Bioenergoterapia.pdf

Danuta Adamska- Rutkowska

Bioenergoterapia:

miażdżące dowody

biofizyczne, kompromitacja

opowiastek o złych duchach

i rzekomym oszustwie

Zebrane w tym tek cie – by mo e najwa niejszym, jaki kiedykolwiek w sygnalizowanym

zakresie opublikowano w Polsce – informacje na temat wyników bada bioenergoterapii

przeprowadzonych w ró nych o rodkach naukowych na wiecie, w wielu swoich segmentach

s szokuj ce. W konfrontacji z nimi wszyscy, którzy dowodz , i bioenergoterapia to oszustwo

lub czysta sugestia, nie mówi c ju o bredniach kolportowanych przez grup przyko cielnych

ideologów próbuj cych wmawia ludziom, e wspomniana metoda terapii stanowi rezultat

oddziaływania sił demonicznych , powinni zapa si ze wstydu po ziemi . Oczywi cie i jedni

i drudzy tego nie zrobi , bo s elementarnego wstydu pozbawieni. Natomiast wszystkim

lekarzom, naturalnym terapeutom i ich pacjentom rekomendujemy szczególnie wnikliw lek-

tur naszego raportu, prosz c o upowszechnianie wszelkimi mo liwymi kanałami zawartych

w nim faktów (Redakcja)

Nie wystarczy zdobywa m dro ,

trzeba jeszcze umie z niej

korzysta .

Marcus Tullius Cicero

za temat niezwykle kontrowersyj-

ny i budzący wiele emocji. Polska

me dycyna, akceptująca powoli i z wielki-

mi oporami niektóre z leczniczych terapii

naturalnych, bioenergoterapię uporczywie

odrzuca. Sta nowisko to podziela cała kon-

serwatywna część świa ta nauki, co wyko-

rzystują w swych doniesieniach różnego

rodzaju „racjonaliści”. Internetowy portal

Racjo nalisty próbuje np. ośmieszyć bio-

energoterapię w sposób wykazujący kom-

pletny brak zrozu mienia fizykalnej istoty

problemu (www.racjonalista.pl/kk.php/

s,2723). Z kolei na portalu poświęconym

bioenergoterapii (prezentowanym jako

strona edukacyjna), powołując się m.in.

na wykłady amerykańskiego fizyka Leona

Ledermana (laureata Nagrody Nobla)

usiłuje się udowodnić, że bioenergotera-

pia jest w gruncie rzeczy bio-oszustwem,

gdyż zgodnie z wszystkimi prawami fizyki

mamy tu do czynienia z próbą leczenia

sugestią. Próbuje się nam narzucić w ten

sposób przekonanie, że wszystkie prawa

fizyki są już znane i nauka ta nie kryje

żadnych tajemnic. Nie trzeba chyba do-

dawać, że z naukowym podejściem do

zagadnienia nie ma to nic wspólnego.

W polskich mediach wypowiadają się

w tej sprawie także osoby duchowne.

Pewna niewielka, ale wpływowa grupa

przedstawicieli Kościoła katolickiego

lansuje pogląd, że takie praktyki jak

bioenergotera pia (…) wystawiają nas na

bezpośrednie działanie złych du chów.

(…) Prawdziwe dramaty zaczynają się,

kiedy ludzie przestają wierzyć, że tylko

Jezus Chrystus zbawia, uwalnia, uzdra-

wia . (Wortal Jana Pawła II Wielkiego).

Ostrzeżenia powtarzane są wielokrotnie

na różnych portalach, by nie pozostawić

cienia wątpliwości, że zanim ktoś wyru-

szy po radę do wróżki czy bioenergotera-

peuty warto, żeby zdał sobie sprawę, że

osoby te mają kontakt z demonami .

(Wortal Opoka). Przemilcza się jedno-

cześnie niewygodny fakt, że tego rodzaju

uzdrawiającą terapię wielokrotnie i sku-

tecznie stosował Jezus dwa tysiące lat te-

mu. Tu z kolei usiłuje się nam narzucić

przekonanie, że był to cud, którego nikt

z nas nie jest w stanie powtórzyć.

Co zatem jest prawdą, a co

fałszem? W praktyce wszak

przekonujemy się niejed -

nokrotnie, że bioenergotera-

pia okazuje się skuteczna.

Z czym zatem w jej przy-

padku mamy do czynienia?

Liczni przedstawiciele nauki postano-

wili znaleźć odpowiedzi na te pytania, nie

oglądając się na doktrynalne ograniczenia

konserwatywnej części naukowego estab-

lishmentu, nie mówiąc już o religijnym

dogmacie. Wśród badaczy, którzy podjęli

trud wyjaśnienia mechanizmów działania

tzw. zjawisk anomalnych (anomalii

B ioenergoterapia nadal uważana jest

z punktu widzenia nauki) – a do takich

jeszcze wielu z nas zalicza bioenergotera-

pię – znajdują się także laureaci Nagrody

Nobla. Przyjrzyjmy się bliżej wynikom

badań nowoczesnej nauki, otwartej na

wszelkie koncepcje, nawet te, które z po-

czątku mogą wydawać się zaskakujące.

Azjaci wierzą, że proces życiowy czło-

wieka zasilany jest wirową spiralą energii,

która pulsuje w ciele wzdłuż linii wyzna-

czonych przez witalne centra. Jeśli kon-

cepcja ta jest zgodna z prawdą, energia ta

wykorzystywać musi całkiem realny fi-

zyczny nośnik, bowiem zgodnie z termi-

nologią naukową energia nie jest jakimś

samodzielnym bytem, lecz funkcją stanu

materii (układu fizycznego) określającą

jej możliwości przejawiania się w działa-

niu. Należy tu dodatkowo zaznaczyć, że

w tzw. nowej fizyce pojęcie materii zmie-

niło swą treść. Obejmuje ono dziś rów-

nież pola fizyczne, które fizyka klasyczna

uważała za „niematerialne”.

Każde wzajemne oddziaływanie mate-

rialnych układów fizycznych zmienia stan

tych układów, co można określić jako

„wymianę energii”. Bio-

energoterapia może być

zatem wynikiem wymiany

energii między całkiem re-

alnymi polami fizyczny-

mi. Jeśli tak jest w istocie,

należy zidentyfikować po-

la fizyczne, które mogą

wchodzić tu w grę.

przez nowe, organizujące się według te-

go samego planu. Dr Burr uważał, że

doktryna konwencjonalna, według której

czynniki chemiczne determinują struk-

turę i organizację ustroju, nie wyjaśnia,

w jaki sposób zachowana zostaje okre-

ślona stałość strukturalna organizmu mi-

mo ciągłego metabolizmu i chemicznej

przemiany. Hipotezę tę dr Burr udowod-

nił wykazując, że człowiek oraz wszy-

stkie zwierzęta i rośli-

ny, jakie kiedykolwiek

testowano, charaktery-

zują się obecnością

pola elektrycznego,

przy czym pole to od-

zwierciedla wszelkie

zachodzące w ciele

zmiany.

Jednym z pierw-

szych obiektów jego

badań była salamandra. Okazało się, że

każdy z dojrzałych osobników posiada

swe własne pole elektryczne łącznie

z biegunami dodatnim i ujemnym, które

umiejscowione są na przeciwnych koń-

cach osi ciała zwierzęcia.

Biegunowość tę wykazują tak-

że młode osobniki, a nawet

zarodki i niezapłodnione ko-

mórki jajowe. Dzięki bada-

niom ustalono również, że ko-

mórki zarodka organizowały

się zgodnie ze wzorcem pola

elektrycznego, które istniało

jeszcze przed rozpoczęciem

życia nowego osobnika.

Badania pól elektrycznych

żywych organizmów prowa-

dzono też w Laboratorium

Biocybernetyki przy Instytucie

Fizjologii Uniwersytetu w Le-

ningradzie. Pod kierunkiem

prof. dr. Pawła Gulajewa do-

konywano tam pomiarów po-

la określanego mianem elek-

trycznej aury . Również ka-

nadyjska grupa badawcza na

Uniwersytecie Saskatchewan

pod kierunkiem dr. Abrama

Hoffera i dr. Harolda Kelma

prowadziła badania pola elek-

trycznego ludzkich organiz-

mów. Sto sowany przez nau-

kowców detektor wykrywał elektryczną

aurę na odległość i identyfikował stan

psychofizyczny osoby badanej. Ustalono,

że w elektrycznej aurze człowieka poja-

wiają się charakterystyczne dla konkret-

nych stanów częstotliwości fal.

Promieniowanie energetycznego pola

organizującego biologiczną materię przy-

jęło w tradycji okultystycznej nazwę

aury , a nauka zaadaptowała to określe-

nie, gdy przekonano się, że nie jest to fik-

cja. Pole to ma charakter dynamiczny.

„Żyje” i pulsuje w rytm procesów przebie-

gających w ciele biologicznym. Aktualnie

uważa się, że związane jest ono z obsza-

rem oddziaływania bioplazmy, tzn. dyna-

micznego układu cząstek obdarzonych ła-

dunkiem elektrycznym, uwarunkowanego

między innymi reakcjami chemicznymi

składającymi się na metabolizm żywych

organiz mów.

Efekt fantomowy

na fotografii aury

ywego człowieka

Jed nocześnie moż-

na powiedzieć, że to

żywy organizm żyje

w rytmie fluktuacji

zmian zachodzą-

cych w po lu biopla-

zmatycznym, bowiem działanie uk ładu

ciało biologiczne↔bioplazma jest wza-

jemnie ze sobą sprzężone. Skomp li kowana

sieć połączeń energetycznych pola bio-

plazmatycz nego tworzy precyzyjnie zor-

ganizowany układ krążenia, który zacho-

wuje się i funkcjonuje jako nierozłączna

całość. Samą bioplazmę fizyka kwantowa

identyfikuje jako niskotemperaturową pla-

zmę fizyczną o dynamicznej i bogatej

strukturze, generującą własne pole elek-

tromagnetyczne, zatem znane już w staro-

żytności pole życia wykazuje wyraźny

charakter falowy. Promieniowanie biopla-

zmy w paśmie 0,1-30 Hz rejestruje się

jeszcze w odległości kilku metrów od or-

ganizmu biologicznego.

Para dłoni

osób sympatyzuj cych

Cechę charakterystycz-

ną materii ożywionej sta-

nowi swoiste pole energe-

tyczne. Radziecki biolog

Aleksander G. Gurwicz

(1874-1954) już w 1912

roku wprowadził do nauki

pojęcie pola biologiczne-

go, wysuwając hipotezę,

Pole bioplazmatyczne moż-

na również zaobserwować

wizualnie.

Pierwszy udowodnił to za pomocą środ-

ków technicznych angielski lekarz dr

Walter J. Kilner w 1908 r. Eksperymen-

tu jąc z dicyjaniną (barwni kiem uczulają-

cym emulsję fotograficzną na podczer-

wień) dokonał przypadkowego odkry cia,

że w pewnych warunkach świetlnych gło-

wa czło wieka oglądana przez szybkę za-

barwioną roztworem dicyjaniny wydaje

się być otoczona poświatą, której nie do-

strzega się wokół przedmiotów martwych.

Dziś wiemy, że pole to jest zbyt słabe, by

mogło być w ten sposób dostrzeżone wo-

kół obiektów nieożywionych.

Biopole może także zostać sfotografo-

wane. Zdjęcia jego promieniowania po raz

pierwszy wykonał polski badacz elektro-

magnetyzmu, dr Jakub Jodko-Narkiewicz

(1847-1905). Na fotografii promieniowa-

nie to prezentuje się w postaci świetli stego

Para dłoni osób sobie

niech tnych. Obie

elektrografie dr. J. Jodko-

Narkiewicza z 1896 roku

(zbiory Biblioteki Publicznej

m.st. Warszawy)

że żywe organizmy mają

zdolność tworzenia pól fizycznych, które

organizują proces życiowy. W latach 30.

XX wieku polem biologicznym zainte-

resował się także amerykański fizjolog

dr Harold Saxton Burr (1889-1973).

Wysunął on hipotezę, że niewidzialnym

organizatorem żywej materii jest pole

elektrodynamiczne, którego istnienie wy-

jaśniałoby w sposób zadowalający prawi-

dłowość zastępowania ginących komórek



str. 62



ze str. 61

obrazu oddają cego kształt żywego organi-

zmu, który jest otoczony postrzępioną

mglistą poświatą.

Światowy rozgłos elek trofotografia zy-

skała dzięki badaniom rosyjskiego mał-

żeństwa Walentyny i Siemiona Kirlianów

(dlatego technika ta na zwana została ich

nazwiskiem). Fotografia kirlianowska, wy-

konywana w polu elektrycznym wysokich

częstotliwości, umożliwia

każdemu z nas zobaczenie

bioplazmatycznego pola

życia , co należy uznać za

prowadzili również prof. dr Thelma Moss

i dr Ken Johnson na Uniwersytecie

Kalifornijskim w Los Angeles. Wykazali

oni, że przy zachowaniu stałych wartości

parametrów fotografo wania (częstotliwo-

ści zmian i potencjału pola oraz czasu na-

świetlenia), zauważalne zmiany w natęże-

niu promieniowania bioplazmy powodo-

wane są jedynie przez fotogra fowany

obiekt. Plazma każdej

z fotogra fowanych osób

posiadała swój własny,

charakterystyczny wzór,

który zmieniał się w za-

leżności od samopoczu-

cia i stanu emocjonal ne-

go badanej osoby. Rów-

nież spożycie niektórych

rodzajów potraw, napo-

jów czy narkotyków,

a także różne stany re-

laksacyjne wywoływały

istotne zmiany w obra-

zie aury. Wyraźne różni-

ce w natężeniu promie-

niowania powodowało też nakłuwanie

w tzw. punktach akupunkturowych , pod-

czas gdy przypadkowe nakłucia nie dawa-

ły podobnej reakcji.

W jednym z doświadczeń w polu wy-

sokiej częstotliwości umieszczono świeżo

zerwany liść. Na zdjęciu ukazało się

dość silne, niebieskawe świecenie. Liść

nakłuto następnie w kilku miejscach igłą.

Wokół nakłuć pojawiły się czerwone

plamki, świadczące o gwałtownej reakcji.

Po pewnym czasie liść zaczął więdnąć,

a jego świecenie znacznie osłabło. Gdy

jednak zbliżyła się do niego na odległość

15-20 cm ręka uzdrowiciela, świecenie li-

ścia osiągnęło na kilka minut pierwotne

nasilenie.

fię obok). Zespół naukowy Moss - Johnson

wykazał ponadto doświadczalnie, że ener-

gia pola bioplazmatycznego może być

przekazywana z jednego organizmu do

drugiego. Liczne fotografie biopola udo-

wodniły, że podczas sesji bioenergoterapii

promieniowanie bioplazmy pacjenta ule-

gało nasileniu, natomiast u bioenergotera-

peuty występowało wyraźne przy ćmienie

emisji aury. Na uwagę zasługują też zdję-

cia wykonane przez dr. Erica Douglasa

Deana (Technical High School, Newark,

New Jersey), które pokazały wyraźną

zmianę wyglądu aury palców bioenergote-

rapeuty podczas przeprowadzanego zabie-

gu. Zdjęcie palców przed zabiegiem nie

różniło się od tysięcy innych, natomiast

podczas samego zabiegu ciemne opuszki

palców otoczone były sterczącą sztywno

masą liliowych niteczek z dodatkową ma-

nifestacją świetlną w postaci pomarańczo-

wego ognia, przypominającego zapalony

palnik gazowy.

W Polsce badania biopola prowadzili

prof. dr hab. Włodzi mierz Sedlak (1911-

1993) i dr Jan Szy mań ski . Zdaniem prof.

Sedlaka z działaniem tego pola nieroze-

rwalnie związana jest świadomość, która

również wykazuje cechy energetyczne.

Twierdził też, że w związku z tym żywy

organizm należy traktować nie tylko jako

masę metaboli zu jącą, ale także jako sferę

przeno szenia energetycznych oddziały wań

w czasie i przestrzeni. Utrzymywał, że

bioplazma może stanowić łącznik między

organizmem biologicznym i energetycz-

nym polem świadomościo wym. Pogląd ten

podzielił znany australijski neurofizjolog

dr John Carew Eccles (1903-1997), pro-

fesor Uniwersytetu w Dunedin (Nowa Ze-

landia), Australijskiego Uniwersy tetu Pań-

st wowego w Canberrze oraz Uni wer sytetu

Stanowego w Buffalo (Nowy Jork), lau-

reat Nagrody Nobla w dzie dzinie medy-

cyny. W swoim wykładzie wygłoszonym

na Światowym Kon gresie Filozoficz nym

w Düsseldorfie w 1978 roku prof. Eccles

stwierdził jednoznacznie, że świa domość

zdecydowanie powinna być traktowana

jako coś autonomicznego, niezależnego

od ciała i istniejącego poza centralnym

układem nerwowym . Swoją argumenta-

cję poparł wynikami licznych ekspery-

mentów, podkreślając, że to właśnie świa-

domość wpływa na rozwój biologiczny

Na fotografii kirlianowskiej

wyra nie wida poł czenie

bioplazmatyczne mi dzy

li ciem i jego oderwanym

czubkiem

kolejny dowód jego istnie-

nia. Niewątpliwie interesu-

jącym fenomenem jest

fakt, że aura – czyli pro-

mieniowanie biopola – mo-

że być dostrzeżona przez

niektóre osoby o pod wyższonej percepcji.

Dostrzegają one aurę „gołym okiem”, acz,

jak się okazało, możliwość ta stanowi re-

zultat świadomego odbioru pozazmysło-

wej percepcji, a nie wyjątkowej wrażliwo-

ści układu optycznego oka.

Przedstawiciele konwencjonalnej nauki

twierdzą, że w elektrofotografii na mate-

riale fotograficznym utrwalane są wyłado-

wania koronowe na obrzeżach fotografo-

wanego przedmiotu, które nie mają żad-

nego związku z naturalną aurą pola biolo-

gicznego żywego organizmu. Tylko takie

wyjaśnienie akceptują oni jako zgodne ze

współczesną wiedzą teoretyczną. Czy jed-

nak można uznać to stwierdzenie za

słuszne?

Wielokrotnie powta rzane bada nia wyka-

zały niezmiernie intere sujące zjawisko,

a mianowicie efekt fan tomowy . Polega

on na tym, że uszko dzony żywy orga-

nizm, np. liść z oderwa nym jednym

wierz chołkiem, na fotografii kirlianow-

skiej jest widocz ny w całości. Oznacza

to, że biopole nadal zachowuje kom-

pletną informację o niekompletnym już

żywym organizmie . To bar dzo ważne spo-

strzeżenie. Przede wszystkim zaprzecza

ono zdecydowanie idei wyładowań ko-

ronowych na obrzeżach przedmiotu .

Zgodnie z tą teorią oderwany wierzchołek

liścia przestaje być jego częścią i powinien

dawać swój własny, niezależny obraz na

kliszy fotograficznej. Efekt fantomowy

obserwowany w polu życia potwierdza

równocześnie holograficzny charakter or-

ganizacji tego pola, co postuluje dziś wie-

lu fizyków.

Badania promienio wania pola życia

Wyglądało to tak, jakby

w umierające komórki liścia

„wlano” świeże siły.

Autosugestię ze strony liścia można

śmiało wykluczyć. Najbardziej jednak in-

teresującym wynikiem relacjonowanych

badań było wykazanie, że ener gia pola ży-

cia jest elementem nie tylko organizują-

cym żywy ustrój, lecz także spajającym go

w jedną funkcjonalną całość (zob. fotogra-

lady na

błonie

fotograficznej

pozostawione

przez palce

uzdrawiaczy



ze str. 5

mózgu, a nie odwrotnie. Świadomość ste-

ruje też funkcjonowaniem całego żywego

organizmu wykorzystując w tym celu pole

bioplazmatyczne.

W opisie żywego ustroju, chcąc zobra-

zować skomplikowane związki wewnętrz-

nej struktury tego układu, prof. Eccles

posłużył się modelem Komputer↔

Programista. W przypadku człowieka

w jego skład wchodzi ciało biologiczne

wraz z bezpośrednio związanym z nim po-

lem bio plazmatycznym (komputer) oraz

świadomościowy kompleks informacyjno-

ener gety czny (programista), który z kolei

składa się z trójpoziomowej świadomości

(świadomość, podświadomość i nadświa-

domość) oraz pola fizycznego będącego

nośnikiem energetyczno-informacyjnym.

go uzdrawiania wykazywały znaczne

zmiany temperatury zachodzące w ciele

pacjenta. Badania kontrolne wykonywane

za pomocą technicznie uzyskanego pola

elektrostatycznego nie powodowały ani

takich samych zmian termicznych, ani

tych samych subiektywnych odczuć.

Zdaniem prof. dr. Wiktora Adamienki jest

to fakt, który wyraźnie wskazuje, iż bio-

energoterapia wykorzystuje specyficz-

ne pole biologiczne cechujące wyłącz-

nie żywe organizmy .

Z kolei badania pro-

wadzone przez dr Justę

M. Smith (Rosary Hill

College w Nowym

Jorku) udowodniły, że

uzdrowiciele potrafią

selektywnie wpływać

na właściwości enzy-

mów, czyli cząsteczek

związków organicz-

nych, które sterują na-

szą fizjologią. W do-

świadczeniach wyko-

rzystano trypsynę (re-

guluje szybkość proce-

su tra wienia białka

w dwunastnicy), amid

niacyno-adenino-dwu-

nukleotydu (reguluje

szybkość reakcji usu-

wania wodoru z węglowodanów przed

wykorzystaniem ich w kolejnych reak-

cjach z innymi enzymami) oraz kombina-

cję enzymów amylazy i amylozy (regulu-

ją szybkość rozkładu glikogenu groma-

dzącego się w wątrobie i w mięśniach).

Każdy z zestawów enzymów przez cały

okres testów przechowywano w szczelnie

zamkniętych pojemnikach. Znany kana-

dyjski uzdrowiciel Oscar Estebany trzy-

mał codziennie w rękach jeden z tych

pojemników, po czym przekazywano go

naukowcowi, który sprawdzał zmiany

w aktywności enzymów. Doświadczenie

wykazało niezbicie, iż uzdrowiciel za-

wsze wpływał na właściwości cząste-

czek enzymów w sposób korzystny dla

fizjologii człowieka . Trypsyna rozkładała

podane jej białko o wiele szybciej niż ta,

która trzymana była w pojemnikach kon-

trolnych, natomiast NAD obniżył nieco

swą aktywność.

Pobudzenie aktywności NAD (jak

w wy padku trypsyny) mogłoby prowa-

dzić do powstania nowotworów u pacjen-

tów w trakcie zaleczania nawet drobnych

ran. Z kolei w przypadku amylazy i amy-

lozy najkorzystniejszy byłby brak ja-

kiejkolwiek zmiany reaktywności, gdyż

nadczynność tych enzymów prowadzi do

nad miernej zawartości cukru we krwi.

Natomiast niedoczynność powoduje, że

poziom cukru spada poniżej optymalnej

normy. Wyniki testów potwierdziły w tym

przypadku brak efektu oddziaływania bio-

energoterapeuty. Podsumowując wyniki

swych badań dr Smith stwierdziła, że myśl

ludzka potrafi sterować oddziaływaniem

leczniczym w sposób fantastycznie se-

lektywny w stosunku do poszczególnych

procesów przebiegających w organizmie .

Podobne wyniki uzyskał prof. dr

William G. Braud (Institute of Trans per-

sonal Psy chology,

Palo Alto w Kali-

fornii), który poddał

badaniom wpływ bio-

energoterapii na pro-

ces hemolizy. Proces

Efekt przekazywania

„energii yciowej”

na zdj ciach

termicznych.

Fotografi pacjenta

wykonano przed

rozpocz ciem i po

zako czeniu emisji

(czerwone i białe

strefy wskazuj na

silny efekt cieplny)

Nauka wychodzi tu na spo-

tkanie mistyce.

Badania pola biologicznego i możliwo-

ści jego wykorzystania w ramach bioener-

goterapii prowadziło wielu naukowców.

Fotografie wykonywane podczas tego pro-

cesu ukazują wyraźne ślady interakcji za-

chodzącej między rękami uzdrowiciela

i ciałem pacjenta. Także w laboratorium

moskiewskiej Sekcji Bioinformacji Wszech -

związkowego Towarzystwa Nau kowo-

Technicznego Techniki Radiowej i Inży-

nierii Elektrycznej im. A. S. Popowa prze-

prowadzono około 2 tysięcy takich do-

świadczeń . Do wykonania zdjęć fizyk

dr Lew Wienczunas użył błon fotogra-

ficznych stosowanych w fizyce jądrowej.

Na fotogra fiach uzyskano zaczernienia

o kształtach charakterystycznych dla kon-

kretnego uzdrawiacza. Ślady te uzyskiwa-

no nawet wtedy, gdy błonę fotograficzną

ekranowano płytkami aluminium lub mie-

dzi. Przy zastosowaniu ekranowania płyt-

kami ołowianymi zjawisko ustawało.

Znany rosyjski healer Aleksander

Kriworotow oddziaływał na pacjenta za

pomocą dłoni przesuwanych wzdłuż jego

ciała, ani przez chwilę go nie dotykając.

Pacjenci zgodnie twierdzili, że dłonie Kri-

worotowa promieniowały silnym ciepłem.

Jeśli jakiś wewnętrzny narząd był chory,

pacjent odczuwał, że miejsce to gwałtow-

nie się ogrzewało. Fenomen Kriworotowa

poddany został gruntownym badaniom

przez zespół biologów pod kierunkiem

dr. Wiktora Iniuszina na Uniwersytecie

w Ałma-Acie, a następnie przez zespół

pod kierunkiem fizyka prof. dr. Wiktora

Adamienki w Instytucie Fizjologii Aka-

demii Nauk Medycznych ZSRR w Mosk-

wie. Okazało się, że obserwowanego

przez pacjentów odczucia nie można

uznać za subiektywne . Zdjęcia termiczne

robione podczas procesu bioenergetyczne-

ten zachodzi w wy-

niku pęcznienia czer-

wonych ciałek krwi,

a pękające ścianki

komórek powodują wydostanie się na zew-

nątrz hemoglobiny. Oddziaływanie bioener-

goterapeutyczne wykazało bardzo is totne

statystycznie opóźnienie procesu hemolizy.

Interesujące wyniki dały

także badania wpływu bio-

energoterapii na organizmy

zwierzęce.

Wykorzystywane w badaniach myszy pod-

dawano usuwaniu części skóry (prof. dr

Bernard Grad z McGill Uni versity School

of Medicine, Montreal, Kanada), a także

śmiercionośnemu na promie niowa niu (dr

V. I. Karczew z Wy działu Ba daw czego

Krajowego Centrum Trady cyj nej Medy-

cyny Ludowej w Mosk wie). Wszy stkie

myszy prof. Grada pod dawane działaniu

bioenergoterapii wracały szybciej do zdro-

wia niż myszy kontrolne. Napro mie nio-

wane myszy kontrolne zmarły w ciągu 19

dni, z myszy poddanych później działaniu

bioenergoterapii przeżyło 38%, natomiast

gryzonie, wobec których zastosowano

dodat kowo bioenergoterapię prewencyjną,

przeżyły niemal w 100%. Najwięk szą nie-

spodzianką był fakt, że najskuteczniejszy

uzdrowiciel oddziaływał z odległości po-

nad 1500 km . Przekonano się również, że

taką anomalną akcję uzdrawiającą można



str. 64

ne pole biologiczne cechujące wyłącz-

(Institute of Trans per-



ze str. 63

było kierować bardzo dokładnie na kon-

kretne osobniki, a do wyodrębnienia ce -

lu wystarczała fotografia wybranego

zwierzęcia . Tego rodzaju rezultatów nie

sposób tłumaczyć przypadkiem czy na-

rzuconą sugestią terapeuty.

Podobnych przykładów jest znacznie

więcej.

Już na podstawie przedstawionych tu wy-

ników doświadczeń można uznać, że do

oddziaływania bioenergetycznego nie jest

konieczna wiara pacjenta w uzyskanie

oczekiwanego skutku. Wy kazała to przede

wszy stkim skuteczność oddziaływania bio-

energetycznego na rośliny i zwierzęta,

których nie sposób podejrzewać o podat-

ność na sugestię. Niemniej zaobserwowa-

no, że pozytywne i akceptujące nastawie-

nie osoby leczonej zwykle zwielokrotnia

efekt terapii. Oznacza to, że w momencie

terapii następuje swoiste sprzężenie mię-

dzy organizmem terapeuty i chorego, któ-

re ułatwia synchronizację ich pól biolo-

gicznych. Stwierdzona wielokrotnie pod-

czas badań nielokalność oddziaływań bio-

energoterapeutycznych stanowi kolejny

dowód na to, że w procesie bioenergotera-

pii wykorzystywane są zjawiska falowe.

Na tym jednak nie koniec.

ne przez nie miec kiego biofizyka prof. dr.

Fritza Alberta Poppa (Między narodowy

In stytut Biofizyki Uniwersytetu Kaiser-

lautern, Niemcy) wyka zały, że, niezależ-

nie od ewentu alnych innych nośni ków

informacji, w komunikacji międzykomór-

kowej żywych organi zmów uczestniczą

biofo tony. Okazało się przy tym, że to ul-

trasłabe promieniowanie zarządza wzro-

stem komórek, reguluje proces umierania

i pow stawania nowych komórek, a także

zarządza innymi procesami życiowymi

organizmów biologicznych. Przy zabu-

rzeniu informacji międzykomórkowej

może dojść do niedyspozycji organizmu,

a nawet chaotycznego wzrostu komórek

i choroby nowotworowej. Promieniowanie

to nosi dziś nazwę ultrasła bego

Kolejnym etapem badań wyjaśniają-

cym mechanizmy oddziaływania bioener-

goterapii było

cę poszczególnych narządów na drodze

psychosomatycznej, wykorzystując w tym

celu tzw. biologiczne sprzężenie zwrotne

(ang. biofeedback). W ten sposób można

np. spowolnić częstotliwość skurczów

mięśnia sercowego, przysłuchując się

przez słuchawki odgłosom towarzyszącym

skurczom. Z kolei obserwacja pojawiania

się na wykresie encefalografu fal mózgo-

wych alfa wspomaga stan odprężenia itp.

Ku wielkiemu zaskoczeniu świata nauki

wspomniany wcześniej prof. dr William

G. Braud w serii sensacyjnych doświad-

czeń udowodnił, że ten typ samoregulacji

nie musi ograniczać się jedynie do proce-

sów przebiegających we własnym organi-

zmie. Podczas jednego z eksperymentów

osoba wpływająca koncentrowała się w lo-

sowo dobranych odcinkach czasu na pi-

semnych wskazaniach wzmacniacza elek-

trycznej aktywności skóry z zamiarem

spowodowania możliwie małej ilości nie-

wielkich wychyleń pisaka rejestrującego,

co stanowi charakterystyczną cechę stanu

odprę żenia. W doświadczeniu tym mierzo-

no jednak opór skóry innej osoby znajdu-

jącej się w odrębnym pomieszczeniu. Mi-

mo to eksperyment zakończył się pełnym

sukcesem. Uzyskano w ten sposób biolo-

giczne sprzężenie zwrotne ukierunkowane

na fizjologię innej osoby. Na stępnie wyko-

nano 13 serii podobnych doświadczeń,

które udowodniły, że efekt jest stabilny

i powtarzalny. Oznacza to, że każdy z nas

jest w stanie wpływać mentalnie na fi-

zjologię dowolnego żywego organizmu,

w tym zwłaszcza własnego .

Nauka długo traktowała świadomość ja-

ko pojęcie czysto abstrakcyjne, ponieważ

nie byliśmy wcześniej w stanie wyodręb-

nić czynnika, który stanowiłby jej nośnik.

Abstrakcyjność tego pojęcia jest jednak

dość problematyczna. Materia występuje

nie tylko w postaci substancjalnej, a infor-

macja obok masy i energii

okazała się trzecią cechą

charakteryzującą stan ma-

terii. Tym samym świado-

mość zaczyna być dziś

uznawana za istotny

wykrycie emisji biofoto-

nów przez mistrzów

Qigong w trakcie prowa-

dzonej przez nich akcji

uzdrawiania.

Emisję biofotonów przez uzdrowicieli

potwierdził eksperymental nie również dr

Fritz A. Popp. Emisja ta najwyraźniej

pozwala modyfikować pole biologiczne

innego żywego organizmu zgodnie

z przekazaną informacją . Sygnały nie

pojawiały się jako stały strumień światła,

lecz błyskawice świetlne trwające około

1/10 sekundy. Warunkiem rozpoczęcia

procesu uzdrawiania było wprowadzenie

się terapeuty w tzw. stan zmienionej świa-

domości , zmierzający do synchronizacji

pracy obu półkul mózgowych, a następnie

wzmocnienia amplitudy drgań biopola, co

skutkowało wytworzeniem silnych pul-

sacji odczuwal-

nych w organiz-

mie terapeuty.

W tym miejs-

cu warto przypo-

mnieć zaprezen-

towaną wcześ -

niej koncepcję

prof. J. C. Eccle-

sa, który w cyklu doświadczeń wykazał

sterującą rolę świadomości w realizacji

wszelkich procesów życiowych. Wyniki

te po twierdzili inni naukowcy, a przedsta-

wiane dowody bywały niekiedy wręcz

szokujące.

Konwencjonalna medycyna stoi na sta-

nowisku, że każdy proces uzdrawiania

związany jest wyłącznie z fizjologią na-

szego organizmu, przy czym w ramach

tejże fizjologii możemy wpływać na pra-

Uzyskiwane wyniki sugero-

wały również wyraźnie, że

w procesie bioenergoterapii

przekazywane są infor ma-

cje, które pozwalają bardzo

dokładnie ukierunkować od-

działywanie biopola.

Można było oddziaływać nawet na po-

jedynczy parametr czynności autonomicz-

nych bez wywierania wpływu na inne, mi-

mo że procesy fizjologiczne w organizmie

charakteryzują się wysokim stopniem wza-

jemnych zależności. Podjęto próby rozwią-

zania również i tej fascynującej zagadki.

Na anomalne przenoszenie informacji

już na poziomie komórkowym zwrócił

jako pierwszy uwagę rosyjski biolog

Aleksander G. Gurwicz . Twierdził on, że

komórki żywych organizmów roślinnych

i zwierzęcych emitują pewnego rodzaju

ultrasłabe promieniowanie, za pomocą

którego przekazują innym organizmom in-

formację genetyczną. Badania te w latach

70. XX w. kontynuowała grupa nowosy-

birskich naukowców z Instytutu Biofizyki

Akademii Nauk Medycznych ZSRR pod

kierownictwem doktora nauk biologicz-

nych Wlaila P. Kaznaczejewa . Stwier-

dzono, że przekazywana informacja nie

ogranicza się do stymulowania procesów

genetycznych. Z kolei badania prowa dzo-

nie tylko w postaci substancjalnej, a infor-

Erupcja biofotonów z r ki

uzdrowiciela Nicola Cutolo

czynnik fizycznej rzeczywistości . To za-

razem czynnik, który – wykorzystując

energię – otaczającą nas rzeczywistość

kształtuje. Psychotronika udowodniła po-

nad wszelką wątpliwość, że choć efekty

bezpośredniego działania świadomości

w naszej czasoprzestrzeni są trudno

uchwytne w sensie fizycznym, niemniej

efekty te są mierzalne i wykazują dużą

istotność statystyczną. Dziś już trudno wąt-

pić w to, że świadomość jest zja wiskiem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: