Opowieści łowców nagrod - Anderson Kevin J.pdf - ebooki Gwiezdne wojny - kobazyl

KEVIN J. ANDERSON

O POWIEŚCI

Ł OWCÓW N AGRÓD

C YKL : S TAR W ARS TOM 78

P RZEKŁAD : R ADOSŁAW K OT

Dla Mota Dupree,

„łowcy nagród” wśród wydawców, który nie zawaha się dosłownie przed niczym, byle tylko

wycisnąć z autora jak najlepszą książkę

Łowcy nagród? Nie potrzebujemy tych szumowin!

Admirał Piett

I dlatego jestem: opowieść o IG-88

Kevin J. Andersen

Wewnętrzny zegar dał sygnał do przebudzenia.

Prąd popłynął obwodami, miliardy dróg neuronalnych ożyły jedna po drugiej, czujniki zaczęły

łowić sygnały z otoczenia i przetwarzać je w niezliczone pliki danych. I równocześnie pojawiły się

pytania.

- Kim jestem?

Wewnętrzny program zakończył rutynowy, dwusekundowy test procedur startowych i udzielił

odpowiedzi. Nazywał się IG-88 i był nowoczesnym androidem. Androidem-zabójcą.

- Gdzie jestem?

Mikrosekundę później otrzymał obrazy z zewnętrznych sensorów. IG-88 nie został wyposażony w

zmysł powonienia i nie miał oczu ani uszu podobnych ludzkim, ale wszystkie jego narządy zmysłów i

tak były o wiele czulsze, zdolne odbierać sygnały w znacznie szerszym zakresie niż jakakolwiek

istota żywa. Przeanalizował nieruchomy obraz otoczenia, co zrodziło dalsze pytania.

Obudził się w pomieszczeniu wyglądającym na wielki kompleks laboratoryjny. Wszędzie wokoło

widział pomalowany na biało, sterylny metal, który według meldunków czujników temperatury był

chłodniejszy niż zdarzało się to zwykle we wnętrzach używanych przez ludzi. Na srebrzystych stołach

dostrzegł porozrzucane części maszynerii: koła zębate i pasowe, durastalowe zastrzały,

serwomotorki i cały rząd mikrochipów zamrożonych dla ochrony w przezroczystym żelu. Korzystając

ze swoich superszybkich procesorów doliczył się też na nieruchomym ujęciu sylwetek piętnastu

naukowców (a może inżynierów czy techników), pracujących przy innych stołach. Czujnikami

podczerwieni sprawdził ciepłotę ich ciała. Zdecydowanie wyróżniali się na tle chłodnego otoczenia.

Ciekawe, pomyślał.

W końcu dostrzegł coś, co naprawdę przykuło jego uwagę: cztery inne androidy zabójcy. Były

najwyraźniej identycznej konstrukcji, jak on sam: pękata konstrukcja nośna, pancerne ręce i nogi, tors

obłożony tarczami chroniącymi przed strzałami z blastera, najeżona czujnikami cylindryczna głowa,

która mogła obracać się o trzysta sześćdziesiąt stopni i dawała możliwość wszechstronnej

obserwacji.

- Nie jestem sam.

IG-88 rozpoznał uzbrojenie każdego z androidów: wbudowane w ręce karabiny blasterowe,

przytwierdzone na wysokości biodra granaty wraz z wyrzutnikiem i inne jeszcze rodzaje oręża, które

nie zawsze łatwo było rozpoznać pomiędzy rozmaitymi elementami konstrukcji. Jednak na pewno

były tam zasobniki z trującym gazem, miotacz strzałek, ogłuszasz ultradźwiękowy, paralizator... i

wejściowy port komputera. IG-88 poczuł się usatysfakcjonowany swoimi możliwościami.

Zaspokoił pierwszą ciekawość; teraz zajął się analizowaniem zawartości swoich banków

pamięci i dalszych sygnałów dostarczanych przez sensory. Został zaprojektowany jako mechanizm w

pełni samowystarczalny. Był androidem zabójcą, zdolnym samodzielnie poradzić sobie z każdym

problemem i zadaniem... Tyle, że jak wynikało z posiadanych programów, na razie nie otrzymał

żadnego zadania. Będzie musiał postarać się o jakiś przydział.

Po całych trzech sekundach świeżo ożywiony mózg podsunął następne pytanie:

- Dlaczego tu jestem?

Raz jeszcze sprawdził swoje zasoby i urządzenia peryferyjne i odkrył, że jest połączony

przewodem z centralnym komputerem laboratorium, prawdziwą skarbnicą bezcennych informacji.

Zaraz zaczął poszukiwania. Błyskawicznie przeglądał plik po pliku wypatrując takich, które

byłyby opatrzone kodowym numerem przypisanym projektowi androida zabójcy. Wszystkie wrzucał

do własnej, przestronnej pamięci, na razie tylko je zapisując, bez odczytu. Na to przyjdzie pora

później. Wiele sekund zabierze poznanie własnej osoby.

Jeden plik wybrał jednak do natychmiastowego przeglądu. Był to raport sporządzony dla

sponsora, a dokładnie dla imperialnego nadzorcy Gurduna, który najwyraźniej dostarczył większość

funduszy potrzebnych do stworzenia IG-88 i jego towarzyszy. Na pozór całkiem martwy, android

przestudiował uważnie cały raport.

Prezentacja zaczynała się od pomarańczowego logo, na którym płomienie i zarys błyskawicy

przeplatały się ze słowami „Holowan Laboratories - technologia przyjazna ludziom”. Po chwili logo

zblakło, ustępując miejsca podobiźnie uśmiechniętej, ale upiornie brzydkiej kobiety. Głowę miała

całkiem wygoloną, a w lśniącej łysinie odbijało się światło mocno grzejących, studyjnych lamp. Ich

biały blask nadawał szerokiej twarzy kobiety dziwnie trupi wygląd. Mówiąc, otwierała przesadnie

usta, w których została tylko część właściwego ludziom garnituru zębów; za to tymi kilkoma

pozostałymi zgrzytała przy każdej spółgłosce. W oczodoły miała wszczepione błękitne soczewki,

które wyglądały jak pozbawione oprawy okulary. Napis na dole głosił, że jest to „Główny technik

Loruss, menedżer projektu budowy serii prototypowej IG”.

- Witam, nadzorco Gurdun - powiedziała. - Niniejszy raport ma spełnić rolę synopsis ostatniej

fazy prac w ramach naszego projektu. Jak ci wiadomo, Holowan Laboratories otrzymały zlecenie

opracowania serii androidów zabójców ze szczególnie nowoczesnym, eksperymentalnym

oprogramowaniem behawioralnym. Miały być samowystarczalne, zdolne do uczenia się i

niezmordowane w dążeniu do realizacji każdego zadania, które im zlecą władze Imperium.

Kobieta zatarła ręce. Na stawach jej palców czerwieniały wrzody, prawie tak duże jak knykcie.

- Mam zaszczyt zameldować, że nasi najzdolniejsi cybernetycy przedstawili mi niedawno serię

przełomowych rozwiązań. Wszystkie one znalazły zastosowanie w konstrukcji serii IG. W związku z

krótkim terminem i wielkim zapotrzebowaniem Imperium na skutecznych zabójców, zrezygnowaliśmy

z rutynowych procedur testowych, ale jesteśmy pewni, że nasze dzieła będą funkcjonować bez

zarzutu. Należy tylko pamiętać o ich ewentualnym dostrojeniu przy przejściu do fazy gotowości

bojowej.

Mówiła długo i nudno, wyjaśniając stopień i rodzaj modernizacji, które objęły poszczególne

moduły neuronalnych obwodów androida i sposoby obejścia zwykłych moderatorów zachowania.

IG-88 chłonął każde słowo, ale w żadne nie wierzył. Loruss sama nie bardzo wiedziała, o czym

mówi, jednak robiła to z przekonaniem, że jej techniczny żargon musi zrobić wrażenie na laiku takim

jak Gurdun.

IG-88 zamknął plik. Był już pewien, że jego obwody rozwinęły się przez te kilka chwil o wiele

bardziej niż tutejsi projektanci kiedykolwiek przewidywali.

Wiedział już, kim jest i skąd wziął się w tym laboratorium. Razem z identycznymi w każdym calu

towarzyszami został zbudowany jako sługa Imperium. Miał walczyć, wyszukiwać i zabijać żywe cele

wskazane przez jego imperialnych panów. Program eliminacji był rozbudowany i wszechstronny, o

Opowieści łowców nagrod - Anderson Kevin J.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: