Stanisław Trębecki - Jeleń przeglądający się.pdf - Dzieci i młodzież - noczbrodni

Jeleń przeglądający się

Razu pewnego w przeźroczystej wodzie

Przypatrując się jeleń swej urodzie,

Sam się dziwił cudności rosochatych rogów.

Lecz widząc swoje nogi, cienkie jak badyle,

Gorzko narzekał na bogów:

„Gdzie proporcyja! głowa tyla! nogi tyle?

Me rogi mię równają z wysokimi krzaki,

Lecz mię ta suchość nóg szpeci.”

A wywierając żal taki,

Obejrzy się, aż tu doń obces ogar leci;

Nie bardzo dalej psiarnia szczeka rozpuszczona.

Strach go w głęboki las niesie,

Lecz rączość jego nieco jest spóźniona,

Bo mu się w gęstym rogi zawadzają lesie.

Uciekł ci przecię, ale mu ogary

Podziurawiły mocno szarawary.

Kto kocha w rzeczach piękność i zysków się wstydzi,

Częstokroć się takimi pięknościami zgubi,

Jak ten jeleń, co swymi nogami się brzydzi,

A szkodną ozdobę lubi.

STANISŁAW TREMBECKI

Stanisław Trębecki - Jeleń przeglądający się.pdf