Patofizjologia W
Patofizjologia zaburzeń oddechowych.
Czynniki obronne płuc:
Niespecyficzne:
· Kaszel,
· Aparat rzęskowy.
· Zapalenie tchawicy i oskrzeli (śluz),
· Pęcherzyki ( surfaktant),
· Składniki komórkowe (lizosomy, dopełniacz, białka surfaktantu, defensyny).
· Niefogocytarna (nabłonek przewodzący dróg oddechowych, nabłonek odcinka końcowego układu oddechowego),
· Fagocytoza (fagocyty krwi i monocyty, fagocyty tkankowe: makrofagi pęcherzykowe)
· Infibitony protez,
· Antyoksygeny.
Specyficzne:
· Wydzielanie immunoglobiny IgA,
· Immunoglobiny surowicze.
· Makrofagi Makrofagi monocyty,
· Komórki dendrytyczne,
· Komórki śródbłonka.
· Rola cytokin,
· Bezpośrednia cytotoksyczność limfocytów.
· Zależna od komórek tucznych,
· Zależna od eozynofilów,
· Zależna od bazofilów.
Mechanizm zaburzeń relacji oddychania.
Centralny. Obwodowy. Humoralny.
Ośrodek obwodowy, Mechanoreceptory: Chemoreceptory:
kompleks oddechowy pnia - płuc, - centralne w rdzeniu przedłużonym,
mózgu. - oskrzeli, -włókna C - rozwidlenie tętnicy szyjnej i aorty.
z układu NANC.
Spadek PO2 + Wzrost PO2 Wzrost pCO2 wyrównany wzrost HCO3
Pobudzenie wentylacji. Zahamowanie wentylacji. Wzrost wrażliwości chemoreceptorów centralnych.
Podaż tlenu >2l/min.
Zniesiony podział hipoksemiczny.
Wymiana gazowa polega na:
· Wentylacji,
· Dyfuzji,
· Perfuzji,
· Rozdziale gazów.
Badania zaburzeń czynnościowych płuc.
Badania gazometryczne Badania spirograficzne
ocena procesu wymiany ocena sprawności wentylacyjnej
gazowej w płucach. oddychania.
Testy statyczne: Testy dynamiczne:
Powietrze wprowadzone i usuwane z płuc Pomiar objętości powietrza
dzielimy na objętości i pojemności: w jednostce czasu = ocena
- objętość niepodzielna frakcji gazu, drożności dróg oddechowych.
- pojemność to suma dwu lub więcej objętości.
Zaburzenie wentylacji typu restrykcyjnego – jest to ograniczenie objętości powietrza, które może być wprowadzone do płuc podczas pojedynczego oddechu. (Pirometria: spadek VC, spadek RV, spadek TLC, spadek PEV1 przy PEV1%VC=N)
Przyczyny restrykcji:
· Wycięcie płuca,
· Zwłóknienie płuca,
· Zastój płucny.
· Zwłóknienie,
· Nowotwór,
· Płyn,
· Odma.
· Skolioza kręgosłupa,
· Wysoko ustawiona przepona.
· Otyłość.
· Zaburzenia nerwowo – mięśniowe.
Zaburzenie wentylacji typu odturacyjnego – jest to zmniejszenie drożności oskrzeli. (Pirometria: spadek FEV1, spadek FEV1%VC, wzrost RV, wzrost PRC)
Przyczyny obturacji:
1. Oskrzelopochodne:
· Proces zapalny błony śluzowej oskrzeli,
· Skurcz i przerost mięśni gładkich oskrzeli,
· POCH.,
· Nowotwory,
· Palenie tytoniu,
2. Płucno pochodne:
· Utrata sprężystości płuc na skutek uszkodzenia włókien kolagenowych, elastycznych i zapadanie oskrzelików obwodowych.
Zaburzenia perfuzji:
1. Zaburzenia w dopływie krwi tętniczej – zator płuc,
2. Zmniejszenie łożyska naczyniowego – zanik włośniczek w chorobach płuc, zapalenie naczyń,
3. Zaburzenia w dopływie żylnym – niewydolność lewokomorowa serca, wady serca.
Zaburzenia rozdziału gazów:
Zaburzenia dyfuzji:
Dyfuzja – przenikanie gazów oddechowych przez przegrodę pęcherzykowo – włośniczkową wskutek różnicy ciśnień proporcjonalnych między powietrzem pęcherzykowym a krwią włośniczkową. Zaburzenia dyfuzji powodują tylko hipoksemię bez wzrostu PaCO2.
Przyczyny:
· Rozedma,
· Zatorowość,
· Zapalenie,
· Niedodma.
· Wzrost pojemności wyrzutowej serca:
o Nadczynność tarczycy,
o Wysiłek.
· Zmniejszenie łożyska naczyń włosowatych:
o Rozedma.
· Obrzęk płuc,
· Zastój,
· Zwłóknienie.
Zaburzenie wymiany gazowej w badaniu gazometrycznym.
Hipoksemia – stan, w którym wysycenie hemoglobiny tlenem (SaO2) jest niższe od 95% lub ciśnienie PaO2 wynosi mniej niż 80 mmHg. Przyczyny – regionalne zaburzenia stosunku wentylacji pęcherzykowej do krążenia płucnego (VIQ), zaburzenia dyfuzji przez błonę pęcherzykowo – włośniczkową.
Hiperkarnia – powyżej 45 mmHg jest nieodłączną składowej hiperwentylacji pęcherzykowej oraz występuje przy nasilonych zaburzeniach stosunku VIQ.
Niewydolność oddechowa – stan kliniczny charakteryzujący się zaburzeniami wymiany gazowej wywołanym niesprawnością mechanizmów fizjologicznych fizjologicznych wtórnym zaburzeniem składu gazów oddechowych krwi tętniczej.
Podział niewydolności oddechowej:
· Obniżenie PaO2 w powietrzu oddechowym,
· Hiperwentylacja, która powoduje spadek PaO2 i PAO2,
· Przeciek żylno – tętniczy, - niewydolność dyfuzyjna,
· Miejscowe zaburzenia stosunku VIQ.
· Zakłócenie centralnej regulacji oddychania u osób z prawidłowym układem oddechowym (uraz, udar, leki, zespół Pickwika, Zespół Odyma)
· Zakłócenie obwodowej wentylacji oddychania (zaburzenie struktury mięśni, zaburzenie struktury klatki piersiowej, uszkodzenie neuronu obwodowego)
· Pierwotne upośledzenie perfuzji naczyń włosowatych (spadek objętości wyrzutowej serca, zatorowość serca).
Asmodeusz