Droga swiatla.pdf

CZĘŚĆ IV

TYDZIEŃ BIBLIJNY

W PARAFII

NABOŻEŃSTWO – DROGA ŚWIATŁA

Ks. Grzegorz Szamocki

„DROGA BUDUJĄCYCH WSPÓLNOTĘ Z BOGIEM”*

Wprowadzenie

Dla roku duszpasterskiego 2010/2011 biskupi polscy wybrali temat

„W komunii z Bogiem”. Celem wysiłków duszpasterskich podejmowanych

w tym okresie ma być pogłębienie tożsamości chrześcijańskiej Polaków.

Z wielką pomocą w realizowaniu tego celu może przyjść z pewnością peł-

niejsze odkrywanie treści Pisma Świętego. Cała historia biblijna prezentuje

się przecież jako historia relacji Boga z człowiekiem. Jest to więc także hi-

storia komunii człowieka z Bogiem. W wyrażonym w tej historii pouczeniu

znajdujemy przykłady pozytywne, które niekiedy bardzo obrazowo udzielają

rad, jak tę wspólnotę z Bogiem budować i co robić, aby ona się umacniała

i dojrzewała. Obok przykładów pozytywnych są jednak i negatywne, wskazu-

jące na to, co wspólnotę człowieka z Bogiem niszczy, deformuje, bądź wręcz

podcina u samych korzeni.

Nabożeństwo drogi światła przygotowane przez kleryków Gdańskiego

Seminarium Duchownego chce być propozycją modlitewnej reﬂeksji nad

wybranymi tekstami Pisma Świętego, które uczą – każdy na swój specyﬁczny

* Integralną część tekstu stanowi prezentacja mulimedialna znajdująca się na płycie CD opracowana

przez kl. Łukasza Wdowczyka.

113

sposób – budowania i podtrzymywania wspólnoty z Bogiem. Alumni semina-

rium duchownego należą do tych osób, które są zatroskane o własną komunię

z Bogiem oraz postępują na drodze ciągłego jej umacniania, a równocze-

śnie w ramach seminaryjnej formacji przygotowują się do wspierania innych

w budowaniu ich wspólnoty z Bogiem. Zaprezentowane rozważania poszcze-

gólnych stacji nabożeństwa mogą przyjść z pomocą w zrozumieniu istoty

komunii człowieka z Bogiem, uczyć jej kształtowania i umacniania, a w kon-

sekwencji przyczynić się do dostrzegania i doświadczania jej owoców.

Nabożeństwo Drogi światła zatytułowane „Droga budujących wspólnotę

z Bogiem” obejmuje czternaście stacji. Podstawą każdej z nich jest krótki

tekst Pisma Świętego, który przywołuje jakieś biblijne wydarzenie, motyw,

postać lub idee, budujące i umacniające wspólnotę człowieka z Bogiem.

Są to:

1. Współstwarzanie

2. Zawierzenie

3. Cierpliwość i zaufanie

4. Przymierze

5. Boże Prawo

6. Boży obraz w sercu człowieka

7. Kult świątynny

8. Modlitwa

9. Słuchanie Boga

10. Jezus Chrystus

11. Chrzest

12. Boże miłosierdzie

13. Eucharystia

14. Duch Święty

Po lekturze tekstu biblijnego następuje rozważanie i krótka podsumowu-

jąca modlitwa. Poszczególne stacje można zsynchronizować z multimedial-

nym pokazem obrazów nawiązujących do treści tekstu biblijnego.

Porządek nabożeństwa

A. Przygotowanie prezbiterium

W centrum, najlepiej przed ołtarzem, na specjalnym pulpicie powinno się

umieścić księgę Pisma Świętego. Przed nią można ustawić czternaście świec

– odpowiednio do liczby stacji. Ministrant, lub inna przygotowana osoba,

mógłby zapalać kolejną świecę bezpośrednio przed każdym wezwaniem mo-

dlitewnym danej stacji. Zapalane świece będą wówczas symbolizować światło

Bożego Słowa i pouczeń płynących z każdej stacji nabożeństwa.

114

B. Pieśń na wejście

Ludu kapłański, ludu królewski ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 359,

nr 475; Śpiewnik kościelny , red. J. Siedlecki, Kraków 2004, s. 510);

lub:

Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię ( Abba Ojcze , opr. H. Chamski,

Olsztyn – Płock 1999, s. 690);

O Panie, Tyś moim Pasterzem ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 429, nr 564).

C. Obrzędy wstępne

– Procesja wejścia

W trakcie procesji wejścia wnosi się Księgę Pisma Świętego i umieszcza

w centralnym miejscu prezbiterium.

– Pozdrowienie wiernych

Celebrans: W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego.

Wierni: Amen.

Celebrans: Łaska i pokój od tego, który jest i który był, i który przychodzi,

niech będą z wami.

Wierni: I z duchem twoim.

– Wprowadzenie

Celebrans: Drodzy Bracia i Siostry! Zgromadziliśmy się w świątyni/kaplicy,

aby wziąć udział w nabożeństwie biblijnym zwanym Drogą Światła.

Czternaście stacji tej liturgicznej drogi to czternaście rozważań i pouczeń,

jakie Bóg chce skierować do nas w swoich słowach. Czternaście stacji

nabożeństwa to czternaście wypowiedzi Boga zapisanych na kartach

Pisma Świętego, a równocześnie czternaście świateł rozświetlających na-

szą drogę ku zrozumieniu, budowaniu i umacnianiu komunii z Bogiem.

Symbolem tych świateł Bożego Słowa będą zapalane przy każdej stacji

świece. Niech nam Bóg dopomoże, byśmy potraﬁliiśćwskazanąprzez

Niego drogą. Niech nas po niej prowadzi i na niej nam towarzyszy.

D. Poszczególne stacje Drogi budujących wspólnotę z Bogiem

– Zapowiedź stacji

– Wezwanie

Celebrans: Panie, Ty nas wezwałeś do wspólnoty z Tobą.

Wierni: Boże nasz, Tyś naszą siłą.

Celebrans: Przyciągnij nas do siebie światłem swego słowa.

– Rozważanie

Może zostać odczytane przez prowadzącego, bądź przez jednego z wcze-

śniej przygotowanych uczestników. W trakcie rozważania zachowujemy po-

stawę siedzącą.

115

– Chwila ciszy na modlitwę indywidualną

– Modlitwa

Wraz z wezwaniem „Módlmy się” wszyscy wstają.

– Pieśń na zakończenie stacji

Zostań tu i ze mną się módl ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 499, nr 660 )

lub:

Z Tobą ciemność nie będzie ciemna ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 395,

nr 518 );

Pan jest mocą swojego ludu ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 370; nr 489 ).

E. Zakończenie nabożeństwa

– Modlitwa końcowa

Celebrans: Módlmy się. ( chwila ciszy ) Wszechmogący Boże, Ty powołałeś

i ustawicznie powołujesz człowieka do wspólnoty z Tobą, aby dać mu

szczęście wieczne bez końca. Prosimy Cię pokornie: Rozpalaj w na-

szych sercach pragnienie pogłębiania więzi z Tobą. Ucz nas pokładać

ufność w Tobie. Nie pozwól, aby cokolwiek oddaliło nas od Ciebie.

Daj nam także mądrość i siły, abyśmy pociągali do Ciebie innych ludzi.

Prosimy Cię o to przez Chrystusa, Pana naszego.

Wierni: Amen.

– Błogosławieństwo końcowe

Można pobłogosławić zgromadzony lud Księgą Pisma Świętego.

Celebrans: Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch

Święty.

Wierni: Amen.

F. Pieśń na zakończenie nabożeństwa

Błogosław Panie nas ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 334, nr 437; Śpiewnik

kościelny , red. J. Siedlecki, Kraków 2004, s. 485);

lub:

Szukajcie wpierw Królestwa Bożego ( Exultate Deo , Kraków 2004 9 , s. 382,

nr 503 ).

Rozważania stacji Drogi budujących wspólnotę z Bogiem

S TACJA 1. W SPÓŁSTWARZANIE

Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył:

stworzył mężczyznę i niewiastę .Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do

116

nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili

ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem

powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi (Rdz

1,26-27).

Bóg stworzył niebo, ziemię, rośliny i zwierzęta, a na samym końcu, jako

ukoronowanie swojego dzieła, stworzył ludzi. Całe stworzenie zostało pod-

dane człowiekowi, który jest wezwany do tego, aby świat przekształcać i nad

nim panować. Człowiek jako jedyne stworzenie został obdarzony twórczą

zdolnością.

W pewnym sensie każdy z nas bierze udział w stwarzaniu świata. Poprzez

budowanie wspólnoty między sobą i z Bogiem bierzemy udział w dziele

stwórczym i odkrywamy prawdziwą godność człowieka.

Módlmy się: Panie, prowadź nas, byśmy umieli tworzyć, a nie niszczyć,

gromadzić, a nie rozpraszać, łączyć, a nie rozdzielać.

S TACJA 2. Z AWIERZENIE

A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował ołtarz,

ułożył na nim drwa i związawszy syna swego, Izaaka, położył go na tych

drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego

syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: „Abrahamie,

Abrahamie!”. A on rzekł: „Oto jestem”. Anioł powiedział mu: „Nie podnoś

ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga,

bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna. (…) Będę ci błogosławił

i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na

wybrzeżu morza (…)” (Rdz 22, 9-12.17).

Abraham zawierzył Bogu bez zastrzeżeń. Takie zawierzenie było moż-

liwe tylko w miłości. Dzięki próbie Abraham wszedł z Bogiem w jeszcze

większą zażyłość, w ściślejszą komunię, i został obdarzony Jego błogosła-

wieństwem.

I my jesteśmy nieustannie poddawani różnym próbom. Ważne jest to, by

słuchać wówczas tego, co mówi do nas Bóg w swoim słowie. Musimy za-

wierzyć Pasterzowi, który przeprowadzi nas bezpiecznie przez każdą ciemną

dolinę, który nie pozwoli, by stało się nam coś złego. Tylko w takim zawie-

rzeniu jesteśmy w stanie stworzyć prawdziwą wspólnotę.

Módlmy się: Panie, rozpal nasze serca darem zawierzenia Tobie, byśmy

potraﬁliCizaufaćnawetwnajczarniejszychmomentachnaszegożycia.

117

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: