BARYKADA  ( Śmierć  Baczyńskiego )

[ Kosmopolak  2’38 ]                23. 08. 1987 r.  muz. i  sł. J. Kaczmarski

a. E7.             Tym  galeonem  barykady

a. G.              Planetę  ognia  opływamy

C. d.              Nic  nie  widzący,  niewidoczni –

H7. E7.           Przejrzyste  cienie  dni.

a. E7.             W  popiołu  plusz  się  zapadamy,

a. G.              W  który  zmieniły  się  pokłady,

C. d.              Niebo  się  coraz  wyżej  złoci,

H7. E7. a.       Okręt  nabiera  krwi.

         C. d.              Unoszą  nas  ceglane  fale –

         C. d.              Piętnastoletnich  kapitanów

         a. d.               W  spełnienie  marzeń  o  podróżach

         H7. E7.           W  nietknięty  stopą  świat.

         C. d.              I   byle  prędzej,  byle  dalej,

         C. d.              Wczepieni  w  burty  potrzaskane

         a. F.               Nim  ciało  całkiem  się  zanurzy

         H7. E7. a.       W  ciszę  bezdenną  lat.

a. E7.             Map  popalonych  czarne  ptaki

a. G.              Krążą  dokoła  gniazd  bocianich,

C. d.              Z  których  nikt  nie  zawoła – ziemia !

H7. E7.           By  zerwać  nas  ze  snu.

a. E7.             Inne  dziś  nas  prowadzą  znaki,

a. G.              My  już  dla  świata – niewidzialni –

C. d.              I  jeden  tylko  zbudzi  hejnał

H7. E7. a.       Żelazne  kule  głów.

         C. d.              Tubylec  się  perłami  poci

         C. d.              Tam,  gdzie  zielona  i  głęboka

         a. d.               Rzeka  wśród  palm  leniwie  gada,

         H7. E7.           Że  nadpływamy – my:                                     

         C. d.              Niosący  w  darze  huk  i  pocisk,

         C. d.              Śmierć  niezawodną  w  mgnieniu  oka

         a. F.               Z  którego  cała  nam  wypadła

         H7. E7. a.       Planeta – grudka  krwi.

}

}

}

}

}

}

}

}

}  x 2