Gotama Siddhattha - Dhammapada ścieżka mądrości Buddy.pdf

(209 KB) Pobierz
Dhammapada
S IDDHATTHA G OTAMA
"D HAMMAPADA "
Ś CIEŻKA MĄDROŚCI B UDDY
C HWAŁA B ŁOGOSŁAWIONEMU , T EMU K TÓRY O SIĄGNĄŁ D OSKONAŁOŚĆ ,
W N AJWYŻSZYM S TOPNIU O ŚWIECONEMU !
Rozdział pierwszy
P ARY
1. Umysł poprzedza wszelkie myśli. Umysł jest ich zwierzchnikiem; umysł
je kształtuje. Gdy ktoś mówi lub działa z nieczystym umysłem, cierpienie
podąża w ślad za taką osobą niczym koła wozu za kopytami wołu. (1)
2. Umysł poprzedza wszelkie myśli. Umysł jest ich zwierzchnikiem; umysł
je kształtuje. Gdy ktoś mówi lub działa z czystym umysłem, szczęście
podąża za taką osobą niczym nie opuszczający jej własny cień. (2)
3. "Skrzywdził mnie, uderzył mnie, pokonał mnie, ograbił mnie" - kto
utrzymuje podobne myśli, nie uspokoi swej nienawiści. (3)
4. "Skrzywdził mnie, uderzył mnie, pokonał mnie, ograbił mnie" - kto nie
utrzymuje podobnych myśli uspokaja swą nienawiść. (4)
5. Nienawiść w tym świecie nigdy nie uspokoi się nienawiścią; jedynie
przez nie-nienawiść nienawiść się uspakaja. To jest Odwieczne Prawo. (5)
6. Są tacy, którzy nie uświadamiają sobie, iż pewnego dnia wszyscy
musimy umrzeć, lecz ci, którzy to rozumieją, kończą swe spory. (6)
7. Tak jak burza powala słabe drzewo, tak Mara pokonuje człowieka
żyjącego jedynie w dążeniu do przyjemności, nieopanowanego w swych
zmysłach, nieumiarkowanego w jedzeniu, opieszałego i marnotrawnego.*
(7)
8. Tak jak burza nie jest w stanie powalić skalistej góry, tak Mara nigdy
nie pokona człowieka, który żyje w medytacji nad skalaniami, który
panuje nad swymi zmysłami, jest umiarkowany w jedzeniu i wypełniony
wiarą oraz szczerym wysiłkiem.* (8)
9. Kto będąc zdeprawowany, pozbawiony samoopanowania i
prawdomówności, przywdziewa żółtą mnisią szatę, z pewnością nie jest jej
wart. (9)
10. Lecz kto oczyścił się z nieprawości, ma ugruntowane cnoty i jest pełen
samoopanowania i prawdomówności, jest prawdziwie godny mnisiej szaty.
(10)
11. Kto myli nieistotne z tym, co istotne, a istotne z nieistotnym, trwa
przy złudnych myślach i nigdy nie osiągnie tego, co istotne. (11)
12. Kto rozpoznaje istotne jako istotne, a nieistotne jako nieistotne, ma
właściwe poglądy i osiąga to, co istotne. (12)
13. Tak jak deszcz przenika do źle pokrytego domu, tak żądze wkradają
się do słabo wyćwiczonego umysłu. (13)
14. Tak jak deszcz nie przedostaje się do dobrze pokrytego domu, tak też
żądze nigdy nie wnikną do dobrze wyćwiczonego umysłu. (14)
15. Złoczyńca żałuje i teraz, i w następnym życiu; żałuje w obu światach.
Rozpacza i cierpi, wspominając swe nieczyste uczynki. (15)
16. Dobroczyńca raduje się teraz i w następnym życiu; raduje się w obu
światach. Raduje się i triumfuje, wspominając swe czyste uczynki. (16)
17. Sprawca zła cierpi i teraz, i w następnym życiu; cierpi w obu światach.
Myśl: "Uczyniłem zło" trapi go, a jeszcze bardziej napawa cierpieniem, gdy
już odszedł do krainy cienia. (17)
18. Sprawca dobra zachwyca się teraz i w następnym życiu; raduje się w
obu światach. Myśl: "Uczyniłem dobro" zachwyca go, a jeszcze bardziej
zachwyca, gdy już odszedł do krainy cienia. (18)
19. Nawet jeśli ktoś recytuje święte teksty, lecz nie działa z nimi w
zgodzie, to taki nieuważny człowiek jest niczym pasterz, który liczy
jedynie cudze krowy - nie uczestniczy w błogosławieństwach świętego
życia. (19)
20. Nawet jeśli ktoś rzadko recytuje święte teksty, lecz stosuje Naukę w
praktyce, porzucając żądze, nienawiść i ułudę, z prawdziwą mądrością i
oswobodzonym umysłem, nie trzymając się kurczowo niczego ani w tym
świecie, ani w żadnym innym - ktoś taki prawdziwie uczestniczy w
błogosławieństwach świętego życia. (20)
Rozdział drugi
U WAŻNOŚĆ
21. Uważność jest ścieżką ku Bezśmiertelności, nieuwaga jest ścieżką ku
śmierci. Uważni nie umierają, nieuważni już są martwi.* (1)
22. Jasno rozumiejąc wspaniałość bycia uważnym, ludzie mądrzy
tryumfują dzięki uważności i doznają radości ścieżki Szlachetnych.* (2)
23. Mędrcy, zawsze medytujący i wytrwali, doznają Nibbany, niezrównanej
wolności od więzów. (3)
24. Stale wzrasta sława tego, kto w swym postępowaniu jest pełen
energii, przytomności i czystości, kto jest spostrzegawczy i
samoopanowany, prawy i uważny. (4)
25. Niech poprzez wysiłek i uważność, dyscyplinę i samoopanowanie
mędrzec stworzy dla siebie wyspę, której nie pochłonie żaden potop. (5)
26. Głupcy i ignoranci lubują się beztroską, lecz dla ludzi mądrych
największym ich skarbem jest uważność. (6)
27. Nie przyzwalaj na nieuważność, nie lubuj się w rozkoszach
zmysłowych. Jedynie baczni i medytujący osiągają wielkie szczęście. (7)
28. Tak jak ktoś na wysokim szczycie góry ogarnia wszystko, co poniżej,
tak też mądry człowiek, który przez baczność odrzuca nieuwagę i wspina
się na wysoką wieżę mądrości, wolny od smutku ogarnia tłumy
przepełnione smutkiem i głupotą. (8)
29. Uważny wśród nieuważnych, w pełni przebudzony pośród śpiących,
mędrzec postępuje naprzód niczym rączy rumak, co pozostawia za sobą
marne wierzchowce. (9)
30. Przez swoją czujność Indra został zwierzchnikiem bogów. Uważność
zawsze jest godna pochwały, a nieuważność - zawsze pogardy.* (10)
31. Mnich, który rozkoszuje się uważnością, a lęka nieuważności,
postępuje naprzód niczym ogień przepalający wszelkie więzy, zarówno
drobne, jak i wielkie. (11)
32. Mnich, który rozkoszuje się uważnością, a lęka nieuważności, nigdy
nie upadnie. Jest blisko Nibbany. (12)
Rozdział trzeci
U MYSŁ
33. Tak jak wytwórca strzał prostuje strzałę, tak też uważny człowiek
prostuje swój umysł - jakże rozbiegany i niestały, jakże trudny do
upilnowania i opanowania. (1)
34. Jak ryba wyciągnięta z wody i wyrzucona na ziemię, co rzuca się i
szamocze, taki jest rozgorączkowany umysł. Winno się więc opuścić sferę
żądz. (2)
35. Prawdziwie cudownym jest opanowanie umysłu, tak trudnego do
okiełznania, zawsze prędkiego w chwytaniu wszystkiego, czego tylko
zapragnie. Opanowany umysł przynosi szczęście. (3)
36. Niech uważny człowiek pilnuje swego umysłu, tak trudnego do
opanowania i w najwyższym stopniu subtelnego, chwytającego wszystko,
czego tylko zapragnie. Upilnowany umysł przynosi szczęście. (4)
37. Skryty w jaskini [serca], pozbawiony kształtu, umysł wędruje daleko i
porusza się sam. Ci, co okiełznają ten umysł, są wyzwalani z więzów Mary.
(5)
38. Gdy czyjś umysł nie jest stały, gdy ktoś taki nie zna Dobrej Nauki i
jego wiara jest chwiejna, mądrość takiej osoby nie będzie doskonała. (6)
39. Nie ma lęku dla Przebudzonego, kogoś, czyj umysł nie jest skalany
[pożądaniem] ani zakażony [nienawiścią], kto przekroczył zasługę i
przewinę.* (7)
40. Widząc, iż to ciało jest kruche niczym gliniany dzban, umacniaj swój
umysł niczym warowne miasto i pokonaj Marę mieczem mądrości. Potem,
strzegąc swego zwycięstwa, pozostań nieprzywiązany do niczego. (8)
41. Niebawem, ach! to ciało spocznie na ziemi pozbawione opieki i życia,
niczym zbędna kłoda. (9)
42. Cokolwiek by uczynił wróg wrogowi czy ktoś pełen nienawiści innemu -
źle nakierowany umysł wyrządza człowiekowi dalece większą krzywdę.
(10)
43. Ani matka, ani ojciec, ani żaden inny krewny nie może przynieść
człowiekowi większego dobra niż jego własny, dobrze nakierowany umysł.
11
Rozdział czwarty
K WIATY
44. Kto przezwycięży ziemię, światy cierpienia i sferę ludzi i bogów? Kto
doskonale urzeczywistni tę jasno wytłumaczoną ścieżkę mądrości, tak jak
mistrz układania kwiatów doskonali swe kwietne kompozycje? (1)
45. Ten, kto wytęża się na ścieżce, przezwycięży tę ziemię, te światy
cierpienia i tę sferę ludzi i bogów. Ten, kto wytęża się na ścieżce
mądrości, doprowadzi ją do doskonałości, tak jak mistrz układania
kwiatów doskonali swe kwietne kompozycje.* (2)
46. Widząc, iż to ciało jest niczym piana na grzbiecie fali, przeniknąwszy
jego złudną naturę i wyrwawszy zakończone kwiatami [żądz zmysłowych]
strzały Mary, idź tam, gdzie cię już nie dojrzy Król Śmierci! (3)
47. Tak jak potężna powódź porywa uśpioną wioskę, tak śmierć zabiera
człowieka o rozbieganym umyśle, który jedynie zrywa kwiaty [rozkoszy].
(4)
48. Wielki Niszczyciel zapanowuje nad człowiekiem o rozbieganym umyśle,
zrywającym jedynie kwiaty [rozkoszy], nienasyconym w zmysłowych
żądzach. (5)
49. Tak jak pszczoła zbiera miód z kwiatu, nie niszcząc ani jego barwy, ani
zapachu, tak mędrzec obchodzi wioskę prosząc o ofiary.* (6)
50. Niech nikt nie wynajduje błędów u innych, niech nie wypatruje
zaniedbań i złych postępków u innych. Niech widzi swe własne czyny - co
zrobił a czego nie uczynił. (7)
51. Niczym piękny kwiat, pełen barw, lecz pozbawiony zapachu - tak
bezowocne są piękne słowa kogoś, kto nie postępuje zgodnie z nimi. (8)
52. Niczym piękny kwiat, pełen barw i zapachu - tak owocne są piękne
słowa kogoś, kto zgodnie z nimi postępuje. (9)
53. Tak jak z wielkiej sterty kwiatów można zrobić wiele girland, tak też
ten, kto urodził się śmiertelnym, winien dokonać wielu dobrych czynów.
(10)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin