Ostre zaburzenia krążenia mózgowego

Udar mózgu

Omówienie:

              Udar mózgu jest najczęstszą przyczyną kalectwa i trzecią pod względem częstości przyczyną zgonów (po chorobach serca i nowotworach).

              Pod względem ekonomicznym jest to choroba „rujnująca” – z powodu wysokich kosztów hospitalizacji i pozbawienia pacjentów zdolności do pracy, jak i kosztów rehabilitacji.

              Choroba jest również znacznym obciążeniem emocjonalnym dla pacjentów i ich rodzin.

Udary niedokrwienne

Udary zakrzepowe

              Miażdżyca tętnic: tworzenie blaszek miażdżycowych prowadzi do zwężenia naczyń i adhezji płytek krwi, a w następstwie do zamknięcia tętnicy i zawału zaopatrywanego przez nią obszaru.

Udary zatorowe

              zakrzep odrywa się z proksymalnego odcinka układu krążenia i zatrzymuje w naczyniu obwodowym.

              Najczęstszymi źródłami materiału zatorowego są serce i duże naczynia (tętnice szyjne, kręgowe).

Udary krwotoczne

Krwotok śródmózgowy (krwawienie bezpośrednio do miąższu mózgowego)

Etiologia: następstwo przewlekłego nadciśnienia tętniczego

Patofizjologia: małe naczynia wewnątrzmózgowe są uszkadzane przez trwające nadciśnienie, co prowadzi do ich pęknięcia i krwotoku.

              Krwotoki najczęściej występują w skorupie i torebce wewnętrznej, wzgórzu, moście i móżdżku.

Krwotok podpajęczynówkowy (skutek pęknięcia tętniaka)

Obraz kliniczny

Tętnica środkowa mózgu:

              przeciwstronne porażenie połowicze, zniesienie czucia, niedowidzenie połowicze jednoimienne

Tętnica przednia mózgu:

              niedowład i upośledzenie czucia w obrębie przeciwstronnej kończyny dolnej, nietrzymanie moczu

Tętnica tylna mózgu:

              niedowidzenie połowicze jednoimienne – zawał kory wzrokowej

Układ kręgowo-podstawny:

              zespół Wallenberga wiąże się z uszkodzeniem pnia mózgu i móżdżku

Ocena:

              ABC:

              Należy ocenić drożność dróg oddechowych               oraz czynność oddychania i krążenia.

              Pacjenci ci znajdują się w stanie               potencjalnego zagrożenia życia.

              Należy zapewnić im takie środki               bezpieczeństwa jak: droga dożylna,               monitorowanie czynności serca, możliwość               podania tlenu.

Leczenie

Udar niedokrwienny

Leczenie nadciśnienia (gdy skurczowe RR > 220 mm Hg lub rozkurczowe > 120 mm Hg – nagłe obniżenie ciśnienia zwiększa obszar zawału). Celem jest utrzymanie RR rozkurczowego na poziomie ok. 100 mm Hg (nitroprusydek sodu, labetalol, hydralazyna)

Leczenie przeciwzakrzepowe (heparyna, gdy wykluczono krwotok śródmózgowy)

Leki przeciwpłytkowe (aspiryna)

Leczenie operacyjne (gdy obrzęk móżdżku – wklinowanie)

Leczenie trombolityczne (gdy początek objawów w ostatnich 3 godzinach)

Udar krwotoczny – pilna konsultacja neurochirurgiczna.

              Terapia podtrzymująca obejmuje różne metody obniżania ciśnienia śródczaszkowego (hiperwentylacja, nimodypina – zmniejszenie skurczu naczyniowego, podawanie mannitolu i leków moczopędnych)