program rozwoju percepcji wzrokowej-instrukcja2.pdf

Bart³omiej Perczak

Program rozwoju percepcji wzrokowej

Instrukcje szczegó³owe

Laboratorium Technik Psychologicznych 2004

Instrukcje szczegó³owe.

Poni¿ej znajduj¹ siê szczegó³owe instrukcje do zadañ. Nale¿y siê zapoznaæ z instrukcj¹ przed

wyt³umaczeniem dziecku celu æwiczenia. Poza instrukcjami przy niektórych zadaniach znajduj¹ siê

propozycje i ogólne zasady zabaw, podczas których dziecko æwiczy te same zdolnoœci, co w zadaniu

wykonywanym na papierze.

Podczas pracy z dzieckiem nale¿y pamiêtaæ, ¿e ka¿de zadanie powinno byæ wykonane przez dziecko

samodzielnie. Jeœli dziecko ma trudnoœci, nie nale¿y ingerowaæ w jego pracê, dopóki dziecko nie uzna

zadania za wykonane (nawet jeœli w trakcie pracy widoczne s¹ b³êdy) lub nie stwierdzi, ze nie potrafi go

wykonaæ. Jeœli osoba prowadz¹ca æwiczenia korzysta z formularza oceny, ka¿d¹ tak¹ próbê nale¿y uznaæ za

nieudan¹. Dopiero po zakoñczeniu b³êdnie wykonanego æwiczenia nale¿y zwróciæ dziecku uwagê na b³êdy.

Przed ka¿d¹ kolejn¹ prób¹ nale¿y wspólnie z dzieckiem przeanalizowaæ wszystkie pope³nione b³êdy oraz

zwróciæ uwagê na poprawnie wykonane elementy. Warto tak¿e podkreœliæ, dlaczego s¹ one wykonane

poprawnie. Nale¿y zachêcaæ dziecko do samodzielnego odkrywania w³asnych b³êdów. Jeœli dziecko poradzi

sobie z ich odnalezieniem, watro je za to pochwaliæ. Gdy samodzielne odnalezienie b³êdów oka¿e siê zbyt

trudne, nale¿y dziecku pokazywaæ kolejno pope³nione pomy³ki pytaj¹c przy ka¿dej z nich, na czym polega.

Dopiero gdy dziecko nie potrafi zidentyfikowaæ swojego b³êdu, nale¿y mu go dok³adnie opisaæ.

Za nieudan¹ nale¿y uznaæ ka¿d¹ próbê, która skoñczy siê wykonaniem nie w pe³ni poprawnym, tj.

okreœlonym jako poprawne w instrukcji. W zadaniach, które polegaj¹ na dokonywaniu wyboru, pora¿k¹ jest

tak¿e sytuacja, gdy dziecko wybierze wszystkie wymagane elementy, ale zaznaczy tak¿e elementy

niew³aœciwe s¹dz¹c, ¿e nale¿¹ one do poprawnego rozwi¹zania.

Zadanie 1 Koordynacja wzrokowo - ruchowa.

Zadaniem dziecka jest przejœæ labirynt zaczynaj¹c od strza³ki na górze kartki, koñcz¹c zaœ na tarczy.

Przed wykonaniem zadania nale¿y poinstruowaæ dziecko nie tylko o jego celu, ale tak¿e o sposobie jego

wykonania. Wiele dzieci ma tendencjê do skracania sobie drogi poprzez przecinanie czarnych linii. Nale¿y

wiêc wyt³umaczyæ dziecku, aby tego nie robi³o. Nale¿y te¿ zwróciæ uwagê dziecka na to, aby w miarê

mo¿liwoœci nie skrêca³o w œlepe uliczki. Dla wielu dzieci mo¿e to byæ trudne, zw³aszcza dla tych dzieci, które

wczeœniej nie mia³y do czynienia z labiryntami. Wielu dzieciom wykonanie zadania u³atwia przeœledzenia

ca³ej drogi wzrokiem przed rozpoczêciem rysowania linii. Jeœli dziecko chce siê przyjrzeæ labiryntowi przed

narysowaniem drogi przez niego, nale¿y mu na to pozwoliæ. Labirynt mo¿na uznaæ za prawid³owo przebyty,

gdy dziecko przejdzie go bez skrêcania w œlepe uliczki. U m³odszych dzieci mo¿e to wymagaæ kilku prób.

Labirynt jest zadaniem æwicz¹cym koordynacjê wzrokowo ruchow¹. Prawid³owe wykonanie

takiego æwiczenia wymaga œcis³ego dostosowania ruchu rêki do informacji wzrokowej. Dziecko, aby przejœæ

do celu, musi kontrolowaæ bieg œcie¿ki z pewnym wyprzedzeniem w stosunku do ruchu rêki. Jednoczeœnie

musi tak¿e kontrolowaæ po³o¿enie w³asnej rêki w stosunku do linii ograniczaj¹cych œcie¿kê, tak aby ich nie

przekroczyæ. Do æwiczenia tej zdolnoœci mo¿na wykorzystaæ tak¿e inne zadania, np. kolorowanki, w których

konieczne jest wykorzystanie podobnych zdolnoœci, lub rysowanie po kropkach. Podczas kolorowania

rysunków konturowych nale¿y dziecko zachêcaæ do podejmowani prób nieprzekraczania konturów -

„niewykraczania poza kreskê”. Kolorowanki s¹ zadaniem ³¹twiejszym od labiryntu, poniewa¿ daj¹ dziecku

wiêksz¹ swobodê ruchu. Ograniczone jest pole ruchu rêki, jednak pozostawiona jest swoboda co do

kierunku. W labiryncie dziecko musi realizowaæ jednoczeœnie dwa cele. Najtrudniejszym zadaniem jest

rysowanie po kropkach (po kresce). Tu dziecko dysponuje najmniejsz¹ swobod¹ ruchu.

Zadanie 2 Spostrzeganie stosunków przestrzennych.

Zadaniem dziecka jest przypisanie ka¿demu z trzech zestawów przedmiotów narysowanych powy¿ej kreski

trzech zestawów poni¿ej kreski, w których przedmioty s¹ ustawione w identycznej kolejnoœci. Kartka

powinna le¿eæ w takiej pozycji w stosunku do dziecka, aby wszystkie przedmioty sta³y pionowo.

U³atwieniem dla dziecka bêdzie wyszukiwanie pojedynczych zestawów. Pierwszy zestaw dziecko powinno

obrysowaæ kredk¹ dowolnego koloru, potem zaœ odnaleŸæ poni¿ej kreski trzy zestawy przedmiotów

ustawione w identycznej kolejnoœci i obrysowaæ je t¹ sam¹ kredk¹. Te same czynnoœci nale¿y powtórzyæ dla

dwóch pozosta³ych zestawów. Oczywiœcie dla ostatniego zadanie nie bêdzie stwarza³o ju¿ trudnoœci. Nie

nale¿y przerywaæ wykonywania zadania. Jeœli dziecko wykona je b³êdnie, powinno je dokoñczyæ

(byæ mo¿e samo zorientuje siê, ze pope³ni³o b³¹d). Jeœli dziecko uzna zadanie za wykonane, ale rysunki

zostan¹ zaznaczone nieprawid³owo, nale¿y wspólnie z dzieckiem przeanalizowaæ wykonanie æwiczenia.

Analiza taka powinna stwarzaæ dziecku jak najwiêksz¹ mo¿liwoœæ samodzielnego odkrycia b³êdu. Dla

przyk³adu, jeœli dziecko zaznaczy czerwona kredk¹ pierwszy od lewej rysunek ponad kresk¹ i tym samym

kolorem obrazek z prawego dolnego rogu, wyjaœnianie b³êdu nale¿y stopniowaæ. Pierwsza próba

wyjaœnienia powinna wygl¹daæ nastêpuj¹co: „Spójrz, zaznaczy³eœ na czerwono ten obrazek (tu nale¿y

wskazaæ obrazek ponad kresk¹ - wzorcowy) i ten na dole. Czy na obu obrazkach lampka, ³ó¿ko i stolik s¹ w tej

samej kolejnoœci?”. W ten sposób zwracamy uwagê dziecka na b³¹d, nie udzielaj¹c mu ¿adnych wyjaœnieñ i

umo¿liwiaj¹c samodzieln¹ poprawkê. Jeœli to nie skutkuje, nale¿y pokazaæ, ze na obrazku wzorcowym

pierwsza jest lampka (przy okreœlaniu kolejnoœci przedmiotów zawsze nale¿y zaczynaæ od lewej strony

dziecka) i zapytaæ, czy tak samo jest na obrazku zaznaczonym na czerwono od kresk¹. Dopiero gdy i to nie

przynosi efektu, trzeba dziecku wyraŸnie pokazaæ, ¿e na obrazku wzorcowym pierwsza jest lampka, za na

obrazku zaznaczonym na czerwono pod kresk¹ pierwsze jest ³ó¿ko. Zadanie jest tak skonstruowane, ¿e

okreœlenie pierwszego w kolejnoœci przedmiotu pozwala bezb³êdnie przyporz¹dkowaæ obrazki. Za

prawid³owe uznajemy takie rozwi¹zanie, w którym dziecko prawid³owo zaznaczy wszystkie obrazki.

Æwiczenie tego typu s³u¿y treningowi zdolnoœci spostrzegania kolejnoœci szczególnego przypadku

stosunków przestrzennych. Spostrzeganie i zapamiêtywanie kolejnoœci jest istotnym elementem pisania i

czytania. Æwiczenia tego typu s¹ tym bardziej istotne, ¿e kolejnoœæ jako abstrakcyjna cecha ró¿nych

zespo³ów elementów o ró¿nych modalnoœciach zmys³owych jest postrzegana i przetwarzana w tym samym

obszarze kory mózgowej. Warto wiêc zwróciæ uwagê na æwiczenie tej zdolnoœci tak¿e podczas codziennych

zabaw z dzieckiem. Mo¿na do nich wykorzystaæ dowolne przedmioty, np. klocki ró¿nej wielkoœci lub

ró¿nych kolorów. Przedmioty takie za ka¿dym razem powinny ró¿niæ siê co do rodzaju cech¹ mo¿liw¹ do

wyodrêbnienia przez dziecko, np. wielkoœci¹, kszta³tem, kolorem. Nie mo¿na wymagaæ od dziecka

odró¿niania przedmiotów na podstawie cech, które nie s¹ dla dziecka oczywiste, np. producent klocków.

Zabawy takie mog¹ byæ prowadzone na dwa sposoby bierny i czynny. Æwiczenie bierne to takie, w którym

ustawiamy dziecku kilka przedmiotów w jakiejœ kolejnoœci (ewentualnie kilka zestawów przedmiotów) oraz

wszystkie zestawy, które dziecko ma podporz¹dkowaæ wzorcowemu (podobnie jak na kartce). Zadaniem

dziecka jest jedynie dokonanie w³aœciwego wyboru. Zadanie czynne polega na u³o¿eniu zestawów

wzorcowych, które dziecko samodzielnie odtwarza. Samodzielne odtworzenie takiego zestawu mo¿e byæ

trudniejsze, powinno byæ zatem krokiem podjêtym w nastêpnej kolejnoœci. Inn¹ cech¹ zadania jest liczba

kombinacji. W zadaniu drugim mamy trzy przedmioty. Ka¿de ich zestawienie poni¿ej jest przedstawione

poni¿ej kreski trzykrotnie. Przy dziewiêciu zestawieniach (poni¿ej kreski) daje to mo¿liwoœæ wykorzystania

trzech kombinacji. W ka¿dej kombinacji inny przedmiot znajduje siê na pierwszej pozycji (po lewej stronie).

Dlatego te¿ identyfikacja pierwszego przedmioty jest wystarczaj¹ca dla w³aœciwej identyfikacji ca³ego

zestawu. Oczywiœcie trzy przedmioty daje siê ustawiæ w szeœciu ró¿nych kombinacjach. Stwarza to jednak

dodatkow¹ trudnoœæ, któr¹ nale¿y wzi¹æ pod uwagê w planowaniu zabaw z dzieckiem. Kolejne utrudnienia

nale¿y wprowadzaæ wtedy, gdy pomy³ki na poziomie ni¿szym zadania zdarzaj¹ siê sporadycznie i mo¿na

przyj¹æ, ¿e s¹ przypadkowe. Dotyczy to tak¿e liczby przedmiotów. W³aœciwe zaplanowanie zabawy

wykorzystuj¹cej spostrzeganie kolejnoœci wymaga wiêc uwa¿nej obserwacji postêpów dziecka.

Zadanie 3 Spostrzeganie stosunków przestrzennych.

Zadaniem dziecka jest dopasowaæ do po³ówki pisanki na górze w³aœciw¹ po³ówkê z trzech

narysowanych na dole. Jest to tak¿e zadanie polegaj¹ce na ocenie stosunków przestrzennych. tym razem

jednak dziecko nie ocenia po³o¿enia przedmiotów wobec siebie, ale fragmentów jednego przedmiotu.

Æwiczenie takie æwiczy analizê kszta³tu, co jest umiejêtnoœci¹ niezbêdn¹ przy rozpoznawaniu kszta³tów liter.

Zabawy wykorzystuj¹ce podobny proces to przede wszystkim rozmaite uk³adanki, w których nale¿y

dopasowaæ do siebie dwa elementy. Dopasowanie takie powinno byæ jednak jednoznaczne, tzn. do jednego

elementu powinien pasowaæ tylko jeden z mo¿liwych do wybrania. Najczêstszym tego typu zadaniem jest

uk³adanie puzzli. Podobn¹ funkcjê spe³nia dopasowywanie do siebie po³ówek pocztówek lub obrazków

przeciêtych na dwie czêœci. W zabawie z wykorzystaniem tej zdolnoœci mo¿na wykorzystaæ tak¿e zwyk³e

kartki papieru. Ka¿d¹ kartkê nale¿y przeci¹æ na dwie czêœci, przy czym przeciêcie nie powinno przebiegaæ po

linii prostej, lecz nieregularnie, podobnie jak na rysunku.

Zadanie 4 Spostrzeganie stosunków przestrzennych.

Na rysunku znajduj¹ siê dwie wazy. Wzory na nich ró¿ni¹ siê od siebie piêcioma szczegó³ami.

Zadaniem dziecka jest odnalezienie i zaznaczenie ró¿nic. Nale¿y dziecko poinformowaæ o liczbie

elementów, którymi ró¿ni¹ siê wazy. Zadanie nale¿y uznaæ za wykonane poprawnie dopiero po odnalezieniu

wszystkich piêciu szczegó³ów. Jeœli dziecko ma problem z liczeniem, trzeba policzyæ odnalezione elementy

razem z nim i podpowiedzieæ, ile elementów trzeba jeszcze znaleŸæ przedstawiaj¹c te liczbê np. w postaci

odpowiedniej liczby kredek, klocków, itp. Jeœli po³o¿ymy przed dzieckiem piêæ kredek i polecimy mu

odk³adaæ jedn¹ kredkê przy ka¿dym prawid³owo odnalezionym elemencie, dziecko bêdzie wiedzia³o, ¿e

skoñczy³o, gdy od³o¿y wszystkie kredki. Zadanie nie jest dobrze wykonane, gdy dziecko jako ró¿nice

wskaza³o identyczne elementy.

W zadaniu tym poza spostrzeganiem stosunków przestrzennych dziecko æwiczy tak¿e pamiêæ

wzrokow¹ porównanie dwóch przedmiotów wymaga zapamiêtania obrazu jednego z nich w czasie, gdy

dziecko przenosi wzrok na drugi. W zabawach æwicz¹cych zdolnoœæ porównywania podobnych

przedmiotów mo¿na wykorzystaæ obrazki lub zdjêcia w ksi¹¿kach dla dzieci. Np. obrazki przedstawiaj¹ce to

samo zwierzê, ale w nieco odmienny sposób. W takiej sytuacji liczba elementów oczywiœcie nie bêdzie œciœle

ograniczona.

Zadanie 5 Sta³oœæ spostrzegania.

Na kartce ponad kresk¹ s¹ narysowane trzy figury. Zadaniem dziecka jest odnalezienie identycznych

figur pod kresk¹. Pod kresk¹ ka¿da figura wzorcowa (znad kreski) wystêpuje trzykrotnie. Niektóre figury s¹

obrócone. Dziecko powinno zaznaczyæ tak¿e te figury, które s¹ inaczej usytuowane w przestrzeni, na co

nale¿y zwróciæ mu uwagê. Dziecko powinno rozpocz¹æ zadanie od pokolorowania jednej figury wzorcowej i

wyszukania i pokolorowania t¹ sam¹ kredk¹ identycznych figur. Taka procedurê nale¿y powtarzaæ kolejno

dla ka¿dej figury. Nale¿y te¿ poinformowaæ dziecko o tym, ¿e do znalezienia s¹ trzy figury. S³owo „figura”

mo¿e siê okazaæ zbyt abstrakcyjne, co niekiedy utrudnia wykonanie zadania. Zamiast tego mo¿na u¿yæ s³owa

„klocek” lub „puzzel”. Dziecko nie powinno mieæ problemu z policzeniem do trzech, gdyby jednak problem

taki zaistnia³, warto zastosowaæ pomoc w postaci kredek, jak w opisie do zad. 4. Figur wzorcowych nie

nale¿y zakrywaæ przed dzieckiem. Koniecznoœæ zapamiêtania skomplikowanego kszta³tu mo¿e sprawiæ, ¿e

zadanie oka¿e siê zbyt trudne. Jeœli dziecko nie zaznaczy wszystkich trzech figur dla ka¿dej figury

wzorcowej, nale¿y wspólnie policzyæ zaznaczone figury i przypomnieæ, ile figur nale¿y pokolorowaæ. Ka¿da

figura wzorcowa musi byæ zaznaczona innym kolorem. W przeciwnym wypadku trudnoœæ zadania wzroœnie.

Gdy dziecko zaznaczy figurê inn¹ ni¿ wzorcowa, nale¿y zapytaæ je, czy rzeczywiœcie zaznaczona figura jest

identyczna. Gdy dziecko siê upiera, nale¿y wspólnie przeanalizowaæ z nim kszta³t figury. Trzeba przy tym

pamiêtaæ, ¿e s³owa takie jak „zaokr¹glenie” czy „wciêcie” mog¹ byæ dla dziecka ma³o zrozumia³e, nawet gdy

s³ysz¹c je kiwa g³ow¹ lub w inny sposób potwierdza ich rozumienie. Lepiej mówiæ o po³ówkach kó³ka,

trójk¹cikach czy kwadracikach. Gdy ¿adna z metod nie zmienia uporu dziecka twierdz¹cego, ¿e dwie

ró¿ni¹ce siê figury s¹ identyczne, nale¿y wyci¹æ figurê wzorcow¹ i pozwoliæ dziecku dokonaæ porównania

poprzez przy³o¿enie figury wyciêtej do rysunku. Ten sam sposób mo¿na wykorzystaæ, gdy dziecko nie

potrafi odnaleŸæ w³aœciwej figury. Zadanie jest wykonane prawid³owo gdy pod kresk¹ jest zamalowanych 9

figur, ka¿da z nich zaœ jest w³aœciwie przypisana figurze wzorcowej.

Æwiczenie takie mo¿na powtarzaæ w zabawach, w których wykorzystuje siê dowolne elementy

graficzne. Mog¹ to byæ np. obrazki na klockach. Nale¿y przy tym zwróciæ uwagê na to, aby obrazki takie

ró¿ni³y siê od siebie w stopniu umo¿liwiaj¹cym dziecku ich w³aœciwe przyporz¹dkowanie. Pozycja

obrazków, które dziecko ma odszukaæ przynajmniej w niektórych przypadkach musi siê ró¿niæ od pozycji

obrazków wzorcowych wtedy dopiero dziecko æwiczy sta³oœæ spostrzegania, czyli zdolnoœæ do

rozpoznawania bodŸca wzrokowego jako identycznego z wzorcowym pomimo ró¿nego pobudzenia

siatkówki oka. Zamiast obrazków zwierzêta czy ludzi lepiej jest u¿yæ figur geometrycznych czy nawet liter.

Rozpoznawanie figur i liter (traktowanych przez dziecko nieumiej¹ce czytaæ nie jako litery, ale jako

abstrakcyjne znaki) zbli¿a zadanie do czynnoœci czytania. W zabawie mo¿na wiêc wykorzystaæ klocki z

literami i cyframi lub ma³e karteczki, na których napisane s¹ pojedyncze litery lub cyfry. Wa¿ne jest, aby

dziecko rozpoznawa³o takie figury roz³o¿one w ró¿nych pozycjach (przekrêcone).

Zadanie 6 Spostrzeganie po³o¿enia w przestrzeni.

Zadaniem dziecka jest pokolorowanie pól po prawej stronie kreski w taki sposób, aby prawa strona

rysunku tworzy³a lustrzane odbicie lewej. W pierwszej kolejnoœci dziecko powinno pokolorowaæ pola po

lewej stronie. Dopiero po wykonaniu tego zadania nale¿y przyst¹piæ do wyjaœniania regu³y. Pojêcie odbicia

lustrzanego mo¿e byæ dla dziecka trudne do zrozumienia. Niektóre dzieci mog¹ jednak dobrze je rozumieæ.

Dlatego nale¿y zapytaæ dziecko, czy wie, jak bêdzie wygl¹da³o lustrzane odbicie lewej po³ówki rysunku.

Jeœli dziecko bez wahania stwierdzi, ¿e wie, mo¿e przyst¹piæ do pracy. Jeœli jednak nie, nale¿y dziecku

wyjaœniæ, ¿e te kwadraty, które s¹ blisko kreski, odbijaj¹ siê równie¿ blisko kreski, te zaœ, które s¹ daleko,

odbijaj¹ siê daleko. Wyjaœnienie takie nale¿y potwierdziæ przyk³adem. U³atwi to wyciêcie kwadratu i

z³o¿enie go na pó³. Pokolorowane przez dziecko pola powinny przeœwitywaæ przez z³o¿on¹ kartkê. Ka¿de

pole w równo z³o¿onym kwadracie nale¿y wówczas przebiæ szpilk¹ i pokazaæ dziecku gdzie s¹ dziurki. W ten

sposób dziecko dowiaduje siê, gdzie odbija siê dane pole oraz który ma³y kwadrat nale¿y zamalowaæ. Inn¹

metod¹ jest zaznaczanie zakreœlonych pó³ po lewej stronie tuszem zostawiaj¹cym œlady po z³o¿eniu kartki.

Jeœli do ka¿dego ma³ego kwadratu u¿yjemy innego koloru, u³atwi to przeanalizowanie ka¿dej pozycji

osobno. Powstaj¹cy po wykonaniu zadania obrazek jest symetryczny, co u³atwia dziecku utrwalenie regu³y

wykonywania tego typu zadañ. Æwiczenie jest wykonane prawid³owo, gdy zamalowane s¹ wszystkie

w³aœciwe kwadraty i tylko w³aœciwe.

Dla dzieci, które potrafi¹ liczyæ, ³atwiejszym sposobem wykonania zadania by³oby odliczanie

kwadratów od kreski w lewo i prawo. Ten sposób wykonania z pewnoœci¹ æwiczy umiejêtnoœæ liczenia, w

mniejszym jednak stopniu rozwija percepcjê wzrokow¹.

Zabaw¹ æwicz¹c¹ podobn¹ zdolnoœæ mo¿e byæ wspólne ogl¹danie odbiæ w lustrze niesymetrycznych

figur. Mog¹ to byæ np. litery. Dziecko po obejrzeniu lustrzanego odbicia du¿ej, wyraŸnie napisanej

pojedynczej litery powinno wybraæ j¹ spoœród innych napisanych na identycznych kartkach, tym samym

kolorem i krojem pisma.

Zadanie 7 Koordynacja kana³ów wielko i drobnokomórkowego.

Tego typu zadania mog¹ byæ dla dzieci trudne. Dlatego warto je rozpocz¹æ od mo¿liwie najprostszych

wariantów. W tym æwiczeniu zadaniem dziecka jest jedynie wybór spoœród 10 figur pod kresk¹ dwóch

identycznych z figur¹ wzorcow¹ (narysowan¹ nad kresk¹). Dziecko powinno wiedzieæ, ¿e ma wybraæ

dok³adnie dwie figury i zaznaczyæ je. Jeœli wybór nie jest w pe³ni prawid³owy, nale¿y zwróciæ uwagê dziecka

na nieprawid³owo wybran¹ figurê i poprosiæ o dokonanie porównania z figur¹ wzorcow¹. Jeœli dziecko nie

widzi ró¿nicy, mo¿na opisaæ figurê wzorcow¹ jako kwadrat zbudowany z kó³ek i zapytaæ, czy figura, któr¹

wybra³o dziecko, równie¿ jest kwadratem zbudowanym z kó³ek. Zadanie jest wykonane poprawnie, gdy

dziecko wybierze dwie w³aœciwe figury.

W zabawie mo¿na odtwarzaæ tego typu zadanie buduj¹c rozmaite figury z klocków lub kartoników.

Nale¿y przy tym pamiêtaæ, ¿e dla dziecka ³atwiejsze jest rozpoznanie figury, która jest zbudowana z

identycznych figur (np. kwadrat z kwadratów lub ko³o z kó³ek). Ka¿da figura powinna byæ zbudowana z

mniejszych figur jednego rodzaju. Przy zadaniu polegaj¹cym jedynie na rozpoznawaniu figur, dziecko nie

powinno mieæ problemu.

Zadanie 8 Spostrzeganie stosunków przestrzennych.

Do rozwi¹zania tego zadania dziecko musi wykorzystaæ zdolnoœæ spostrzegania stosunków

przestrzennych. Instrukcja oraz zabawy kszta³c¹ce te zdolnoœæ s¹ wiêc podobne do opisanych w zadaniu 2.

Dziecko z szeœciu obrazków poni¿ej kreski musi wybraæ ten, na którym przedmioty s¹ pouk³adane w taki sam

sposób Nale¿y uwzglêdniæ fakt, ¿e w tym æwiczeniu przedmioty nie s¹ u³o¿one w szereg, zatem nie ma mowy

o kolejnoœci. Zadanie jest rozwi¹zane prawid³owo, gdy dziecko zaznaczy tylko jeden prawid³owo wybrany

obrazek.

Zadanie 9 Sta³oœæ spostrzegania.

Instrukcja i ocena wykonania jak w zadaniu 5.

Zadanie 10 Koordynacja kana³ów wielko i drobnokomórkowego.

Zadaniem dziecka jest narysowanie na ka¿dej siatce na dole figury identycznej z przedstawion¹ nad

siatk¹. Dla u³atwienia dziecko rysuje ma³e figury na kreskach, które wytyczaj¹ kszta³t du¿ej figury.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: