011.Przekaz.pdf

PRZEKAZ 11

WIECZNA WYSPA RAJ

R aj jest wiecznym centrum wszechświata wszechświatów, stałym miejscem pobytu Ojca

Uniwersalnego, Wiecznego Syna, Nieskończonego Ducha i Boskich istot partnerskich i

pomocniczych. Centralna Wyspa jest gigantyczna, jest największym zorganizowanym ciałem

kosmicznej rzeczywistości w całym wszechświecie nadrzędnym. Raj jest zarówno domeną

materialną jak i mieszkaniem duchowym. Wszelkie istoty inteligentne, stworzone przez Ojca

Uniwersalnego, zamieszkują w siedzibach materialnych; stąd absolutne centrum kontroli też

musi być literalnie materialne. I znowu należy powtórzyć, że rzeczy duchowe i istoty duchowe są

rzeczywiste .

Materialne piękno Raju polega na przepychu jego fizycznej doskonałości; wielkość duchowa

Wyspy Boga przejawia się we wspaniałych osiągnięciach intelektualnych i rozwoju umysłowym

jej mieszkańców; chwała centralnej Wyspy ukazuje się w nieskończonym wyposażeniu Boskich

osobowości duchowych – w światłości życia. Jednak głębie duchowego piękna i wspaniałości tej

świetnej całości przekraczają zupełnie pojmowanie skończonego umysłu istot materialnych.

Śmiertelnik nie może zrozumieć chwały i duchowej okazałości Boskiego miejsca zamieszkania.

Raj jest z wieczności; nie istnieją żadne zapisy, czy podania, dotyczące początków owej

centralnej Wyspy Światłości i Życia.

1. REZYDENCJA BOGA

W administracji domen wszechświatowych Raj służy rozlicznym celom, ale dla istot

stworzonych istnieje on zasadniczo jako miejsce zamieszkania Bóstwa. Osobista obecność Ojca

Uniwersalnego jest umiejscowiona dokładnie w centrum wyższej powierzchni tego, nieomal

okrągłego, ale nie kulistego, miejsca pobytu Bóstw. Rajska obecność Ojca Uniwersalnego

otoczona jest bezpośrednio osobistą obecnością Wiecznego Syna, podczas gdy ich obu otacza

niewysłowiona chwała Nieskończonego Ducha.

Bóg mieszka, mieszkał i zawsze będzie mieszkał w tej samej, centralnej i wiecznej siedzibie.

Zawsze go tam znajdowaliśmy i zawsze będziemy go tam znajdować. Ojciec Uniwersalny jest

kosmicznie zogniskowany, duchowo uosobiony i geograficznie zamieszkały w centrum

wszechświata wszechświatów.

Wszyscy znamy prostą drogę, jaką należy iść, aby odnaleźć Ojca Uniwersalnego. Nie

potraficie zrozumieć wielu tych spraw, które odnoszą się do Boskiej rezydencji, ponieważ jest

ona tak bardzo oddalona i ogrom przestrzeni oddziela ją od was, ale ci, co potrafią zrozumieć

znaczenie tych ogromnych odległości, znają miejsce pobytu Boga tak niezawodnie i pewnie, jak

wy znacie położenie Nowego Jorku, Londynu, Rzymu czy Singapuru, miast wyraźnie

umiejscowionych geograficznie na Urantii. Gdybyście byli mądrymi nawigatorami, mielibyście

do dyspozycji statek, mapy i kompas, łatwo moglibyście dotrzeć do tych miast. Tak samo,

gdybyście mieli czas i środki, pozwalające na przebycie drogi, posiadalibyście warunki duchowe

i niezbędne przewodnictwo, moglibyście być pilotowani wszechświat za wszechświatem i orbita

za orbitą, zawsze podróżując do wewnątrz gwiaździstych sfer, aż w końcu stanęlibyście przed

centralną światłością duchowej chwały Ojca Uniwersalnego. Jeśli ktoś ma wszystko, co potrzeba

do podróży, tak samo może znaleźć osobistą obecność Boga w centrum wszystkich rzeczy, jak

może znaleźć odległe miasta na waszej własnej planecie. To, że nie odwiedzaliście tych miejsc, w

żaden sposób nie neguje rzeczywistości ich istnienia. To, że tak mało wszechświatowych istot

stworzonych znalazło Boga w Raju, w żaden sposób nie neguje ani rzeczywistości jego istnienia,

ani rzeczywistości jego duchowej osoby w centrum wszystkich rzeczy.

Ojca zawsze można zastać w tym, centralnym miejscu. Gdyby się przeniósł, mogłoby

nastąpić wszechświatowe pandemonium, ponieważ w nim się zbiegają, w centrum jego pobytu,

wszechświatowe linie grawitacji biegnące od krańców stworzenia. Czy to śledzimy obwód

osobowości, wstecz poprzez wszechświaty, czy patrzymy za wznoszącymi się osobowościami, jak

podróżują do wewnątrz ku Ojcu, czy to śledzimy linie grawitacji materialnej aż do Raju dolnego,

czy oglądamy rodzące się cykle siły kosmicznej, czy to patrzymy szlakiem linii grawitacji

duchowej, aż do Wiecznego Syna, czy przyglądamy się korowodowi zdążających do wewnątrz

Rajskich Synów Boga, czy śledzimy obwód umysłu, czy patrzymy na wiele bilionów istot

niebiańskich, które pochodzą od Nieskończonego Ducha – drogą dowolnej z tych obserwacji

lub poprzez nie wszystkie, prowadzeni jesteśmy bezpośrednio do obecności Ojca, do jego

centralnego miejsca pobytu. Tutaj Bóg jest osobiście, literalnie i faktycznie obecny. Od jego

nieskończonej istoty rozlewają się na wszystkie wszechświaty wezbrane strumienie życia, energii

i osobowości.

2. NATURA WIECZNEJ WYSPY

Ponieważ zaczynacie dostrzegać ogrom wszechświata materialnego, widzialny nawet z

waszego położenia astronomicznego, z waszej pozycji w gwiezdnych systemach, powinno być

dla was jasne, że tak potężny wszechświat materialny musi mieć odpowiednią i godną stolicę,

centralną siedzibę odpowiadającą godności i bezgraniczności wszechświatowego Władcy

wszystkich tych ogromnych i rozległych kreacji, domen materialnych i istot żywych.

W swoim kształcie Raj jest odmienny od innych, zamieszkałych ciał kosmicznych – nie jest

kulisty. Jest on zdecydowanie elipsoidalny i posiada średnicę na linii północ-południe o jedną

szóstą dłuższą od średnicy wschód-zachód. Centralna Wyspa jest zasadniczo płaska a odległość

od powierzchni górnej do dolnej wynosi jedną dziesiątą średnicy wschód-zachód.

Te różnice w wymiarach, gdy się je weźmie pod uwagę, w związku ze stacjonarnym statusem

i większym parciem na zewnątrz siły-energii na północnym końcu Wyspy, umożliwiają

ustalenie absolutnych kierunków we wszechświecie nadrzędnym.

Centralna Wyspa podzielona jest geograficznie na trzy funkcyjne domeny:

1. Raj górny.

2. Raj obwodowy.

3. Raj dolny.

O tej powierzchni Raju, która jest miejscem czynności osobowych, mówimy jako o stronie

górnej a o powierzchni przeciwległej, jako o stronie dolnej. Obwód Raju przeznaczony jest na te

czynności, które ani nie są ściśle osobowe, ani też nieosobowe. Trójca wydaje się panować nad

osobową czy wyższą płaszczyzną, Absolut Nieuwarunkowany nad płaszczyzną dolną, czy też

nieosobową. Nie uważamy Absolutu Nieuwarunkowanego za osobę, sądzimy jednak, że

funkcjonalna obecność przestrzenna tego Absolutu zogniskowana jest w Raju dolnym.

Wieczna Wyspa stanowi jedyną w swoim rodzaju formę materializacji – stacjonarny system

rzeczywistości. Rzeczywistym tworzywem Raju jest jednorodna organizacja potencji przestrzeni,

niespotykana nigdzie indziej w całym rozległym wszechświecie wszechświatów. W różnych

wszechświatach nadano jej wiele nazw, a Melchizedekowie z Nebadonu już od dawna nazywają

ją absolutum . Podstawa rajskiego tworzywa nie jest ani martwa ani ożywiona; jest to oryginalna,

nieduchowa ekspresja Pierwszego Źródła i Centrum; to jest Raj i nie ma on duplikatu.

Wydaje się nam, że Pierwsze Źródło i Centrum skoncentrował cały absolutny potencjał

rzeczywistości kosmicznej w Raju, co jest częścią jego metody wyzwalania się od ograniczeń

nieskończoności i jest środkiem umożliwiającym stworzenie tego, co podnieskończone a nawet

czasu-przestrzeni. Nie wynika stąd jednak, że Raj ograniczony jest czasem-przestrzenią tylko

dlatego, że wszechświat wszechświatów wykazuje takie własności. Raj istnieje bez czasu i nie ma

umiejscowienia w przestrzeni.

Mówiąc w uproszczeniu, przestrzeń najwyraźniej bierze swój początek tuż poniżej Raju

dolnego; czas tuż powyżej Raju górnego. Czas, tak jak wy go rozumiecie, nie jest cechą rajskiej

egzystencji, chociaż obywatele centralnej Wyspy są w pełni świadomi bezczasowego porządku

zdarzeń. Ruch nie jest właściwością Raju, jest on zależny od woli. Jednak idea odległości, nawet

odległości absolutnej, ma bardzo duże znaczenie, ponieważ może być stosowana do względnych

rajskich lokalizacji. Raj jest bezprzestrzenny, dlatego jego obszary są absolutne a tym samym

użyteczne na wiele różnych sposobów, przekraczających pojmowanie śmiertelnego umysłu.

3. RAJ GÓRNY

W Raju górnym istnieją trzy wielkie sfery działalności, obecność Bóstwa , Najświętsza Sfera i

Święty Obszar . Rozległy rejon, bezpośrednio otaczający obecność Bóstw, pozostawiony jest jako

Najświętsza Sfera i zarezerwowany jest dla czczenia, utrójcowiania oraz wysokich przedsięwzięć

duchowych. W tej sferze nie ma żadnych struktur materialnych, żadnych wytworów czysto

intelektualnych; nie mogą one tam istnieć. Dla mnie, próba zobrazowania ludzkiemu umysłowi

boskiej natury i wspaniałej majestatyczności Najświętszej Sfery Raju jest bezcelowa. Jest to

domena zupełnie duchowa a wy jesteście prawie zupełnie materialni. Dla czysto materialnej

istoty rzeczywistość czysto duchowa najwyraźniej nie istnieje.

Podczas gdy nie ma fizycznych obiektów materialnych na obszarze Najświętszego, w

sektorach Świętej Krainy znajduje się wiele pamiątek z waszych materialnych dni a jeszcze

więcej ich jest w pełnych wspomnień, historycznych obszarach Raju obwodowego.

Święty Obszar, dalszy albo mieszkalny rejon, jest podzielony na siedem współśrodkowych

stref. Raj zwany jest czasem „Domem Ojca”, jako że jest jego wiecznym miejscem zamieszkania

a siedem stref nazywa się często „rajskimi mieszkaniami Ojca”. Wewnętrzna, czy pierwsza strefa,

zajmowana jest przez Obywateli Raju i rodowitych mieszkańców Havony, którzy mogli

zamieszkać w Raju. Kolejna, albo druga strefa, jest miejscem zamieszkania istot, wywodzących

się z siedmiu superwszechświatów czasu i przestrzeni. Ta druga strefa jest częściowo podzielona

na siedem rozległych sekcji, stanowiących rajską ojczyznę istot duchowych i wznoszących się

istot stworzonych, przybyłych z wszechświatów rozwoju ewolucyjnego. Każdy z tych sektorów

działa wyłącznie dla dobra i rozwoju osobowości z jednego superwszechświata, jednak wielkość

tych obszarów prawie nieskończenie przekracza potrzeby obecnych siedmiu

superwszechświatów.

Każdy z siedmiu sektorów Raju podzielony jest na mniejsze części, zespoły mieszkalne,

przeznaczone na ośrodki zakwaterowania dla miliarda gloryfikowanych, indywidualnych grup

roboczych. Tysiąc takich jednostek stanowi dywizję. Sto tysięcy dywizji równa się kongregacji.

Dziesięć milionów kongregacji tworzy zgromadzenie. Miliard zgromadzeń czyni wielki zespół. I

te, coraz większe grupy idą dalej, poprzez drugi wielki zespół, trzeci i jeszcze dalej, aż do

siódmego wielkiego zespołu. Siedem wielkich zespołów tworzy zespół nadrzędny a siedem

zespołów nadrzędnych składa się na zespół wyższy; w ten sposób ta organizacja rozciąga się w

siedmiu coraz większych grupach, poprzez zespół wyższy, nadwyższy, niebiański, nadniebiański

aż do zespołów najwyższych. Jednak nawet to nie zużywa całej dostępnej przestrzeni.

Oszałamiająca ilość miejsca na mieszkania w Raju, ilość przekraczająca wasze pojmowanie,

zajmuje znacznie mniej niż jeden procent przydzielonej na to powierzchni Świętej Krainy. Jest

jeszcze sporo miejsca dla tych, co są w drodze do wewnątrz, nawet dla tych, co nie zaczną

rajskiej wspinaczki aż do czasów wiecznej przyszłości.

4. RAJ OBWODOWY

Centralna Wyspa kończy się nagle na obwodzie, jednak jej rozmiary są tak ogromne, że jej

krańcowa krzywizna jest relatywnie niedostrzegalna w granicach jakiegokolwiek określonego

obszaru. Obwodową powierzchnię Raju częściowo zajmują pola lądowania i ekspediowania

różnych grup osobowości duchowych. Ponieważ strefy przestrzeni nienasyconej niemalże

zazębiają się z obwodem Raju, wszystkie transporty osobowości, zmierzające do Raju, lądują w

tych rejonach. Ani Raj górny ani dolny nie jest dostępny dla supernafinów transportujących, ani

też dla innych typów istot, przemierzających przestrzeń.

Siedem Duchów Nadrzędnych ma swe osobiste siedziby mocy i władzy na siedmiu sferach

Ducha, okrążających Raj, w przestrzeni między jaśniejącymi globami Syna a wewnętrzną orbitą

światów Havony, ale utrzymują one swe centrale zogniskowania siły na obwodzie Raju. To tutaj

właśnie, powoli krążące obecności Siedmiu Najwyższych Dyspozytorów Mocy określają

rozmieszczenie siedmiu jaskrawych punktów odpowiednich rajskich energii, wychodzących do

siedmiu superwszechświatów.

Tutaj, na obwodzie Raju, znajdują się ogromne historyczne i prorocze tereny wystawowe,

przydzielone Synom Stwórcy, poświęcone wszechświatom lokalnym czasu i przestrzeni. Jest

tutaj prawie siedem bilionów takich, zarezerwowanych dla historii obszarów, zajętych już albo

jeszcze wolnych, jednak tereny te, razem wzięte, zajmują jedynie około czterech procent tej

części strefy obwodowej, która jest im przydzielona. Dochodzimy do wniosku, że te ogromne

rezerwy przeznaczone są dla tych wszechświatów, które kiedyś mają być rozmieszczone poza

granicami znanych obecnie, zamieszkałych siedmiu superwszechświatów.

Ta część Raju, która została przydzielona na użytek istniejących wszechświatów, używana jest

zaledwie w zakresie od jednego do czterech procent, natomiast powierzchnia przeznaczona na

tą działalność jest co najmniej milion razy większa od naprawdę potrzebnej do tego celu. Raj jest

wystarczająco wielki, aby pomieścić funkcje prawie nieskończonej kreacji.

Dalsze próby uzmysłowienia wam chwały Raju mogą być jednak bezowocne. Musicie czekać

i rozwijać się, kiedy oczekujecie na to, czego „oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani umysł

człowieka nie zdołał pojąć, na rzeczy, które Ojciec Uniwersalny przygotował tym, co przetrwają

życie w ciele, na światach czasu i przestrzeni”.

5. RAJ DOLNY

Co się tyczy Raju dolnego, wiemy tylko to, co zostało nam objawione; nie przebywają tam

żadne osobowości. Nie ma on zgoła nic do czynienia ze duchowych sprawami istot

inteligentnych, Bóstwo-Absolut również tam nie działa. Zostaliśmy poinformowani, że

wszystkie obwody energii fizycznej i siły kosmicznej wywodzą się z Raju dolnego i

zorganizowane są następująco:

1. Bezpośrednio pod miejscem pobytu Trójcy znajduje się centralna część Raju dolnego,

nieznana i nie objawiona Strefa Wieczności.

2. Strefę to otacza bezpośrednio obszar nienazwany.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: