010.Przekaz.pdf

PRZEKAZ 10

RAJSKA TRÓJCA

R ajska Trójca, złożona z wiecznych Bóstw, umożliwia Ojcu uwolnienie się od absolutyzmu

osobowości. Trójca doskonale łączy nieograniczoną ekspresję nieskończonej, osobowej woli

Boga, z absolutnością Bóstwa. Wieczny Syn i rozmaici Synowie Boskiego pochodzenia, razem ze

Wspólnym Aktywizatorem i jego wszechświatowymi dziećmi, efektywnie pomagają Ojcu

uwolnić się od nieodłącznych skądinąd ograniczeń prymatu, doskonałości, niezmienności,

wieczności, uniwersalności, absolutności i nieskończoności.

Rajska Trójca daje możliwość pełnej ekspresji i doskonałego objawienia wiecznej natury

Bóstwa. Również Niezmienni Synowie Trójcy dają pełne i doskonałe objawienie Boskiej

sprawiedliwości. Trójca jest jednością Bóstwa a jedność ta opiera się wiecznie na absolutnych

fundamentach boskiej zgodności trzech pierwotnych i partnerskich, współistniejących ze sobą

osobowości, Boga-Ojca, Boga-Syna i Boga-Ducha.

Patrząc wstecz, w nieskończoną przeszłość, z punktu widzenia obecnego położenia okręgu

wieczności, w funkcjonowaniu wszechświata możemy zauważyć jedną tylko niemożliwą do

uniknięcia konieczność a jest nią właśnie Rajska Trójca. Uważam, że Trójca była nieunikniona.

Jak obserwuję przeszłość, teraźniejszość i przyszłość czasu, uważam, że we wszechświecie

wszechświatów nic poza tym nie było nieuniknionego. Istniejący obecnie wszechświat

nadrzędny, z punktu widzenia jego przeszłości czy przyszłych możliwości, jest nie do

pomyślenia bez Trójcy. Uwzględniwszy Rajską Trójcę, możemy postulować alternatywne czy

nawet wielorakie sposoby robienia wszystkich rzeczy, ale bez Trójcy, Ojca, Syna i Ducha, nie

potrafimy zrozumieć, jak Nieskończony mógłby osiągnąć potrójne i partnerskie uosobienie w

obliczu absolutnej jedności Bóstwa. Żadna inna idea stworzenia nie może się równać poziomem

kompletności i absolutności Trójcy, polegającej na jedności Bóstwa, połączonej z pełnią

wolicjonalnego oswobodzenia, nieodłącznego potrójnemu uosobieniu Bóstwa.

1. SAMOROZDZIELCZOŚĆ PIERWSZEGO ŹRÓDŁA I CENTRUM

Wydaje się, że kiedyś w wieczności, Ojciec wprowadził zasadę działania, polegającą na

intensywnym rozdzielaniu siebie. Jest coś, co istnieje w altruistycznej, pełnej miłości i przemiłej

naturze Ojca Uniwersalnego, coś, co powoduje, że zachowuje on dla siebie sprawowanie tylko

tych władz i tych kompetencji, które najwidoczniej uważa za niemożliwe do oddania, czy do

obdarzenia nimi innych.

Ojciec Uniwersalny zawsze wyzbywał się każdej części siebie, którą można było nadać

jakiemukolwiek innemu Stwórcy lub istocie stworzonej. Podzielił się ze swymi Boskimi Synami i

związanymi z nimi istotami inteligentnymi wszelką mocą i całą władzą, jaką można było oddać.

W istocie przeniósł na swych Synów Władców, w ich poszczególnych wszechświatach, wszystkie

prerogatywy władzy administracyjnej, jakie można było przenieść. W domenach wszechświata

lokalnego zrobił on każdego Władcę Syna Stwórcę tak doskonałym, kompetentnym i

autorytatywnym, jakim jest Wieczny Syn w pierwotnym wszechświecie centralnym. Oddał on,

faktycznie nadał, z dostojeństwem i świętością zachowania osobowości, wszystko z siebie i ze

wszystkich swoich własności, czego mógł się ewentualnie pozbawić, w każdy sposób, w każdej

epoce, w każdym miejscu, każdej osobie i w każdym wszechświecie, za wyjątkiem jego

centralnego miejsca pobytu.

Boska osobowość nie jest egocentryczna; rozdzielanie siebie i obdzielanie osobowością

charakteryzuje Boskie jestestwo o wolnej woli. Stworzeni pragną towarzystwa innych

stworzonych, obdarzonych osobowością; Stwórcy są skłonni do dzielenia się boskością ze swymi

wszechświatowymi dziećmi; osobowość Nieskończonego objawia się jako Ojciec Uniwersalny,

który dzieli rzeczywistość bytu i równość jaźni z dwoma partnerskimi osobowościami,

Wiecznym Synem i Wspólnym Aktywizatorem.

W tym, co dotyczy wiedzy o osobowości i Boskich cechach Ojca, zawsze będziemy zależni

od objawień Wiecznego Syna, ponieważ, kiedy dokonał się wspólny akt stworzenia, kiedy

Trzecia Osoba Bóstwa zaczęła istnieć jako osobowość i realizowała połączone idee swych

boskich rodziców, Ojciec przestał istnieć jako osobowość nie uwarunkowana. Razem z

powołaniem do bytu Wspólnego Aktywizatora i wraz z materializacją centralnego rdzenia

kreacji, nastąpiły pewne wieczne zmiany. Bóg dał siebie jako absolutną osobowość swojemu

Wiecznemu Synowi. Tym samym Ojciec nadał „osobowość wieczności” swemu

jednorodzonemu Synowi, podczas gdy razem nadali „wspólną osobowość”, ich wiecznego

połączenia, Nieskończonemu Duchowi.

Z tego powodu, oraz z innych powodów, będących poza pojmowaniem skończonego umysłu,

niezmiernie trudno jest istocie ludzkiej pojąć nieskończoną, Ojcowską osobowość Boga, poza

tym, że jest on objawiony we wszechświatach w Wiecznym Synu i razem z Synem, aktywny we

wszechświatach w Nieskończonym Duchu.

Ponieważ Rajscy Synowie Boga odwiedzają światy ewolucyjne a czasami nawet na nich

mieszkają w formie ciała materialnego i ponieważ obdarzenia takie umożliwiają śmiertelnemu

człowiekowi poznanie co nieco z natury i charakteru Boskiej osobowości, muszą zatem istoty

stworzone, ze sfer planetarnych, traktować obdarzenia, dokonywane przez Rajskich Synów za

niezawodne i pewne źródło informacji o Ojcu, Synu i Duchu.

2. UOSOBIENIE BÓSTWA

Ojciec, metodą utrójcowienia, pozbawił się tej nie uwarunkowanej osobowości duchowej,

która jest Synem, jednak kiedy to robił, ustanowił się Ojcem tego właśnie Syna i tym samym

posiada nieograniczone możliwości stania się Boskim Ojcem wszystkich istot później

stworzonych, wynikłych czy innych uosobionych typów istot inteligentnych, obdarzonych wolą.

Jako absolutna i nie uwarunkowana osobowość Ojciec może działać tylko jako Syn i z Synem, ale

jako osobowy Ojciec wciąż nadaje osobowość różnorodnym rzeszom inteligentnych, wolą

obdarzonych istot, ze zróżnicowanych poziomów bytu i zawsze utrzymuje osobiste związki,

przepełnione miłością, z tak bezmierną rodziną wszechświatowych dzieci.

Po tym, jak Ojciec nadał pełnię samego siebie osobowości swego Syna i kiedy ten akt

samoobdarzenia został spełniony i był doskonały, z tej nieskończonej mocy i z tej natury, co

istnieje w jedności Ojca-Syna, wieczni partnerzy wspólnie użyczają tych własności i atrybutów,

które tworzą kolejną istotę do nich podobną i ta wspólna osobowość, Nieskończony Duch,

dopełnia egzystencjalnego uosobienia Bóstwa.

Syn jest konieczny dla ojcostwa Boga. Duch jest konieczny dla braterstwa Drugiej i Trzeciej

Osoby. Trzy osoby stanowią najmniejszą grupę społeczną, ale to jest ostatnia z wielu przyczyn,

dlaczego należy wierzyć w nieuchronność Wspólnego Aktywizatora.

Pierwsze Źródło i Centrum jest nieskończoną osobowością-ojcem , nieograniczonym źródłem

osobowości. Wieczny Syn jest nie uwarunkowaną osobowością-absolutem , tą Boską istotą, która

trwa cały czas i wieczność jako doskonałe objawienie osobistej natury Boga. Nieskończony Duch

jest wspólną osobowością , unikalną konsekwencją wiecznotrwałej jedności Ojca-Syna.

Osobowość Pierwszego Źródła i Centrum jest osobowością nieskończoności, minus

absolutna osobowość Wiecznego Syna. Osobowość Trzeciego Źródła i Centrum jest

nadwzbogacającym wynikiem jedności oswobodzonej osobowości-Ojca i absolutnej

osobowości-Syna.

Ojciec Uniwersalny, Wieczny Syn i Nieskończony Duch, są osobami jedynymi w swoim

rodzaju, żadna z nich nie jest duplikatem, każda jest oryginalna, wszystkie są zjednoczone.

Tylko Wieczny Syn doznaje pełni boskich związków osobowości, świadomości zarówno

synostwa z Ojcem jak i ojcostwa dla Ducha oraz Boskiej równości, zarówno z Ojcem-

protoplastą jak i z Duchem-towarzyszem. Ojciec zna doświadczenie posiadania Syna, który jest

mu równy, ale Ojciec nie zna poprzedzających go praojców. Wieczny Syn doświadcza synostwa,

zdaje sobie sprawę z pochodzenia osobowości i jednocześnie Syn uświadamia sobie fakt

wspólnego rodzicielstwa dla Nieskończonego Ducha. Nieskończony Duch świadomy jest

dwojakiego pochodzenia swej osobowości, ale nie jest rodzicem partnerskiej osobowości Bóstwa.

Wraz z Duchem, egzystencjalny cykl uosobienia Bóstwa się dopełnia; pierwsze osobowości,

pochodzące od Trzeciego Źródła i Centrum, są empiryczne i jest ich siedem.

Pochodzę od Rajskiej Trójcy. Znam Trójcę jako zjednoczone Bóstwo, wiem także, że istnieje

Ojciec, Syn i Duch i że działają zgodnie ze swymi specyficznymi, osobistymi zdolnościami.

Wiem również z całą pewnością, że działają oni nie tylko osobiście i zbiorowo, ale także

koordynują swą działalność w różnych zgrupowaniach, że w końcu działają w siedmiu

różnorakich, jednostkowych i zbiorowych zakresach swych możliwości. A skoro siedem

związków wyczerpuje możliwości kombinacji tej właśnie boskości, nieuniknione jest, że

rzeczywistości wszechświata będą się pojawiać w siedmiu wariantach wartości, znaczeń i

osobowości.

3. TRZY OSOBY BÓSTWA

Pomimo, że jest tylko jedno Bóstwo, istnieją trzy autentyczne i Boskie uosobienia tego

Bóstwa. W sprawie wyposażenia człowieka w Boski Dostrajacz, Ojciec powiedział: „Uczyńmy

śmiertelnego człowieka na nasz własny obraz”. W pismach Urantian wielokrotnie pojawiają się

takie odnośniki do działań i uczynków mnogiego Bóstwa, wyraźnie ukazując ludzką

świadomość istnienia i działania trzech Źródeł i Centrów.

Powiedziano nam, że Syn i Duch, w związku Trójcy, utrzymują te same i równe stosunki z

Ojcem. W wieczności i jako Bóstwa postępują tak bez wątpienia, jednak w czasie i jako

osobowości, wykazują oczywiście związki wzajemne o bardzo zróżnicowanej naturze. Jak się

patrzy z Raju w kierunku wszechświatów, związki te wydają się być bardzo podobne, jednak

obserwowane z domen przestrzeni, wydają się być zupełnie odmienne.

Boscy Synowie są w swej istocie „Słowem Bożym”, ale dzieci Ducha są prawdziwie

„Działaniem Bożym”. Bóg mówi poprzez Syna i z Synem, działa poprzez Nieskończonego

Ducha, podczas gdy w całej wszechświatowej działalności Syn i Duch są doskonale zbratani,

działają jak dwaj równi bracia, podziwiając i kochając szanowanego i bosko poważanego,

wspólnego Ojca.

Ojciec, Syn i Duch są oczywiście równi w naturze, partnerscy w swej istocie, jednak istnieją

niewątpliwe różnice w ich wszechświatowych funkcjach, a gdy działają pojedynczo, każda osoba

Bóstwa jest najwidoczniej ograniczona w absolutności.

Ojciec Uniwersalny, zanim z własnej woli wyzbył się osobowości, mocy i atrybutów, które

składają się na Syna i Ducha, wydawał się być (rozważając filozoficznie) nie uwarunkowanym,

absolutnym i nieskończonym Bóstwem. Jednak takie teoretyczne, Pierwsze Źródło i Centrum,

nie może bez Syna, w żadnym znaczeniu tego słowa, być uważane za Ojca Uniwersalnego ;

ojcostwo jest nierzeczywiste bez synostwa. Ponadto Ojciec, aby był absolutny w sensie

całościowym, musiałby istnieć sam w pewnym odległym momencie. Jednak nigdy nie istniał on

samotnie, obaj, Syn i Duch, są współwieczni z Ojcem. Pierwsze Źródło i Centrum zawsze był i

na zawsze będzie wiecznym Ojcem Pierwszego Syna, a z Synem, wiecznym rodzicem

Nieskończonego Ducha.

Zauważamy, że Ojciec wyzbył się wszystkich przejawów absolutności, za wyjątkiem

absolutnego ojcostwa i absolutnej woli. Nie wiemy, czy wola jest niezbywalną cechą Ojca,

możemy jedynie zauważyć, że nie pozbawił się woli. Ta nieskończoność woli musi być wiecznie

charakterystyczna dla Pierwszego Źródła i Centrum.

Ojciec Uniwersalny, nadając Wiecznemu Synowi absolutność osobowości, uwolnił się z

więzów absolutyzmu osobowości, jednak robiąc to poczynił krok, który uniemożliwia mu na

zawsze działanie w pojedynkę jako osobowość-absolut. Wraz z ostatecznym uosobieniem

współistniejącego z nimi Bóstwa – Wspólnego Aktywizatora – pojawia się przełomowa,

trójcowa zależność wzajemna trzech Boskich osobowości, w odniesieniu do całościowego

funkcjonowania Bóstwa w absolucie.

Bóg jest Ojcem-Absolutem wszystkich osobowości we wszechświecie wszechświatów. Ojciec

jest osobowo absolutny w swej wolności działania, jednak we wszechświatach czasu i przestrzeni,

stworzonych, stwarzanych i tych, co będą stwarzane, Ojciec nie jest dostrzegalnie absolutny jako

Bóstwo całościowe, chyba, że w Rajskiej Trójcy.

Pierwsze Źródło i Centrum działa we wszechświatach zjawiskowych, na zewnątrz Havony,

następująco:

1. Jako stwórca, przez Synów Stwórcy, swych wnuków.

2. Jako kontroler, przez centrum grawitacyjne Raju.

3. Jako duch, przez Wiecznego Syna.

4. Jako umysł, przez Wspólnego Stwórcę.

5. Jako Ojciec, utrzymuje rodzicielski kontakt ze wszystkimi stworzonymi przez obwód

osobowości.

6. Jako osoba, działa bezpośrednio na obszarze stworzenia przez swe niezależne fragmenty –

w śmiertelnym człowieku przez Dostrajacze Myśli.

7. Jako Bóstwo całościowe działa tylko w Rajskiej Trójcy.

Wszelkie takie zrzeczenia się i przekazania jurysdykcji, poczynione przez Ojca

Uniwersalnego, są całkowicie dobrowolne i dokonywane są z jego własnej inicjatywy.

Wszechmocny Ojciec celowo wprowadza takie ograniczenia władzy wszechświatowej.

Wieczny Syn wydaje się działać jako jedność z Ojcem, we wszystkich aspektach duchowych,

za wyjątkiem obdarzania fragmentami Boga i innymi funkcjami przedosobowymi. Syn nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: