Aprobata Kosciola i przeslanie Gietrzwaldu
Wiadomosci o objawieniach rozchodzily sie szybko. Tymczasem niemieckie gazety probowaly osmieszyc wydarzenia w Gietrzwaldzie, zas wladze pruskie staraly sie zmusic biskupa warminskiego do wydania zakazu szerzenia kultu na miejscu objawien.
W tej sytuacji ks. bp Filip Krementz rozpoczal badanie prawdziwosci objawien. Wyslal do Gietrzwaldu kilku kaplanow i lekarzy, w koncu powolal specjalna komisje do zbadania sprawy. Wszystkie opinie wyrazaly przkonanie, ze "objawienia w Gietrzwaldzie musza miec realna podstawe". Niedlugo potem ukazala sie ksiazeczka o objawieniach w Gietrzwaldzie opatrzona oficjalnym pozwoleniem Kosciola na druk (imprimatur), co bylo posrednim stwierdzeniem ich prawdziwosci. Formalnie zostaly one uznane w 1977 r., w setna rocznice objawien.
Poza wielkim, znanym rowniez z innych objawien, apelem o odmawianie Rozanca i docenienie roli Mszy sw. w zyciu chrzescijan, a takze podkresleniem znaczenia tytulu Niepokalanego Poczecia, objawienia gietrzwaldzkie maja kilka zupelnie wyjatkowych cech.
To jedyny przypadek, kiedy "ziemska strona" jakby "bierze inicjatywe" w objawieniach. W Gietrzwaldzie Maryja jest jakby kierowana przez zadawane Jej pytania. Nawet samo rozpoczecie rozmow bylo owocem pytania postawionego milczacej Maryi.
Gietrzwald to rowniez jedyny przypadek (wsrod tych uznanych przez Kosciol), kiedy Matka Najswietsza rozmawiala po polsku i opowiedziala sie po stronie kraju wymazanego z mapy Europy.
Ponadto to jedyny przypadek, kiedy ludzie tak szybko odpowiedzieli na wezwanie Matki Bozej o zbudowanie kaplicy i wzniesli ja jeszcze w czasie objawien. Maryja wynagrodzila ich gorliwosc przedluzajac swe spotkania z wizjonerami.
Juz same powyzsze stwierdzenia kaza nam blizej przyjrzec sie objawieniom w Gietrzwaldzie i nie tylko propagowac je szerzej w naszej Ojczyznie, ale uczynic skarbem Kosciola Powszechnego.
ikebana