Spotkanie 4 Dziecko Maryi dostrzega dobro w innych.
Cel: Uwrażliwienie dzieci na dostrzeganie dobra w drugim człowieku zwłaszcza chorym, opuszczonym, niepełnosprawnym.
Rozważyć przed spotkaniem: Rz 12, 3-5
Pomoce: 2 piłki – jedna nadmuchana, druga nienadmuchana (lub inne przedmioty, których jeden jest sprawny, dobry, a drugi zepsuty); kartka do zapisania współczesnych błogosławieństw; sznurek, wosk, świeca; kartka z napisem: „Człowiek – odcisk Bożego palca”.
Modlitwa
1. Animator pokazuje obydwie piłki, pytając, co można z nimi zrobić (z nadmuchaną piłką można zrobić wiele rzeczy – ona odbija się bardzo wysoko; druga się nie odbija, nie ma w niej powietrza). Wniosek: zewnętrzna postać jest ważna, ale ważniejsze jest to, co tkwi w środku. Tak samo jest z ludźmi – ważny jest wygląd zewnętrzny, ubiór, ale najważniejsze jest wnętrze człowieka, jego usposobienie, zachowanie, to, co ma w sercu.
2. Jezus mówi do nas: tekst Łk 6, 20-23
- Co to znaczy „błogosławieni”? (Błogosławieni= szczęśliwi)
- Kogo Jezus nazywa szczęśliwymi? Dlaczego?
- Jaką nagrodę otrzymają ci, którzy doświadczają w życiu nieszczęść i cierpienia?
- Jak wyglądałby ten tekst dzisiaj? Uczestnicy tworzą zdania w oparciu o problemy współczesnego świata np. błogosławione rodziny wielodzietne, bo… bezrobotni, bo… dzieci, których rodzice się kłócą, bo… Zapisujemy to na kartce.
3. Jezus wielokrotnie rozmawiał i pomagał tym, których wszyscy odrzucili (jawnogrzesznica, trędowaci, paralitycy, Samarytanie), bo dostrzegał ich wewnętrzne piękno. Podając pomocną dłoń wlewał w nich nadzieje na lepsze dni, pomagał im uwierzyć w swoją wartość, pomagał im się zmienić – nie oceniał.
4. Opowiadanie „Każdy jest do czegoś potrzebny”
Była sobie kiedyś bawełniana nitka, która powiedziała: „Boję się, że jestem zbyt krótka i nikt nie może mnie wykorzystać. Na linę okrętową jestem za słaba, nawet na sweter się nie nadaję. Mam zahamowania, aby móc przyłączyć się do innych. Do haftowania jestem zbyt blada i bezbarwna. Gdybym błyszczała, gdybym była ze złota, wtedy mogłabym ozdobić stułę. A tak? Do niczego się nie nadaję, jestem przegrana. Nikt nie może mnie wykorzystać, nikt mnie nie lubi. A ja nawzajem”. Tak mówiła do siebie, włączyła smutną muzykę i poczuła się całkowicie przygnębiona w użalaniu się nad sobą – opuszczona przez Boga i świat. Wtedy do jej drzwi zapukała bryłka wosku i powiedziała: „Nie załamuj się, mała bawełniana nitko! Mam pomysł: połączmy się! Na długą świecę wielkanocną jesteś jako knot oczywiście za krótka, a i mnie może jest trochę za mało. Ale na niewielką świeczkę zawsze wystarczy. My obydwie staniemy się małą świeczką, która ogrzewa i trochę rozjaśnia świat. Lepiej zapalić małe światło, aniżeli zawsze tylko narzekać ma ciemność. A całą ciemność świata nie będzie w stanie zgasić naszego światła. Zgoda?” Mała bawełniana nitka cieszyła się i odrzekła: „W takim razie jestem jednak na coś potrzebna!” Kto wie, może na świecie istnieje więcej bawełnianych nitek, które łączą się z woskiem? Bóg daje nam do tego odwagę, gdyż mówi nam przez proroków: Iz43, 1-3a 4-5a.
5. Omówienie opowiadania
a. Czego uczy nas to krótkie opowiadanie?
b. uczucia towarzyszyły nitce, kiedy przekonała się, że do niczego się nie nadaje? Kiedy wy tak się czujecie?
c. Jak czuła się, kiedy usłyszała propozycję wosku? Kiedy my się tak czujemy?
d. Wyjaśnienie słów pogrubionych
e. Rozmowa na temat uprzedzeń rasowych, stosunku do niepełnosprawnych, bezdomnych, dzieci z rodzin patologicznych – przypinanie łatek bez bliższego poznania osoby.
6. Opowiadanie ma nam uzmysłowić to, co Jezus podkreślał w swoich naukach. Jesteśmy wspaniałym i niepowtarzalnym odciskiem Bożego palca. Dzięki różnorodności ludzi domyślamy się, jak potężny i wielopostaciowy jest sam Stwórca. Cała grupa odciska swój palec na kartce pod hasłem „Człowiek – odcisk Bożego palca”.
7. Postanowienie – może powstać z inicjatywy samych dzieci np. odwiedzenie samotnej, chorej osoby; list do dzieci z Domu Dziecka lub niepełnosprawnego mieszkańca Radzionkowa.
Modlitwa za odrzuconych, opuszczonych, niepełnosprawnych.
Pajaczek