Cornick Nioola - Cud zdarza się dwa razy.pdf - romanse w PDF - Berryska

NICOLA CORNIK

CUD ZDARZA SIĘ DWA RAZY

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Czerwiec 1816 roku

Dyliżans z Leeds wtoczył się na dziedziniec Hope Inn w

Harrogate późnym popołudniem. Wysiadło z niego kilka osób. Choć

był początek sezonu, uzdrowiskowe miejscowości High i Low

Harrogate zaczynały już zapełniać się kuracjuszami, przyjeżdżającymi

tu dla leczniczych kąpieli. Po to również przybyło siedmioro

kolejnych gości. Najpierw wysiadła czteroosobowa rodzina składająca

się z matki, ojca oraz szesnastoletniego chłopca i o rok starszej

dziewczyny, których uśmiechnięte twarze wyrażały żywe

zainteresowanie wszystkim, co się wokół nich działo. Potem dyliżans

opuściła starsza, otulona obszernym szalem dama w towarzystwie

troskliwego młodego człowieka, który mógł, ale nie musiał, być jej

krewnym. Kolejną przybyłą była Annis, lady Wycherley, ubrana w

praktyczną suknię z czarnej krepy i niezbyt twarzowy czepek. W ręku

trzymała małą skórzaną torbę.

Annis Wycherley nie przyjechała do Harrogate po raz pierwszy,

urodziła się w tej okolicy i często spędzała cudowne wakacje u

kuzynów, podczas gdy jej służący w marynarce ojciec wychodził w

morze. Zmarły przed dziesięcioma laty kapitan Lafoy zostawił jej

nawet w tej okolicy niewielki majątek ziemski położony przy drodze

do Skipton, który Annis odwiedzała, ilekroć znalazła się w pobliżu.

Niestety, nie bywała w Harrogate tak często, jak chciała. Zwabiała na

życie jako opiekunka rozpieszczonych panienek z wyższych sfer, więc

siłą rzeczy przebywała raczej w Londynie, Brighton czy Bath, choć to

ostatnie wyszło już z mody i było uważane przez ludzi z towarzystwa

za mało dystyngowane. Harrogate, dysponujące niezbyt pięknie

pachnącą, ale za to leczniczą wodą mineralną i niekłamanym urokiem

północnej wsi, szybko przejmowało rolę Bath.

W kłębiącym się na dziedzińcu gospody tłumie Annis znalazła

kuzyna Charlesa i uściskała go serdecznie. On także ją uścisnął, ale

potem odsunął na długość ramienia i przyjrzał jej się podejrzliwie,

choć z kpiącym błyskiem w bardzo błękitnych oczach.

- Annis, co ty z sobą zrobiłaś?!

- Ja też się cieszę, że cię widzę, kochany Charlesie! - odparła z

lekkim rozbawieniem. - Podejrzewam, że twój pełen grozy okrzyk jest

spowodowany moim widokiem w służbowym uniformie przyzwoitki.

Muszę ubierać się odpowiednio do tej roli.

- To ci dodaje z dziesięć lat. - Charles obrzucił czarną krepę

zamyślonym spojrzeniem i skrzywił się na widok czepka. - Annis,

bardzo się cieszę z twojego przyjazdu, ale naprawdę ledwo cię

poznałem!

- Wiesz, podróżowanie w najlepszych sukniach jest poważnym

błędem. Pod koniec podróży zawsze są albo zakurzone, albo

obryzgane błotem. A poza tym jako zawodowa przyzwoitka nie

powinnam być zbyt elegancka.

- No, o to nie musisz się martwić. - Charles próbował ukryć

szeroki uśmiech. - Miałaś dobrą podróż?

- Trochę w zbyt szybkim tempie - odrzekła Annis. - Pewnie

dlatego dyliżans nosi nazwę: „Bierz go!”. Stangret niewątpliwie wziął

sobie to zawołanie do serca.

- Przecież mogłem wysłać po ciebie powóz do Leeds - zauważył

Charles. - To żaden kłopot.

- Nie było potrzeby. Jestem przyzwyczajona do podróżowania

dyliżansami. - Pomachała ręką na pożegnanie czteroosobowej rodzinie

prowadzonej przez karczmarza do zajazdu. - Drodzy państwo Fairlie...

Amelio... Jamesie... Mam nadzieję, że spotkamy się niebawem w

pijalni.

- Jak zawsze łatwo nawiązujesz znajomości - stwierdził Charles

na widok uśmiechów i ukłonów oddalającej się rodziny.

- Trzeba uprzyjemnić długą podróż, a to bardzo sympatyczna

rodzina. W przeciwieństwie do tamtego młodzieńca... - Annis

wskazała głową mężczyznę, który prowadził podstarzałą damę do

gospody. - Jestem pewna, że on leci na jej pieniądze, Charlesie.

Gdyby doszły mnie słuchy o jej zgonie, byłabym nadzwyczaj

podejrzliwa!

- Annis!

- Przecież tylko żartuję! - zawołała pospiesznie Annis,

przypominając sobie poniewczasie, że jej kuzyn jest człowiekiem

nieco zbyt prostodusznym. - A ty... dobrze się miewasz? A Sibella?

- U mnie wszystko w porządku. - Charles uśmiechnął się

szeroko. - A Sib rozkwita. Oczekują z Davidem czwartego dziecka.

- Słyszałam. - Annis z uśmiechem wzięła kuzyna pod rękę. - Jest

niestrudzona, podczas gdy my oboje, Charlesie, całkiem

zaniedbaliśmy przyszłość rodziny. Ty nawet się nie ożeniłeś, a ja

zajmuję się dziećmi innych ludzi.

Roześmiał się i poklepał jej dłoń.

- Mamy jeszcze czas. Na szczęście to nie Sibella wyjechała po

ciebie, Annis. Wystarczyłoby jedno spojrzenie, a wyparłaby się ciebie

jak amen w pacierzu.

- Sibella może sobie pozwolić na podążanie za modą. - Annis

rozglądała się za swoimi kuframi. - Ja muszę zarabiać na życie. Jestem

ci bardzo wdzięczna, że schowałeś rodzinną dumę do kieszeni i

wyszedłeś mi na spotkanie. Jestem ci głęboko zobowiązana.

Charles znów się roześmiał.

- Byłem zaszokowany, to wszystko. Ledwo cię rozpoznałem w

tej ponurej czerni. Zawsze byłaś taką śliczną dziewczyną...

Annis dała mu porządnego kuksańca.

- Ty też kiedyś byłeś całkiem przystojny. Gdzie się podziała

twoja uroda, kuzynie? - zażartowała.

Charles Lafoy był naprawdę niezwykle przystojnym mężczyzną,

co przyznałaby bez wahania cała damska społeczność Harrogate.

Podobnie jak jego siostra, Sibella, miał jasną szczerą twarz Lafoyów,

uczciwe niebieskie oczy i zaraźliwy uśmiech. Jako prawnik najlepiej

prosperującego przedsiębiorcy Harrogate, Samuela Ingrama,

zajmował znaczącą pozycję w społeczności miasteczka. Posługacze z

gospody jeden przez drugiego rwali się, żeby pomóc mu ulokować

Cornick Nioola - Cud zdarza się dwa razy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: