Martin Kat - Naszyjnik 03 - Magiczny naszyjnik.pdf - Kat Martin - LadyHenrietta

Magiczny

naszyjnik

Londyn, Anglia

Czerwiec 1806

o prawdziwy wstyd. - Kornelia Thorne, lady

Brookfield stała pośrodku sali balowej. -Spójrz

tylko na niego, jak tańczy... całkowicie znudzony. On

książę i ona, taka szara myszka. Założę się, że się go

boi.

Księżna Sheffield, Miriam Saunders uniosła lor-

gnon i zerknęła na swego syna Rafaela, księcia Shef-

field. Miriam i jej siostra Kornelia brały udział w balu

charytatywnym wraz z Rafaelem i jego narzeczoną, lady

Mary Rosę Montague. Tego wieczoru bawiono się we

wspaniałej sali balowej hotelu Chesterfield, a dochód

miał zostać przeznaczony dla londyńskiego To-

warzystwa Wdów i Sierot.

- Ta dziewczyna jest dość urocza. - Księżna stanę

ła w obronie narzeczonej księcia. - Blondynka, taka

drobna, może trochę nieśmiała, to wszystko. W prze

ciwieństwie do jej syna, który był wysokim, smagłym

człowiekiem o jasnoniebieskich oczach.

W istocie Rafael był silnym, niesłychanie przystoj-

nym mężczyzną, a jego osobowość przyćmiewała

młodą kobietę, którą wybrał sobie na żonę.

- Jest ładna, przyznaję - rzekła Kornelia. - Ale

w taki niepozorny sposób. Mimo to, szkoda.

- Rafael w końcu postanowił wypełnić swój obo-

wiązek. Dawno już powinien był wybrać sobie żonę.

Być może nie pasują do siebie tak idealnie jakbym

tego pragnęła, ale dziewczyna jest młoda i silna, i

urodzi mu zdrowych synów. - A mimo to, jak rze-

kła jej siostra, Miriam nie mogła nie dostrzec bez-

barwnego, znudzonego wyrazu twarzy syna.

- Rafael zawsze był taki przebojowy - rzekła w za-

myśleniu Kornelia. - Pamiętasz, jaki był przedtem?

Pełen ognia, chwytający życie garściami, a teraz...

cóż, zachowuje się z taką rezerwą, brakuje mi tego

żywiołowego chłopca, jakim niegdyś był.

- Ludzie się zmieniają, Kornelio. Rafael nauczył się

na własnej skórze, dokąd mogą prowadzić takie

emocje.

Kornelia jęknęła.

- Masz na myśli skandal. - Szczupła, o szarych

włosach kobieta była starsza od siostry o prawie

sześć lat. - Jakże można by zapomnieć Danielle...?

Przynajmniej była kobietą równą Rafaelowi. Szkoda,

że okazała się takim rozczarowaniem.

Księżna zerknęła na siostrę, nie chcąc wspominać

okropnego skandalu, przez jaki musiały przejść za spra-

wą dawnej narzeczonej Rafaela, Danielle Duval.

Taniec dobiegł końca i pary zaczęły znikać z par-

kietu.

- Cicho - ostrzegła Miriam. - Idą Rafael i Mary

Rosę.

Dziewczyna była o półtorej głowy niższa od księcia.

Stanowiła doskonałe uosobienie angielskiej ko-

biecości; jasnowłosa, o niebieskich oczach i jasnej

cerze. Była córką hrabiego i posiadała pokaźny po-

sag. Miriam modliła się, aby jej syn odnalazł u boku

tej dziewczyny choć odrobinę szczęścia.

Rafael ukłonił się uprzejmie.

- Dobry wieczór, matko, dobry wieczór, ciociu

Kornelio.

Miriam się uśmiechnęła.

- Oboje wyglądacie dziś cudownie.

Była to prawda. Rafael miał na sobie bryczesy w

gołębim kolorze, granatowy frak, który podkreślał

niebieską barwę jego oczu, a Mary Rosę ubrana była

w suknię z białego jedwabiu wykończoną delikatnymi

różyczkami.

- Dziękuję, wasza wysokość - odparła dziewczy

na i dygnęła grzecznie.

Twarz Miriam wyrażała niezadowolenie. Czy jej

spoczywająca na ramieniu Rafaela dłoń drżała? Do-

bry Boże, to dziecko niedługo stanie się księżną. Mi-

riam modliła się, aby w ciągu najbliższych miesięcy

udało jej się wpoić Mary Rosę nieco pewności siebie.

- Czy chciałabyś zatańczyć, matko? - spytał

grzecznie Rafael.

-Może później.

-Ciociu Kornelio?

Ale Kornelia wpatrywała się w drzwi, zaś myślami

była daleko. Miriam, Rafael i jego narzeczona podą-

żyli spojrzeniami za jej wzrokiem.

- O wilku mowa... - wyszeptała w zdumieniu Kor

nelia.

Oczy Miriam zrobiły się olbrzymie niczym spodki,

a serce zaczęło gwałtownie łomotać. Rozpoznała

pulchną, niską kobietę, która weszła do pomieszczenia.

Flora Chamberlain, księżna wdowa Wycombe. Rozpo-

znała także wysoką, rudowłosą kobietę, która była jej

siostrzenicą. Usta Miriam zacisnęły się w wąską linijkę.

Na twarzy jej syna wyraz zdumienia przeobraził się

w złość, objawiającą się zaciśnięciem szczęk.

Kornelia nie odwróciła wzroku.

- Ależ tupet!

Martin Kat - Naszyjnik 03 - Magiczny naszyjnik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: