Clancy Tom - Power Plays 02 - Sprawa Oriona.pdf - Powers Plays - gosiadabrowska

Tom Clancy

Martin Greenberg

Clancy Tom Power Plays 02 Sprawa Oriona

POwER PlAYS 2

SPRAWA ORIONA

DOM WYDAWNICZY REBIS POZNAŃ 2000

PrzełoŜył Jarosław Kotarski

Tytuł oryginału Tom Clancy's Power Plays: Shadow Watch

Ltd., Poznań 2000 Redaktor BłaŜej Kemnitz Opracowanie graficzne

Jacek Pietrzyński

PODZiĘKOWANIA

Chciałbym podziękować Jerome'owi Preislerowi za pomysłowość i

nieoceniony wkład w przygotowanie maszynopisu. Podziękowania za

pomoc naleŜą się takŜe Marcowi Cerasiniemu, Larry'emu

Segriffowi, Denise Little, Johnowi Helfersowi, Robertowi

Youdelmanowi i Tomowi Mallonowi, wspaniałym ludziom z Penguin

Putnam, a szczególnie: Phyllis Grann, Davidowi Shanksowi i

Tomowi Colganowi. Dziękuję Dougowi Littlejohnsowi, Kevinowi

Perryemu i reszcie zespołu pracującego nad Sprawą Oriona, jak

równieŜ wszystkim miłym ludziom z Red Storm Entertainment. Jak

zawsze dziękuję teŜ mojemu agentowi i przyjacielowi Robertowi

Gottliebowi z William Morris Agency. Lecz przede wszystkim to wy,

moi czytelnicy, musicie ocenić wynik naszego wspólnego wysiłku.

Tom Clancy

Wydanie I

ISBN 8371209665

Dom Wydawniczy REBIS Sp. z o.o.

ul. śmigrodzka 41/49, 60171 Poznań

tel. 8674708, 8678140; fax 8673774

email: rebis@pol.pl

www.rebis.com.pl

Fotoskład: Z.P. Akapit, Poznań, ul. Czernichowska 50B, tel.

8793888

* * *

CENTRUM LOTÓW KOSMICZNYCH

im.J. F. KENNEDY'EGO PRZYLĄDEK CANAVERAL, FLORYDA 15 KWIETNIA 2001

Znacznie później, gdy jej obsesją i pracą jednocześnie stało się

wyjaśnienie tego, co wydarzyło się na stanowisku startowym, Annie

wciąŜ doskonale pamiętała, jak wszystko, co dotąd przebiegało

doskonale, nagle zaczęło się walić, przekształcając podniecenie

i oczekiwanie w horror i zmieniając na zawsze jej Ŝycie.

Astronautka, gwiazda mediów, modelka, matka wszystkie szufladki,

w których dotąd umieszczał ją świat, pozostały takie same. Ale

zbyt dobrze znała siebie, by wątpić, Ŝe Annie Caulfield, która

Ŝyła przed katastrofą, i Annie Caulfield, która w końcu powstała

z popiołów, to dwie nader odmienne kobiety. Rankiem panowały

idealne warunki do startu: słaby, spokojny wiatr, umiarkowana

temperatura i czyste błękitne niebo aŜ po wschodni brzeg wyspy

Merritt. Stanowisko 39A, połoŜone nad morzem, tonęło w

promieniach słońca, a całość oglądana z okien Centrum Kontroli

Startowej wyglądała niczym pocztówka lub folder turystyczny

reklamujący uroki Florydy. Była to pogoda, jakiej ciągle Ŝyczyli

sobie planiści NASA i jaka rzadko występowała w chwili startu.

W przypadku Oriona zresztą przygotowania od samego początku

przebiegały idealnie. Nie było Ŝadnych falstartów czy

frustrujących, wykrytych w ostatniej chwili usterek powodujących

przerwanie odliczania, a czasami wymuszających odwołanie startu.

Wszystko, ale to dosłownie wszystko wyglądało doskonale. Dwie i

pół godziny przed odlotem, wraz z resztą zespołu zarządzającego

Strona 1

Clancy Tom Power Plays 02 Sprawa Oriona

misją i innymi oficjelami z NASA, Annie odprowadziła swoją załogę

(zawsze tak określała załogi, które nadzorowała) do pojazdu,

który miał ich przewieźć na stanowisko startowe. Przy tej okazji,

jak zwykle, wykonano pamiątkowe zdjęcia, a całość opracowali

zatrudnieni przez NASA specjaliści z agencji reklamowych. Mimo

to zaskoczyła ją liczba czekających przed wejściem dziennikarzy

i reporterów oraz mikrofonów w kudłatych osłonach, które

wyglądały niczym przerośnięte gąsienice. Był nawet ktoś z jednej

z sieci telewizyjnych nadających poranne serwisy informacyjne

Gary Jakośmutam, który zaciągnął ją przed kamerę, by wygłosiła

komentarz. Gdyby się wcześniej nad tym zastanowiła,

przygotowałaby się na coś podobnego NASA powaŜnie traktowała

współpracę z mediami, a na jej obecność w centrum podczas startu

usilnie nalegano. Podobnie zresztą jak w pewnym stopniu na

mianowanie jej koordynatorem astronautów, co było całkiem wysoką

pozycją w hierarchii agencji. Obliczono to na przyciągnięcie

większego niŜ zwykle tłumu dziennikarzy. Zgodziła się na taką

rolę, mając nadzieję, Ŝe lot spełni oczekiwania rozdmuchane przez

reklamę. Wysłanie w przestrzeń pierwszego modułu laboratoryjnego

ISS, jak w skrócie określano międzynarodową stację kosmiczną,

opóźniło się znacznie z powodu problemów finansowych. Na orbicie

znajdowały się juŜ segmenty konstrukcyjne, z którymi miało zostać

połączone laboratorium, a za dwa tygodnie zaplanowano

wystrzelenie z rosyjskiego kosmodromu w Kazachstanie drugiego

modułu badawczego. Nie licząc politycznych korzyści, czyli

konkretnego dowodu współpracy Wschodu z Zachodem, te dwa starty

decydowały o istnieniu stacji, a więc otwierały nową erę w

badaniach kosmosu. Dlatego właśnie Annie zwracała taką uwagę na

szczegóły, ignorując całą wrzawę otaczającą misję. Był to dla

niej największy z dotychczasowych krok ku realizacji marzeń,

które pielęgnowała od dzieciństwa i które sporo ją kosztowały,

gdy dorosła. Miała nadzieję, Ŝe duma z udziału w programie budowy

tej stacji wymaŜe w końcu winę i ból, które dotąd w niej

przewaŜały. Co prawda, stanowiły niejako produkt uboczny, ale

dręczyły ją od dawna. Nie był to jednak czas ani miejsce na

rozmyślania o własnych problemach, toteŜ odsunęła je od siebie.

Stała przed wejściem do kompleksu startowego 39 i obserwowała

pułkownika Jima Rowlanda oraz resztę załogi Oriona wsiadających

do srebrzystego, przypominającego autobus pojazdu z

błękitnobiałym znakiem NASA. Tych pięcioro miało tworzyć

historię, więc choć obowiązki nie pozwalały jej lecieć, i tak

czuła, Ŝe jakaś jej część wyruszy z nimi. Byli jej grupą

treningową, jej rodziną. Odpowiadała za nich. Na zawsze wrył się

jej w pamięć obraz Jima, który zatrzymał się przed wejściem do

pojazdu i przyjrzał tłumowi, szukając jej twarzy. Był dowódcą

lotu, przystojnym i energicznym męŜczyzną, który zdawał się

pulsować pewnością siebie i entuzjazmem. Ale w tej chwili nie

miało to znaczenia, podobnie jak to, Ŝe w roku 1994 ukończyli

razem kurs astronautów. W tej chwili przepełniała go

niecierpliwość, którą w pełni mógł zrozumieć jedynie ten, kto

widział Ziemię z wysokości dwustu pięćdziesięciu mil.Marchewka

ponad wszystko. Wiedział, Ŝe nie ma szans, by Annie usłyszała

go w tym zgiełku, więc mówił wolno, Ŝeby mogła czytać z jego

warg. Tekst był stary z czasów szkolenia w Houston i dotyczył

twarzowego koloru skafandrów, w które od lat ubrani byli wszyscy

astronauci w trakcie startów i lądowań. Uśmiechnęła się,

wspominając wspólne treningi jednak prawdą było, Ŝe jeśli ktoś

choć raz znalazł się w przestrzeni, nigdy nie przestawał za nią

tęsknić. Nigdy. Terra nos respuet odparła, wolno wymawiając

słowa. W dowolnym tłumaczeniu, które wymyślili dość dawno, motto

szkoły brzmiało "Wypluła nas Ziemia".

Jim uśmiechnął się szerzej i zasalutował jej zawadiacko, po czym

odwrócił się i wsiadł do pojazdu. Za nim podąŜyli kolejno

pozostali członkowie załogi. Niedługo potem Annie uznała, Ŝe jej

funkcja reprezentacyjna dobiegła końca, i wymknęła się

dziennikarzom. Zjadła lekkie śniadanie w bufecie i poszła do

pokoju startowego przydzielonego do obsługi Oriona. W centrum

były cztery takie olbrzymie pomieszczenia, a z kaŜdego moŜna było

Strona 2

Clancy Tom Power Plays 02 Sprawa Oriona

kierować operacją od etapu testów do startu promu. Później

funkcję tę przejmowało Centrum Lotów Kosmicznych im. Lyndona B.

Johnsona w Houston. Sala, pełna półkolistych konsol komputerowych

oddzielonych niewysokimi przepierzeniami i o ogromnych oknach

wychodzących na płytę startową, robiła wraŜenie nawet wtedy, gdy

nie było w niej nikogo. W takie dni jak ten, kiedy pełno w niej

było kontrolerów, techników, oficjeli z NASA i zaproszonych na

uroczystość startu VIPów, Annie wydawało się, Ŝe sama atmosfera

jest elektryzująca. Zajęła swoje miejsce w sekcji zarządzania

operacją, co było miło i oficjalnie brzmiącą nazwą przestrzeni

wydzielonej dla zaproszonych gości i waŜniejszych przedstawicieli

agencji, których obecność z punktu widzenia procedury startowej

była zupełnie nieistotna. ZauwaŜyła, Ŝe siedzący po prawej

męŜczyzna posłał jej zaintrygowane spojrzenie z gatunku: "Na

jakiej to reklamie widziałem twoją twarz?" Przyzwyczaiła się do

takich spojrzeń, odkąd stała się sławna, lecz nagle zdała sobie

sprawę, Ŝe przygląda się sąsiadowi niemal w ten sam sposób. Co

prawda, niewielu biznesmenów miało bardzo znane nazwiska, ale

jedynie ktoś, kto przespałby ostatnie dziesięć lat, nie

rozpoznałby załoŜyciela i szefa UpLink International, jednej z

najwaŜniejszych firm dla rozwoju światowej techniki, a takŜe

co waŜniejsze z punktu widzenia Annie głównego wykonawcy

międzynarodowej stacji kosmicznej. MęŜczyzna wyciągnął ku niej

dłoń ze słowami: Przepraszam, Ŝe się przyglądam, ale to

prawdziwy zaszczyt poznać panią, pani Caulfield. Jestem...

Roger Gordian. Uśmiechnęła się. Najsłynniejszy cywilny

zwolennik naszego programu. Aha, wystarczy po prostu Annie. No

tak, imiona to tu zdecydowanie najpopularniejsza forma. Wskazał

na siedzącą po drugiej stronie uderzająco piękną brunetkę w

doskonale skrojonym kostiumie. Proszę pozwolić, Ŝe przedstawię

pani mojego wiceprezesa projektów specjalnych Megan Breen. W taki

czy inny sposób stoi generalnie za wszystkim, co nasza firma

zdołała osiągnąć. Kobiety uścisnęły sobie dłonie i Megan dodała:

Mam nadzieję, Ŝe poświadczysz to, co właśnie powiedział, gdy

będę negocjowała podwyŜkę. Gordian mrugnął porozumiewawczo do

Annie.

Biedna Megan musi się jeszcze sporo nauczyć o lojalności

między byłymi myśliwcami. W uśmiechu Annie pojawiło się coś

więcej niŜ humor.

Zostałeś zestrzelony nad Wietnamem, prawda? spytała.

Gordian skinął głową.

Przez sowiecką rakietę typu Goa podczas przelotu na małej

wysokości nad Khe Xanh. Umilkł na chwilę. Latałem od roku z

355. z Laosu, a następne pięć lat spędziłem w więzieniu Hoa Lo.

"Hanojski Hilton". Mój BoŜe, prawda. Czytałam, jak traktowano

tam więźniów. O komorach gwiezdnych... Annie umilkła,

przypominając sobie detale.

Szczególnie utkwiły jej w pamięci pokoje 18 i 19 w rejonie

określanym przez jeńców mianem "Hotelu Złamanych Serc". Pierwszy

nazwali Zmiękczalnią, drugi Pryszczatym. W Zmiękczalni bito

nowo przybyłych, by zdali sobie sprawę, gdzie się znaleźli.

Pryszczaty nazwę zawdzięczał specyficznie połoŜonemu tynkowi,

który tworzył guzowate nierówności skutecznie tłumiące krzyki

torturowanych. Ten oraz podobne wynalazki były spuścizną po

Francuzach. MoŜna mówić o tej nacji, co się chce, ale trzeba

przyznać, Ŝe na skolonializowanych obszarach Francuzi pozostawili

wzbudzające szacunek więzienia, z których nie sposób było uciec.

Potrafiono w nich wymusić poŜądane zmiany behawioralne u

najbardziej nawet zatwardziałych i niepoprawnych osadzonych. Do

takich naleŜało właśnie więzienie Hoa Lo czy słynna kolonia karna

na Diabelskiej Wyspie przy wybrzeŜu Gujany Francuskiej. Brutalna

bezwzględność i nieludzkie warunki były ich atrybutami, a

Wietnamczycy okazali się wyjątkowo pojętnymi uczniami i w pełni

wykorzystali swą kolonialną spuściznę. Ja teŜ słyszałem o twoich

przejściach przerwał ciszę Gordian. Sześć dni ukrywania się

w Bośni po katapultowaniu z F16 na dwudziestu siedmiu tysiącach

stóp. PrzeŜyłaś chyba tylko dzięki łasce boskiej.Dzięki łasce

boskiej, kursowi przetrwania, radiotelefonowi i azbestowemu

Strona 3

Clancy Tom Power Plays 02 Sprawa Oriona

Ŝołądkowi, z którego wyśmiewano się, odkąd sięgam pamięcią, a

który okazał się wyjątkowo przystosowany do diety składającej się

z larw i gąsienic wyjaśniła rzeczowo. Teraz, kiedy właściwie

kaŜdy samolot wyposaŜa się w twój system naprowadzająco

rozpoznawczy GAPSFREE, jest znacznie mniej prawdopodobne, by

jakiś pilot dał się tak zaskoczyć jak ja.

Przeceniasz moje zasługi, a nie doceniasz własnych. Widać

było, Ŝe poczuł się nieswojo. Czym prędzej zmienił temat,

wskazując na salę. Choć załoŜę się, Ŝe zgodzimy się, Ŝe to

rzeczywiście jest godne uznania. Annie, nieco zaskoczona,

przytaknęła odruchowo. Jeśli się nie myliła a gdy oceniała

ludzi, myliła się raczej rzadko miała właśnie okazję zobaczyć

przebłysk autentycznej skromności swego rozmówcy. U kogoś takiego

jak Gordian, czego nauczyło ją przebywanie wśród wysoko

postawionych i potęŜnych osobistości, był to prawdziwy ewenement.

Uczyła się naturalnie na własnych błędach i nie były one

najsympatyczniejsze. To twój pierwszy start? spytała. W

innej niŜ rola widza, tak. Kiedy nasze dzieci były jeszcze

dziećmi, przyjechaliśmy z Ashley, by z terenu przeznaczonego dla

publiczności obserwować start Endeavora. To było spektakularne

przeŜycie, ale w porównaniu z obecnością w centrum startowym...

Drętwieją palce, a serce podskakuje powiedziała ze

zrozumieniem Annie. Sądzę, Ŝe dla ciebie to teŜ jeszcze nie

rutyna zauwaŜył z uśmiechem.

I nigdy nie będzie.

Po chwili Gordian wstał, widząc zbliŜającego się administratora

NASA Charlesa Dorseta. Uścisnęli sobie dłonie i Dorset porwał go

na spotkanie z grupą osobistości przebywających w sąsiednim

pokoju.Co będzie dalej? spytała Megan, pochylając się nad

opuszczonym przez Gordiana fotelem. Tyle się tu naraz dzieje,

Ŝe trudno wszystko ogarnąć. Nie przejmuj się. Wysyłanie ludzi

w kosmos to skomplikowany proces. Nawet astronauci nie

pamiętaliby o wszystkim bez ściąg. A mają za sobą lata treningów

i mnóstwo prób pocieszyła ją Annie. Mówisz powaŜnie? O tych

ściągach? Przykleja się je na tablicy przyrządów wyjaśniła.

Mały krok dla ludzkości, wielki dla rzepów. Klej moŜe być zbyt

słaby, więc nie uŜywa się kartek samoprzylepnych, lecz folii z

rzepami. Zerknęła na zegarek. śebyś się lepiej orientowała,

co nas czeka, do startu pozostała mniej więcej godzina i jak

dotąd wszystko idzie dobrze. Zespół odprowadzający zamknął i

zabezpieczył właz, a za chwilę opuści stanowisko startowe i uda

się w rejon wycofania. Komputerowe sprawdzanie poprzedzające

start rozpoczęło się wiele godzin temu, ale na pokładzie promu

i tak jest mnóstwo przełączników, więc teraz załoga upewnia się,

czy wszystkie znajdują się we właściwych połoŜeniach. Przyznam

się, Ŝe zaskoczyła mnie liczba personelu w tej sali powiedziała

Megan. Oglądałam juŜ starty w telewizji i spodziewałam się

licznej obsady, ale tu jest ze dwustu ludzi. Niezły strzał

przyznała Annie. Właściwie nieco więcej, około dwustu

pięćdziesięciu. Ale to i tak połowa obsady z czasów, gdy

startowały misje Apollo wyjaśniła. Jeszcze kilka lat temu

potrzebowaliśmy o jedną trzecią więcej. Nowy sprzęt i

oprogramowanie systemu kontroli startu pozwoliły skonsolidować

całą operację i zmniejszyć liczbę operatorów. Przepraszam, Ŝe

wyszedłem w połowie rozmowy, ale Chuck chciał, Ŝebym poznał jego

zastępców przeprosił Gordian, zjawiając się z powrotem. Dla

kogo Chuck, dla tego Chuck, pomyślała Annie. Dla niej wciąŜ był

to pan Dorset. Jak widać, nie wszędzie w NASA obowiązywała zasada

mówienia po imieniu. Zapamiętała jednak, Ŝe nie powiedziała tego

głośno, by nie urazić gościa. Gdy cię nie było, wypytałam Annie

o róŜne rzeczy poinformowała go Megan. Dowiedziałam się

mnóstwa interesujących rzeczy.

W takim razie mam nadzieję, Ŝe jeszcze jeden Ŝądny wiedzy uczeń

nie sprawi zbytnich kłopotów powiedział Gordian, siadając w

fotelu. W ogóle. Annie uśmiechnęła się lekko. Dopóki

będziemy rozmawiali cicho, moŜecie pytać, o co tylko chcecie.

Przez następne pięćdziesiąt minut to właśnie robili. Na dziewięć

minut przed startem wstrzymano odliczanie i w sali zapadła cisza.

Strona 4

Clancy Tom Power Plays 02 Sprawa Oriona

Kontrolerzy czekali w gotowości, obserwując poczynania zespołu

zarządzającego, który tworzyli wyŜsi pracownicy agencji oraz

inŜynierowie odpowiedzialni za tę misję. Grupa odbywała cichą,

lecz powaŜną naradę, a kilku jej członków sięgnęło po telefony

przymocowane do pulpitów. Wstrzymanie odliczania w tym momencie

to takŜe rutynowe postępowanie wyjaśniła Annie, czując

zaintrygowane spojrzenia rozmówców. Pozwala astronautom i

personelowi naziemnemu nadgonić opóźnienia w sprawdzaniu sprzętu

i wprowadzić ostatnie poprawki, jeśli zachodzi taka potrzeba. W

tym czasie członkowie zespołu zarządzającego podejmują ostateczne

decyzje. Przed startem niektórzy chcą się jeszcze porozumieć z

inŜynierami z Houston. Kiedy kaŜdy podejmie decyzję, głosują, by

sprawdzić, czy osiągnęli konsensus. Annie wskazała lekkie

słuchawki leŜące na jej pulpicie i dwa dodatkowe zestawy

przeznaczone dla Gordiana i Megan. Gdy ponownie zacznie się

odliczanie, moŜecie je nałoŜyć. Będziecie słyszeć rozmowy między

promem a obsługą. Głosowanie, o którym wspomniałaś... długo

trwa? spytała Megan.

To zaleŜy od pogody, problemów technicznych, które pojawiły się

do tego czasu, i mnóstwa innych czynników. Jeśli jeden z

kierowników będzie miał zły horoskop na ten dzień, teoretycznie

moŜe wymusić odłoŜenie startu. Choć nigdy o czymś takim nie

słyszałam, przyznaję, Ŝe zdarzały się dziwne przypadki. Na

przykład, pięć czy sześć lat temu start Discovery został odłoŜony

o przeszło miesiąc za sprawą pary dzięciołów. Gordian spojrzał

na nią. Dzięciołów?!

Dzięciołów. Annie uśmiechnęła się, widząc jego minę. Zamiast

interesować się drzewami wydziobywały dziury w osłonie

zewnętrznego zbiornika paliwa. Po naprawie wezwano ornitologa,

który przepłoszył je, wieszając wokół stanowiska startowego

sztuczne sowy. Niesamowite. Gordian potrząsnął głową. Nie

przypominam sobie, Ŝebym cokolwiek o tym słyszał... Opowieści

z przylądka. Mogłabym wam powiedzieć więcej, niŜ mielibyście

ochotę usłyszeć. Zachichotała. Ale nie musicie się obawiać.

Z tego, co widzę, dziś decyzja o starcie zapadnie szybko. I miała

rację w ciągu kilku minut narada skończyła się, kierownicy

wrócili do swoich pulpitów i sięgnęli po telefony. Na wielkim

ekranie widać było obraz z kamer przemysłowych pokazujących

stanowisko startowe popularnie zwane "kominem": kratownicę

podtrzymującą w pionie dwa silniki rakietowe na paliwo stałe,

masywny, wysoki na sto pięćdziesiąt stóp zbiornik zewnętrzny i

sam prom zwany orbiterem. Annie doskonale znała jego wnętrze jak

tylko potrafi ktoś, kto latał na jego pokładzie i widziała

oczyma wyobraźni to, czego nie pokazywały kamery. Jim i jego

pilot Lee Everett, przypięci pasami do foteli, mieli opuszczone

przysłony hełmów, gdyŜ słońce zalewało kokpit potokiem światła.

Za nimi spoczywały Gail Scott, zajmująca się ładunkiem, i

specjalistka do spraw misji Sharon Ling; trzej pozostali

członkowie załogi zajmowali fotele nieco niŜej, na środkowym

pokładzie. Wszyscy siedzieli, ale fotele znajdowały się

prostopadle do ziemi, by zredukować skutki przeciąŜeń

występujących podczas startu i wznoszenia. Annie nigdy nie miała

problemów z Ŝołądkiem podczas lotu, ale wiedziała, Ŝe wszyscy za

prawym uchem mają przyklejony plaster ze skopolaminą

neutralizującą symptomy powodowane przez przyspieszenie czy zanik

ciąŜenia. Sercem i duszą była z nimi, doświadczając tego samego,

czego oni doświadczali na kaŜdym etapie. Do startu pozostało pięć

minut. Annie skupiła się na głosach w swoich słuchawkach.

...kontrola, tu Orion mówił Jim. Odpalamy APU. Pierwszy i

drugi na zielonym, trzeci w trakcie rozruchu. Rozumiem, melduj

stan trzeciego odparł kontroler.

Zielony. Mamy sprawne trzy na trzy. Pracują bez zarzutu.

Rozumiem Orion. Ślicznie. Annie czuła, jak narasta w niej

podniecenie. Rozmowa oznaczała, Ŝe zasilane hydrazyną rozruszniki

mające odpalić w trakcie lotu wznoszącego główne silniki promu

zostały uruchomione i działały prawidłowo. Słuchała dalej. Prom

przeszedł na własne zasilanie, w zewnętrznym zbiorniku

podwyŜszono ciśnienie. Obok niej Gordian z fascynacją wpatrywał

Strona 5

Clancy Tom - Power Plays 02 - Sprawa Oriona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: