Granger Katherine - Miejsce pod słońcem.pdf - Biblioteka -książki dla Pań - Nalka31

Katherine Granger

Miejsce pod słońcem

Rozdział 1

Libby Peterson stała na werandzie zajazdu „Pod Krzakiem

Róży”, rozkoszując się ciszą poranka. Spokój zakłócał jedynie

cichy szum morza i brzęczenie pszczół w krzakach róż

porastających ściany. Na trawniku wygrzewała się Buttermilk –

tłusta, żółta kotka całkowicie obojętna na zaczepki swych

czteromiesięcznych kociąt. Na prawo od werandy, gdzie trawnik

lekko opadał w stronę morza, krzewy poruszały się w porannej

bryzie. Na cichych wodach zatoki Przylądka Dorsza płynęła

samotna żaglówka. Jej błyszczący, czerwony żagiel wyglądał

niczym rozpostarta flaga na bezkresnym horyzoncie.

Libby zgarnęła do tyłu długie, jasne włosy i odetchnęła głęboko

powietrzem przesyconym zapachem róż i morza. Czuła się

zadowolona. To była jej ulubiona pora dnia, zwłaszcza gdy

przypadała na czerwiec.

Zajazd właśnie w tym czasie wyglądał najlepiej. Powietrze było

ciepłe, ale jeszcze nie parne, co stawało się dokuczliwe w czasie

dnia. Dom z białymi okiennicami i zielonymi zasłonami stał na

pięcioakrowej posiadłości na północnym brzegu Przylądka

Dorsza. Szeroka weranda z wiklinowymi meblami zapraszała do

wnętrza.

Libby wyciągnęła z kieszeni zmięty list. Był od Deirdre,

koleżanki, z którą za czasów szkolnych mieszkała w jednym

pokoju, obecnie – redaktorką jednego z czołowych magazynów

poświęconych dekoracji Home and Hearth. Deirdre po krótkim

pobycie u Libby postanowiła wydrukować obszerny artykuł o

zajeździe. List był tego potwierdzieniem.

Libby uśmiechnęła się, przebiegając wzrokiem kilka linijek.

Treść i forma listu charakteryzowały żywiołową osobowość

autorki.

„Droga Libby!

Postanowione! Mój wydawca zgodził się na artykuł.

Przyjeżdżam z fotografem i asystentką w poniedziałek. 24

czerwca. Zatrzymamy się na jakieś trzy dni. Przydałoby się co

nieco ponaprawiać i skończyć te roboty, o których mówiłyśmy.

Zadzwonię wkrótce, by potwierdzić rezerwację pokoi.”

Krytycznym wzrokiem przebiegła po ramach werandy. Z

daleka wyglądały biało i świeżo, lecz z bliska wyraźnie było

widać popękaną farbę. Malowanie okiennic zaplanowała na

wrzesień, jednakże w tej sytuacji trzeba to zrobić teraz. Obszerny

trawnik wymagał dokładnego wystrzyżenia. Warto też przyciąć

krzewy, a kwietnik i warzywnik dokładnie wyplewić.

Libby westchnęła głęboko, pamiętała bowiem bardzo dobrze

kolumny cyfr. Studiowała je zeszłej nocy, starając się znaleźć

sposób zdobycia pieniędzy na wykonanie koniecznych prac i to

przed dwudziestym czwartym czerwca, czyli za dwa tygodnie. Nie

miała pieniędzy. Zima i wczesna wiosna nie są dobrą porą dla

właścicieli zajazdów na Przylądku. Pieniądze zarobione w lecie

pozwoliły jej jako tako przetrwać ostatnie miesiące. W tej chwili

nie miała prawie nic.

Schowała list do kieszeni. Powinna już zapłacić za farbę, a tu

musi przekonać malarza i stolarza, by jeszcze trochę poczekali na

pieniądze.

– No cóż – powiedziała sama do siebie. – Sprawy się jakoś

ułożą. Zawsze tak było.

Uklękła na trawie, wzięła w dłonie jednego kociaka i delikatnie

podrapała go pod brodą, szepcząc czule do rozgrzanego słońcem

skłębionego futerka. Zwierzątko wyprężyło grzbiet, przeciągnęło

się i aksamitnymi łapami potarło jej dłonie. Libby ze śmiechem

zagłębiła twarz w puszystej sierści, a potem posadziła je na ziemi,

by mogło dołączyć do swego rodzeństwa.

Buttermilk łaskawym okiem obserwowała figle swych pociech.

Libby podeszła do niej, chcąc i ją pogłaskać, ale w tym momencie

poczuła, że nienawidzi tej matki-kotki; to przecież Libby chciała

mieć dzieci baraszkujące na trawniku i mężczyznę, z którym

mogłaby je mieć...

Nagle spostrzegła jakiś cień na ścieżce. Zdziwiona obróciła się,

patrząc pod słońce. Zobaczyła jedynie kształt męskiej postaci.

Dłonią osłoniła oczy, by lepiej widzieć. Pomogło. Przed nią stał

wysoki, muskularny, z nierówno przyciętymi włosami

opadającymi na czoło, nieznany mężczyzna, ubrany w czarną

podkoszulkę podkreślającą umięśnioną figurę oraz znoszone

dżinsy opinające szczupłe biodra. Widać było, że nie golił się od

kilku dni.

Nie przestraszyła się na jego widok. Nie czuła żadnego

zagrożenia z jego strony. Dokładnie przyjrzała się jego twarzy:

miał dobrze uformowany nos, ładny wykrój ust oraz zimne oczy,

których kolor przypominał ocean w zimowy sztorm.

Zaskoczona poczuła dziwny zawrót głowy, coś – jakby

wchłanianie przez lodowate morze. Otrząsnęła się szybko i

wyciągnęła do przybysza rękę.

– Dzień dobry – rzekła ciepłym głosem.

– Wyrwał mnie pan ze snu na jawie. Mogę w czymś pomóc?

Jestem Libby Peterson, właścicielka zajazdu.

Uścisnął jej rękę. Poczuła przez moment ciepłą i twardą dłoń

mężczyzny.

– Pani Peterson, szedłem właśnie szosą i zauważyłem szyld

tego zajazdu. Spodobała mi się nazwa, więc się zatrzymałem.

Przyglądał się otoczeniu. Musiał zauważyć, że trawnik wymaga

Granger Katherine - Miejsce pod słońcem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: