Jordan Penny - Odnaleziona miłość.pdf - Jordan Penny - LadyHenrietta

PE N PENNY JORDAN

Odnaleziona miłość

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Jesteście gotowe do jutrzejszego wesela? O której godzinie jest jej ślub?

Kate pokręciła głową z kwaśną miną w odpowiedzi na pierwszą część pytania listonosza i odpowiedziała

“o wpół do czwartej" na drugą.

Kiedy odbierała od niego grubszy niż zazwyczaj plik kopert, uśmiechnęła się ciepło, co złagodziło

poważny wyraz jej drobnej twarzy o kształcie serca. Zastanawiała się, ile czasu zabierze jej córce jazda z

Londynu. Sophy obiecała, że wyruszy wcześnie, tak, aby miały przynajmniej dwie godziny na rozmowę

zanim zabiorą się do przygotowań na jutro.

Nie było łatwo zorganizować wesele, kiedy córka i zięć byli tak zajęci zawodowo, że nie widziała Sophy od jej

zaręczyn w Boże Narodzenie, nie licząc krótkiej okazji tuż po Wielkanocy, kiedy to spędziła kilka dni z nią i

Johnem w jego domu rodzinnym, na południu Anglii.

Obawiała się tej wizyty, chociaż Sophy zapewniała ją, że rodzice Johna oczekują jej niecierpliwie i że

powiedziała im o wszystkim.

Była to dla niej trudna decyzja, ale czuła, że winna jest ją Sophy - musi pozwolić jej powiedzieć teściom

całą prawdę.

6 ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

Po wizycie była z tego zadowolona. Rodzice Johna okazali się bardzo miłą i wyrozumiałą parą. John był

najmłodszy z czwórki ich dzieci, a Mary Broderick miała to samo żywe macierzyńskie ciepło, które Kate

pamiętała u swojej matki..., i za którym nadal tęskniła.

Jak bardzo cieszyłaby się jej matka z jutrzejszego dnia... Uwielbiała swą jedyną wnuczkę, tak samo

zresztą jak dziadek. Kate ogromnie odczuwała jej brak, choć minęło już prawie osiem lat od ich śmierci w

katastrofie lotniczej.

Byli cudownymi rodzicami, którzy rozumieli, kochali i opiekowali się zarówno nią, jak i Sophy. Czuła jak

łzy pieką jej oczy, a usta wykrzywiają się płaczliwie. Miała trzydzieści siedem lat, mój Boże... za dużo by

poddawać się głupim napadom płaczu, nawet jeśli jutfo miały zamknąć się drzwi za bardzo ważnym

okresem w jej życiu.

Sophy wychodzi za mąż... uśmiechnęła się do siebie. Kiedy miała dziewiętnaście lat, myślała tylko o

karierze zawodowej, przysięgała, że nie bierze pod uwagę małżeństwa przed trzydziestką. Teraz, mając dwu

dziestkę, pogrąża się w uczuciu, upiera się, by ślub odbył się w małym wiejskim kościele, w otoczeniu ludzi,

wśród których dorastała, blisko domu, w którym mieszkała w dzieciństwie. Co za kontrast w porównaniu z

tym zgiełkiem, w jakim żyje w Londynie.

Sophy była nowoczesną młodą kobietą, o wysokich kwalifikacjach, niezależną, ambitną i bardzo dojrzałą.

Kate serdecznie ją kochała, ale od dnia, gdy Sophy opuściła dom i poszła na studia, desperacko starała się

nie odbierać jej wolności, nie trzymać się córki kurczowo i wyzbyć się chęci posiadania, choć początkowo

czuła się bardzo osamotniona.

Zawsze były sobie bliskie, nawet teraz, gdy Sophy

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ 7

mieszka i pracuje w Londynie, ale odtąd ich stosunek będzie inny... musi być inny. Odtąd ma być przede

wszystkim lojalna wobec mężczyzny, którego poślubi jutro.

Kate lubiła Johna i lubiłaby go jako człowieka nawet, gdyby nie zakochał się w jej córce.

Lubiła też jego rodzinę i to, że byli razem. Podobał jej się sposób, w jaki przyjęli Sophy do swego grona...

Była im wdzięczna za współczucie i spokój, z jakim wysłuchali opowieści o jej urodzinach.

Musiał to być dla nich szok, kiedy dowiedzieli się, że ich syn żeni się z dziewczyną, której matka poczęła

ją będąc szesnastoletnią panną. Wiedziała, że gdyby role były odwrócone i gdyby to ona odkryła, że jej

dziecko miało poślubić kogoś, kogo matka miała szesnaście lat zachodząc w ciążę - miałaby poważne

wątpliwości co do uczuciowej i moralnej stabilności opieki rodzicielskiej, jaką otrzymało tamto dziecko.

Może dlatego, że jej własne doświadczenie było takie bolesne, dobrze wiedziała, że do tego, by położyć

fundament pod trwałe i pełne miłości małżeństwo potrzebne jest coś więcej niż tylko ekscytująca, ale

czasem krótkotrwała intensywność fizycznego i uczuciowego pożądania. Potrzebne są wzajemne zaufanie i

szacunek, wspólne wspomnienia i przeżycia, które przenikają się i nakładają na siebie, wspólne poczucie

humoru i wspólne cele.

Sophy była bardzo rozsądną młodą kobietą, jaką każda matka chciałaby mieć za córkę. Kate uważała się

za niezasłużenie obdarowaną i stopniowo zapominała o okrucieństwach, jakie przyniósł jej niegdyś los.

Z kuchennego okna widziała mężczyzn ciężko pracujących w ogrodzie przy stawianiu otwartego

8 ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

namiotu dla jutrzejszych gości. Uświadomiła sobie, że nie czas na rozmyślanie.

Przerzuciła pocztę. Były to przeważnie życzenia dla Sophy i Johna. Położyła je na starej sosnowej

komodzie, którą jej rodzice odziedziczyli po babce, a ona po nich.

Drewno mebla lśniło, wypolerowane dotknięciami pokoleń, a gruba zastawa w chiński wzór kontra

stowała zarówno z ciemnymi meblami, jak ze słonecz-nożółtymi ścianami kuchni.

Mieszkała w tym domu całe życie, dorastając w małej wiosce w dolinie, gdzie ludzie, mimo zewnętrznej

surowości, mieli - o czym dobrze wiedziała - serdeczność i optymizm, którymi hojnie obdarzali każdego,

kogo uznali za swego.

W tej części świata napotykało się wszędzie na Setonów. Nazwisko to nosiła początkowo pewna rodzina z

pogranicza, która stopniowo rozchodziła się coraz dalej na południe.

Jej dziadek był rolnikiem, uprawiającym górzysty kawałek ziemi, który należał do rodziny od pokoleń.

Gdy zmarł, jej ojciec sprzedał farmę. Była mała i nie przynosiła dochodu, a on - wykładowca na uniwer

sytecie w York - nie był w stanie jednocześnie prowadzić gospodarstwo i dbać o pozycję zawodową.

Kate nie poszła na uniwersytet. Miała ten zamiar... miała już zaplanowaną całą karierę: uczelnia, dyplom,

potem nauczanie. Ale mając szesnaście lat, zaraz po pierwszych egzaminach, pojechała do Kornwalii na

wakacje do ciotki swojej matki. Ciotka była pielęgniarką na południowym wybrzeżu i dopiero co przeszła na

emeryturę. Właśnie tam to się stało...

Rozklekotany Rangę Rover przejechał na wprost kuchennego okna, sypiąc żwirem spod kół. Prowadziła

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

kobieta - smukła, wysoka, rudowłosa. Wysiadła szybko

- tak samo szybko wykonywała zresztą wszystkie

inne czynności - i pobiegła w stronę tylnego wejścia.

- Cześć, co słychać? - spytała od razu, zdyszana.

- O której przyjeżdża Sophy?

- Nie wiem. Powiedziała, że postara się wyjechać

jak najwcześniej. Może masz ochotę na kawę - Kate

uśmiechnęła się do swej najlepszej przyjaciółki

niczki w interesach.

Lucy Grainger i jej mąż, który był z zawodu księgowym, sprowadzili się do tej miejscowości

dziesięć lat temu. Kate spotkała ją po raz pierwszy, kiedy dosłownie wpadły na siebie w drzwiach

urzędu pocztowego.

Widząc po raz pierwszy Kate i Sophy razem, Lucy popełniła ten sam błąd, co wszyscy, którzy ich

nie znali. Pomyślała, że są siostrami, a nie matką i córką. Wziąwszy pod uwagę, że różnica wieku

wynosiła zaledwie szesnaście lat, a Kate była drobna i tak młodzieńcza, że ludzie nie dawali jej

trzydziestki, była to pomyłka zupełnie naturalna, ale dla Kate zawsze przyjemna.

Kiedy Sophy niewinnie powiedziała do niej “mamo", była przygotowana na dociekliwe spojrzenie.

Zamiast tego jednak Lucy powiedziała przepraszająco: - O Boże, znowu popełniłam gafę! Temu

samo krytycznemu komentarzowi towarzyszyło spojrzenie pełne wcale nie litości, ale takiego

zrozumienia i współczucia, że Kate poczuła, iż musi wyjść ze swojej skorupy ochronnej i przyjąć

przyjaźń, zaofiarowaną jej przez Lucy.

Niewiele ponad siedem lat temu, tuż po śmierci rodziców, Lucy zaproponowała, by połączyły

swoje talenty kulinarne i założyły małą firmę, przygotowującą wesela i przyjęcia.

i wspól

10 ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

Namawiana przez Sophy, Kate zgodziła się, acz nie bez oporów. Interes szedł lepiej, niż mogła się

spodziewać, dając jej nie tylko więcej wymarzonej samodzielności finansowej, ale także wzbudzając

ponownie zainteresowanie życiem.

Przez wszystkie te lata, gdy Sophy dorastała, Kate świadomie trzymała się na uboczu życia, teraz zaś,

dopingowana wspólnie przez Lucy i córkę, odkrywała, że jego żywsze nurty nie są tak groźne, jak sobie

wyobrażała.

Sophy, która znała matkę dobrze, sprowokowała ją na początku, odmawiając stanowczo swojego poparcia

dla pomysłu Lucy.

Daj spokój, mamo. Nie myśl, że nie wiem, co się za tym kryje. Jesteś niedzisiejsza - powiedziała stanow

czo. - A. może raczej zbyt dzisiejsza - dodała aluzyjnie.

Nikogo to już nie obchodzi, że byłam nieślubnym dzieckiem. A już na pewno nie mnie - powiedziała,

pochylając sę ku niej i obejmując ją serdecznie. - Jesteś najlepszą matką, jaką można sobie wymarzyć.

Ty, babcia i dziadek zapewniliście mi bezpieczniejszy świat, niż ma większość dzieci. Co mnie to

obchodzi, że nie miałaś męża... że nie znam ojca.

Może i tak, ale Kate przeżywała to stale i jakaś jej część będzie to przeżywać - uświadomiła sobie ze

smutkiem, nalewając przyjaciółce kawę.

- Przygotowanie bufetu idzie gładko - powiedziała

Lucy w przebłysku praktyczności. - Zadzwoniłam po

dziewczyny, będą tu z samego rana. Zapowiedziałam

im, że jutro nie wolno ci nawet ruszyć palcem - dodała

z naciskiem. - Jutro musisz zadbać o to, żeby wyglądać

jak najpiękniejsza matka panny młodej, a nie jak

wspólniczka firmy “Przyjęcia Odwołane".

Był to żart z ich oficjalnej nazwy “Przyjęcia na

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

Zawołanie", która przyszła im kiedyś do głowy w przypływie natchnienia.

Matka panny młodej... czuła ucisk w gardle i ostry ból w piersi... samotność, która nigdy naprawdę

jej nie opuściła. Ale co z ojcem panny młodej? - wołało coś z głębi duszy. Co z ojcem, którego Sophy

nigdy nie miała, a powinna mieć?

- Dzwoniłam do hotelu “Pod Złotym Runem" i sprawdziłam rezerwację. Pani Graves spodziewa się

napływu gości.

Lucy patrzyła z uznaniem na letni trawnik i klomby, które były dumą i radością rodziców Kate.

Po śmierci rodziców w katastrofie lotniczej była przygnębiona, ale zabezpieczona pod względem

finansowym. Musiała jednak być rozważna.

Sophy i Lucy nakłaniały ją, by mając pieniądze z firmy pozwoliła sobie na kilka

przyjemnościowych wydatków - pojechała na urlop albo szarpnęła się na jakieś nowe ciuchy, ale Kate

zignorowała te uwagi. Latem nosiła dżinsy i najprostsze bluzki, zimą dżinsy i sweter. Styl życia, jaki

przyjęła, nie wymagał drogich, modnych ubrań, a w czasie wakacji... Była najszczęśliwsza w

naturalnym środowisku, gdzie wtapiała się w bezpieczne tło.. Nie miała ochoty szukać innego

otoczenia, takiego, w którym zwracałaby uwagę swą odmiennością.

Sophy często żałowała, że nie odziedziczyła po matce srebrzystych włosów i doskonałych owalnych

rysów, ale w oczach Kate jej córka - która, jak ojciec, miała kruczoczarne włosy i charakterystyczną

sylwetkę - posiadała wigor i atrakcyjność, które robiły większe wrażenie niż jej blada delikatność.

Sophy odziedziczyła po ojcu także wzrost - przewyższała matkę o głowę. Ci, którzy widzieli

opiekuńczy stosunek córki do

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

matki, myśleli prawie zawsze z zazdrością o tym, jak są sobie bliskie.

Tylko Kate wiedziała, z jakim bólem dostrzegła w dziecięcym obliczu córki - kiedy ujrzała ją po raz

pierwszy - rysy mężczyzny, którego kochała, a który ją porzucił.

Nie pomagało wmawianie sobie, że sama się o to prosiła..., że była głupia i zasłużyła sobie na to, co się

stało. Ale nie zasłużyła na to ani Sophy, ani jej rodzice, którzy pozostali przy niej tak cudownie opiekuńczy,

obdarzając je obie uczuciem, pomagając, doradzając, wspierając psychicznie i finansowo.

Od początku była zdecydowana w dwóch kwestiach. Po pierwsze, że będzie miała dziecko, a po wtóre -

że nigdy, przenigdy nie będzie się starała odszukać ojca... nie po tym, jak dowiedziała się prawdy na jego

temat.

Hej, marzycielko, wracaj! - Lucy uśmiechała się do niej szeroko.

Przepraszam, zagapiłam się - przyznała Kate, zaczerwieniwszy się nieco. To nie był moment na myślenie

o przeszłości. Już za parę godzin Sophy będzie tutaj, a ona chciała poświęcić ostatnie, cenne chwile na

to, by być z nią sam na sam.

Bardzo lubiła Johna i nie miała wątpliwości, że będzie dla Sophy znakomitym mężem. Jednak praca

wiązała ich z Londynem, gdzie oboje mieli znakomite pozycje zawodowe i jeśli Sophy uda się przyjechać do

niej, to w odwiedzinach będzie z konieczności bral udział także John.

- No dobrze... już niedługo będzie po wszystkim

- powiedziała Lucy radośnie. - Kulminacja sześciu

miesięcy ciężkiej pracy. A ja mam to wszystko jeszcze

przed sobą - dodała ze smutkiem. - Moja Luiza ma

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ 13

dopiero szesnaście lat, a Joe - dziesięć a więc jeszcze minie parę lat, zanim zacznę przygotowywać ich

wesele. O której godzinie przyjeżdżają z kwiaciarni?

Jakoś tak po południu - powiedziała Kate. Spojrzała na zegar kuchenny. - Przypomniało mi się, że muszę

iść nazbierać truskawek. To już naprawdę najwyższy czas.

Z tuńczykiem i resztą jedzenia będę gotowa po południu - powiedziała Lucy z ciężkim westchnieniem,

kończąc kawę. - Jak ty to robisz, że jesteś taka opanowana i zorganizowana. Ja na twoim miejscu

rozleciałabym się chyba w kawałki.

Kate uśmiechnęła się do niej, ale nie odezwała się. Mogłaby odpowiedzieć swojej przyjaciółce, że po tym,

jak dawno temu przeszła przez ciężką życiową próbę, niewiele było sytuacji, które mogłyby wyprowadzić ją

z równowagi. Dawno temu nauczyła się ukrywać swoje uczucia, chronić siebie i innych, a była to głęboko

bolesna lekcja.

Mijał ranek. Mimo wszystkich jej troskliwych zabiegów pozostawały jeszcze drobne niedociągnięcia,

rzeczy, które należało dokończyć. Kiedy zbierała truskawki, miała już pół godziny opóźnienia. W drodze

powrotnej, prowadząc samochód dostawczy, w którym specjalnie kazała zamontować półki do przewozu

żywności, włożyła do magnetofonu ulubioną kasetę z muzyką Bruce'a Springsteena, próbując odpocząć przy

dźwiękach znajomego głosu.

Wjeżdżała właśnie na swoją dróżkę dojazdową, kiedy zaczął się utwór “Jeśli szukasz miłości". Jej serce

zabiło mocniej, a usta zacisnęły się, kiedy przyszło jej do głowy, że w wieku trzydziestu siedmiu lat powinna

mieć już dawno za sobą zachwyt dla przebojów muzyki rockowej. Bo przecież ona wcale

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

nie szuka miłości. Po urodzeniu Sophy z całą stanowczością odrzuciła ideę miłości i małżeństwa.

Kiedy jej matka starała się spokojnie porozmawiać z nią na ten temat, powiedziała z goryczą że nie może

spodziewać się, by ktokolwiek wziął ją z dzieckiem. Matka gwałtownie protestowała, przekonując ją, że nie

ma się czego wstydzić, że ten, kto ją pokocha, nie będzie jej winił za to, co się stało..., że dzisiejsi mężczyźni

nie oczekują, by ich żony nie miały żadnych wcześniejszych doświadczeń seksualnych. Ale ona potrząsnęła

głową i powiedziała, że to, co ma na myśli, to nie utrata dziewictwa, ale utrata poczucia własnej wartości i

zniszczona ufność... Fakt, że już nigdy nie będzie mogła ofiarować nikomu innemu tego wszystkiego, co z

takim zaufaniem i ochotą oddała Jossowi... i że to dlatego i ona, i jej uczucia są już zużyte.

Trwała uparcie przy swojej decyzji. Po latach, gdy złagodniał początkowy szok i ogromny smutek,

zaczęła się zastanawiać, czy w jej życiu nie było więcej miłości i więcej zadowolenia, niż w życiu wielu

kobiet, które miały męża i ojca dla swoich dzieci. Myślała o tej kobiecie, która była z nią tak blisko

złączona, a która mimo to nie wiedziała nic o jej istnieniu. Zastanawiała się, jakie było jej życie. Jak to jest

być żoną człowieka, który oszukał, który skłamał. O ileż bardziej destruktywna musi być taka ropiejąca,

grożąca zakażeniem rana, w odróżnieniu od czystej, prawie śmiertelnej rany, jaką sama otrzymała, a mimo

to przeżyła!

Zatrzymała samochód i wysiadła. W tym momencie zobaczyła stojącą w otwartych drzwiach kuchennych

Sophy, która patrzyła na nią z uśmiechem. Jej serce wypełniło uczucie miłości i radości. Podbiegła do córki i

objęła ją mocno.

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

- Dzień dobry, mateczko - wyszeptała Sophy

drżącym głosem, powracając do zdrobnienia, z czasów

dzieciństwa. Ludzie nie rozpoznawali jeszcze, kim

była wobec niej Kate. To wtedy zaczęła nazywać ją

swoją małą mateczką, a określenie to utrwaliło się,

odkąd zaczęła górować nad nią wzrostem.

Wypuściwszy córkę z objęć, Kate zrobiła krok do tyłu, by rzucić na nią okiem. Ciągle jeszcze nie

wierzyła, że to nadzwyczajne i niewiarygodnie piękne dziecko było jej.

Całe jej ciało promieniowało witalnością i szczęściem, poczynając od krótko obciętych, jedwabistych

włosów, aż po lakierowane paznokcie stóp, które wyglądały przez sandałki na wysokim obcasie.

Patrząc na nie Kate powiedziała w roztargnieniu:

To dobrze, że John jest taki wysoki.

Mhm - ciemnoszare oczy z czarnymi rzęsami, które Sophy odziedziczyła po ojcu, patrzyły na Kate

ze śmiechem, podczas gdy dziewczyna mówiła swobodnie: - Znakomicie do siebie pasujemy... -

Nigdy nie potrafiła wyzbyć się skłonności do żartów i roześmiała się znowu, widząc jak łagodny

rumieniec oblał twarz matki. - Nie martw się, mateczko - powiedziała figlarnie. - Nie mam za

miaru powtarzać twojego błędu. Z całą pewnością nie jestem w ciąży. Przynajmniej na razie nie -

dodała z namysłem.

Po chwili milczenia Kate odpowiedziała z uczuciem:

- Ty, moje kochanie, jesteś najpiękniejszym błędem,

jaki popełniłam w życiu.

To była prawda. Prawie dwadzieścia lat temu, przerażona, w ciąży... właśnie odkryła, że mężczyzna

o którym myślała, że ją kocha, był w rzeczywistości żonaty... miał dziecko z inną. Myślała wtedy, że

jej

16 ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

świat się zawali i być może stałoby się tak naprawdę, gdyby nie jej cudowni rodzice...

Gdyby... tak wiele “gdyby", które przywiodły ją na to miejsce dzisiaj. Czuła się ogromnie z siebie dumna.

Jej córka osiągnęła już tak wiele w swoim młodym życiu. Dyplom z wyróżnieniem z Oxfordu, wakacje

spędzane na pracy za granicą po to, by mogła sama się utrzymać, szeroki krąg przyjaciół, czynny wypo

czynek, obejmujący narciarstwo i górską wspinaczkę, praca zawodowa, która gwarantowała jej rozwój

intelektualny do końca życia. A teraz małżeństwo z człowiekiem, który na pewno będzie dla niej

prawdziwym partnerem, a jego rodzina otworzyła ramiona, by ją przyjąć.

Była córce gorąco wdzięczna za to, że niezależnie od tego, jakie były jej własne odczucia na temat

okoliczności jej narodzin, ona sama nigdy nie okazywała z tego powodu smutku ani urazy. Była dziewczyną w

sposób naturalny miłą, otwartą i przyjazną dla innych, która stawiała życiu własne warunki. Sophy wyrastała

na taką kobietę, jaką ona sama chciała zawsze być i jaką nigdy nie mogła zostać. Jest teraz dorosła, pewna

siebie, zakochana, ma cały świat u swych stóp.

Kate czuła, że jej serce wypełnia macierzyńska duma... duma, zabarwiona jednak smutkiem. Smutek ten

był nieodłączną częścią charakteru Kate, która nie mogła przypisywać sobie zasługi za to, że Sophy miała

tak pozytywny i bezproblemowy stosunek do życia.

Dzień dzisiejszy oznaczał początek nowego życia dla Sophy... i koniec starego życia dla niej.

- No dobrze, chodźmy już - ponagliła ją Sophy. - Pokaż mi, co masz zamiar jutro nałożyć. Nie mogę

ODNALEZIONA MIŁOŚĆ

się doczekać, żeby zobaczyć twarze gości, kiedy uświadomią sobie, że jesteś moją matką.

W oczach Kate pojawiły się łzy. To był jeszcze jeden dar - to, że Sophy była zawsze tak dumna z

niej i umiała podtrzymać ją na duchu... jakby mimo swego młodego wieku widziała, jak wrażliwa jest

jej matka.

To na ciebie będą wszyscy patrzeć - zażartowała po matczynemu. Raptem na jej czole pojawiła się

zmarszczka i Kate powiedziała spokojnie: - Sophy, przykro mi, że nie będzie tutaj twojego ojca,

że nie zaprowadzi cię do ołtarza...

Nie mów tak - Sophy przerwała jej pospiesznie i objęła ją delikatnie. - Mężczyzna, który mógł ci

zrobić coś takiego, jest łajdakiem i szczerze mówiąc nie chcę nawet, by istniał w moim życiu.

Naprawdę tak uważam - zapewniała ją stanowczo, a potem dodała: - Matka Johna pytała mnie

ostatnim razem, czy kiedykolwiek myślałam o nim i czy byłam ciekawa, jaki on jest.

I co jej powiedziałaś? - spokojnie zapytała Kate. Ten strach nawiedzał ją zawsze, obawa, że

pewnego dnia Sophy w sposób naturalny zechce odszukać człowieka, który był jej ojcem. Bała

się nie o siebie, ale o dziecko... o to, że Sophy zostanie odrzucona tak, jak ona była odrzucona.

Jordan Penny - Odnaleziona miłość.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: