Temat: Modele TV i gatunki telewizyjne.
Wyróżniamy dwa modele TV:
1) Paleotelewizja
2) Neotelewizja
1994 – Francesco Cassetti, Roger Odin – wprowadzili ten podział ( jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś więcej Pani Doktor odsyła do „Po kinie – audiowizualność przekaźników elektronicznych” pod red. Gwoździa”)
Cechy paleotelewizji:
- oparcie struktury programów na jasno ustalonej i niezmiennej ramówce,
- oparcie tego modelu na tzw. pedagogicznej umowie komunikacyjnej,
- koncepcja widza pasywnego – Klub Siedzącego Kartofla – od chipsów się wziąłJ Jego aktywność kończy się na włączeniu telewizora…
Punktem zwrotnym było powstanie MTV zapoczątkowało ono przejście z modelu 1 na 2.
Cechy neotelewizji:
- zrywa się z pedagogiczną umową komunikacyjną, na różne sposoby wciąga się widza w interakcje;
· Wykorzystuje się różne techniki adresowania wypowiedzi. Kładzie się nacisk na funkcję fatyczną komunikacji. Istotne staje się przytrzymywanie widza na różne sposoby przed ekranem!
· Model otwarty na różne potencjalne wydarzenia. Podział na segmenty-technika kratownicy przyjęta z kina.
Telewizja stosuje ikonografię okonek by pokazać symultaniczność wydarzeń na świecie.
Procesy oglądania odbywają się w tzw. przestrzeni wspólnego biesiadowania. Przestrzeń studia telewizyjnego zgrywa się z przestrzenią prywatną.
Aktywny model telewidza – zapping – używanie pilota do przełączania pomiędzy kanałami.
Zapper- człowiek, który przełącza.
Rozwój neotelewizji poszedł w dwie strony:
- telewizja internetowa – itv,
- Real TV czyli tzw. telewizja rzeczywistości.
Ciekawym przykładem intermedialności jest przejęcie telewizji przez Internet.
Koncepcja teleputera - teleputer – telewizja + komputer, wyparcie przez nowe media starych.
Marshall McLuhan uważał, że stare media wypierane są przez nowe. A także stworzył pojęcie ‘globalnej wioski’ (termin wprowadzony pod koniec lat 60, opisujący trend, w którym masowe media elektroniczne obalają bariery czasowe i przestrzenne, umożliwiając ludziom komunikację na masową skalę. W tym sensie glob staje się wioską za sprawą elektronicznych mediów).
Henry Jenkins – mediamorfoza - stare i nowe media ładnie ze sobą koegzystują, „Kultura konwergencji – zderzenie starych i nowych mediów”.
Real TV – gatunki charakterystyczne dla tego modelu – talkshow, telenowela, telenowela dokumentalna, teleturniej, sitcom (rodzaj serialu telewizyjnego, w którym dominuje humor sytuacyjny), realityshow - Big Brother mega gatunek, gdyż łączy cechy większości wyżej wymienionych gatunków.
Jest to rola TV. Wykorzystuje na potrzeby własnej produkcji pewne elementy rzeczywistości np. postaci, miejsca, wydarzenia.
Specjalnym gatunkiem są wiadomości telewizyjne.
Zamazywanie się podziału w neoTV – gdyż tu i tu są rozrywkowe bądź informacyjne elementy…
Infotament – czyli informacje mają elementy rozrywkowe lub programy rozrywkowe mają elementy informacyjne.
Dziennik TV jest rozgraniczony- najpierw dramatyczne wydarzenia, na koniec coś kojącego widza (np. pogoda).
Hierarchizacja wydarzeń jeśli chodzi o dziennik TV. Teoria porządku dziennego – te wydarzenia, które są najważniejsze są waloryzowane na samym początku przez stacje.
Podstawowe atrybuty współczesnej telewizji:
1) nie składa się z bloków podporządkowanych ramówce, ale na współczesną telewizję składa się strumień audiowizualny, w którym można wyróżnić pewne stałe elementy np. seriale. W ramach tego strumienia audiowizualnego mamy do czynienia z takimi elementami jak interteksty (np. reklama lub paski na dole ekranu) lub programy,
2) ideologia współczesnej TV – system wartości w poszczególnych programach TV (ideologia obecna w różnych programach i gatunkach telewizyjnych – np. ideologia chrześcijaństwa, patriarchalna etc). Widoczne są np. różnice w wiadomościach w TVP a TVN. Innym rodzajem ideologii jest ideologia sensulargo (obejmująca całą telewizję) – związana jest z autopromowaniem (promowanie samej siebie).
Funkcja autoreferencyjna – telewizja jest samozwrotna (opowiada o sobie):
a) reklamy filmów, programów – krótkie ‘spoty’ pokazujące różnorodność – dopasowujące się do każdego ‘typu ‘widza,
b) różnorodne programy dotyczące kulis powstawania danego programu np. po serialu „M jak miłość” są kulisy jego powstawania,
c) promowanie osobowości (np. Tomasza Lisa), telekamery, wybory etc.
Cechy neotv:
- autreferencyjność,
- aktywizowanie telewidza, budowanie jego lojalności wobec stacji i wobec danego programu
- telewizja nastawiona jest na bieżący rozwój wydarzeń, otwarty strumień audiowizualny
- seryjność form (serie telewizyjne, sitcomy).
Format medialny – kupuje się licencję żeby zrobić program czy serial w TV.
Jenkins pisał o kulturze uczestnictwa – czyli kulturze lojalności, odbiorcy stają się lojalni wobec samych siebie nie wobec stacji. Tworzą kolokwialnie mówiąc tzw ‘grupy fanowskie’ skoncentrowane wkoło danego produktu.
Spojlowanie – od to spoil – psuć – telewidzowie to spoilerzy czyli psujeJ Korzystają z różnych źródeł by zdobyć informację co się stanie w danym programie, serialu w przód.
Dwa zjawiska (dwa zachowania mające komplementarny charakter; wzajemnie się uzupełniają):
1) Voyeryzm medialny – podglądactwo (np. Big Brother), voyerami jesteśmy my czyli telewidzowie
2) Ekshibicjonizm medialny – chęć by pojawić się w telewizji za wszelką cenę
Voyeryzm i ekshibicjonizm były opisywane przez psychologów i pedagogów jako parafilia czyli zboczenie sexualneJ
Filozofia mediów – dwa pojęcia:
1) reprezentacja – telewizja reprezentuje informacje, pewne aspekty zewnętrzne; njusyzacja świata – fakty medialne – przerabianie rzeczywistości na krótkie informacje,
2) symulacja – Jean Boudillard stworzył on teorie symulaców, symulac- obraz upozorowany, taki, który udaje związki z rzeczywistością zewnętrzną.
Pojęcie prawdy fraktalnej – ma coś wspólnego z plotką, 1/14, 1/16, 1/20 prawdy. Coś poszło w eter i zainteresowało telewidza.
polifonia1983