Pedersen Bente - Raija ze śnieżnej krainy 06 - Wolność w okowach.pdf - Raija ze śnieżnej krainy - dargoa

BENTE PEDERSEN

WOLNO ĺĘ W OKOWACH

Pierwsza noc nowego roku stal Ģ pod znakiem mrozu. Zorza polarna pokryła niebo

j ħ zykami lodowatych ogni, jak wytrawny malarz starannie wymieszała chłodne pastele na

swojej palecie.

Południowy horyzont łamała wyra Ņ na linia sinych wierzchołków gór, gro Ņ nie

wznosz Ģ cych si ħ ku rozta ı czonemu sklepieniu nieba.

Mikkal pozostał oboj ħ tny na pi ħ kno krajobrazu. Dostrzegał je, lecz nic nie czuł.

Nie wiedział, Ň e tej nocy rozpocz Ģ ł si ħ nowy rok. Rok 1729.

Panowało przenikliwe zimno. Na północy blisko Ļę morza sprawia, Ň e w noce jak ta

przesi Ģ kni ħ te sol Ģ powietrze wypełnia si ħ mnóstwem mro Ņ nych igiełek.

Mikkal dawno ju Ň przestał zwa Ň a ę na chłód.

Siedział ze skrzy Ň owanymi nogami przed wygasłym paleniskiem. Podmuchy wiatru

wpadaj Ģ ce przez uchylone drzwi chaty zdławiły Ň ar wieki temu.

Wieczno Ļę nie znaczyła wiele dla Mikkala.

Wieczno Ļę to czas. Mikkalowi nie brakowało czasu.

Przestał odczuwa ę cokolwiek, przestał my Ļ le ę , zoboj ħ tniał na cały Ļ wiat.

Nawet nie miał odwagi umrze ę jak prawdziwy m ħŇ czyzna, ale i to nie raniło jego

dumy. Ból nie istniał. Nie istniała rado Ļę .

W gł ħ bi duszy był martwy.

Martwy jak to drobne ciałko, które delikatnie zło Ň ył w kołysce.

Tej nocy został ojcem. Dziecko, którego nie pragn Ģ ł, urodziło si ħ z krzykiem i

rozwartymi ocz ħ tami wpatrywało si ħ w mro Ņ n Ģ ciemno Ļę . Było pomarszczone i brzydkie, z

k ħ pk Ģ kruczoczarnych wilgotnych włosów na główce. Kiedy Ravna zło Ň yła Mikkalowi

niemowl ħ w ramiona, poczuł nagły przypływ czuło Ļ ci. Matka chłopczyka nawet nie chciała

go dotkn Ģę .

Sigga o mały włos nie przypłaciła porodu Ň yciem. Cały dzie ı wiła si ħ w bólach, a w

ulotnych chwilach ulgi dyszała tak Ģ w Ļ ciekło Ļ ci Ģ , Ň e piana wyst ħ powała jej na wargi.

Mikkal trzymał si ħ od Ň ony z daleka.

Ich wzajemne przywi Ģ zanie wypaliło si ħ ju Ň dawno. Teraz potrafili si ħ tylko rani ę .

Mikkal zdawał sobie spraw ħ , Ň e to jego wina, ale nie mógł zdoby ę si ħ na współczucie.

Cierpienie Siggi go nie dotyczyło. Rodziła wprawdzie jego dziecko, tego był pewien, ale nie

pocz ħ li go z miło Ļ ci. Mikkal najch ħ tniej wyrzuciłby z pami ħ ci tamten wieczór.

Ravna nie kryła zło Ļ ci, kiedy przyszła po niego.

- Nie musisz tak jawnie okazywa ę , Ň e mi ħ dzy wami Ņ le si ħ dzieje - powiedziała z

niezwykł Ģ jak na ni Ģ surowo Ļ ci Ģ . Wprawdzie nie darzyła Siggi wielk Ģ estym Ģ , ale tym razem

wzi ħ ła stron ħ synowej. Zmierzyła Mikkala ostrym spojrzeniem. - Sigga odchodzi od

zmysłów. Nie wiem, czy zdoła urodzi ę . Nie wiem, czy prze Ň yje.

Mikkal miał ci ħ t Ģ odpowied Ņ na ko ı cu j ħ zyka, ale zdusił j Ģ w sobie i ruszył za matk Ģ .

Weszli do chaty, w której le Ň ała Sigga. Jaka Ļ obca kobieta omiotła go wzrokiem. M ħŇ czy Ņ ni

nie mieli zwykle przyst ħ pu do rodz Ģ cej, ale tym razem kobieta nie o Ļ mieliła si ħ sprzeciwi ę

woli Ravny. Matka Mikkala nie była wysoka, ale odznaczała si ħ silnym charakterem.

Mikkal stał si ħ Ļ wiadkiem narodzin syna, nie odrywał wzroku od szeroko rozwartych

oczu Ň ony. Sigga zachowała jasno Ļę umysłu przez kilka chwil po przyj Ļ ciu dziecka na Ļ wiat.

- Pocz ħ ty z nienawi Ļ ci - zdołała wykrztusi ę . - Niech umrze przekl ħ ty.

Dzieci ħ prze Ň yło kilka minut w ramionach ojca.

W jedn Ģ noc Mikkal do Ļ wiadczył narodzin i Ļ mierci potomka.

Sam nie potrafił umrze ę . Pragn Ģ ł Ļ mierci, siedział z no Ň em przyci Ļ ni ħ tym do

pulsuj Ģ cej t ħ tnicy, ale nie wykrzesał z siebie do Ļę odwagi, by nacisn Ģę ostrze.

Ubrał chłopczyka i poło Ň ył w kołysce. W tej kołysce sam kiedy Ļ sypiał, spała w niej

jego siostra

Laila, której nie dane było dorosn Ģę . Le Ň ał w niej Ailo, najstarsze dziecko Mikkala i

Siggi.

Teraz w kołysce spocznie młodszy synek.

Skuta lodem ziemia nie pozwalała na pochówek, a do wiosny zostało kilka miesi ħ cy.

Mikkal nie chciał grzeba ę niemowl ħ cia w Ļ niegu z obawy, Ň e padnie pastw Ģ dzikich zwierz Ģ t.

Miał zamiar wci Ģ gn Ģę kołysk ħ na najwy Ň sze drzewo w okolicy, by Ň aden drapie Ň nik

nie naruszył drobnego sztywnego ciałka, i osłoni ę je przed dziobami ptaków. Wiosn Ģ

pochowa je w ziemi.

Mikkal wiedział, Ň e niełatwo o takie drzewo na północy, ale zamierzał je znale Ņę ,

cho ę by musiał w ħ drowa ę cał Ģ zim ħ . Nie miał innego celu w Ň yciu.

Na nic wi ħ cej nie liczył.

Niczego wi ħ cej nie pragn Ģ ł.

Dług Ģ mro Ņ n Ģ noc Mikkal wpatrywał si ħ w nico Ļę i ani na chwil ħ nie pow ħ drował

my Ļ lami do tej, która wypełniała ka Ň d Ģ cz Ģ stk ħ jego dorosłego Ň ycia.

Przez cał Ģ noc nie pomy Ļ lał o Raiji.

Po raz pierwszy czuł w sobie miło Ļę i czuło Ļę do kogo Ļ innego ni Ň Raija.

Pokochał swoje dziecko w krótkiej chwili jego Ň ycia.

Nikogo wi ħ cej nie pozwolono mu kocha ę .

Zobaczyli go o poranku. Niebo pokryło si ħ czerwieni Ģ , kiedy Mikkal ruszał w drog ħ .

Nikt nie słyszał, jak zaprz ħ ga renifera, nikt nie wiedział, dok Ģ d zmierza. Ale domy Ļ lali si ħ ,

widzieli zawini Ģ tko na saniach.

Ravna nie skrywała niepokoju. Nigdy dot Ģ d nie widziała go takim jak tej nocy, cho ę

czułe oczy matki Ļ ledziły rozwój syna od dzieci ħ ctwa po wiek m ħ ski.

Ozi ħ bło Ļę Mikkala raniła matczyne serce. W tej strasznej chwili los Siggi budził w

niej lito Ļę i współczucie, za Ļ Mikkal bez słowa opu Ļ cił Ň on ħ , gdy dzieci ħ wyzion ħ ło ducha. Z

bezwładnym ciałem synka w ramionach odwrócił si ħ do Siggi plecami.

Ravna dostrzegła spojrzenie, które Sigga mu posłała. Wiedziała te Ň , Ň e gorzkie słowa,

które synowa rzuciła za wychodz Ģ cym, były szczere. I tkwiło w nich ziarenko prawdy, a to

bolało Ravn ħ najbardziej.

Mikkal nie pojawił si ħ ju Ň tej nocy. Nie obeszłoby go, gdyby Sigga umarła. Nawet o

ni Ģ nie zapytał.

Ravna nie poznawała tego chłopca, którego kochała nad Ň ycie i wychowała jak umiała

najlepiej. Tkwiły w nim pokłady dobra, teraz skryte gł ħ boko. Z cał Ģ jaskrawo Ļ ci Ģ ukazały si ħ

przywary syna, które j Ģ dra Ň niły.

Ravna nie wiedziała, czy dorosły Mikkal wart jest jej miło Ļ ci.

Stan Siggi si ħ pogorszył. Majaczyła, zlana potem jak w gor Ģ czce, szcz ħ kała z ħ bami.

ĺ miała si ħ i płakała na przemian, doprowadzaj Ģ c si ħ na skraj wyczerpania. Czterech par r Ģ k

nie starczało, by uspokoi ę targane konwulsjami ciało.

Serce Ravny krwawiło.

Mikkal zamienił si ħ w mał Ģ kropk ħ na tle wznosz Ģ cego si ħ dumnie skalistego zbocza.

Był równie

zimny jak Ļ nieg pod jego stopami. I zbyt dorosły, by dosta ę bur ħ od matki.

Ravna westchn ħ ła. Ailo nie mo Ň e si ħ dowiedzie ę o niczym. Chłopiec nie powinien

cierpie ę tylko dlatego, Ň e rodzice utracili wzajemn Ģ miło Ļę . W ko ı cu jest babk Ģ , zajmie si ħ

wnukiem.

Przez trzy dni Mikkal nie oszcz ħ dzał ani siebie, ani zwierz ħ cia. Parł w gł Ģ b l Ģ du

poprzez morze kopnego Ļ niegu. Przez trzy dni nie my Ļ lał o niczym innym, nawet w rzadkich

chwilach niespokojnego snu stawał mu przed oczyma ten sam obraz. Musiał znale Ņę miejsce

na wieczny spoczynek dla syna.

Kiedy zdołał to uczyni ę , rozbił namiot, rozpalił ognisko i rozpłakał si ħ . Miejsce było

ustronne, le Ň ało z dala od szlaków na letnie pastwiska, ale Mikkal nie w Ģ tpił, Ň e potrafi

ponownie je odnale Ņę . Zapami ħ tał ka Ň dy szczegół okolicy, najdrobniejsze wzniesienie pod

bezkresn Ģ pokryw Ģ Ļ niegu.

Wybrał brzoz ħ przygi ħ t Ģ pod naporem wschodnich i północnych wiatrów. Stała

nieopodal rzadkiego zagajnika, który wyci Ģ gał czarne, nagie palce ku niebu, jakby mu ur Ģ gał.

Gruby pie ı Ļ wiadczył o tym, Ň e brzoza prze Ň yła wi ħ cej zim ni Ň Mikkal. Pochyliła si ħ ,

ale nie dała si ħ złama ę .

Doskonale nadawała si ħ do tego, do czego j Ģ wybrał.

Mróz utrwalił niewinny wyraz twarzy dziecka. Z przymkni ħ tymi powiekami

wygl Ģ dało, jakby spało.

- Zostawi ħ ci ħ tutaj, Matti - powiedział chrapliwie Mikkal. Trzymał kołysk ħ w

ramionach, czułym wzrokiem pieszcz Ģ c twarzyczk ħ chłopca, któr Ģ on tylko miał zapami ħ ta ę .

- Spoczniesz tutaj, blisko nieba. - Poczuł, jak Ň al chwyta go za gardło. Zmru Ň ył oczy, w

podmuchach k Ģ saj Ģ cego wiatru łzy nieomal go o Ļ lepiły. - Wróc ħ wiosn Ģ . Wiosn Ģ pochowam

ci ħ w ziemi. Do tego czasu b ħ dziesz pod opiek Ģ gwiazd, mój Matti.

Imi ħ znał od pocz Ģ tku. Kiedy wzi Ģ ł w ramiona nowo narodzone dzieci ħ , nie wahał si ħ

ani chwili. Jego syn miał na imi ħ Matti.

Dopiero teraz, zostawiaj Ģ c martwe ciało syna na pustkowiu, Mikkal zrozumiał, sk Ģ d

brała si ħ ta pewno Ļę . W te dni pełne bólu jakby o niej zapomniał, ale ona zawsze przy nim

była. W jego pami ħ ci nie mogła umrze ę .

Imi ħ Matti nosił młodszy brat Raiji.

Mikkal starał si ħ odsun Ģę t ħ my Ļ l. Raija znaczyła cierpienie, a on do Ļę ju Ň cierpiał.

Zacisn Ģ ł z ħ by i wdrapał si ħ na brzoz ħ . Był silny, wi ħ c wspinaczka nie sprawiła mu

Ň adnych trudno Ļ ci, lecz nigdy dot Ģ d nie czuł takiego ci ħŇ aru na duszy. Zgrabiałymi palcami

owi Ģ zał rzemienie wokół gał ħ zi. Matti b ħ dzie bezpieczny, nie padnie łupem dzikich zwierz Ģ t.

Dla Mikkala chłopczyk nie całkiem umarł. Nie wiedział, jakimi przymiotami natura miała

obdarzy ę jego dziecko, ale wyobra Ņ nia podsuwała mu cudowne obrazy syna. Nikt nie zast Ģ pi

mu tego chłopca, którego utracił.

Sp ħ dził pod drzewem reszt ħ dnia. Kiedy zapadł zmierzch, zwin Ģ ł namiot, zaprz Ģ gł

renifera do sa ı i ruszył w kierunku obozu nad morzem. W głowie miał pustk ħ .

Na skraju brzeziny Mikkal zostawił cz Ģ stk ħ siebie. Na własny u Ň ytek nazywał to

cz Ģ stk Ģ własnej duszy.

Pedersen Bente - Raija ze śnieżnej krainy 06 - Wolność w okowach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: