Zasady przeprowadzania inspekcji mięsa
(tłumaczenie)
ogłoszone łącznie przez
Radę Gospodarki （(89) Nong-Fun-Tzi-88565143） oraz
Departament Zdrowia （Wei-Su-Si-Tzi-88057224） w dniu
19 kwietnia 2000 r.
Rozdział pierwszy Przepisy ogólne
Artykuł 1 Zasady przeprowadzania inspekcji mięsa sporządzono zgodnie z przepisami określonymi w art. 29, ust. 2 ustawy o hodowli zwierząt (zwanej dalej Ustawą).
Artykuł 2 Inspekcja mięsa obejmuje badanie przed- i poubojowe zwierząt hodowlanych i drobiu oraz związane z nim działania kontrolne w obrębie rzeźni.
Artykuł 3 W niniejszych zasadach stosowane są następujące terminy:
1. Inspektor weterynaryjny ds. mięsa: lekarz weterynarii przeprowadzający inspekcję mięsa zgodnie z art. 29, ust. 3 Ustawy.
2. Tusza: całe lub pokrojone, wypatroszone ciało zwierząt hodowlanych lub drobiu z upuszczoną krwią.
3. Trzewia: narządy wewnętrzne zwierząt hodowlanych i drobiu, mieszczące się w klatce piersiowej, jamie brzusznej lub jamie miednicy.
4. Podejrzane zwierzęta hodowlane lub drób: zwierzęta hodowlane lub drób wymagające dalszego badania podczas inspekcji przedubojowej zgodnie z opinią inspektora weterynaryjnego ds. mięsa.
5. „Zgodny” dotyczy któregokolwiek z następujących przypadków:
(1) zwierzęta hodowlane lub drób po inspekcji przedubojowej uznane za nadające się do uboju.
(2) tusze lub trzewia zwierząt hodowlanych lub drobiu po inspekcji poubojowej uznane za nadające się do spożycia.
6. „Niezgodny” dotyczy któregokolwiek z następujących przypadków:
(1) zwierzęta hodowlane lub drób po inspekcji przedubojowej uznane za nienadające się do uboju.
(2) tusze lub trzewia zwierząt hodowlanych lub drobiu po inspekcji poubojowej uznane za nienadające się do spożycia.
7. Zatrzymanie: dyspozycja wydana rzeźni przez inspektora weterynaryjnego ds. mięsa, by dostarczyła zwierzęta hodowlane i drób lub ich tusze bądź trzewia do celów inspekcji w wyznaczone miejsce do przechowania, w przypadku gdy inspektor weterynaryjny ds. mięsa uzna, że rzeczone zwierzęta hodowlane i drób lub ich tusze bądź trzewia wymagają bardziej szczegółowego badania, testów lub innych działań, zanim zostanie podjęta decyzja o zgodności.
8. Nadający się do gotowania: tusze lub zwierzęta hodowlane uznane za nadające się do spożycia po poddaniu wymaganemu procesowi podgrzewania.
9. Nadający się do zamrażania: tusze lub zwierzęta hodowlane uznane za nadające się do spożycia po poddaniu wymaganemu procesowi zamrażania.
Artykuł 4 Rzeźnia wyznacza odpowiednich i doświadczonych pracowników do przeprowadzenia następujących zadań zgodnie z zaleceniami inspektora weterynaryjnego ds. mięsa w trakcie inspekcji mięsa:
1. transport, przewóz, izolowanie i obsługa zwierząt hodowlanych lub drobiu podczas inspekcji przedubojowej.
2. znakowanie zwierząt hodowlanych, drobiu oraz ich tusz i trzewi.
3. rozbiór, prezentacja lub organizacja produktów do inspekcji.
4. przenoszenie tusz lub trzewi, które mają być zatrzymane, do linii (miejsca) zatrzymania.
5. rozbiór, trybowanie, oczyszczanie lub dezynfekcja tusz i trzewi.
6. usuwanie zwierząt hodowlanych, drobiu oraz ich tusz i trzewi uznanych za „niezgodne”.
7. inne zadania związane z inspekcją mięsa przeprowadza się zgodnie z przepisami określonymi przez właściwe władze centralne.
Artykuł 5 Rzeźnia prezentuje lekarzowi weterynarii ds. mięsa równocześnie tusze i odpowiadające im trzewia do celów inspekcji.
Artykuł 6 Zwierzęta hodowlane lub drób należy przechowywać przez odpowiedni czas przed inspekcją przedubojową. Wspomniana uprzednio inspekcja jest przeprowadzana w zagrodzie/ na terenie rzeźni.
Artykuł 7 Podejrzane zwierzęta hodowlane lub drób poddaje się ubojowi oddzielnie lub w tym samym dniu po uboju wszystkich zwierząt hodowlanych i drobiu, które pomyślnie przeszły badanie przedubojowe.
Artykuł 8 W przypadku gdy w badaniach pobranych próbek w zwierzętach hodowlanych, drobiu lub ich tuszach bądź trzewiach wykryto szkodliwe substancje lub ciała obce, które są niezgodne ze stosownymi przepisami, tusze lub trzewia zwierząt poddanych ubojowi uznaje się za „niezgodne”. Inne zwierzęta hodowlane lub drób pochodzący z tego samego źródła produkcji co badane zwierzęta mogą być odebrane przez właściciela po otrzymaniu zwolnienia podpisanego przez inspektora weterynaryjnego ds. mięsa dokumentu, jeśli wynik testu zostanie rozpatrzony przez inspektora weterynaryjnego ds. mięsa i wskazuje na możliwość występowania u tych zwierząt hodowlanych i drobiu pozostałości tego samego rodzaju. Zwierzęta hodowlane lub drób, których właściciel nie odbierze, zostaną uznane za „niezgodne”.
Rozdział drugi Badanie przedubojowe zwierząt hodowlanych
Artykuł 9 Zwierzęta hodowlane wykazujące którykolwiek z następujących schorzeń można poddać ubojowi sanitarnemu po zatwierdzeniu przez lekarza weterynarii ds. mięsa:
1. Przypadkowe urazy uniemożliwiające leczenie zwierzęcia hodowlanego;
2. ciężki poród, wypadnięcie macicy, porażenie porodowe lub ostra bębnica;
3. stres wywołany transportem i powodujący osłabienie;
4. zwierzę poddano operacji chirurgicznej lub zabiegowi położniczemu;
5. inne niezakaźne, ostre choroby określone przez właściwe władze centralne.
Zwierzęta hodowlane wymienione w poprzednim ustępie muszą być wolne od komplikacji, które mogłyby zagrozić zdrowiu człowieka.
Artykuł 10 Zwierzęta hodowlane mające którekolwiek z następujących chorób, objawów lub stanów oraz uznane za podejrzane są zatrzymywane zgodnie z instrukcjami lekarza weterynarii ds. mięsa:
1. pryszczyca,
2. wścieklizna,
3. choroba Aujeszky'ego,
4. pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej,
5. wąglik,
6. tężec,
7. ostra gruźlica,
8. paratuberkuloza,
9. ostra bruceloza,
10. leptospiroza,
11. posocznica krwotoczna,
12. gorączka transportowa,
13. salmonelloza septyczna,
14. ostra nekrobacyloza,
15. ogólnoustrojowa lub rozległa promienica lub zapalenie wywołane pałeczkami gram-ujemnymi,
16. babeszjoza,
17. anaplazmoza,
18. trypanosomiaza,
19. ciężka wągrzyca bydła,
20. ostra bąblowica,
21. klasyczny pomór świń,
22. afrykański pomór świń,
23. choroba pęcherzykowa świń,
24. wysypka pęcherzykowa,
25. ogólnoustrojowa różyczka świń,
26. włośnica,
27. ciężka wągrzyca świń,
28. księgosusz,
29. złośliwa gorączka kataralna bydła,
30. grypa rzekoma bydła,
31. choroba niebieskiego języka,
32. zgorzel gazowa,
33. zaraza płucna bydła,
34. ospa owiec lub kóz,
35. świerzb owiec,
36. ciężkie serowate zapalenie węzłów chłonnych owiec i kóz,
37. niedokrwistość zakaźna koni,
38. epidemiczne końskie zapalenie mózgu,
39. nosacizna,
40. melioidoza,
41. mocznica,
42. rozległe zapalenie mięśni,
43. zapalenie wielostawowe,
44. nowotwór złośliwy i nowotwór z oznaczonymi przerzutami,
45. ciężka żółtaczka,
46. wyniszczenie,
47. niedokrwistość złośliwa,
48. toksykoza mogąca spowodować zagrożenie dla zdrowia człowieka,
49. ciężki podskórny krwiak lub obrzęk,
50. pozostałości substancji szkodliwych lub ciał obcych niezgodnych z odpowiednimi przepisami,
51. inne choroby, objawy lub stany określone przez właściwe władze centralne.
Artykuł 11 Padłe zwierzęta hodowlane lub zwierzęta hodowlane chore lub zdradzające objawy chorób lub stanów określonych w art. ...
borys.karawaning