Władysław Noskowski - Ptasznik,jastrząb i skowronek.pdf - Dzieci i młodzież - noczbrodni

Ptasznik, jastrząb i skowronek

Nie wiem, z potrzeby czy też dla igraszki

Ptasznik lusterkiem wabił małe ptaszki.

Wkoło stały samotrzaski

I czyhała sieć rozpięta

Na ptaszęta.

Znęcony jasnymi blaski

Skowronek niebacznie leci

Tuż koło sieci,

Chyżym skrzydełkiem pomyka

Koło ptasznika,

Nie widząc, że zgon już bliski.

Wtem jastrząb, łowów spragniony,

Spada i ostrymi szpony

Chwyta go w krwawe uściski.

Lecz nim się zabrał do jadła,

Sieć nań zapadła.

„Cóżem tobie zawinił? Wypuść mię, człowiecze!” –

Jastrzębią mową ptak rzecze.

„A za cóż – odparł ptasznik – waść skowronka gnębi?

Wszak i on tobie nie zawinił przecie.”

Niestety! Czemuż na świecie

Tak mało siatek, tak wiele jastrzębi!

WŁADYSŁAW NOSKOWSKI

Władysław Noskowski - Ptasznik,jastrząb i skowronek.pdf