Władysław Noskowski - Konik polny i mrówka.pdf - Dzieci i młodzież - noczbrodni

Konik polny i mrówka

Niepomny jutra, płochy i swawolny,

Przez całe lato śpiewał konik polny.

Lecz przyszła zima, śniegi, zawieruchy –

Gorzko zapłakał biedaczek.

«Gdybyż choć jaki robaczek.

Gdyby choć skrzydełko muchy

Wpadło mi w łapki... miałbym bal nie lada!».

To myśląc, głodny, zbiera sił ostatki,

Idzie do mrówki sąsiadki

I tak powiada:

«Pożycz mi, proszę, kilka ziarn żyta;

Da Bóg doczekać przyszłego zbioru,

Oddam z procentem – słowo honoru!».

Lecz mrówka skąpa i nieużyta

(Jest to najmniejsza jej wada)

Pyta sąsiada:

«Cóżeś porabiał przez lato,

Gdy żebrzesz w zimowej porze?».

«Śpiewałem sobie». – «Więc za to

Tańcujże teraz, niebożę!».

WŁADYSŁAW NOSKOWSKI

Władysław Noskowski - Konik polny i mrówka.pdf