TIM DONNELL CONAN I WIDMO PRZESZ�O�CI PRZEK�AD EL�BIETA DELIS�MODZELEWSKA TYTU� ORYGINA�U: CONAN I PRIZRAKI PROSZ�OGO, PLENNIKI BEZDNY CONAN I WIDMO PRZESZ�O�CI I O�lepiaj�ce pomara�czowe s�o�ce � boskie oko Mitry � powoli, majestatycznie wznosi�o si� nad ziemi�, spychaj�c noc za horyzont. Mi�kkie, ciep�e promienie wnika�y do pa�ac�w, dom�w, cha�up i nor. Ogrzewa�y i budzi�y, daj�c obietnic� jasnego dnia i czystego nieba. Noc, utraciwszy sw� w�adz�, odchodzi�a z niech�ci�. Ostatki mrok�w zalega�y jeszcze w lasach i pod murami miasta, lecz i one blak�y dotykane s�onecznymi b�yskami. Wreszcie noc przesz�a do innego �wiata, �wiata tak starego, �e poza �wiat�em i Mrokiem niczego tam nie by�o. Ziemia westchn�a, jakby pr�buj�c uchwyci� ostatnie mgnienie odchodz�cego w �lad za noc� snu, i przebudzi�a si�. Nasta� dzie�. Na po�udniu Poitanii, tam gdzie widnia�y ciemne, lodowate wody rzeki Alimane, a w oddali po�yskiwa�y w s�o�cu G�ry Rabiryjskie, na czystej r�wninie przycupn�o trzydzie�ci drewnianych chatek. Ludzie orali tu ziemi�, hodowali i sprzedawali byd�o, i zajmowali si� polowaniem. �yli tak jak ich przodkowie i jak �yje si� dzisiaj. Wok� r�wniny toczy� swe wody czysty szeroki strumie�, w kt�rym nigdy nie brakowa�o ryb. Okoliczni ch�opcy przepadali nad jego brzegami, by ca�ymi dniami brodzi� z podwini�tymi nogawkami w wodzie, zagarniaj�c j� r�kami. Wieczorem w ka�dej torbie porusza�o si� niemrawo kilka tuzin�w wspania�ych, t�ustych ryb. Na skraju wioski � tak male�kiej, �e nawet nie mia�a nazwy � �y� najbardziej leniwy i najbiedniejszy gospodarz. Utrzymywa� si� tylko z przyjmowania ludzi na nocleg. Obok jego starego domu przebiega� ucz�szczany trakt i dla cz�owieka, kt�ry znalaz� si� tu noc�, �wiec�cy w oknie ogieniek oznacza� zawsze zaproszenie. Podr�nik podje�d�a� do ganku i wkr�tce za kilka miedziak�w stawa� si� mile widzianym go�ciem. Tego ranka Igrat wsta� niespodziewanie wcze�nie. Zazwyczaj budzi� si� ko�o po�udnia lub nawet p�niej i st�kaj�c, zwleka� si� z drewnianego wyrka, pokrytego ga�ganami o trudnej do okre�lenia barwie � cho� uwa�ne spojrzenie bez trudu rozpozna�oby w niej kolor zwyk�ego brudu. Szed� do sto�u, gdzie poniewiera� si� wieczorem kawa�ek zeschni�tego chleba, zjada� go i z ci�kim westchnieniem wychodzi� na dw�r. Sta� tam jaki� czas i dra�ni� si� leniwie z s�siadami, a gdy znudzi�a mu si� ta zabawa, wraca� do domu. Do samego zmroku siedzia� na taborecie przy stole, wpatrzony w plam� brudni na �cianie, albo gapi� si� bezmy�lnie w okno. Potem usta Igrata otwiera�y si� w szerokim ziewni�ciu, oczy mu m�tnia�y, powieki opada�y i znowu cz�apa� do drewnianej pryczy, gdzie z westchnieniem ulgi zagrzebywa� si� w szmaty. Niebywale wczesne przebudzenie zdziwi�o nawet jego. Z pierwszymi promieniami s�o�ca podskoczy�, nala� na d�o� wod� z kubka i przetar� twarz. �wiat od razu nabra� wyrazisto�ci i gospodarz ucieszy� si� niezmiernie, bo obawia� si� ju�, �e zaczyna �lepn��. Zapominaj�c o zjedzeniu chleba, wybieg� na dw�r. Drzwi szopy by�y jeszcze zamkni�te, wi�c Igrat przyklei� si� do szczeliny w �cianie i wpatrzy� si� w mrok. Go�cie spali. Jeden mamrota� przez sen, inny post�kiwa�, pozostali pogr��eni byli w s�odkim zapomnieniu. �Szcz�liwcy � wyszepta� gospodarz, przygl�daj�c si� twarzom, kt�re o�wietla�y padaj�ce przez szczeliny promienie s�o�ca. � Gdybym ja wypi� tyle piwa, te� bym tak spa��� Zupe�nie zapomnia�, �e i bez piwa spa� tak ka�dego dnia. Lecz nawet w g�owie mu nie posta�o, by mie� to go�ciom za z�e. Dzi�ki nim wieczorem �mia� si� jak nigdy dot�d. No, mo�e w dzieci�stwie, ale dzieci�stwa nie pami�ta�. Dwunastu m�czyzn i kobieta, kt�rych przyj�� pod sw�j dach, okazali si� komediantami i zarabiali na �ycie pokazywaniem wszelakich sztuczek. Skakali przez g�ow�, robi�c salto w powietrzu, �ykali ogie� i no�e, przyczepiali sobie sztuczne nosy i w�osy, na�laduj�c innych ludzi � jednym s�owem, wyprawiali prawdziwe b�aze�stwa. Nie mogli zap�aci� gospodarzowi za nocleg nawet jednej z�otej monety, ale pokornie wzi�� od nich dziesi�� miedziak�w i przyj�� ich u siebie. Do tej pory widywa� takie trupy tylko na jarmarkach, i to w t�umie mokrych od potu cia�, a teraz jemu � chwa�a ci, Mitro! � przypad� zaszczyt go�ci� we w�asnym domu tych weso�k�w, tych� Ale, chyba jeden si� przebudzi�� Gospodarz jeszcze mocniej przytkn�� oko do szczeliny, ale nie zdecydowa� si� zawo�a� komedianta, boj�c si� obudzi� pozosta�ych. Nie m�g� rozpozna�, kt�ry to z nich. Ma�o zreszt� prawdopodobne, by go sobie przypomnia� � wszak widzia� ich tylko przez jeden wiecz�r. Jak si� nazywaj�? Te trzy ogromne t�u�ciochy to Hugo, Ulino i Zaza��a. Rudy to Mado� A mo�e Mado to ten okr�g�y jak bu�eczka? Nie, chyba jednak rudy. Tego male�kiego wo�aj� Bacherem albo Micherem� Urodziwy i smutny nazywa siebie Senizonn�, a pi�kny weso�ek to Agrej. Ta dw�jka markotnych, wy�ysia�ych, bladych istot to Kuk i Lakuk; wprost niemo�liwe, by tak nazwa� ludzi � sami musieli wymy�li� sobie te imiona. Najwa�niejszy z nich jest Leonso. Mocny, zdrowy ch�op � takiego by pod wierzch, a niechby i na siod�o, i w b�j � a on komediantami dowodzi! Ksant i Jenkin, jego dwaj synowie, to komedianci jak wszyscy: dobrzy ch�opcy, dobroduszni i weseli. Kobieta ma na imi� Welina i jest u nich kim� w rodzaju gospodyni. Jedno spojrzenie wystarczy, by si� przekona�, �e smag�a �licznotka jest zakochana w jasnow�osym dowcipnisiu Agreju. Chyba dobrze wszystkich pami�ta� Ale kto tam si� przewraca? Mo�e w�lizn�� si� po cichu do szopy i wyci�gn�� go? Tak ciekawie s�ucha si� przejezdnych, a jeszcze komediant�w! I opowiedz�, i poka��� Gospodarz u�miechn�� si� na wspomnienie minionego wieczoru. Ale do szopy lepiej jeszcze nie wchodzi�. Obudzi ich, a oni uznaj�, �e gospodarz marudny, i przejd� do kogo innego. Komediant�w ka�dy przyjmie, nawet bez pieni�dzy, byle tylko zostali. Nie. Igrat odszed� zdecydowanie od szopy i poszed� do domu. Lepiej poczeka�, a� si� obudz�. Etej j�kn�� cicho i poprawi� wi�zk� siana pod g�ow�. Rzeczywi�cie, wypili wczoraj morze piwa. Teraz ma w ustach obrzydliwe uczucie, jakby demony wyp�uka�y tam swe brudne ogony. I w g�owie dudni� Kiedy� przed bojem d�� tak w r�g nemedyjski dziesi�tnik, pod kt�rym Etej s�u�y�. Etejem nazwali go Zuagirczycy. W ich dziwnym j�zyku, stanowi�cym jak�� ludzko�zwierz�c� mieszanin�, jego imi� oznacza strzelca, oczywi�cie dobrego. Od dawna ju� nikt tak nie nazywa, przesta� ju� zreszt� by� zr�czny jak wiewi�rka, silny niczym lampart i odwa�ny jak lew. Bratem i siostrami byli mu �uk i strza�y; rozmawia� z nimi, �artowa� i k��ci� si�, a po bitwie czy�ci� je troskliwie i ponownie zarzuca� na plecy. Ale� g�owa mu p�ka� A jeszcze gospodarz gapi si� przez szpar�, wyra�nie oczekuj�c ich przebudzenia. Zabawi� by si� chcia�o? Zabawimy. Tylko nie teraz i nie ciebie samego. Strzelec wyci�gn�� delikatnie spod siebie zdr�twia�e r�ce, porusza� palcami i wbi� wzrok w obleczony wytart� czarn� sk�r� zad tego wynios�ego ba�wana. Wys�a� by do Nergala jego i ca�� t� kompani� i osiedli� si� jak najdalej od ludzi, i najlepiej gdzie� w le�nej g�uszy, aby przez ca�y czas, jaki pozosta� do Szarych R�wnin, nie s�ysze� nawet jednego ludzkiego s�owa! Jeden Mitra wie, jak m�czy go to nieustanne pija�stwo i wesele, i jak z ka�dym dniem coraz trudniej jest przywdziewa� na twarz u�miech b�azna. Przecie� jest przyg�upem! Tak w�a�nie nazywaj� ich, komediant�w, i maj� racj�! Wszak jemu samemu nieraz zdarza�o si� kopn�� w ty�ek wypacykowanego b�azna z trupy weso�k�w. Niechby go zobaczyli teraz Zuagirczycy czy nemedyjscy wojownicy. Ale mieliby rado��! By� mo�e nawet ch�tnie by ich zabawi�. Oczywi�cie nie za darmo. Strzelec przymkn�� powieki, s�uchaj�c sapania gospodarza i szelestu myszy w s�omie. Obrzydliwo��! Wreszcie jednak gospodarz odklei� si� od �ciany i poszed�. Pewnie zdecydowa�, �e nie b�dzie niepokoi� go�ci. Etej po�o�y� si� na plecach, pod�o�y� r�ce pod g�ow� i tak zastyg�. Gdzie si� podzia�o jego dawne �ycie? Mo�e zobaczy je znowu, ale ju� z Szarych R�wnin� B�d� tam p�yn�� ci�kie, mokre chmury, dzie� i noc po��czy si� w jedno, stoj�ce niewzruszenie u wr�t stare demony b�d� wszystkich wpuszcza�, ale nikomu nie pozwol� wyj��. Mo�e wtedy zacznie si� prawdziwe �ycie? Kto wie� Wszak nikt jeszcze stamt�d nie wr�ci�. Gdyby Etej by� pewien, �e tam czeka go prawdziwe �ycie, sam odszed�by na Szare R�wniny. Fu, co to za smr�d? Pogrzeba� w s�omie, znalaz� kawa�ek ostrego patyka i z ca�ej si�y wetkn�� go w roz�piewany na ca�� szop�, a przede wszystkim prosto w jego nos, zad. � Aj! Jego biedny w�a�ciciel podskoczy� i rozcieraj�c r�k� zranione miejsce, popatrzy� na Eteja z wyrzutem. Lecz twarz strzelca by�a oboj�tna i dopiero gdy uk�uty potrz�sn�� jego ramieniem, Etej za�mia� si�, poderwa� si� na nogi i pchn�� przyjaciela w siano. Szum rozbudzi� pozosta�ych. Z piskiem i krzykami rzucili si� na szarpi�cy si� w sianie k��bek i zacz�a si� �artobliwa bijatyka. Gospodarz, kt�ry czujnie wyczekiwa� przy oknie swoich go�ci, z zadowolonym posapywaniem podrepta� do szopy. Teraz w�a�nie zacz�� si� dla niego dzie�. � No co, �mierdz�ce psy � odezwa� si� weso�o Leonso, mrugaj�c do kamrat�w. � Nie chcecie piwa? � Chcemy! � wrzasn�li i rzucili si� do sto�u, przepychaj�c si� w nadziei zaj�cia siedz�cego miejsca. Leniwy Igrat mia� tylko cztery taborety i je�li nie liczy� gospodarza, na ka�de siedzenie przypada�o trzech ludzi. Tak wi�c tylko Leonso, grubasy Hugo i Zaza��a oraz rudy Mado zaj�li twarde siedziska. Mniej obrotni wcale si� tym nie przej�li i z pokrzykiwaniami gramolili si� na kolana swoich przyjaci�. Gospodarz pozosta� bez miejsca i patrzy� z rozczuleniem na weso�ych go�ci. Postawi� na stole dwana�cie kufli piwa i przyni�s� ze schowka za drzwiami ogromny, zawini�ty w p��tno bochen chleba. � Opowiedz co weso�ego, Lakuk � zaproponowa� L...
amok10