Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych

im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego

___________________________________________________________________

Cykl Taktyki i Szkolenia Ogólnowojskowego

CSWLąd wewn. /2007

kpt. Piotr KOZŁOWSKI

st. chor. Rafał KUBIŃSKI

ZNAKI I SKRÓTY TAKTYCZNE ORAZ ICH ZASTOSOWANIE W DOKUMENTACH BOJOWYCH

Cz. II

SZKICE

POZNAŃ

_________________________________________________________

2007

Redakcja techniczna

Bożena Rynowiecka

Korekta

Maria Ogórkiewicz

Skład, łamanie i oprawa

Sekcja Wydawnicza Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych

im. Hetmana Polnego Koronnego Stefana Czarnieckiego

w Poznaniu

SPIS TREŚCI

20

WSTĘP

Skrypt podobnie jak jego pierwsza część przeznaczony jest głównie dla dowódców plutonów, drużyn i załóg, którzy zobowiązani są do wykonywania dokumentów bojowych w formie graficznej. Ponadto może być wykorzystywany przez kadrę dydaktyczną, która realizuje szkolenie przede wszystkim z przedmiotów taktyka, rozpoznanie i kierowanie ogniem. Stanowi on materiał pomocniczy w procesie dydaktycznym dla słuchaczy kursów, głównie podchorążych studiów WSOWL w tym Studium Oficerskiego i WAT, słuchaczy Kursu Szkolenia Rezerw oraz Szkoły Podoficerskiej realizujących zajęcia praktyczne z wyżej wymienionych przedmiotów oraz do zajęć realizowanych w formie ćwiczeń grupowych.

Część druga skryptu zawiera zestaw szkiców działania na poziomie załogi, drużyny i plutonu w podstawowych rodzajach działań bojowych. Ponadto zawarte w nim zostały informacje dotyczące najważniejszych zasad wykonywania szkiców.

Literaturą bazową dla skryptu był „Zbiór znaków i skrótów wojskowych (część II) – Szt. Gen. 1561/2004”, ponadto w opracowaniu korzystano z „Podręcznika walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych – pluton – drużyna DWLąd 26/2000” jak też z APP6A – PL oraz Field Manual – 1-02

I. ZASADY WYKONYWANIA SZKICÓW DZIAŁANIA.

Podstawowym dokumentem dowodzenia na szczeblu drużyny, załogi i plutonu jest szkic działania. W zależności od rodzaju wykonywanego zadania szkic działania  powinien umożliwiać postawienie zadań podwładnym oraz składanie meldunków przełożonemu. Dlatego też elementy obrazujące między innymi pokrycie terenu, charakter działania powinny temu cel wspomagać, a nie „zaciemniać” sytuacji.

Szkic natarcia musi zawierać:

-                    opis dokumentu (tytuł, podpis, legenda);

-                    kierunek zasadniczy;

-                    odwzorowanie terenu;

-                    dozory (nazwa i numer - w liczniku, odległość w mianowniku;

-                    przebieg przedniej linii obrony przeciwnika;

-                    rozmieszczenie wykrytych i rozpoznanych punktów oporu, pozycji bojowych (ogniowych) oraz ważniejszych środków ogniowych;

-                    drogi podejścia do przedniej linii obrony przeciwnika;

-                    linie  rozwinięcia, spieszania, ataku i bezpieczeństwa;

-                    punkt ciężkości natarcia (ataku);

-                    zadania bojowe dla pododdziałów (organicznych i przedzielonych);

-                    główne i zapasowe pozycje ogniowe artylerii organicznej i przydzielonej (jeżeli takie występują);

-                    kierunek  przesunięcia stanowiska dowódczo-obserwacyjnego (jeżeli takie występuje);

-                    położenie i zadania sąsiadów (jeżeli takie występują);

-                    miejsce rozwinięcia i kierunki przesunięcia pododdziałów i urządzeń logistycznych (jeżeli takie występują);

-                    linie rozgraniczenia (od szczebla plutonu wzwyż);

-                    rodzaj i miejsce zapór inżynieryjnych (jeżeli takie występują);

-                    przejścia w zaporach własnych i przeciwnika (jeżeli takie występują);

Szkic obrony musi zawierać:

-                    opis dokumentu (tytuł, podpis, legenda);

-                    kierunek zasadniczy;

-                    odwzorowanie terenu;

-                    dozory (patrz szkic natarcia);

-                    położenie przeciwnika, możliwy charakter działania;

-                    pozycje ubezpieczeń bezpośrednich (bojowych);

-                    rozmieszczenie pododdziałów w obronie;

-                    pasy ognia i dodatkowe kierunki ognia;

-                    odcinki ześrodkowań ognia pododdziału (dla poszczególnych środków ogniowych) i ich  podział na podległe pododdziały lub środki ogniowe;

-                    zasięgi ognia skutecznego środków ogniowych (opcjonalnie);

-                    położenie sąsiadów (jeżeli takowi występują);

-                    linie rozgraniczenia (od szczebla plutonu);

-                    pozycje ogniowe środków przełożonego będące w rejonie pododdziału oraz ich zadania wykonywane na korzyść pododdziału;

-                    kierunki i linie planowanych  kontrataków;

-                    linie wejścia do walki (pozycje ogniowe) odwodu (jeżeli taki występuje);

-                    zapory inżynieryjne (jeżeli takie występują);

-                    rozmieszczenie pododdziałów i urządzeń logistycznych własnych i przełożonego (jeżeli takie występują);

-                    miejsce stanowiska dowódczo-obserwacyjnego własnego, podwładnych, przełożonego i sąsiadów (jeżeli takie występuje);

Pozostałe szkice działania np. rejonu wyjściowego zawierają podobne informacje, a ich doborowi powinien przyświecać zasadniczy cel przejżystego zobrazowania działania.

              Na szkicu działania powinny znaleźć się oprócz już wymienionych elementów następujące elementy:

-          tytuł (nagłówek) dokumentu;

-          dane wykonującego/podpis dowódcy.

Rys. 1 Przykład opisu – tytułu dokumentu. (Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych – pluton, drużyna).

...