MODERNIZM:
3 źródla modernizmu:
-De Stijl; inspiracja malarstwem Mondriana ( czarne linie pion-poziom, użycie 3 kolorów: niebieski, czerwony, żółty); przykłady, willa Schrodera w Utrechcie (G. Rietveld); kolory obrazów, różna głębokość płaszczyzn, narożne okno, wolny rzut, cegła.
-Bauhaus w Dessau; W. Gropius; budynek złożony z prostych kubicznych form, ściany osłonowe, szklane elewacje.
-Konstruktywizm rosyjski; wieżowce dla Moskwy – prasowacze chmur, W. Tatlin Pomnik Trzeciej Międzynarodówki; stalowa spirala, w środku trzy bryły obracające się wokół własnej osi; sześcian raz na rok- władza ustawodawcza, walec raz na miesiąc; pomieszczenia administracyjne, 3 stożek raz na dobę- centrum propagandowo-informacyjne; na szczycie maszty radiowe; klub robotniczy imienia Rusakowa K. Mielnikow; Dom Komuna Ginzburg (podobne do jednostki marsylskiej)
cechy modernizmu: lekkość bryły, rezygnacja z ornamentu, nowe technologie i materiały budowlane, użycie szkła, całkowite zerwanie z przeszłością, zerwanie z kanonem estetycznym, forma następuje po funkcji, kiedyś w elewacjach ukazana hierarchia społeczna, teraz nie ma elementu formalnie ważnego, kompozycja równoważna, to nie jest styl, jedynie cechy charakterystyczne, rewolucja w architekturze, pojęcie szersze od funkcjonalizmu, odejście od stylów historycznych. „Mniej znaczy więcej” M.v.d.R. „Ornament to zbrodnia” A. Loos.
Grupa założona w 1925 roku przez Giediona i L.C. założenie międzynarodowe skupiające największych architektów, najważniejsze 3cie spotkanie, na którym zostają sformułowane zasady karty ateńskiej: praca, mieszkanie, wypoczynek, komunikacja, odniesienie do zabytków, postulat nadrzędny zabudowa ekonomiczna sprzyjająca zdrowiu, formalizm urbanistycznbo u y nie. 261
Osiedle Weissenhof: (Oud, M.v.d.R., Le corbusier, Gropius, Taut, Scharoun,)
Zostało zbudowane z okazji wystawy Werkbundu w Stuttgarcie; było laboratorium dla sprawdzenia nowych założeń modernizmu i nowych materiałów budowlanych; 21 budynków z płaskimi dachami i ciągiem okien na elewacjach, brak podziału na przestrzeń publiczna i prywatna, odrębność urbanistyczna, spójny zespół z wykorzystaniem ukształtowania terenu na skarpie, kubistyczne formy, układ mieszkań pozwala na ich modyfikację-wolny rzut, modelowe mieszkania z tanich materiałów, konstrukcja ścianowo-płytowa, dobre nasłonecznienie i wentylacja, ustawienie budynków według stron świata, beton i biel, ograniczenie koloru, dom Le Corbuisiera będący powodem stworzenia jego 5ciu zasad.
5 zasad: 1. konstrukcja na słupach nośnych, 2. niezależność ściany i szkieletu, 3. otwarty plan-wolny rzut, 4. wolna elewacja, która daje się swobodnie kształtować, pas okien 5. dach jako piąta elewacja-powierzchnia użytkowa ogrody.
Plan Voisin-miasto dla 3 milionów, plan przebudowy starego centrum Paryża, propozycja budowy 18 nowoczesnych wieżowców (wysokość 170 m) na planie krzyża, miasto w parku, ostra krytyka projektu, zespół na zgeometryzowanej siatce o układzie ortogonalnym, wielka struktura składa się z mniejszych kwartałów wypełnionych zabudową mieszkaniową, ulice i chodniki na różnych poziomach, silne zagęszczenie zabudowy, choć projekt jest bardzo czysty.
System proporcji według L.C.
Modulor: L.C. interesował się ludzkim ciałem, źródłem proporcji dla budynku są trzy odcinki: głowa, wyciągnięta ręka, stopa (175-złe proporcje, 183-dobre proporcje): zasada ta pozawala na określenie wielu podziałów i zasad w budynku, w elewacjach i w jego strukturze.
-Analiza położenia ludzkiego ciała w różnych pozycjach przy wykonywaniu codziennych czynności, określając położenie pionów i poziomów w projekcie wnętrz
-Modulor opiera się o szereg pochodzący ze złotego podziału odcinka.
Jednostka marsylska (Francja);
Urzeczywistnienie marzeń o domu maszynie do mieszkania, dla około 400 rodzin, skupienie funkcji w jednym budynku, aby uchronić krajobraz przed rozlewaniem się przedmieść, widok na morze i góry, konstrukcja szkieletowa, później ściana osłonowa, ma 160 m dł. wsparta na 17 parach potężnych filarów, podtrzymujących konstr. Pierwsza kondygnacja jest ażurowa, mieszkania 2 poziomowe, na 7 i 8 kondygnacji część usługowa, na dachu basen, boiska sportowe-maksymalne wykorzystanie przestrzeni, zaleta kumulacja różnych usług w 1 budynku, całość wykonana w betonie, nietynkowanym, surowym, na loggiach 3 podstawowe kolory, budynek wydaje się przez to mniejszy, elementy techniczne ukryte w lejach na dachach, budynek dobrze się starzeje. :”Postanowiłem tworzyć piękno przez kontrast”, wydłużone mieszkania zmniejszają intensywność nasłonecznienia umożliwiając poprzeczna wentylację, niskie pomieszczenia, małe korytarze dają oszczędność.
Katedra Notre Dame du Haupt w Ronchampt:
Rzeźba na wzgórzu, żadna ściana nie jest prosta - wygięte łuki i krzywizny, jedynie prostokątny krzyż na posadzce, ołtarz na zewnątrz, nieregularne, głęboki otwory okienne na elewacji, elewacja z każdego punktu wygląda inaczej, dach jakby uniesiony w powietrzu, na słupkach-poświata, gra światła i cienia, wejście zaznaczone 2 pylonami, budynek jest biały, żelbetowy, wiele metafor.
Domy w Bordeaux – domy robotnicze
Mies van der Rohe:
Illinois Institute of Technology: luźna kompozycja budynków o konstrukcji słupowej-swoboda w kształtowaniu przestrzeni, narożnik stalowy-cecha charakterystyczna dla M.v.d.R., kości otoczone cienka skóra elewacji.
Alumni Memorial Hall- wklęsły narożnik, w cegle wklęsły metal.
Seagram Building
Philips Johnson – Glass Haus – dom architekta
STYL MIĘDZYNORODOWY:
Prąd arch. modernistycznej rozprzestrzeniony w całej Europie i przeniesiony na cały świat.
Formy kubiczne, konstrukcja szkieletowa, szerokie pasy okien, ściana kurtynowa, białe tynki, rezygnacja z ornamentu, szklany biurowiec o ścianie kurtynowej, umiędzynarodowienie pewnych idei, styl ten abstrahuje od etyki niezależnie od miejsca i skali pojawiają się podobne budynki.
Dom pani Farnsworth: dwie białe horyzontalne płyty zawieszone w przyrodzie, na zespolonych dwuteownikach, przeszklone powierzchnie, zmieniają kolor zależnie od koloru liści w różnych porach roku, wzajemne przenikanie się zewnętrza i wnętrza, potwierdzenie się natury i kultury, motywy te wzmacniają dalsze białe płaszczyzny, taras i schody, belki dwuteowe to konstrukcyjne podpory i elementy podziału optycznego.
Konstrukcja szkieletowa oparta o słupy stalowe, dążenie do jednoprzestrzenności wnętrza, dzielonego fragmentarycznymi ścianami, położenie na stoku- wejście od ulicy na wyższej kondygnacji, pasy okien łącza wnętrza z otoczeniem,
Pawilon niemiecki na wystawie w Barcelonie w 1929
Użycie szlachetnych, drogich materiałów starannie obrobionych, dążenie do prostoty, odrzucenie ornamentu, kompozycja płaszczyzn, dla której kontrapunktem jest rzeźba.
Budynek to prostopadłościan w proporcji 2:1 wysokość do szerokości elewacji, Powstaje w oparciu o pewien model kwadratu, w zasadzie z tych elementów powstaje coś na wzór kostki Rubika. Swobodna kompozycja przestrzeni wewnętrznej, zachowuje świetne proporcje, doskonały modernizm włoski.
Frank Loyd Wright:
Willa Kaufmanna, Pensylwania – Dom nad wodospadem: usytuowany na stoku wzgórza w gęstym lesie, włączenie w plan domu wodospadu i rzeki, wystające plaszczyzny podkreslaja linie stoku, integraca budynku z naturą, konstraukcja – żelbet, kamień i drewno, okna – wielkie tafle szkła, zapewniają kontakt z naturą i lepsze doświetlenie, przestrzeń dzielona meblami i posadzką.
Richard Neutra – Dom Kaufmanna – Palm Spring, California: Położenie położenie pośród gór, znakomite wpisanie w otoczenie, elementy konstrukcyjne to filigranowe, stalowe słupy, modelowanie światłem, cieniem i materiałem. Basen w kompozycji.
Skidmore Owings and Merrill – Lever House: pojawia się trzon, część wysoka i przyziemie z wewnętrznym dziedzińcem, dodano do niego zielony dach, który jest piąta elewacją. Podobne do Seagram Building.
W.K. Harrison, Chairman, Sekretariat Narodów Zjednoczonych, NY
Cechy brutalizmu (Anglia):
Inspiracja malarstwem Pollocka – „action painting”, nurt arch, późnego modernizmu, szczerość materiału, najważniejsza jest konstrukcja i przestrzeń, uwrażliwenie na właściwości zastosowanych materiałów, zmiana arch. abstrakcyjnej w ekspresyjną, na z fr. Brut = surowy, pokazanie budynku w sposób szczery, takim jaki jest i jego strukturę taka, jaka jest, pokazanie jak się starzeją materiały.
Alison i Peter Smithson – inicjatorami, “młodzi gniewni”
Szkoła Średnia w Hunstanton: Pierwszy przykład nowego brutalizmu w Anglii, inspiracja sprawna konstrukcją stalową(Illinois Institute of Technology), konstrukcja szkieletowa z ceglanymi wypełnieniami, szczerość materiału, materiał: stal i prefabrykowane betonowe płyty, cegły-wyraźnie wyeksponowane, nie pokryte tynkiem, nie malowane, widoczne rury i przewody instalacji kanalizacyjnej i elektrycznej, przyciąga lub odpycha. Nie nadawał się do eksploatacji: defekty oszklenia, straty cieplne, pogłos, koszty konserwacji, uporządkowany układ, prosta struktura i siatka ortogonalna.
Zespół mieszkaniowy Robin Hood, Londyn
Budynek Parlamentu, Chandigarh, u podnuży Himalajów, Indie: L.C. przyrównuje swój projekt do sylwetki człowieka: głowa to centrum administracyjne, płuca i serce to tereny zielone, tułów to dzielnice mieszkaniowe, nogi – tereny przemysłowe. Ogromna przestrzenność i dalekwzrocność planowania przy jednoczesnym oszczędzaniu, nawiązuje do planu Voisin – uporządkowane czyste centrum z najważniejszymi budynkami, a wokół budynki mieszkalne, główny budulec to wysuszona cegła, ogromne odległości między budynkami – rozbite przez baseny, tereny zielone i ogródki.
Klasztor La Tourette, koło Lyonu, Francja: reakcja na konsumpcjonizm, zerwanie z klasycznymi formami kompozycji, budynek na skarpie, skrzydła zespołu tworzą czworobok z wewnętrznym dziedzińcem, co nawiązuje do klasztorów Cysterskich, cały zespół oparty na siatce ortogonalnej, układ słupowo płytowy, część parteru otwarta na przestrzał, tak jak w jednostce Marsylskiej. Wewnętrzne przestrzenie i patia o charakterze kontemplacyjnym. Zewnętrzne klatki schodowe, długie i wąskie cele o prostym układzie, loggie tworzą elewacje, dobre wkomponowanie w teren mimo swej brutalistycznej formy, bryłę potraktowano rzeźbiarsko, pasmowe okna – postulat L.C., zielone dachy jako 5 elewacja. Biblioteka – surowa konstrukcja, instalacje na zewnątrz, jedyne co ożywia to kolorowe drzwi, książki na prostych stelażach.
James Stirling i James Gowan, Wydział Inżynierii Uniwersytetu w Leicaster:
Zastosowanie prefabrykatów, cegła – obniżeniem kosztów, 1 prefabrykat. Dobre wpisanie w miasto, źródło eksperymentu, przedstawienie projektu – aksonometria – pokazuje anatomię budynku, dolna część budynku – dach zygzakowaty.
Denys Lasdun, Teatr Narodowy, Londyn: konstrukcja żelbetowa, narastające kondygnacje, pionowe zatrzymania, gra szczerym materiałem, szkło i beton.
Paul Rudolph, Wydział Sztuki i Arch., Yale, New Haven, USA: forma jest gra między przestrzenia, a strukturą budynku, oparcie konstrukcji na potężnych filarach, budynek z intrygą, faktura to ostro zacierany beton, prążkowana struktura, budynek drapieżny, w ciągłym ruchu, zagmatwana konstrukcja, nie ma elementu multiplikowanego, każda kondygnacja inna, trójwymiarowa elewacja.
Kallmann, McKinnell, Knowles, Ratusz w Bostonie:
Gigantyczny system powtarzających się elementów – moduł duży i mały. 10 kondygnacji, wysunięte elementy są agresywne, wyjście w przestrzeń, rytmy przerwany przez wysunięcia, żelbet.
Laboratorium badawcze w Californii: laboratoria w wieżach z żelbetu i drewna otwierają się na ocean, wewnętrzny cienki strumień wpływa w stronę budynku i odwrotnie, element metafizyczny, wysunięcia w bryłach dają lepsze doświetlenie.
Cechy strukturalizmu (Holandia):
Podobna rola jak w Anglii brutalizmu, główny architekt – Aldo van Eyck; grupa ta podkresla logikę praformy, prosta stereometryczne bryła, budowle lepiej przystosować do ludzi, niż ludzi do budowli, nurt zwany też antropologicznym.
Aldo van Eyck, Budynek Sierocińca w Amsterdamie – kwadratowe jednostki o luźnym szyku, związane ze sobą zadaszeniem, budynki łączą korytarze oraz drogi, powtarzalne elementy, a każdy z nich może funkcjonować osobno, ale musi podporządkować się całości, po 2 przekątnych idą pomieszczenia do część wspólnej, jest to hierarchizacja przestrzeni.
Herman Hertzberger, Jan Antonin Lucas i E. Niemeijer, Budynek Administracji Kompanii Ubezpieczeniowej, Holandia: podział na przestrzeń wspólną i prywatną, brak przestrzeni inbeatween, poprzez otwarcie narożnika pomieszczenia ma się wrażenie, że jest się na zewnątrz, a zarazem wewnątrz, tworzenie struktury za pomocą multiplikowanych, powielanych elementów.
Cechy:
Geometryczna prostota funkcjonalizmu, śmielsze rozwiązania projektowe z myśli M.v.d.R., organiczność formy, materiał to kamień i drewno (malowane), problemem brak światła, depresje, stąd budynki wiążą się z dobrym nasłonecznieniem; wykorzystanie natury jest składnikiem życia mieszkańców.
Jego architektura świetnie przyjmowana i rozumiana, na zewnątrz jest drewniana, prosta i naturalna, dobra synchronizacja budynku z otoczeniem, to kilka budynków połączonych ze sobą, główny to 7-kondygnacyjny, usytuowanie i konstrukcja budynku taka, żeby dobrze doświetlić pomieszczenia, budynek otwarty na przestrzeń i światło. Spokojna kolorystyka
Willa Meirea, Noormarkku:
Nie zamknięta kubatura, zielony dach, ciepłe wnętrze, połączenie mieszkania ze sztuka i przyrodą, otwarty dziedziniec domknięty basenem i saunami, nieregularny plan i układ brył; zastosowanie mechanicznych podziałów ścian po ta, aby połączyć sztukę z życiem codziennym, zastosowanie drewna w elewacji.
Miękka fala, płynny rzut wynika z krajobrazu, układ budynków taki, aby jak najlepiej złapać światło, materiał – czerwona cegła – okres czerwony. Cegła łagodzi i współgra z przyrodą. Element dolny – żelbet. Druga strona budynku ma surowy charakter, wygląda jak innyc budynek.
Okres czerwony, inne podejście do przestrzeni władzy, mały, skromny budynek do załatwiania wspólnych spraw, cegła powoduje, że budynek jest ciepły, trójkątne zadaszenie sześciennej sali obrad to szukanie formy, i jednocześnie jedyny element dominujący. Wygląda jak budownictwo rekreacyjne.
Prostokątny układ trójkątne audytorium – element dominujący. Charakterystyczne okna doświetlające, światło pada na podwieszone ekrany i rozprasza je do środka, dzięki temu światło nie razi, a wzrok się nie męczy.
Osiedle Kingo koło Elsinore:
Gęsta dywanowa, rękawowa zabudowa, domy wolnostojące w kształcie litery U lub L.
Opera w Sidney.
HIGH TECH:
Kierunek skupiający się na intensywnym wykorzystaniu nowych technologii zarówno w konstrukcji budynku jak i w ich wyposażeniu technicznym.
2 estetyki maszyny:
I- architektura oparta na szkielecie okolonym ściana osłonową (szkielet ukryty)
II- nacisk na komunikacje i wyposażenie, to co chowane za szklanym pancerzem, teraz pokazane jest na zewnątrz (komunikacja, instalacje)
Grupa Archigram:
Cook, Heron, Webb, Greene, Chalk, Crompton
Posługują się szkicami, tworzą dokładne i precyzyjne rysunki, przedstawiające ich wizje. Koncepcje grupy inspirowane były kultura masową, rozwojem technologii i przemianami społecznymi, wynikały z przekonania, że misją architektów jest poszukiwanie nowych sposobów reagowania na zmieniający się świat, projekty Archigramu –różnorodne, optymistyczne, gdyż wierzą w zmiany społeczne i technologiczne; „To czego potrzebujemy jest zminimalizowanym robotem”: Cook- Plug in City (miasto wtyczka)- ruchome platformy, przenoszone za pomocą dźwigów, włączone w dowolnym miejscu w strukturę przestrzenną, Weeb- Budynek Zrzeszenia Producentów Mebli-zapoczątkowanie drugiej estetyki maszyny, Heron- wędrujące miasto (idea przez festiwal Woodstock) to co do tej pory było strukturą stałą teraz zmienne i dynamiczne.
I estetyka maszyny-projekt szklanego wieżowca Mies van der Rohe 1920/21.
Konstrukcja stalowa ze szklaną ściana osłonową nastawiony na dynamikę, pokazanie wewnętrznej konstrukcji.
II estetyka maszyny- Richard Rogers, Renzo Piano- Centre Georges Pompidou, stropy oparte na kratownicach, brak podpór w środku, konstrukcja na elewacji wygląda jak gigantyczne rusztowania, komunikacja i elementy wywietrzników wentylacyjnych wyrzucone na zewnątrz, w ruchomych schodach czujemy się jak w maszynie. Nowe wyrażeni architektury i życia, okna dach, wejścia, dach schowane za konstrukcją, znika pojęcie elewacji.
Norman Foster:
Siedziba firmy Willis Faber, Ipswitch, czarne refleksyjne szkło wieczorem widać wszystko co jest wewnątrz „fortepian Fostera”,.
Centrum dystrybucyjne Renault w Swindon: żółte moduły konstrukcyjne tworzą industrialny charakter i są estetyką budynku, następuje przewartościowanie, zmniejszona ilość materiału (kółka) o formie decyduje zysk.
Siedziba Hong Kong i Shanghai Banking Corporation , Hong Kong; w suficie lustro (sterowane elektronicznie), które dodatkowo oświetla, konstrukcja na zewnątrz.
Przebudowa budynku Reichstagu, Berlin; od wieków elementem podkreślającym rangę elementow jest kopuła, tutaj jej nowoczesna reinterpretacja, zachwyca lekkością, pokazuje aspiracje Niemiec do roli mocarstwa, spiralna rampa komunikacyjna, otacza wywiew wentylacyjny i klimatyzacyjny obudowany systemem luster, które dostarczają światła na salę obrad znajdującą się poniżej, lustra redukują światło, eliminując olśnienia, ażurowa struktura porusza się w zależności od pozycji światła, wspaniały widok na Berlin.
Siedziba Commerzbanku we Frankfurcie nad Menem; układ budynku wspiera się na 3 pylonach z komunikacją, pomieszczeniami technicznymi i toaletami-to co nie wymaga światła dziennego, w środku trójkątne atrium przez wszystkie kondygnacje, co 3 kondygnacje fragmenty otwarte układające się naprzemiennie, znajdują się tutaj ogrody na wysokości 3 kondygnacji, budynek można interpretować jako przetworzony model DNA, gospodarka tlenem, logika światła, powietrze przyjęte do budynku od razu, ogród zasłonięty ścianą cofnięta w stosunku do pierzeji elewacji. Podwójna elewacja daje efekt cieplarniany, stąd sufity chłodzące, a słupy komunikacyjne odciążone przeszkleniami.
Renzo Piano & Fizgeral, Menil Collection, Huston, rozwiązanie oświetlenia to system żaluzji w suficie, tak aby wyeksponować przedmioty, elementy te sterują wewnętrznym przebiegiem powietrza i odzyskują ciepło.
Renzo Piano: New Metropolis (Centrum Nauki i Technologi) Amsterdam; u góry platforma spacerowa, garaż podziemny poniżej poziomu morza, układ słupowo-płytowy.
Międzynarodowy Port Lotniczy Kansai: na usypanej sztucznej wyspie, wielkości Wenecji.
Richard Rogers: Budynek Lloyds’a Londyn; to budynek, który będzie można dostosowywać do potrzeb, rozbudować go, przyciąga ludzi, kreuje miejsce, zawiera postulaty Archigramu: zmienna struktura, idea węrujacego budynku, komunikacja wyrzucona na zewnątrz, brak elewacji- zewnętrzna część budynku, budynek wygląda jak w ciągłej budowie, windy przeszklone, szybko się poruszają, wszystko co techniczne, ruchowe, pomocnicze pojawia się na zewnątrz, nie ma drewna i cegły, jest tylko szkło i metal, świadomość materiału pozwala kształtować budynek w sposób designerski.
Jean Nouvel ; Instytut Kultury Arabskiej w Paryżu-regulacja dopływu światła, ściana z modułu- ruchoma-zmienia swoja geometrię, poszczególne moduły działają jak soczewka aparatu fotograficznego zmieniają światło otworu w zależności od ilości dopływającego światła, gra światła przenosi się na posadzkę, zachowanie zasad islamu w ornamentyce na elewacji.
Galeria Lafayette; budynek przeszywają stożki pełniące funkcje świetlików, bud. narożny.
Schin Takamatsu; Kirin Plaza, Osaka; arch. high tech z cechami architektury japońskiej, wyższe kondygnacje przypominają moduł i konstrukcję tradycyjnego domu japońskiego, gra kontrastem, biel i czerń.
KONCEPCJA METABOLIZMU (do High Techu); Japonia; Kenzo Kange, Kurokawa, Kawazoe.
Struktury miejskie oparte na modelach biologicznych, na strukturze drzewa, lub organizmu żywego, metabolizm-przemiana energii, wykorzystanie budynku do nowych funkcji, człowiek poprzez wymianę poszczególnych komórek może mieć kontrolę nad czynnościami miasta.
K. Tange-Plan rozbudowy Tokio, Bay Plan-propozycja miasta w przestrzeni, na trzonach multiplikowane są elementy do mieszkania, można je wymieniać, rozbudowywać, redukować-struktura dynamiczna.
Kurokawa: kapsuła Expo 1970- kapsuła mieszkalna.
Minoru Yamasaki WTC, NY; 1972- stworzone po przekątnej aby każda ściana była dobrze doświetlona, wpisują się w kościec komunikacyjny miasta- pod spodem metro, żyletki podziałów i sekwencja okien tworzą w nocy „kody”.
Hugh Stubbins; Citicorp Headquarters, NY 1978, zabieg techniczny-kondygnacja techniczna podwyższona, ścięcie po skosie.
Christian de Portzamparc, budynek Diora, NY:
Plomba, nie jest deformacja dla deformacji, tylko pomysł na przestrzeń i doświetlenie.
Richard Rogers bud. Lloyds’a (wyżej)
Norman Foster siedziba Comerzbanku (wyżej)
Jean Nouvel: Endless Tower; Paryż; dzielnica wieżowców la Defense; znikająca w chmurach, smukła kolumna.
Norman Foster: Siedziba Hong Kong i Shanghai Banking Corporation:
Cesar Pelli; Petronas Tower, Kuala Lumpur; 452 metrów, 2 wierze, łącznik komunikacyjny usztywniający konstrukcję.
Kohnn Pedersen Fox: Shanghai World financial Center; (otwieracz), zabawa skalą, miejsca przesiadkowe w windach i przestrzenie techniczne (w połowie).
Cervera & Pioz: Bionic Tower w Szanghaju, 1228 metrów, 300 pięter, 2 mlny metrów kwadratowych, 368 wind, struktura budynku budowa cyprysu.
„Architektura modernistyczna umarła w St.Louis Missouri 15 lipca 1972 roku o godz 3.32 po południu” W tym dniu wysadzono w powietrze kilka prefabrykowanych budynków mieszkalnych projektu Minoru Jamasaki. Budynki te były siedliskiem przestępczości z którą nie mogły sobie dać rady władze miasta. Przyczyny upatrywano się w anonimowości mieszkańców ”połączonych tylko długimi korytarzami i zupełnym braku półprywatnej przestrzeni”.
- wykorzystuje: kolumny ,frontony , portyki, belkowanie, symetrię, ornamenty,
- budynki sprawiają wrażenie dowcipnych, fantazyjnych, kolorowych
- cechy charakterystyczne to nadwymiarowość elementów zwłaszcza kolumn, dobudowa wież
- stosowanie elementów banalnych i tworzenie z nich całości, które przedtem nie miały racji istnienia, tworzenie przez to budynków dziwnych, rewolucyjnych, czasem dla odbiorcy drażniących.
- architektura ponowoczesna,
- postmodernistyczny pluralizm- wieloznaczeniowość
-podwójne kodowanie (okno)
- forma semiotyczna każdy element ma swoje znaczenie, style współuczestniczący- mieszkańcy osiedla maja wpływ na jego k...
jadzia146