Brown Sandra - Jak nakazuje Honor.PDF - Brown Sandra - seriale11

SANDRA BROWN

JAK NAKAZUJE

HONOR

Harlequin

Toronto • Nowy Jork • Londyn • Amsterdam

Ateny • Budapeszt • Hamburg • Istambuł

Madryt • Mediolan • Paryż • Praga • Sofia

Sydney • Sztokholm • Tajpej • Tokio • Warszawa

Tytuł oryginału:

Honor Bound

Pierwsze wydanie:

Silhouette Books 1986

Przekład:

Jerzy ChocHowski

Redakcja:

Ewa Godycka

Korekta:

Małgorzata Golewska

Elżbieta Derelkowska

sp. z o.o., Warszawa 1995

Wszystkie prawa zastrzeżone, łącznie z prawem reprodukcji części

lub całości dzieła w jakiejkolwiek formie.

Wydanie niniejsze zostało opublikowane w porozumieniu

z Harlequin Enterprises B,V.

Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne.

Jakiekolwiek podobieństwo do osób rzeczywistych - żywych

i umarłych - jest całkowicie przypadkowe.

Znak firmowy wydawnictwa Harlequin

i znak serii Harlequin Special są zastrzeżone.

Drzwiczki lodówki były nie domknięte i blady pro

mień z jej wnętrza rozjaśniał białoniebieską smugą

mrok kuchni. Na blacie obok stał karton z mlekiem,

opodal leżał bochenek chleba z dwiema świeżo odkro-

jonymi kromkami.

Jednak już w chwili, gdy weszła do mieszkania,

odniosła wrażenie, że coś jest nie w porządku. Instyn

ktownie wyczuwała czyjąś obecność, groźną, przycza

joną w bezruchu.

Automatycznie poszukała dłonią kontaktu.

Ale nim zdążyła go dosięgnąć, ktoś uwięził jej rękę

w żelaznym uścisku, wykręcił do tyłu i przygwoździł

boleśnie do pleców. Chciała krzyknąć, lecz druga dłoń

- szorstka i słonawa od potu - zacisnęła jej usta. Zdo

łała jedynie wydać z siebie gniewny gardłowy pomruk

niczym osaczone zwierzę.

Zastanawiała się nieraz, jak się zachowa w takiej

Skład i łamanie Studio Q, Warszawa

Printed in Poland by Zakłady Graficzne im. K.E.N., Bydgoszcz

ISBN 83-7070-466-2

Indeks 324531

Sandra Brown • JAK NAKAZUJE HONOR

JAK NAKAZUJE HONOR • Sandra Brown

sytuacji. Czy zemdleje? Czy może zacznie błagać

o darowanie życia? Z lekkim zdziwieniem spostrzeg

ła, że prócz strachu odczuwa przede wszystkim złość.

Zaczęła się szarpać, próbując uwolnić usta od przy

krywającej je dłoni. Chciała odwrócić głowę, żeby

dojrzeć twarz napastnika. Zapamiętać, jak wygląda.

Czy nie to właśnie zalecano kobietom w razie ataku

gwałciciela?

Łatwo powiedzieć. Szamotanina nic nie dała, napa

stnik okazał się zbyt silny. Był wysoki, to jedno mogła

stwierdzić z pewnością. Czuła jego nierówny, gorący

oddech tuż ponad głową, którą raz po raz uderzała go

w podbródek. Musi mieć prawie sto dziewięćdziesiąt

centymetrów wzrostu, pomyślała, skrzętnie notując tę

informację w pamięci.

Ciało miał mocne, ale nie określiłaby go jako „mu

skularne" czy „atletyczne". Wydawał się jej raczej

szczupły, aczkolwiek silny.

Próby wyswobodzenia się odniosły tylko ten sku

tek, że bardzo osłabła. Oddychanie przez nos sprawia

ło jej coraz większą trudność. Doszła do wniosku, że

powinna oszczędzać siły i zaprzestała bezowocnego

oporu. W efekcie uścisk unieruchamiających ją ra

mion nieznacznie zelżał.

- Nazywam się Lucas Greywolf.

Głos, który przemówił szeptem wprost do jej

ucha, miał w sobie zarazem miękkość i chropawość

pustynnego wiatru niosącego drobiny piasku. Jego ła

godne brzmienie nie zwiodło jednak Aislinn. Spodzie

wała się, że ten głos - tak samo jak wiatr, który przy

pominał - może z najbłahszego powodu zawibrować

furią.

Mogła się tego obawiać tym bardziej teraz, kiedy

już wiedziała, kim jest napastnik.

Nazwisko indiańskiego działacza Lucasa Greywol-

fa powtarzane było przez cały dzień w komunikatach

radiowych i telewizyjnych. Wczoraj w nocy uciekł

z federalnego obozu więziennego we Florence i stróże

prawa przeczesywali cały stan w pościgu za zbiegiem.

A on zawędrował do jej kuchni!

- Muszę coś zjeść. I odpocząć. Nie zrobię ci

krzywdy, jeżeli będziesz grzeczna - zamruczał tuż

przy jej uchu. - Ale spróbuj tylko wrzasnąć, a zakneb

luję cię. Zrozumiałaś?

Skinęła głową, a on ostrożnie zdjął dłoń z jej ust.

- Jak się pan tu dostał? - spytała, zaczerpnąwszy

głęboko powietrza.

- Przeważnie na piechotę - odpowiedział lakoni

cznie. - Wiesz, kim jestem?

- Tak. Wszędzie pana szukają.

- Wiem.

Jej gniew gdzieś się ulotnił. Nie była tchórzliwa, ale

też nie zaliczała się do głupców. Odgrywanie bohater

ki nie miałoby sensu w tej sytuacji. Lucas Greywolf

Sandra Brown » JAK NAKAZUJE HONOR

JAK NAKAZUJE HONOR • Sandra Brown

nie był zwykłym złodziejaszkiem. Komunikaty

ostrzegały, że może być niebezpieczny.

Jak powinna postąpić? Obezwładnienie go nie

wchodziło w rachubę. Dałby sobie radę bez trudu i je

szcze mógłby jej coś zrobić. Nie, należało czekać na

sposobność ucieczki, a przedtem jakoś go przechy

trzyć.

- Siadaj - rzucił, trąciwszy ją szorstko w ramię.

Podeszła bez sprzeciwu do stojącego pośrodku ku

chni stołu, położyła na blacie torebkę, wysunęła krzes

ło i usiadła powoli.

Greywolf poruszał się zwinnie i bezszelestnie jak

zjawa. Dopiero gdy jego cień padł na stół, zorientowa

ła się, że do niej podszedł. Z niepokojem śledziła jego

ciemną sylwetkę w widmowym świetle, jakie padało

z otwartej lodówki. Kiedy przykucnął, by wziąć z pół

ki na mięso pęto suchej kiełbasy, sprawiał wrażenie

gibkiej, złowrogiej pantery.

Uznawszy najwidoczniej, że złożyła już broń, za

trzasnął niedbale drzwiczki lodówki. Kuchnia pogrą

żyła się w ciemnościach. Aislinn zerwała się z miej

sca, chcąc dopaść tylnych drzwi. Ale zanim zrobiła

dwa kroki, Greywolf pochwycił ją ramieniem wpół

i przyciągnął mocno do siebie.

- Dokąd się wybieramy? - zapytał.

- Za... zapalić światło.

- Siadaj.

- Sąsiedzi zwrócą uwagę...

- Kazałem ci usiąść. Siedź i nie ruszaj się, aż ci

powiem, co masz robić. - Powlókł ją do tyłu i pchnął

z powrotem na krzesło. Opadając na nie po omacku,

omal nie przewróciła się na podłogę. W ostatniej

chwili odzyskała równowagę.

- Chciałam tylko panu pomóc - powiedziała. - Są

siedzi pewnie zauważyli, jak wracałam, i mogą pomy

śleć, że coś się stało, jeżeli nie zobaczą światła w ok

nach.

Była to naiwna pogróżka i Aislinn zdała sobie spra

wę, że Greywolf na to się nie nabierze. Osiedle, w któ

rym mieszkała, leżało na przedmieściach Scottsdale,

było niedawno zbudowane i przeszło połowa lokali

nie miała jeszcze właścicieli. Niewątpliwie zjawił się

u niej właśnie ze względu na to odludzie.

Nagle dobiegł jej uszu cichy, metaliczny brzęk

i ogarnęła ją trwoga. Czuła się jak leśne zwierzątko,

które słysząc szelest liści wie, że zbliża się niewidzial

ny drapieżnik. Domyśliła się, że Lucas Greywolf na

trafił koło zlewu na rząd kuchennych noży i zdjął je

den z drewnianego wieszaka. Bała się, że lada chwila

zimne ostrze przetnie jej gardło, gdy nagle rozbłysło

światło u sufitu, oszałamiając ją, lecz i napełniając ul

gą, że wciąż żyje. Oślepiona na moment, zmrużyła

oczy. Zobaczyła, że Greywolf stoi przy kontakcie,

naciskając go długim lśniącym nożem.

Sandra Brown • JAK NAKAZUJE HONOR

JAK NAKAZUJE HONOR • Sandra Brown

Jej wystraszony wzrok rejestrował kolejno umięś

nione brązowe przedramię Greywolfa, zaokrąglony

bark, mocno zarysowany kwadratowy podbródek, wą

ski prosty nos, by wreszcie natrafić na parę najbardziej

lodowatych oczu, jakie kiedykolwiek widziała.

Od dziecka osłuchana była z określeniem „serce mi

zamarło". Sama mnóstwo razy powtarzała te słowa

przy lada okazji. Nigdy jednak nie doświadczyła na

prawdę tego uczucia. Aż do tej pory.

Nigdy dotąd nie widziała oczu, które wyrażałyby

tyle bezgranicznej pogardy, tyle zapiekłej nienawiści,

i rozgoryczenia.

Rysy Greywolfa były wyraźnie indiańskie, ale jego

oczy należały do białej rasy. Ich szarość była tak jasna, że

niemal przezroczysta, co przydawało źrenicom głębi

i podkreślało ich czerń. Utkwione teraz w Aislinn, wpa

trywały się w nią nieruchomo. Te szare bezlitosne oczy

tworzyły taki kontrast za śniadą, chmurną twarzą Grey

wolfa, że przykuły jej uwagę na dłużej, niż chciała.

Spuściła wzrok, lecz zaraz znów go podniosła,

przestraszona gwałtownym ruchem noża. Ale Grey-

wolf ddkroił sobie tylko plasterek kiełbasy. Kiedy go

podnosił do warg, kąciki ust zadrgały mu złośliwym

uśmieszkiem. Najwyraźniej bawił go lęk Aislinn, co ją

rozwścieczyło. Wysiłkiem woli przybrała obojętny

wyraz twarzy, mierząc go chłodnym spojrzeniem.

Być może popełniła błąd.

Gdyby ją ktoś wcześniej zapytał, jak wyobraża so

bie zbiegłego skazańca, nie przyszłoby jej do głowy,

że mógłby być podobny do Lucasa Greywolfa. Nie

wiele już pamiętała z tego, co czytała o jego głośnym

przed paru laty procesie. Zdaje się, że prokurator

przedstawił go jako notorycznego wichrzyciela i de

magoga, który wzniecał buntownicze nastroje wśród

Indian. Czy pisano także, że jest bardzo przystojny?

Jeżeli tak, to nie zwróciła na to uwagi.

Miał na sobie niebieską płócienną koszulę w pasy,

niewątpliwie część ubioru więziennego. Oderwał od

niej rękawy, toteż przy otworach na ramiona wisiały

nierówne strzępy. Jeden z rękawów posłużył mu jako

opaska, którą niczym Apacz przewiązał sobie wokół

głowy, żeby przytrzymać włosy tak czarne, że prawie

nie odbijał się w nich blask światła. Ale może były

matowe od kurzu, który pokrywał także jego dżinsy

i buty.

Biodra miał ściśnięte pasem ozdobionym mister

nym wzorem ze srebra i turkusów. Z szyi zwisał mu

łańcuszek ze srebrnym krzyżykiem, ginącym w kęp

kach czarnych włosów na piersi, co było kolejnym

potwierdzeniem jego mieszanej krwi. Rdzenni India

nie mają torsy gładkie.

Aislinn ponownie odwróciła wzrok. Krępował ją

widok jego rozchylonej prawie do pasa koszuli, po

znaczonej plamami potu. Dziwne było także to, że nie

Brown Sandra - Jak nakazuje Honor.PDF

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: