucan planuje wystąpić i przemówić w imieniu Rasy przed

wszystkimi narodami świata. Publicznie będzie apelował o pokój. Prywatnie, ostrzegł

nas wszystkich w Zakonie, iż obawia się, że ludzkość i Rasa mogą pogrążyć się w

stanie niekończącej się wojny...

4 SIERPNIA, 10 P.P.Ś.

CZASAMI MA SIĘ UCZUCIE, jakby ta dekada pełna śmierci i przelanej krwi,

która minęła od Pierwszego Świtu trwa już ponad sto lat. Wciąż toczy się wojna. Na

całym świecie nasila się eskalacja przemocy. W wielu dużych miastach panuje

anarchia, która oprócz ciągłych zabójstw po obu stronach konfliktu, rodzi również

ogniska buntu i grupy rebeliantów.

Codziennie, centrala Zakonu w D.C. otrzymuje świeże informacje od liderów

swoich regionalnych placówek, rozmieszczonych teraz na całym świecie. Wojna staje

się coraz zacieklejsza. Winę za rozlew krwi ponoszą obie strony konfliktu,

pogłębiając niepokój i dolewając paliwa do już szalejącego ognia. Nadzieja na pokój

pomiędzy ludźmi i Rasą nigdy nie wyglądała na mniej osiągalną niż właśnie w tej

chwili.

A jeśli dziesięć lat po konflikcie panuje taki stan rzeczy, to aż boję się zgadywać, co

przyniesie nam przyszłość...

ROZDZIAŁ 1

LUDZIE.

TA NOC BYŁA ICH PEŁNA.

Tłoczyli się na pogrążonych w mroku chodnikach i skrzyżowaniach starej części

bostońskiego North Endu, wylewali z otwartych drzwi clubów, sim-barów i pubów.

Spacerując, włócząc się, mimo iż dochodziła już północ, wypełniali ulice brzmieniem

nazbyt głośnych rozmów, zbyt wieloma ciałami ocierającymi się o siebie i pocącymi

się w nietypowym upale wczesno-czerwcowej nocy.

I było cholernie mało miejsca, żeby uniknąć pełnych niepokoju, rzucanych

ukradkowo spojrzeń... tych niezliczonych szybkich rzutów oka ludzi udających, że

nie zauważyli i bynajmniej nie byli wcale przerażeni widokiem czwórki wojowników

Zakonu idącej środkiem zabytkowego, zamkniętego sektora miasta.

Mira, samotna kobieta w tym oddziale, twardym spojrzeniem skanowała tłum

cywilów homo sapiens . Ubolewała nad tym, że ona i jej towarzysze ubrani byli w

zwykłą odzież, a broń mieli dyskretnie ukrytą. Wolałaby mundur i konkretny arsenał,

dając dobrym obywatelom Bostonu prawdziwy pretekst, żeby mogli gapić się na nich

w śmiertelnym przerażeniu.

- Minęło już dwadzieścia lat odkąd ujawniliśmy się przed ludzkością, a większość z

nich wciąż wpatruje się w nas, jakbyśmy mieli ochotę rozerwać im szyje - powiedział

jeden z trzech mężczyzn Rasy, idących razem z nią.

Mira rzuciła mu ironiczne spojrzenie. - Czas karmienia kończy się dopiero o

północy, więc nie spodziewaj się tutaj komitetu powitalnego. Ponadto, strach jest

dobrą rzeczą, Bal. Zwłaszcza, jeśli chodzi o ich rodzaj.

Baltazar, olbrzymia ściana niesamowicie silnych mięśni pokrytych oliwkową skórą,

odpowiedział jej ponurym zrozumieniem w swoich jastrzębich, złotych oczach.

Ciemnowłosy wampir był z Zakonem już od dłuższego czasu, dołączył do nich

niemal dwie dekady temu, podczas pierwszych, mrocznych lat, które nastąpiły po

Pierwszym Świcie, kiedy to ludzie dowiedzieli się, że nie są największymi

drapieżnikami na tej planecie.

Nie zaakceptowali tej prawdy łatwo. Ani spokojnie.

Adrian Lara - Rasa Środka Nocy 11 - Na krawędzi świtu - rozdział 1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: