Fakty i Mity 21-2008.pdf

BISKUPI OKRADAJĄ KSIĘŻY

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 21 (429) 29 MAJA 2008 r. Cena 3 zł (w tym 7% VAT)

Str. 7

Kołobrzeg. To miał być teren

miasta, a jest Kościoła.

To miała być świątynia,

a jest apartamentowiec.

Poza tym wszystko się

zgadza. Nawet kasa.

Ponad 103 miliony

złotych do portfela

księdza proboszcza.

Str. 11

ISSN 1509-460X

Kołobrzeg. To miał być teren

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 21 (429) 23 – 29 V 2008 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Nasz najbardziej ulubiony ulubieniec z PiS Joachim Brudziń-

ski wyliczył dziennikarzom z satysfakcją, że peruwiańska podróż

Tuska kosztowała tyle, ile 150 tysięcy obiadów dla głodnych

dzieci. Ma rację. Ale my liczyliśmy dalej. I wyszło nam, że sa-

me odprawy dla ekipy Wildsteina, zatrudnionego kiedyś w TVP

przez PiS dla poprawy wizerunku, to 200 tysięcy obiadów

(1 mln złotych). Że już o ponad siedmiu milionach obiadów za

kasiorę (35 mln zł) rąbniętą przez Kaczorowe PC podczas pry-

watyzacji RSW nie wspomnimy.

Tygrysy Europy (2)

„Jan Paweł II będzie beatyfikowany wiosną 2009 roku” – po-

dała PAP, cytując księdza Odera. „To nieprawda, niczego po-

dobnego nie twierdziłem” – wściekł się Oder. A Wojtyła sie-

dzi gdzieś w jakiejś niebieskiej poczekalni i szlag go trafia, bo

co chwilę jakiś anioł mówi „już”, a za chwilę inny: „Nie, jesz-

cze nie teraz”.

fliktach w polityce. I jeszcze o tym, że rządzący panicz-

nie unikają starcia z Kościołem.

Kogo z nas to nie wkurza? Po prostu żal patrzeć, jak ko-

lejne ekipy ze strachem podchodzą do kolejnych, głównie

materialnych żądań biskupów. Boją się odwołać do opinii

publicznej, zapomnieli o instytucji referendum. Zachowują

się tak, jakby jedno kazanie prymasa miało zmieść ich rząd

z powierzchni ziemi.

Już w 1989 roku mogliśmy mieć za so-

bą sprawę regulacji dopuszczalności

przerywania ciąży. Nacisk na re-

ferendum w tej sprawie był bar-

dzo silny, jednak w imię ja-

koby wyższych celów rząd

Rakowskiego nie zgodził

się na publiczne głosowa-

nie. W latach 1994–1997

mogliśmy spokojnie za-

mknąć w drodze referen-

dum kwestię ratyfikacji

konkordatu. Odrzucenie

przez obywateli tej pod-

dańczej umowy zakończy-

łoby debatę i całą sprawę.

Skąd ta bojaźń władzy?

Z jej słabości. Wybory wy-

grywa się w Polsce za-

zwyczaj tak zwanym

fuksem – kilkoma pro-

centami. W kampaniach

najbardziej liczy się więc

twardy elektorat, który

może przeważyć szalę zwycięstwa, a za

taki uważa się powszechnie Radio Maryja i inne (re)akcje

katolickie. Jak dotąd nikt jednak nie zajarzył, że po drugiej

stronie barykady stoją w pełnym rynsztunku zastępy anty-

klerykałów, humanistów, ateistów i chrześcijan ewangelicz-

nych. Wszyscy oni mają gdzieś wskazówki przedwyborcze

biskupów i ojca dyrektora. Czekają tylko na wodza, który

ich poprowadzi do odnowy oblicza tej ziemi. A jest ich du-

żo więcej niż moherowych hełmów! Przecież większość na-

wet tych formalnie religijnych katolików jest tak naprawdę

antyklerykalna. Nie podoba im się zdzierstwo proboszcza,

arogancja biskupa czy bezczelne zawłaszczanie przez księ-

ży majątku państwa/samorządu. Wystarczy zobaczyć, jak

rośnie liczba przypadków wywiezienia proboszcza na tacz-

ce – czcigodnej, polskiej tradycji.

Na szczęście w środowisku parlamentarnej lewicy po-

woli pęka strach przed biskupami. I tu wracamy do istoty

ideowego konfliktu, który rodzi debatę, refleksje i pomaga

otrząsnąć się z narosłych mitów. Odważna, antyklerykalna

postawa Grzegorza Napieralskiego to najlepszy skutek prze-

budzenia ideowego w SLD. Oby następnym etapem było zwar-

cie szeregów Sojuszu z RACJĄ, PPP, PPS i innymi partiami,

które takiego przebudzenia nie potrzebują, bo od dawna gło-

szą, gdzie jest miejsce Kościoła i klerykałów. Tylko zjedno-

czone siły postępu mogą zawalczyć o zwycięstwo w najbliż-

szych wyborach do Sejmu. IV RP już nie wróci, a Tusk

– mniejsze zło – już zaczyna zbierać cięgi za puste obietnice.

Odrodzona lewica (o ile SLD na kongresie 31 maja–1 czerw-

ca da rzeczywiście jasny sygnał odrodzenia) ma szansę zo-

stać czarnym koniem, który stratuje czarne zastępy.

Tak stało się w Hiszpanii, gdzie kler panoszył się podob-

nie jak u nas. Już się nie panoszy. Liderzy hiszpańskiej le-

wicy zauważyli, że stawianie się Kościołowi (zamiast wiecz-

nych kompromisów) jest skuteczne. Mało tego – pozwala

wygrywać wybory i zdobywać nowe rzesze zwolenników.

Mimo to w SLD nie brakuje zachowawczych leniwców, któ-

rzy twierdzą, że doświadczeń premiera Zapatery do Polski

przenieść się nie da. A to m.in. z tego powodu, że Kościół

w Hiszpanii wspierał reżim gen. Franco, a w Polsce wspie-

rał opozycję. Tylko że lustracja zniszczyła już ten mit, odar-

ła Kościół i jego biskupów z aury czystości i mitu walki

z komuną. O Popiełuszce, Zychu czy Niedzielaku mówi się

głośno i na okrągło właśnie dlatego, że wśród księży byli

wyjątkami. Spośród przeszło 150 biskupów tylko Wyszyń-

ski i Tokarczuk w Przemyślu stawiali się władzy ludowej.

Większość mniej lub bardziej z nią

współpracowała. Powstają

prace naukowe pokazują-

ce skalę budownictwa

kościelnego w latach

stanu wojennego. Sta-

nowi to zaprzeczenie pro-

pagandowej tezy kleru

o fali prześladowań. In-

formacje z „FiM” na te-

mat wielkiej skali pedo-

filii wśród polskich księ-

ży też trafiają pod strze-

chy. Kościół – pozbawio-

ny mitu walki i czystości

– staje się zwykłą insty-

tucją. Tyle że bezczelną,

arogancką, pasożytującą na

państwie i narodzie.

Mając takie fory, część

polityków lewicy wciąż jed-

nak boi się łatki antykleryka-

łów – przeciwników klerykalizmu.

Najwyższa więc pora, żeby raz na za-

wsze przestali czepiać się lewicowych

list wyborczych, bo obrażają inteligencję wyborców.

Słyszałem niedawno, jak jeden z wielkich (dosłownie) tu-

zów SLD przekonywał, że obywateli bardziej od dyskusji

światopoglądowej interesują podatki. I to prawda, ale ich

obniżenie zależy przecież od możliwości gospodarki i skali

potrzeb społecznych. „Fakty i Mity” wielokrotnie wyliczały,

jak wielkie wydatki ponosi państwo i samorządy na rzecz

Kościoła. Ten garb – w parze z ogromnym zadłużeniem

państwa – paraliżuje i tak krótką kołdrę budżetową. W cy-

wilizowanych państwach – m.in. Irlandii, RFN, Francji, Bel-

gii, Hiszpanii, Holandii – kościoły są finansowo autonomicz-

ne. Czy to przypadek, że właśnie tam jakość usług publicz-

nych (ochrona zdrowia, edukacja, pomoc społeczna) stoi

na najwyższym poziomie? Miliony młodych Polaków podró-

żujących za chlebem poznaje właśnie kraje wolne od rzą-

dów biskupów. Nawet jeżeli nie wrócą do Polski, to mają

prawo do głosowania. Z pewnością wybiorą tych, którzy

wreszcie odważą się zaproponować wizję Polski nowocze-

snej. A taka jest możliwa dopiero wtedy, gdy odepchnie

się Kościół od polityki, budżetu i wpływu na samorządy lo-

kalne. Gdy wypowiemy Watykanowi konkordat, wyprowa-

dzimy katechezę ze szkół, zlikwidujemy złodziejską Komisję

Wspólną Rządu i Episkopatu i zrewidujemy prawo, na mo-

cy którego Kościół dostaje majątki na preferencyjnych wa-

runkach, czyli standardowo za 1 procent ich wartości.

Jako były, nawrócony ksiądz głęboko wierzę, że dożyję

czasów, kiedy procesja Bożego Ciała będzie przebiegała tra-

są od ołtarza do kropielnicy. I z powrotem. JONASZ

Były prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow w wywiadzie dla

„Rossijskiej Gaziety” ujawnił, że o generale Jaruzelskim roz-

mawiał z Janem Pawłem II. Papież powiedział mu, że „gene-

rał to bardzo poważny i solidny człowiek”. I że na ostrym za-

kręcie, na którym znalazła się Polska, „bardzo wiele dla Polski

zrobił”. W związku z tymi rewelacjami katolickie media w Pol-

sce natychmiast nazwały byłego radzieckiego lidera kłamcą, bo

przecież „papież nie mógł czegoś podobnego powiedzieć”. Ech,

„Michaił, Michaił, eto piesnia dla tiebia”, tylko czemu ty nie

wziąłeś „diktafona”?

Krzysztof Krawczyk wyznał, że ćpał i chlał na umór. I już, już...

prawie by się zaćpał albo zachlał, ale szczęśliwie na jego dro-

dze pojawił się pewien mężczyzna, w którym były Trubadur

zakochał się na zabój. To nie to, co myślicie. Chodzi o Chry-

stusa. To on Krawczyka uratował. I od tego czasu Krawczyk

śpiewa na jego chwałę. I od tego czasu w niebie zaprzestano

płacenia abonamentu radiowego.

Zakończył się międzynarodowy wyścig kolarski Grand Prix Ja-

snej Góry. Imprezy – co dziwne – nie pikietowały bojówki

Młodzieży Wszechpolskiej i Narodowego Odrodzenia Polski

ze swoim sztandarowych hasłem na transparentach „Zakaz pe-

dałowania”.

„W czym problem? Niech jedzą ciastka” – powiedziała Maria

Antonina, dowiedziawszy się, że lud Paryża skarży się na brak

chleba. Historia osiemnastowiecznej Francji powtórzyła się

w Rzeszowie. Tam z okazji urodzin nieżyjącego papieża przy-

gotowano gigantyczną 88-metrową kremówkę. Zużyto na nią

200 kg budyniu, 500 litrów mleka, 150 kg mąki, 200 kg masła,

100 kg specjalnej margaryny do ciasta francuskiego, 18 litrów

rumu, 40 kg rodzynek, 800 jaj i 40 kg cukru. Tymi produkta-

mi można by żywić kilkanaście najbiedniejszych rodzin z mia-

sta przez co najmniej 100 dni. Jak znamy życie, nawet rum by

się nie zmarnował.

Olejniczak w ostatecznej rozgrywce z Napieralskim o rząd

dusz w SLD wyciągnął asa z rękawa. Asem ma być Wojciech

Jaruzelski, do którego obecny szef Sojuszu pojechał z wizytą

i mimochodem cyknął sobie fotkę. Potem mimochodem fotka

pojawiła się w „Trybunie”, co jej czytelnicy mają mimochodem

odebrać jako znak poparcia. Ciekawe, że Olejniczak wcześniej

jakoś nie odwiedzał generała.

Prokurator Generalny chce doprowadzić do unieważnienia umo-

wy, na mocy której aktywiści PiS sprzedali nienależący do nich

budynek za kwotę 34 mln zł. Chodzi o aferę wokół Fundacji

Prasowej „Solidarności”, która uwłaszczyła na majątku państwo-

wym partie założone przez Jarosława Kaczyńskiego – PC oraz

PiS. Aferę tę opisywaliśmy obszernie na łamach „FiM” (25/2005).

260 żołnierzy, funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz Biura

Ochrony Rządu wyruszyło (autokarami) na pielgrzymkę do Lo-

urdes. Jadą się modlić, czy może interweniować? Bo jeśli

prawdą jest, że żołnierz strzela, a Pan Bóg kule nosi, to w Nan-

gher Kaal trochę Go poniosło.

Human Rights Watch – jedna z najbardziej wpływowych orga-

nizacji broniących praw człowieka – umieściła prezydenta Le-

cha Kaczyńskiego w symbolicznej „Sali Wstydu”. Sala ta jest

umownym przeciwieństwem Sali Chwały, w której honoruje się

w USA wybitnych sportowców. Kaczyński powędrował do od-

powiednika polskiej oślej ławki za „prowadzenie razem z bra-

tem Jarosławem przez wiele lat kampanii odmawiającej pod-

stawowych praw mniejszościom seksualnym w Polsce” i „odma-

wianie ludziom szacunku dla ich rodzin”, co jest aluzją do

słynnego ostatniego orędzia prezydenckiego, w którym straszył

Polaków ślubami gejów i lesbijek. Ot i wstyd.

„I co, podobała ci się kara? Zakładam, że spodobała ci się ka-

ra. Może chcesz jeszcze? Powiedz kiedy, a spełnię twoje naj-

skrytsze sadomasochistyczne marzenia...”. Listy takiej treści mia-

ła pisać do Łyżwińskiego Aneta Krawczyk. To dowód, że były

poseł był jakoby molestowany seksualnie i sadystycznie. Wy-

obrażacie to sobie: Krawczyk z pejczem, a Łyżwiński na kola-

nach i na smyczy? Ciekawe, czy sąd zarządzi wizję lokalną...

W numerze 16/2008 opisałem swoje perypetie ze stra-

żnikami miejskimi ze Zgierza, którzy wytoczyli mi proces

o odmowę udzielenia informacji na temat tego, kto rozwie-

szał antyklerykalne ulotki w Zgierzu przy ul. Popiełuszki. Stra-

żnicy już przegrali w sądzie. Teraz – zgodnie z obietnicą da-

ną komendantowi – poinformuję jego przełożonych o mar-

notrawieniu czasu, pieniędzy oraz stanie umysłowym zgier-

skich strażników.

Czegoś podobnego nie ma chyba w żadnym państwie współ-

czesnej Europy. Oto Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł (i słusz-

nie), że wiceprezesa Telewizji Polskiej Piotra Farfała wolno

nazywać neonazistą. Farfał w latach 90. był wydawcą faszy-

stowskiego pisemka „Front”.

T ydzień temu pisałem o zbawiennych i niszczących kon-

Nr 21 (429) 23 – 29 V 2008 r.

GORĄCE TEMATY

czarniejsze scenariusze

upadku potężnego, ro-

dzimego cukrownictwa. Z blisko

trzydziestu zakładów wchodzących

w skład Krajowej Spółki Cukrow-

niczej pozostało tylko siedem. Za-

chodnie firmy spokojnie czekają

na ostateczne wykrwawienie się

polskiego koncernu.

Koncern powstał kilka lat temu

i miał stanowić remedium dla pol-

skich cukrowni. Przestarzałych tech-

nie ekonomiczne, bo produkujemy

cukier najtańszy w koncernie, do te-

go przerabiamy najwięcej buraków

i w ostatnich latach zmodernizowa-

liśmy zakład – uruchomiliśmy mię-

dzy innymi nowoczesną oczyszczal-

nię ścieków. A do tego mamy zna-

komite zaplecze surowcowe.

Decyzji spółki nie rozumie też

Marek Golasiński – przewodniczą-

cy brzeskiej Rady Miejskiej. Według

niego, minister skarbu okazał się

złym gospodarzem, który „potężny

Związku Plantatorów Buraka Cukro-

wego: „W projekcie restrukturyza-

cji branży nie było likwidacji brze-

skiej cukrowni”.

Zapewne dlatego radni samo-

rządów powiatowego i miejskiego

na wspólnej sesji domagali się wy-

jaśnień od ministra skarbu i toruń-

skiej spółki. Wspominali o politycz-

nych przepychankach i działaniu ko-

terii. Ale minister skarbu nabrał wo-

dy w usta, podobnie zresztą jak szef

resortu rolnictwa.

pomocy wszystkich świętych nic nie

wyszło ani z protestów, ani apeli.

– Teraz można tylko wejść na ko-

min i skoczyć w dół – mówi ze łza-

mi w oczach jeden z najstarszych pra-

cowników.

Do 2010 r. cukrownia w Brześciu

zniknie praktycznie z powierzchni

ziemi. Toruńska spółka KSC za wy-

gaszenie Brześcia weźmie od Unii

160 mln zł.

– To dużo? Nic podobnego, 112

mln pójdzie na samo wyburzenie

Nie zdecydowały się na likwidację

poszczególnych zakładów, a jedy-

nie na ograniczenie wytwarzania.

Polska ma teraz produkować 1,5

mln ton, a to oznacza, że już w tym

roku będziemy musieli zaimporto-

wać kilkaset tysięcy ton białego krysz-

tału albo zrezygnować z jego ekspor-

tu np. do krajów arabskich.

Marcin Mucha ze Związku Pro-

ducentów Cukru w Polsce twierdzi,

że przyjęte przez Unię rozwiązania,

które diametralnie zmieniły oblicze

przemysłu cukrowniczego w Euro-

pie, w praktyce nie zdały egzaminu.

Co to oznacza w przypadku Pol-

ski? Przede wszystkim to, że bezpow-

rotnie tracimy wiele zakładów i po-

tężne zaplecze surowcowe, pozba-

wiając jednocześnie pracy tysięcy lu-

dzi. Inni dodają, że za kilka lat

– zamiast produkować cukier – bę-

dziemy go musieli kupić w zachod-

nich koncernach. To zjawisko już się

rozpoczęło. A wspomniane rekom-

pensaty? W przypadku zachodnich

koncernów idą one na rozwój firm,

u nas zaś trzeba je wydać głównie na

grzebanie takich trupów jak Brześć.

Co zatem z polskim przemysłem

cukrowniczym? W Ministerstwie

Skarbu są dobrej myśli – wierzą cał-

kowicie unijnym reformatorom.

Każdego roku do kasy europej-

skich koncernów cukrowniczych

z unijnego budżetu trafia (w posta-

ci dopłat i rekompensat) niemal mi-

liard euro. Dlatego zachodnie kon-

cerny przetrwają, my zaś już w tym

roku będziemy słodzić herbatę im-

portowanym cukrem.

Z pytaniem, dlaczego likwidowa-

na jest doskonale prosperująca cu-

krownia w Brześciu, zwróciliśmy się

do Łukasza Wróblewskiego – rzecz-

nika prasowego Krajowej Spółki Cu-

krowniczej. Jego odpowiedź można

streścić w dwóch słowach: „Bo tak”.

BARBARA SAWA

Gorzki smak cukru

nologicznie i niedoinwestowanych.

Jednak wejście Polski do Unii spra-

wiło, że wpadliśmy w tryby świato-

wej machiny. Ponieważ Unia mu-

siała się zmierzyć z gigantycznymi

górami cukru zalegającego w maga-

zynach, jedyną receptą okazała się

restrukturyzacja branży, czyli zmniej-

szenie limitów produkcyjnych.

W ten sposób reforma dotknęła

także nasz przemysł cukrowniczy.

KSC, wciąż będąca największym wy-

twórcą cukru w naszym kraju (ok. 40

proc. produkcji), już w 2003 r. posta-

nowiła wyłączyć z produkcji 3 pierw-

sze cukrownie. Potem przyszła kolej

na następne – m.in. Żnin, Sokołów

i Klemensów. Ostatnio, niespodzie-

wanie, do grona pechowców dołączył

również Brześć Kujawski.

– Wiadomość o zamknięciu cu-

krowni spadła na nas jak grom z ja-

snego nieba – mówi wiceprzewodni-

czący Związku Zawodowego Pracow-

ników Cukrowni Brześć Kujawski

Stefan Olszewski . – Do dziś nie wie-

my, jakie argumenty zadecydowały

o zamknięciu zakładu. Nikt nam te-

go nie chce powiedzieć. Z pewnością

i zdrowy organizm fabryki zamienił

w gospodarczego trupa”, nie bacząc

ani na los 150-osobowej załogi, ani

2 tys. plantatorów.

„To moja klęska osobista” – stwier-

dził miejscowy poseł Marek Wojt-

kowski (PO), który zaangażował się

w ratowanie cukrowni. Zbulwerso-

wany jest także poseł PiS Łukasz

Zbonikowski , podobnie zresztą jak

burmistrz Brześcia Wojciech Za-

widzki . Ten ostatni przypomina, że

nawet w najtrudniejszych latach cu-

krownia zawsze była dochodowa.

– Dlaczego zatem ją zamykają?

Albo z głupoty, albo ze względów

politycznych. Tak czy siak sprawą po-

winny zająć się organa ścigania, bo

mamy do czynienia z sabotażem – mó-

wi Zawidzki.

Radny wojewódzki Stanisław

Pawlak zdradza, że kontrowersyjna

decyzja ma związek ze zmianami

w zarządzie toruńskiej spółki. Ponie-

waż stare władze nie dopuszczały my-

śli o likwidacji tak dobrej cukrowni,

minister skarbu zmienił je zatem na

bardziej spolegliwe. Potwierdza to

także Piotr Wysota , wiceprezes

~~~

Spośród 150-osobowej załogi

większość przepracowała w Brześciu

nawet kilkadziesiąt lat. Dla nich li-

kwidacja cukrowni to życiowa trage-

dia. W Brześciu już dziś brakuje pra-

cy dla wielu mieszkańców.

Niedawno przedstawiciele zało-

gi – przyciśnięci do muru przez pol-

skich i unijnych urzędników – przy-

stali na warunki spółki, akceptując

tym samym zamknięcie cukrowni

i program osłonowy.

– Nie mieliśmy innego wyjścia,

bo założono nam pętlę na szyję – mó-

wi Zbigniew Bacciarelli , przewod-

niczący jedynego w cukrowni związ-

ku zawodowego. – Mimo deklaracji

obiektów, demontaż urządzeń i od-

szkodowania. Unii i tak opłaci się

ta transakcja – twierdzi jeden z pra-

cowników cukrowni.

~~~

Przed laty Polska należała do

największych producentów cukru

w Europie. Gdy wstępowaliśmy do

Unii, gwarantowano nam, że będzie-

my mogli produkować tyle cukru, ile

zużywamy, czyli w granicach 1,6 mln

ton rocznie. Wkrótce jednak oka-

zało się, że na skutek nadprodukcji

trzeba wprowadzić redukcję limitów

(w Polsce o 13,5 proc.). Dotknęły

one wszystkich unijnych producen-

tów, ale wielkie koncerny są i tak

w znacznie lepszej sytuacji niż nasz.

lematami bioetycznymi, przy których

poseł Jarosław Gowin zapewne by

osiwiał. Stosunkiem 336 do 176 poparła no-

welizację ustawy o embriologii i rozrod-

czości człowieka (z 1990 roku), pozwalając

na łączenie genów ludzkich i zwierzęcych.

na istotę sprawy premier napisał artykuł

w prasie kończący się słowami: „Mam głębo-

ki szacunek dla tych, którzy nie zgadzają się

z niektórymi propozycjami ustawy z uwagi na

przekonania religijne. Uważam jednak, że win-

ni jesteśmy sobie i przyszłym pokoleniom wpro-

wadzić te rozwiązania, a przez to udzielić jed-

noznacznego poparcia zasadom badań nad ko-

mórkami macierzystymi”.

i skutkiem ospy krowiej”. Wówczas teolodzy

i hierarchowie twierdzili, że krowy, od których

pochodziła szczepionka, nie mogą służyć do

szczepienia ludzi. „Oni się mylili i sądzę, że

pan się dzisiaj myli” – odpowiedział Bryant.

Stosunkiem głosów 342 do 179 poparto tak-

że tworzenie zarodków klonów nazwanych „ra-

tującym rodzeństwem”, których można będzie

użyć w przypadku ciężkiej choroby dziecka.

Powstaje także pytanie, co w ogóle robi

Zespół ds. Bioetyki kierowany przez posła Ja-

rosława Gowina z udziałem duchownych (ks.

prof. Franciszek Longchamps de Berier

i prof. Marcin Hinz ), skoro w głosowaniu

w kwestiach bioetycznych w Wielkiej Bryta-

nii wszyscy posłowie głosowali zgodnie ze swo-

im sumieniem. Poseł Gowin ogłosił już, że,

jego zdaniem, zapłodnienie in vitro może

być dostępne tylko dla małżeństw (choć ostat-

nio jakby zmienia zdanie w tej kwestii), pod-

czas gdy w parlamencie brytyjskim po prostu

poddano to pod głosowanie. Fakt głosowania

w Izbie Gmin nad kwestiami bioetycznymi,

które Zespół ds. Bioetyki „wypracowuje dro-

gą konsensusu” , podważa nawet nie tyle reko-

mendacje tego ciała, co sens jego istnienia.

Wreszcie – trudno uwierzyć, że kiedy

w Londynie parlament udzielił zgody na two-

rzenie ludzko-zwierzęcych hybryd, w należą-

cej do tej samej kultury Polsce kilka tygodni

temu Rzecznik Praw Dziecka chciała zrównać

prawo do seksu z prawem do wódki, a biskup

poważył się nazwać dyskusje o aborcji „wy-

chodzeniem szczurów z nor”. Trzeba jednak

przyznać, że oboje z ogonem i łbem krowy

wyglądaliby jeszcze bardziej przerażająco.

MACIEJ PSYK, LONDYN

Będą one mogły rozwijać się przez 14 dni,

po czym mają zostać zniszczone. Nowa tech-

nika może przynieść lekarstwa na nieuleczal-

ne dziś choroby – takie jak parkinson, zanik

mięśni czy alzheimer – i potencjalnie urato-

wać życie milionów osób. Drugim, ale mniej

eksponowanym argumentem jest szansa na

osiągnięcie przez Wielką Brytanię pozycji świa-

towego lidera w badaniach nad komórkami

macierzystymi. Pierwsze hybrydy człowieka

i królika zostały bowiem stworzone już w 2003

roku w Chinach.

W głosowaniu nad najbardziej kontrower-

syjnymi zapisami wszystkie partie zniosły dys-

cyplinę. Wynik jest więc bardziej demokra-

tyczny niż w innych kwestiach, kiedy to nie-

pokornym grożą konsekwencje dyscyplinarne,

i odzwierciedla prawdziwe przekonania po-

słów. Obaj główni liderzy – premier Gordon

Brown i lider opozycji David Cameron

– opowiedzieli się za nowelizacją. Z uwagi

Gowin z głową krowy

Przeciwko tworzeniu chimer przeciwnicy

wysuwali argumenty etyczne, chociaż nie ukry-

wali religijnych źródeł swej niechęci. Ich lider,

konserwatywny poseł Edward Leigh , nazwał

to „krokiem idącym za daleko”. Hierarchowie

katoliccy byli mniej subtelni – nazwali tworze-

nie chimer „nauką Frankensteina”. Odpowiedź

na to dał poseł Chris Bryant z Partii Pracy,

który jest... byłym wikarym anglikańskim. Przy-

pomniał, że takich samych słów używano

w 1798 roku, nie zgadzając się na szczepienia

przeciw ospie, kiedy to angielski lekarz Edward

Jenner opublikował „Studium nad przyczyną

Posłowie niewielką przewagą głosów do-

puścili także zapłodnienie in vitro dla par

lesbijek i kobiet samotnych i nie zmniejszy-

li granicy dopuszczalnej aborcji z 24 do 20

tygodni, co konserwatyści wprowadzili pod

obrady niejako przy okazji głównych zmian.

Wysokie poparcie dla bardzo kontrower-

syjnych zmian wydaje się ostatnim ogniwem

w łańcuchu decyzji sprzecznych z nauczaniem

Kościoła, a zapoczątkowanych w oświeceniu

równouprawnieniem religii i ustanowieniem

wolności słowa. Przepaść między państwem

a Kościołem pogłębiła się jeszcze bardziej.

W łaśnie spełniają się naj-

B rytyjska Izba Gmin zajmowała się dy-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 21 (429) 23 – 29 V 2008 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Dwaj panowie ®

Prowincjałki

90-letnia mieszkanka Łomży skusiła się na

oferowane przez dwie kobiety badania le-

karskie. „Lekarki”, które niezwykle dokładnie wykonały starszej pani masaż

pleców, opłatę za wykonaną usługę zainkasowały same. Staruszka do dziś

nie znalazła 9 tysięcy złotych oszczędności.

Krótka opowieść o dwóch mni-

chach ćwierćinteligentach i ich

wielkim wpływie na życie półin-

teligentów.

Jeden z nich to Grigorij Raspu-

tin (1869–1916) – syberyjski chłop,

mnich, półanalfabeta, jeden z najbar-

dziej rozpustnych awanturników

w historii. Ten święty satyr przeleciał

w Petersburgu wiele arystokratek,

żon oficerów, aktorek i dam z towa-

rzystwa. Robert Kinloch Massie

(„The Romanovs: The Final Chap-

ter”) napisał w biografii Rasputina,

że „zbliżenie z niedomytym mnichem

z potarganą brodą i brudnymi ręka-

mi stało się dla petersburskich dam

nowym elektryzującym doświadcze-

niem, bachiczną orgią i rozkoszą cie-

lesną” . Ten lubieżny, złowrogi, zdra-

dliwy, uwielbiający pieniądze i złoto

człowiek miał iście hipnotyczny wpływ

na cara Mikołaja II i jego niemiec-

ką żonę – heską księżniczkę, carycę

Aleksandrę . Władcy Rosji mieli syn-

ka Aleksieja (następca tronu), cho-

rego na hemofilię, a Rasputin, cie-

szący się famą uzdrowiciela, faktycz-

nie ulżył jego cierpieniom (w jego

obecności krwawienie ustawało),

i dzięki temu właśnie zdobył prawie

nieograniczone wpływy na dworze

carskim. W czasie I wojny światowej

mnich stał się potężny i nietykalny.

Przerażona arystokracja postanowi-

ła pozbyć się Rasputina. Książę Fe-

liks Jusupow poczęstował go za-

trutym winem i ciastem, po czym

strzelono do niego czterokrotnie

z pistoletu. Inny z zamachowców

odciął mu penisa. Ciało zatopiono

w Newie. Rasputin doczekał się wie-

lu biografii, prac popularnonaukowych

i filmów. Najbardziej znane to „Sza-

lony mnich” w reżyserii Dona Shar-

pa (1966 r.) oraz „Rasputin: Dark Se-

rvant of Destiny” (1998 r.) w reżyse-

rii Uliego Edela . Jednakże najbar-

dziej wierny obraz mnicha przedsta-

wił Elem Klimow w wyśmienitej

„Agonii” (1981 r.), opowiadającej

o upadku carskiej Rosji i Mikołaja

II. Najnowszym filmem o Rasputinie

jest dokument „Rasputin” (2005 r.)

w reżyserii Vladislava Mirzoyana .

Drugim z mnichów jest Tade-

usz Rydzyk (ur. 1945 r.), wieśniak

spod Olkusza, najbogatszy na świe-

cie zakonnik ślubujący ubóstwo.

Przedmiot westchnień starszawych

dam z różańcem w torebce i z mo-

herowym berecikiem na główce, któ-

re na jego widok doznają cielesnej

rozkoszy. Cieszy się wielkim szacun-

kiem prezydenta Kaczyńskiego

(ksywka: Prezydent). Jest on, podob-

nie jak Rasputin, potężny i nietykal-

ny, złowrogi, uwielbiający pieniądze

i złoto. Doczekał się wielu filmów opi-

sujących jego działania, między in-

nymi „Imperium ojca Rydzyka” (2002

roku) w reżyserii Jerzego Moraw-

skiego . Film ten znajduje się w in-

ternecie, ale nie można go otworzyć

ani nagrać, ponieważ jest... ZABLO-

KOWANY! Podobnie jak zabloko-

wane są inne śmieszne filmiki o tym

świętym mężu! Chcecie głośno pro-

testować? He, he, he, nie drzyjcie

ryja, bo wam pęknie szyja!

Właśnie z chłopami z mojej wsi

zamówiliśmy nowe browarki, aby bu-

fetowa Jadźka wykonała plan, kiedy

ten niekumaty Zwiadowca Szoguna

zapytał: Rydzyk niedawno powiedział:

„Każdy liberał jest durniem, a każdy

dureń – liberałem”. Chłopy, czy z te-

go wniosek, że Rydzyk jest libera-

łem?! ANDRZEJ RODAN

www.arispoland.pl

Na dworcu kolejowym w Korszach zostali

zatrzymani dwaj rewidenci. Marian M.

i Wojciech B. przez całą zmianę sprawdzali stan techniczny pociągów i de-

cydowali, czy można je dopuścić do jazdy. Czas umilali sobie zamkniętymi

w butelce procentami. Kiedy zalanych w trupa kontrolerów jakości odwie-

dzili policjanci, panowie mieli już po niemal 3 promile na głowę.

Ojciec z synem, mieszkańcy gminy Jamiel-

no, wybrali się z wizytą do rodziny. Na miej-

sce jednak nie dojechali. Po krótkich poszukiwaniach policja ustaliła, że

w jednym z przydrożnych rowów zrobili sobie przerwę w podróży, trochę

zapili i postanowili przeczekać do rana. Tyle że rano tatuś już nie żył. Sy-

nek, niewiele myśląc, przysypał rodziciela ściółką i pojechał dalej. Zamiast

do rodziny, trafił jednak na policyjny dołek, bo prowadził swoje auto całą

szerokością drogi. Ojciec został już godnie pochowany.

Z niewyjaśnionych powodów ludzie nie ma-

ją szacunku do flag. Kilku pijanych nasto-

latków zbezcześciło dwie chorągwie wiszące na budynku plebanii parafii

św. Macieja Apostoła w Bisztynku. Z kolei włocławscy policjanci odnoto-

wali 271 kradzieży flag państwowych, unijnych i miejskich.

Adrian K. chciał zaimponować swej sied-

mioletniej bratanicy. Zabrał więc małą na

skuter i oboje ruszyli na poszukiwanie przygody. Znaleźli dość szybko. Poli-

cyjny patrol zatrzymał wujka do kontroli drogowej. Wynik – 1,7 promila.

Z kolei w Ropczycach drogówka zatrzymała 22-letniego kierowcę koparki.

Facet miał 2,7 promila. Ale jechał.

Opracowała WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Nadużywanie narkotyków prowadzi do różnych patologii, a nawet zmian

w mózgu. Dlatego powstaje pytanie, na ile proceder, do którego przyznał

się premier, był notoryczny. Chcę mieć trzeźwego i wolnego od narkoty-

ków premiera.

(Beata Kempa, PiS)

kobiet i była felietonistka „Faktów i Mitów”,

otrzymała prestiżową amerykańską nagrodę. Na-

grodę, która powinna zawstydzić i skłonić do re-

fleksji całą polską klasę polityczną.

Każdy, kto regularnie czytuje nasz tygodnik i intere-

suje się problematyką praw człowieka, nie może nie znać

Wandy Nowickiej, przewodniczącej Federacji na rzecz

Kobiet i Plano-

wania Rodziny.

Nie tylko dlate-

go, że pani Wan-

da przez dwa la-

ta gościła regu-

larnie na naszych

łamach jako felietonistka, ale i ze względu na to, że czę-

sto publikujemy jej wypowiedzi i wspieramy jej poczyna-

nia. Jej głównym celem jest walka o prawa kobiet, ze

szczególnym uwzględnieniem praw związanych z ludzką

rozrodczością. Była też jedną z pierwszych osób, które

kilka lat temu poparły ruch na rzecz równouprawnienia

mniejszości seksualnych; bardzo bliska jest jej również

sprawa neutralności światopoglądowej państwa.

W naszym dziwnym kraju osoby takie jak pani Wan-

da uchodzą za radykałów, których na ogół nie godzi się

zapraszać do programów telewizyjnych i dyskusji świato-

poglądowych, aby nie krępować panoszących się tam księ-

ży i przykościelnych intelektualistów. Zresztą takich dys-

kusji jest już coraz mniej, bo o czym dyskutować, skoro

wszystkich w Polsce zobowiązują poglądy Jana Pawła II .

Dlatego częściej można Wandę Nowicką usłyszeć za

granicą niż we własnym kraju. W zeszłym roku spotkali-

śmy ją np. w Parlamencie Europejskim, gdy siedziała obok

samego Richarda Dawkinsa , światowej sławy uczone-

go i humanisty, na konferencji poświęconej inwazji fun-

damentalizmu religijnego w Europie („FiM” 17/2007).

Na szczęście, nie wszędzie jest tak, że gardzi się ludź-

mi godnymi szacunku, a pod niebiosa wynosi dyktato-

rów lilipucich krajów, szefów autorytarnych Kościołów,

zasłużonych

głównie w umac-

nianiu ciemnoty,

zwalczaniu pre-

zerwatyw oraz

niszczeniu opo-

zycji we własnych

szeregach. Nowojorski uniwersytet New School nie pa-

pieżowi, ale Wandzie Nowickiej przyznał prestiżową

Nagrodę Uniwersytetu na Wygnaniu. Podczas specjal-

nej uroczystości rektor New School w takich słowach

zwrócił się do laureatki: „Jako feministka i obrończyni

praw człowieka od lat odważnie i spektakularnie wal-

czysz o przywrócenie kobietom kontroli nad ich własnym

życiem w jednym z ostatnich krajów, które pozbawiły ko-

biety wolności w zakresie praw reprodukcyjnych. Po 1989

roku w nowo powstałych demokracjach kobiety stopnio-

wo traciły prawo do aborcji, zabezpieczenia socjalne, za-

trudnienie i dostęp do życia publicznego. Kościoły na

równi z transformacją gospodarczą usiłowały kobiety

utrzymać w roli kapłanek domowego ogniska. W trud-

nych warunkach twoje starania o prawa kobiet i warto-

ści demokratyczne są wyjątkowe”. ADAM CIOCH

Ja wolę, żeby premier zapalił skręta, niż żeby załatwiał interesy przez tele-

fon. Mnie w czasach studiów zdarzało się pić wino gdzieś w parku.

(Julia Pitera)

RZECZY POSPOLITE

Jesteście jak wędliny z Tesco. Baleron czy szynka smakuje jednakowo.

(Joachim Brudziński do polityków PO)

Jeśli wizyta premiera Donalda Tuska w Peru przyniesie gospodarcze efek-

ty, to PiS powinien popełnić seppuku.

(Kazimierz Kutz)

Po likwidacji abonamentu telewizja publiczna będzie miała problemy

z zachowaniem misyjnego charakteru oferty programowej.

(Andrzej Urbański, prezes TVP)

Zarządzanie ministerstwem przez Romana Giertycha (...) mocno zachwia-

ło (...) stabilnością procedur komisji egzaminacyjnych. (Katarzyna Hall)

Nie miałem wpływu na zadania maturalne. Minister Hall chce zrzucić na

mnie odpowiedzialność za tegoroczne matury. Modlę się za nią codzien-

nie, żeby nie miała wypadku drogowego, bo powiedziałaby wtedy policji,

że ja jestem winien.

Nasza Wanda doceniona

(Roman Giertych)

Kiedyś potrafiłam zagrać wiele piosenek Jacka Kaczmarskiego, m.in. „Przed-

szkole” i „Mury ’87”, ale teraz mam za długie paznokcie u lewej ręki

i bałabym się, że porysuję gryf gitary. (Joanna Mucha, posłanka PO)

W historii Kościoła zdarzało się, że święty jeszcze dobrze nie umarł, a wier-

ni już bili się o to, gdzie ma być pochowany.

(ks. prof. Grzegorz Ryś o kulcie relikwii)

Wybrała OH

WYMASOWANA

KOLEJKA

RODZINNA WYPRAWA

ŚWIĘTOŚĆ POKALANA

KOPARA OPADA

W anda Nowicka, działaczka na rzecz praw

Nr 21 (429) 23 – 29 V 2008 r.

NA KLĘCZKACH

NA TROPIE BETANEK

Akunina ; z kolei po „Pachnidło”

Patricka Suskinda mogą sięgać

tylko maturzyści. Szefowa rybnic-

kich „Urszulanek” – siostra Beata

Blandyna Boch – twierdzi, że nie

ma mowy o cenzurze, a jedynie

o odpowiednim doborze lektur.

W innych katolickich placówkach

oświatowych jest podobnie – tam po

prostu nie kupuje się książek sprzecz-

nych z tzw. misją Kościoła. Zamyka-

nia książek na kłódkę nie akceptuje

ani śląskie kuratorium oświaty, ani

rzecznik praw ucznia, ale nie będą

interweniować w tej sprawie. Ze stra-

chu, by nie urazić przewodniej siły

Katolandu.

BRACIA MNIEJSI

Prokurator Andrzej Lepiesz-

ko , szef Prokuratury Okręgowej

w Lublinie, oświadczył na konfe-

rencji prasowej, że w wyniku trwa-

jących od kilku miesięcy poszuki-

wań udało się w końcu ustalić miej-

sce pobytu 53 byłych betanek, eks-

mitowanych w ub. roku z klaszto-

ru w Kazimierzu Dolnym.

W miejscu odnalezienia byłych

sióstr nie było franciszkanina Ro-

mana Komaryczki – ich kierow-

nika duchowego. Razem z siostra-

mi mieszka natomiast Jadwiga Li-

gocka – była przełożona zgroma-

dzenia. Zły stan jej zdrowia nie

pozwolił na przesłuchanie.

Z uwagi na dobro śledztwa pro-

kurator Lepieszko nie ujawnił na-

zwy miejscowości, w której obecnie

mieszkają siostry. „FiM” od dawna

to miejsce znają (chodzi o Grzybo-

wo koło Czerniejewa – „Fakty i Mi-

ty” 8/2008), natomiast prokuratura

i policja potrzebowały aż kilku mie-

sięcy, żeby to ustalić. A wystarczy-

ło czytać nasz tygodnik!

karambole (14 procent). Zapinają

pasy i nie przekraczają dozwolonej

prędkości. Policjanci niezwykle rzad-

ko wręczają im mandaty za wyprze-

dzanie na trzeciego (4 proc.). W 2006

roku w gronie 3643 nieodpowiedzial-

nych kierowców prowadzących sa-

mochody po wódce znalazło się tyl-

ko 117 pań.

MiC

zapłać za Wasze dobre serce. Ale

chcemy zwrócić uwagę, że nieroz-

tropnie postępujecie, gdy wspomaga-

cie siedzących pod kościołem lub

w przedsionku kościoła. Najczęściej

są to ludzie uzależnieni od alkoholu.

Dając im pieniądze, uczestniczycie

w cudzym grzechu. Dobrze czyniąc,

sami grzeszycie. Apelujemy o roztrop-

ność, a także o większą ofiarność

dla naszych, parafialnych potrzeb, bo

teraz czekają nas duże wydatki”.

A tak na marginesie, te „duże

wydatki” to m.in. planowana budo-

wa nowych garaży dla parafii. AK

Może niezupełnie jak u Kargu-

la i Pawlaka, ale i tu poszło o kota.

W podziemiach pabianickiego ko-

ścioła św. Maksymiliana Kolbego

sympatyczna kotka powiła 5 kociąt.

Jedna ze zbulwersowanych zakon-

nic poradziła dzieciom, by kocięta

szybko potopiono, „jak się to robi

na wsi”. Sam wielebny z ambony po-

święcił sprawie sporo uwagi, oczy-

wiście gromiąc kocicę i jej obroń-

ców. Z pewnością zwierzątka zgi-

nęłyby w jakimś kuble z wodą, gdy-

by nie litościwe serce parafian. Ko-

cięta zostały zabrane z tego przybyt-

ku miłości i dobroci...

ŚWIECZKI JADZI

STERTA KOŚCI

WIELKI JEZU!

Przy okazji dyskusji o sprowa-

dzeniu do Polski rozkawałkowanych

szczątków JPII , które mają robić za

relikwie, pojawiły się informacje

o rekordzistach gromadzących pa-

miątki po świętych. Prawdopodob-

nie największy zbiór relikwii – jak

podaje jedna z ogólnopolskich ga-

zet – posiada parafia św. Michała

Archanioła w Leśnej koło Żywca.

Jednak, według nas, nikt nie prze-

bije klasztoru na Jasnej Górze, któ-

ry w ciągu wieków zgromadził kil-

kaset świętych szczątków. BS

PIECZĘĆ SOŁTYSA

Polaków nikt nie przebije. Bur-

mistrz słowackiego Preszowa zapo-

wiada, że w jego mieście w 2010 r.

stanie największy na świecie pomnik

Chrystusa Króla (wysokość 33 m).

Myli się knedliczkojad jeden. Podob-

ny polski monument, wznoszony sta-

raniem proboszcza Sylwestra Za-

wadzkiego ze Świebodzina koło Zie-

lonej Góry, będzie wyższy o 2 metry

i ma być już gotowy jesienią bieżą-

cego roku. Nasz Chrystus przewyż-

szy także chyba najbardziej znaną

na świecie figurę z Rio de Janeiro

(32 m) i Lizbony (28 m). BS

W Świniarach i Jasienicy (woj.

świętokrzyskie) miejscowy sołtys

Stefan Reczek (wraz z żoną i cór-

ką) sprawdza obecność dzieci na

nabożeństwach majowych, co po-

twierdza urzędową pieczęcią przy-

bijaną w zeszytach do religii. Twier-

dzi, że robi to na polecenie miej-

scowego proboszcza Stanisława

Zaręby oraz katechetki ze szkoły

podstawowej w Świniarach, która

od zebranych pieczęci uzależnia oce-

nę z religii.

Oburzeni rodzice proceder ten

określają jako „iranizację polskiej

wsi” i szukają pomocy w kurato-

rium oraz miejscowych mediach.

W całym zamieszaniu resztki zdro-

wego rozsądku zachował dyrektor

miejscowej szkoły Krzysztof Wój-

cik , który przypomniał sobie, że pla-

cówka, którą kieruje, jest publicz-

na, i zapowiedział poważną rozmo-

wę z katechetką.

Natomiast proboszcz szum wo-

kół tej sprawy nazwał „ubeckimi

atakami na Kościół” i zapowiedział,

że na kilku najbliższych kazaniach

swymi płomiennymi przemówienia-

mi ,,otworzy ludziom oczy”. Może

faktycznie niektórzy wreszcie przej-

rzą...

KUL-TURA

Ksiądz Krzysztof – wykładow-

ca z Katolickiego Uniwersytetu Lu-

belskiego, wysoki, mniej więcej czter-

dziestoletni brunet w okularach

– zapałał nagle nadzwyczajnym efek-

tem do ślicznej ekspedientki ze skle-

pu spożywczego blisko uczelni. Przy-

chodził codziennie do lokalu pod

pozorem zakupów. Wybierał najczę-

ściej takie momenty, kiedy nie by-

ło innych klientów. Jednak niedaw-

no jego libido eksplodowało. Zła-

pał panienkę za rękę, a gdy próbo-

wała się wyrwać, zaproponował 1000

złotych za wspólne bara-bara. Nie

miał szczęścia. Akurat na zapleczu

przestawiał skrzynki pan Tomek

– dostawca, który nad szacunek do

kleru przedkłada cześć niewieścią.

Przynajmniej tak nam się wydaje,

skoro wypadł z kantorka i strzelił

księżula w mordę, a następnie po-

prawił kopem w świętą d... Jak by

na to nie spojrzeć, był to rodzaj ży-

wej katechezy.

Z inicjatywą zapalenia „świateł-

ka miłosierdzia” przy ołtarzu w ka-

tedrze na Wawelu w rocznicę ka-

nonizacji św. Jadwigi przez wszyst-

kie polskie szkoły noszące jej imię

wystąpił zarząd Rodziny Szkół im

św. Jadwigi.

„Proponujemy, aby każda szko-

ła jadwiżańska zakupiła przynajmniej

jedną dużą świecę. Dobrze by było

rozprowadzić świece małe wśród

uczniów, niech mają wkład w tym

zaszczytnym celu. Gorąco zachęca-

my do podjęcia tej inicjatywy w szko-

łach” – zaapelował zarząd. Świece

z logo Rodziny, wizerunkiem św.

Jadwigi i obrazem „Św. Jadwiga

Królowa i Papież Jan Paweł II” pro-

dukuje Caritas. Szkoły mogą zaku-

pić świece duże (półkilogramowe)

w cenie od 10 zł oraz świece małe

w cenie minimalnej 3 zł (plus koszt

przesyłki).

Zamówienie na 60 świec dużych

i 130 małych złożyła Halina Peta ,

dyrektor III LO z Inowrocławia, 20

dużych świec i 54 małe zamówiła

Szkoła Podstawowa w Ryszewku,

7 dużych świec i 20 małych – Szko-

ła Podstawowa w Wysokiem oraz

tylko (co za wstyd!) 2 duże i 64 ma-

łe – Publiczne Gimnazjum nr 8

w Radomiu.

SESJA

REKOLEKCYJNA

NA PRAWO

OD BETONU

Przez sesją egzaminacyjną rze-

szowskie Duszpasterstwo Akademic-

kie „Emaus” zaproponowało stu-

dentom udział w trzydniowej sesji

rekolekcyjnej, która pozwoli na zła-

panie oddechu, odstresowanie oraz

naładowanie duchowych akumula-

torów na czas egzaminów i waka-

cji. Tematem rekolekcyjnej sesji zor-

ganizowanej w Dusznicy koło No-

wego Żmigrodu jest dotyk, wino

i taniec. Przy czym zamiast nudnych

zajęć teoretycznych zestresowanym

studentom duszpasterstwo obiecu-

je... „zajęcia praktyczne dotyczące

przytulania (30 sposobów), odwie-

dzenie winnicy i degustację wina oraz

taniec, a dla romantyków wschody

i zachody słońca...”.

Lefebryści, których jedni nazy-

wają kościelną skamieliną, a inni na-

dzieją katolików, nie mogą liczyć na

wsparcie obecnego papieża. Choć

kilka lat temu Ratzinger spotkał się

z bp. Bernardem Fellayem – prze-

łożonym rzymskokatolickiego Brac-

twa im. św. Piusa X – i zanosiło się

na przełom w stosunkach Watyka-

nu z przeciwnikami posoborowych

reform, do odwilży nie doszło.

Wprost przeciwnie – teraz widać jak

na dłoni, że nie nastąpi oficjalne

uznanie zwolenników ekskomuniko-

wanego niegdyś abp. Marcela Le-

febvre’a . Potwierdził to ostatnio sam

Fellay, atakując Watykan. RP

PRAWDZIWY KSIĄDZ

DAMSKA JAZDA

Spotkaliśmy prawdziwego księ-

dza! Nie dość, że ks. Piotr Szulew-

ski z Drygał (woj. warmińsko-ma-

zurskie) przebaczył jednemu z miesz-

kańców, który go okradł i pobił, to

jeszcze zbiera żywność dla tego no-

torycznego pijaka i usiłuje wyleczyć

go z choroby alkoholowej. Mniej wy-

rozumiali okazali się parafianie, któ-

rzy radzili, aby pijaka i złodzieja prze-

pędzić na cztery wiatry. No... to się

zdarza nieczęsto: ludzki proboszcz,

ludzie nieludzcy.

Według internautów, kobiety nie

potrafią prowadzić samochodu, jeż-

dżą niebezpiecznie i powodują ma-

sę wypadków. Po prostu baba za kie-

rownicą to nieszczęście. No to ma-

my dla panów złą wiadomość. Jak

dowodzą dane statystyczne (zebrane

przez policję), Polki są doskonały-

mi kierowcami. Po pierwsze, powo-

dują znacznie mniej wypadków niż

faceci (proporcjonalnie do liczby jeż-

dżących). Także skutki katastrof dro-

gowych z udziałem kierowców pań

są łagodniejsze. Ginie znacznie mniej

ludzi – na 100 wypadków przypada

6 ofiar śmiertelnych (w przypadków

mężczyzn – 14 na 100). Panie nie-

zwykle rzadko powodują wielkie

GRZECH

NIE WESPRZEĆ

Parafia św. Wojciecha w Bia-

łymstoku postanowiła walczyć o każ-

dy grosz. W tym celu wystosowała

następujące pouczenie do wiernych:

„Wielkie wsparcie daliście parafii

z Ukrainy, która jest bardzo uboga.

Dzisiaj wspomagacie Fundację

S.O.S. dla Życia Poczętego. Bóg

KSIĄŻKI NA INDEKSIE

W Zespole Szkół Urszulań-

skich w Rybniku uczniowie nie mo-

gą czytać niektórych książek, np.

„Kodu Leonarda da Vinci” Dana

Browna czy „Fantastyki” Borisa

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: