Dean Ken - Queen.pdf - Sztuka - Sysinternals

Pamięci Freddiego Mercury'ego (1946-1991)

KEN DEAN

895352j

PrzełoŜyła: KATARZYNA MALITA

Uzupełnił: PIOTR KOSIŃSKI

WYDAWNICTWO „ROCK-SERWIS", KRAKÓW, 1992

1000266069

) ^ «j r; 9

82535

Tytuł oryginału:

,QUEEN — THE NEW VISUAL DOCUMENTART

Ali rights reserved. No part of Ihis book may be reproduced in any form or by any electronic

or mechanical means, including information storage or retrieval systems, without permission

in writing from the publisher.

IV.

Przekład: KATARZYNA MA LIT A

Uzupełnienie i redakcja wydania polskiego: PIOTR KOSIŃSKI

Opracowanie dyskografii i wideografii: PIOTR KOSIŃSKI I MAREK PIĄTKOWSKI

Korektorzy: ARLETA I PIOTR KOSIŃSCY

Wykonanie reprodukcji zdjęć: MAREK KOSIŃSKI

Skład: ZAKŁAD SKŁADU TEKSTÓW KRAKSĘ!

/*- ISBN 83-85335-09-9

>BN 0-7119-2828-2 — wydanie oryginalne)

WYDAWNICTWO „ROCK-SERWIS"

al. Wł. Beliny-PraŜmowskiego 28

31-514 Kraków

tel./fax (012) 11-59-84

* *&&& \\deka

Druk i oprawa: Kraków, ul. Golikówka 7

BUW-EO- 04 / S/lS /

(0v00

SPIS TREŚCI

Od wydawcy polskiego........ 6

Brian, Roger, Freddie i John..... 7

Dzień po dniu............. 13

Postscriptum............... 97

Piraci na start!............. 100

Dyskografia............... 102

Wideografia............... 118

1 ¦ -

: ¦

•

OD WYDA WCY POLSKIEGO

Kiedy w czerwcu 1991 roku zakupiłem prawa do wydania w Polsce angielskiej biografii

zespołu Queen nie sądziłem, Ŝe tak bardzo nieodległa przyszłość dopisze tragiczny epilog do

pełnej blasku historii grupy. Śmierć Freddiego Mercury'ego wstrząsnęła całym rockowym

środowiskiem artystycznym. Poruszyła serca niezliczonych rzesz młodych ludzi na całym

świecie.

Gdyby zapytać zwolenników muzyki rockowej o ich ulubionych wykonawców, nazwa Queen

rzadko zostałaby wymieniona na pierwszym miejscu. Znalazłaby się jednak na pewno w

ścisłej czołówce. Bo Queen jest zespołem, który cieszy się szacunkiem fanów wszystkich

rodzajów rocka. Dzieje się tak m.in. dlatego, iŜ tworzył muzykę nieszablonową, wymykającą

się wszelkim próbom jej jednoznacznego zaszufladkowania. Przeplatające się elementy hard-

rocka, tzw. rocka progresywnego, akcenty operowe, pastisz — wszystko składało się na

niepowtarzalność zjawiska o nazwie Queen.

Nagle pod koniec listopada 1991 roku zdaliśmy sobie wszyscy sprawę, Ŝe to co towarzyszyło

nam od 20 lat, co było tuŜ obok, co cieszyło się naszą szczególną sympatią, skończyło się.

Nie będzie juŜ więcej nagrań sygnowanych nazwą Queen. Nie będzie, bo być nie moŜe.

W listopadową noc odszedł na zawsze nasz przyjaciel. Myślę, Ŝe gdyby mógł porozmawiać z

kaŜdym z nas powiedziałby: Nie opłakujcie mnie, to nie ma sensu. Zostawiam wam moje

piosenki i dopóki będziecie chcieli ich słuchać, dopóty będę Ŝył, choć nie będzie mnie między

wami.

Będziemy Go słuchać, jego sztuka pozostanie z nami przez długie lata, bo niewielu było

takich artystów jak On — inteligentnych, wraŜliwych i niepowtarzalnych.

Piotr Kosiński

BRIAN, ROGER, FREDDIE I JOHN

19 lipca 1947 roku w Hampton, Middlesex na przedmieściach Londynu przyszedł na świat

Brian Harold May. Gdy ukończył 7 lat przekroczył próg Hampton Grammar School, równieŜ

w Middlesex. Zainspirowany przez Lonniego Donegana, The Shadows, The Ventures i

Buddy'ego HoIly'ego, w wieku piętnastu lat zaczął grać na gitarze w róŜnych lokalnych

zespołach, chociaŜ większości grup, z którymi się związał, nie udało się nigdy wyjść poza

próby w garaŜu. Brian: śaden z tych zespołów nigdy do niczego nie doszedł, nie

wystąpiliśmy na Ŝadnym prawdziwym koncercie, ale teŜ nie traktowaliśmy tego zbyt

powaŜnie. Spośród uczniów Hampton Grammar School wyłonił się m.in. zespół o nazwie The

Others, który w 1964 roku nagrał własną wersję standardu „Oh Yeah", wydaną na singlu

przez firmę Fontana. Zamiłowanie Maya do grania z wszystkimi, którzy mieli na to ochotę,

mogło zrodzić plotki o przynaleŜności do tego zespołu, tak jednak nie było. Podczas gdy

zespół The Others przeŜył swój moment chwały i jako The Sands wydał jeszcze jeden singel,

by potem zniknąć, May zajął się długoterminowym przedsięwzięciem: konstrukcją gitary

elektrycznej własnego projektu. Nie mogąc pozwolić sobie na gitarę Fender Stratocaster, o

której marzył, May zabrał się z pomocą ojca do zaprojektowania i zbudowania własnego

instrumentu. Zarówno ojciec jak i syn mieli doświadczenie w pracy z drewnem i metalem, a

Brian był na dodatek wybijającym się studentem fizyki, więc zadanie nie było tak trudne, jak

mogłoby się wydawać... chociaŜ wybór materiałów mógł wyglądać nieco dziwnie (pudło

gitary powstało z solidnego mahoniu, wyciętego z obramowania dwustuletniego kominka, a

źródłem spręŜyn do systemu tremolo był stary motocykl). Pomimo tego „domowego"

charakteru, to właśnie na tej

gitarze (nazwanej „Fireplace") grał May na wszystkich przebojowych płytach Queen i do dziś

pozostaje ona jego ulubionym instrumentem na scenie i w studiu. Cena materiału

wykorzystanego do jej budowy wyniosła jedynie... osiem funtów.

W 1967 roku May zapisał się na wydział fizyki w Imperial College w Londynie. Kiedy

doszedł do wniosku, Ŝe moŜe połączyć studia z działalnością muzyczną, umieścił na tablicy w

college'u odręczną notatkę, zapraszając studentów-muzyków do współpracy przy załoŜeniu

zespołu. Pierwszymi, którzy na nią odpowiedzieli byli basista i wokalista Tim Staffell, a tuŜ

po nim perkusista Roger Taylor.

UwaŜaliśmy go za najlepszego perkusistę, jakiego spotkaliśmy w Ŝyciu. Obserwowałem go,

jak stroił werbel — nigdy czegoś takiego nie widziałem

— ;' pamiętam, jak pomyślałem, Ŝe wygląda na prawdziwego profesjonalistę

— powiedział później Brian.

Roger Taylor (prawdziwe nazwisko: Roger Meddows-Taylor) urodził się 26 lipca 1949 roku

w Kings Lynn w hrabstwie Norfolk. Gdy miał osiem lat, jego rodzina przeniosła się do Truro

w Kornwalii, gdzie zaczął uczęszczać do szkoły. Choć rodzice sprzeciwiali się jego

muzycznym ambicjom udało mu się, juŜ jako nastolatkowi, związać z róŜnymi lokalnymi

zespołami. Początkowo praktykował jako gitarzysta, potem zasiadł na stołku perkusisty (i to

śpiewającego).

Spełniając Ŝyczenie rodziców pragnących, by zajął się czymś powaŜnym, Taylor przybył do

stolicy z zamiarem studiowania stomatologii. Początkowo pobierał nauki w londyńskiej

Hospital Medical School, później w Hospital Medical School w Whitechap'el. Po upływie

zaledwie jednego roku zdecydował, Ŝe naoglądał się juŜ dość zębów na całe Ŝycie i przeniósł

się prosto na wydział biologiczny w Imperial College.

May, Staffell i Taylor przyjęli nazwę Smile i niebawem zdobyli sporą grupę fanów w

londyńskich pubach i college'ach, z których najbardziej zagorzałymi byli niewątpliwie

koledzy z Imperial. W 1968 roku May otrzymał dyplom z wyróŜnieniem z fizyki i rozpoczął

studia podyplomowe w zakresie astronomii i podczerwieni, nadal w Imperial.

Nie przejmując się zbytnio zajęciami na uczelni, członkowie Smile powaŜnie myśleli o

długiej karierze, ale kompletny brak doświadczenia w businessie muzycznym doprowadził ich

do podpisania wielce niekorzystnego kontraktu. Firma Mercury, będąca w tym czasie

wytwórnią amerykańską, bez swojego oddziału w Zjednoczonym Królestwie (z wyjątkiem

umowy dotyczącej dystrybucji płyt), podpisała jednorazowy kontrakt ze Smile i wysłała

zespół do studia z Johnem Anthonym jako producentem. Rezultatem tego posunięcia był

jeden singel, „Earth" — piosenka Tima Staffella. Na drugiej stronie znalazł się utwór „Step

On Me", wspólne dzieło Staffella i Maya. Singel nie zdziałał absolutnie nic, głównie dlatego,

Ŝe wydano go bez

najmniejszej choćby akcji promocyjnej i do tego w Stanach Zjednoczonych, gdzie grupa była

zupełnie nieznana. Z powodu braku zainteresowania, singel nigdy nie ukazał się w Wielkiej

Brytanii, a wytwórnia po cichu zerwała współpracę z zespołem.

Być moŜe właśnie dlatego odszedł Tim Staffell, by snuć plany kariery solowej, których nigdy

nie wprowadził w Ŝycie. Doniesienia z tego okresu wskazują, Ŝe chociaŜ materiał Smile

pasował doskonale do swoich czasów (w końcu część utworów ukazała się potem na dwóch

pierwszych albumach Queen), głos Staffella nie miał szans dostosować się do trendów

panujących w ciągu następnych lat w muzyce rockowej, co tak udało się głosowi jego

następcy... moŜe więc dobrze się stało, Ŝe doszło do tego rozstania.

W 1983 roku ukazał się, wyłącznie w Japonii, mini-album „Getting Smile" dokumentujący

krótki okres działalności zespołu. Sześć zawartych na nim nagrań („Earth", „Step On Me",

,,Doin' Alright", „Polar Bear", „Blag" i „April Lady") zawierało wiele elementów

charakterystycznych dla późniejszych kompozycji Queen. Solo gitarowe z utworu „Blag"

pojawiło się prawie bez zmian w „Brighton Rock", z kolei akustyczne „April Lady"

utrzymane było w klimacie najpiękniejszych ballad grupy z okresu 1973-1978.

Latem 1969 roku May i Taylor byli, delikatnie mówiąc, trochę przygnębieni. Jesienią Brian

rozpoczął pracę. Przyjął posadę nauczyciela matematyki w londyńskiej szkole średniej, nie

będąc pewnym, czy ma nadal prowadzić swoje badania naukowe. Tim Staffell postanowił

bardziej zdecydowanie zająć się swoją karierą solową i załoŜył nowy zespół o nazwie Humpy

Bong, w którym objął funkcję wokalisty. W tym czasie dzielił on małe mieszkanko z jednym

ze swoich kumpli, równieŜ wokalistą, który poznawszy się z Rogerem Taylorem zaczął wraz

z nim prowadzić budkę z uŜywanymi ubraniami na targu Kensington. Był ex-studentem

szkoły plastycznej, zarozumiale przekonanym, iŜ jedynie on wie jak powinien działać i co

powinien grać zespół rockowy, by zrobić prawdziwą karierę. Na imię miał Freddie.

Freddie Mercury urodził się jako Frederick Bulsara 5 września 1946 roku na Zanzibarze,

wyspie będącej obecnie częścią Tanzanii, a wówczas kolonii brytyjskiej. Pomimo egzotycznie

brzmiącego nazwiska i miejsca urodzenia rodzice Freddiego są Brytyjczykami. W tamtym

czasie ojciec Freddiego, Borni Bulsara, pracował jako urzędnik rządu brytyjskiego i

rezydował w XIX--wiecznym pałacu Beit el Ajaib, wzniesionym przez sułtana Bargasha.

Zarówno Borni, jak i Jer — matka Freddiego — byli wyznawcami zoroastryz-mu, religii,

której początki sięgają VI wieku p.n.e. i mają swoje źródło w Iranie. Kontakty z kapłanami i

rozmaitymi elementami obrządku zoroast-ryjskiego niezwykle pobudziły i rozwinęły

wyobraźnię i wraŜliwość młodego chłopca. W wieku 10 lat Freddie przeniósł się wraz z

ojcem do Bombaju, gdzie ten drugi miał kontynuować swoją pracę dla ojczyzny. Matka

wróciła tymczasem do Anglii i w Feltham, Middlesex, urządziła dom, w którym

cierpliwie, przez trzy lata, oczekiwała na powrót męŜa i syna z Indii. Nomen omen, dosłownie

tuŜ obok mieszkała rodzina Mayów. Jednak musiało minąć jeszcze kilka lat, by Freddie

poznał Briana...

Po przyjeździe do Anglii i zakończeniu wstępnej edukacji Freddie rozpoczął studia w Ealing

College of Art, gdzie poznał Pete'a Townshenda z The Who, Rona Wooda z The Faces i The

Rolling Stones oraz Rogera Ruskina z The Bonzo Dog Doo Dah Band. Freddie zakończył

edukację w Ealing z dyplomem w dziedzinie sztuki i projektowania. Obok zainteresowań

artystycznych, zaintrygowały go — podobnie zresztą jak większość studentów szkół

artystycznych w tym okresie — moŜliwości ukryte w muzyce pop. W zespołach takich jak

Sour Milk Sea i Wreckage zaczął rozwijać swoje-umiejętności pisania piosenek i osobowość

sceniczną. Na cześć mitycznego posłańca bogów przyjął pseudonim Mercury.

Prawdopodobnie czuł, Ŝe ma innym do przekazania jakieś przesłanie.

May i Taylor skłonni byli wysłuchać pomysłów Freddiego, chociaŜ z drugiej strony Brian

miał zamiar kontynuować studia. Plan Mercury'ego był prosty: poszerzyć brzmienie „heavy"

w stylu Led Zeppelin o nowy wizualny wymiar. Skandalizowanie w połączeniu z rockiem

musiało zagwarantować sukces. Bo niby dlaczego nie? W tym czasie nie nadeszła jeszcze era

glam i glitter-rocka (miał ją zapoczątkować Freddie), więc oczywistym modelem do

naśladowania pozostawał jedynie Jagger, który od lat odcinał kupony od swej sławy.

Nazwijmy zespól Queen — powiedział Freddie. To brzmi dumnie!

W szkole artystycznej uczą specyficznej wraŜliwości, uczą jak to robić, by zawsze o krok

wyprzedzać panującą modę — powiedział Freddie swoim nowym kolegom.

To właśnie basista zespołu Smile, Tim Staffell, przedstawił Freddiego Brianowi i Rogerowi.

Brian pamięta, Ŝe po obejrzeniu kilku koncertów Smile, Freddie nie ociągał się ze swoimi

sugestiami: Dlaczego marnujecie czas na coś takiego? — wykrzykiwał. Powinniście grać

bardziej oryginalny materiał. Powinniście być bardziej ekspansywni w przekazywaniu swojej

muzyki. Gdybym byl waszym wokalistą, właśnie to bym robił!

May i Taylor byli nieco rozczarowani po swoich doświadczeniach ze Smile. Brian wciąŜ

pracowicie budował swoją słynną gitarę, równie dobrą - o ile nie lepszą — niŜ modele

osiągalne w sklepach. Freddie raz po raz wyskakiwał z coraz bardziej zdecydowanymi

pomysłami dotyczącymi prezentacji materiału. Wszyscy byli inteligentni i wykształceni;

mogli otrzymać dobrze płatną pracę w „prawdziwym świecie", toteŜ jeśli mieli załoŜyć zespół

rockowy, zamierzali potraktować to powaŜnie i odnieść sukces. W konsekwencji postanowili

działać powoli. Przez cały 1970 rok odbywali próby, komponowali (wszyscy trzej byli

przecieŜ twórcami piosenek) i „ostrzyli" materiał, grając głównie na przyjęciach u przyjaciół i

w okolicznych szkołach, m.in. 14 listopada w Ballspark College w Hertford i 5 grudnia w

Shoreditch w Egham.

Po szybkim „wykończeniu" — zgodnie z legendą — sześciu basistów trafili na tego

szczęśliwego, siódmego, w osobie Johna Deacona. Wśród tych sześciu znaleźli się m.in. Mikę

Grose (zagrał raptem na aŜ jednym koncercie), Doug, którego nazwiska nikt juŜ dziś nie

pamięta (zwolniony za zarozumialstwo) i Barry Mitchell (właśnie z nim w składzie, Queen 18

września 1970 r. — podczas próby — zagrał w hołdzie zmarłemu tego dnia Jimfemu

Hendrixowi słynny klasyk „Voodoo Chile").

John Richard Deacon urodził się 19 sierpnia 1951 roku w Leicester. Tam teŜ uczęszczał do

szkoły średniej i grał w kilku zespołach złoŜonych z nastolatków (m. in. The Art Opposition).

Później przeniósł się do Londynu, gdzie studiował elektronikę (studia ukończył z

wyróŜnieniem sześć miesięcy po dołączeniu do Queen). Mimo Ŝe był o kilka lat młodszy,

Deacon dobrze zgrał się z pozostałymi członkami zespołu. Czuliśmy, Ŝe jest on tym

właściwym, chociaŜ byl taki spokojny. Prawie wcale się do nas nie odzywał! — wspominał

później Brian.

Freddie zaprojektował logo zespołu, a inspiracją stały się znaki zodiaku jego członków. Byli

juŜ gotowi, Ŝeby pokazać się światu. W czerwcu 1971 roku po raz pierwszy jako Queen

wystąpili w College of Estate Management, w Horn-sey, w Londynie. (Niektóre źródła za

debiut grupy uwaŜają koncert w St. Helen's Girlschool. Ken Dean nie wspomina o nim w

swojej ksiąŜce — przyp. wyd. pol.)

Po dołączeniu Johna Deacona, Queen stał się jednym z najbardziej trwałych zespołów w

muzycznym businessie. John: Byłem prawdopodobnie jedyną osobą w naszym kwartecie,

która mogła przyglądać się wszystkiemu z pewnym dystansem, poniewaŜ byłem czwartym,

ostatnim członkiem Queen. Wiedziałem, Ŝe w tym zespole tkwi jakaś ukryta moc, ale nie

byłem do końca przekonany... aŜ do czasu albumu ,,Sheer Heart Attack".

1971

1971 — 1973

Przez większą część 1971 roku Ŝycie toczyło się normalnie. Latem Queen objechali kilka

miejscowości w zachodniej Anglii, wykorzystując kontakty Taylora, a jesienią dali kilka

koncertów w Imperial College. May i Deacon studiowali, Mercury i Taylor prowadzili swoją

budkę, sprzedając oprócz ciuchów równieŜ dzieła sztuki. Większość ich dyskusji dotyczyła

zajęcia się muzyką profesjonalnie.

Freddie: Powiedzieliśmy O.K., pogrąŜymy się w rocku i będzie to nasza praca, bez Ŝadnych

odskoków. Z racji wykształcenia wszyscy mieliśmy przed sobą niezłe perspektywy, toteŜ nie

interesował nas status trzeciorzędnej grupy. Skoro porzucaliśmy dla rocka wszystkie

kwalifikacje, zdobyte w innych dziedzinach, to na tej nowej płaszczyźnie musieliśmy

osiągnąć szczyty.

Roger: Przez pierwsze dwa lata tak naprawdę nic specjalnego się nie wydarzyło. Wszyscy

studiowaliśmy, a postępy zespołu były równe zeru. Mieliśmy jednak wspaniałe pomysły i

wierzyliśmy, Ŝe jakoś się przebijemy.

Dean Ken - Queen.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: